Все главы เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+: Глава 91 - Глава 100

ไม่ว่าจะไปที่ไหนๆ บุหงาก็จะรู้สึกตื่นเต้นอยู่เสมอ ยิ่งเป็นห้างสรรพสินค้าที่มีของสวยๆ งามๆ วางขายอยู่มากมายก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นกับการได้เดินดูอะไรต่อมิอะไร"เราเดินดูของพวกนี้กันก่อนได้ไหมค่อยไปกินข้าว""แต่ว่า...""นะๆ ฉันยังไม่หิวเลยอยากเดินดูของพวกนี้ก่อน""อะๆ ตามใจ แต่พี่ให้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงนะ แล้วเราต้องไปกินข้าวกัน""อื้อๆ"เธอก็ไม่เข้าใจที่เขาพูดหรอกแค่ได้เดินดูข้าวของในห้างที่เธออยากดูแค่นั้นก็พอแล้ว"อยากได้เสื้อผ้าไหมเดี๋ยวพี่ซื้อให้""อื้อๆ" เธอตกลงตอบรับในทันทีเพราะไม่รู้เลยว่าของที่ตัวเองอยากได้นั้นมันราคาเท่าไร เธอไม่รู้เรื่องราคาเงินทองถูกหรือแพง เธอแค่อยากได้มันก็เท่านั้น"อยากได้อะไรก็บอกเลยนะเดี๋ยวพี่ซื้อให้""มีแต่ของสวยๆ ทั้งนั้น คนในเมืองนี่เก่งจังเลยนะ""....." คิมหันต์เดินตามบุหงาไปติดๆขณะที่เธอกำลังเดินดูของตามร้านต่างๆ เห็นท่าทีของเธอแบบนี้แล้วเขาก็อดยิ้มไม่ได้ ดูเหมือนว่าเธอจะอยากได้ไปซะหมด อยากได้แต่เลือกไม่ถูกว่าจะเอาอันไหน"พี่หนังสืออันนี้ฉันซื้อได้ไหม""นั่นมันหนังสือการ์ตูนสำหรับเด็กนะ""ฉันอยากได้ พี่ซื้อให้ฉันได้ไหม""ได้สิ อยากได้อันไหนก็เล

พอกลับถึงบ้านคิมหันต์ก็เอาแต่พูดพร่ำขอโทษที่พาบุหงาไปเจอเรื่องแบบนั้น ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน ห้างใหญ่แบบนั้นมันก็ไม่แปลกที่จะบังเอิญเจอคนรู้จักหรือใครก็แล้วแต่ เพราะยังไงห้างก็ยังเป็นพื้นที่สาธารณะที่ใครก็ได้สามารถไปเดินเลือกซื้อของ"พี่ขอโทษฉันจนนับไม่ถ้วนแล้วนะ" เธอพูดพร้อมกับหัวเราะอยู่ในลำคอ ทั้งที่จะเรื่องพวกนั้นมาเป็นคนอื่นคงจะนั่งคิดมากไปแล้วแท้ๆ แต่ไม่ใช่กับเธอ"พี่ขอโทษนะ ที่พาบุหงาไปเจอเรื่องพวกนั้น พี่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเบญเขาจะมาที่ห้าง" ถึงเขาจะไม่ค่อยใส่ใจอะไรเกี่ยวกับภรรยาคนเก่า แต่ก็พอจะรู้ว่าผู้หญิงเวลา เครียดหรือมีเรื่องที่ต้องคิดมักจะใช้เงิน ของตัวเองแก้ปัญหาโดยการซื้อของต่างๆ ฟุ่มเฟือยไปเรื่อยเพียงเพราะอยากให้ตัวเองหายเครียด"ฉันบอกแล้วไงจ๊ะว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรคุณคนนั้นเขาไม่ได้ทำอะไรฉันสักหน่อย""ไม่ทำได้ยังไง เบญพูดจาไม่ดีใส่เธอตั้งหลายอย่าง""ฉันไม่เห็นจะรู้สึกไม่เห็นจะต้องคิดมากอะไรเลย ฉันเองก็ตอบคุณคนนั้นไปเหมือนกันนะ เธอดูทำหน้าไม่ค่อยพอใจด้วย ฉันคงพูดไม่ถูกหูเขา""แล้วบุหงาพูดอะไรออกไปเหรอบอกพี่ได้ไหม""เขาบอกว่าฉันกับพี่เป็นชู้กัน ฉันก็เลยพูดกับ

คิมหันต์พาภรรยากลับขึ้นห้อง เพราะสัญญากับเธอเอาไว้ว่าจะสอนให้เธออ่านหนังสือการ์ตูน และเธอก็ตั้งใจเรียนเป็นอย่างดีเลยด้วย สมกับที่อยากจะอ่านหนังสือจริงๆ แม้จะเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่การที่คนเราไม่ได้จับหรืออ่านหนังสือมาเลยตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้บุหงาต้องพูดและอ่านตามเหมือนกับเด็ก ต่างกันก็แค่เธอเรียนรู้ได้เร็วและพูดชัดกว่าเท่านั้น“อันนี้อ่านว่าอะไรนะ” บุหงาหันไปถามย้ำเพราะยังไม่เข้าใจ นิ้วก็ชี้ไปที่ตัวอักษรของหนังสือ เธออาศัยจำตัวอักษรที่คล้ายกันเพราะมันจะอ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่ช่วงแรกๆ มันก็จำยากอยู่แหละ“อ่านว่า กาลครั้งหนึ่ง ครับ”“กาลครั้งหนึ่ง...เด็กสาวคน...หนึ่ง~”คิมหันต์นั่งฟังภรรยาของเขาอ่านหนังสือการ์ตูนของเธอไปเรื่อยๆ โดยที่เขาเองก็ต้องคอยสอนและบอกเวลาเธอจำไม่ได้และอ่านผิด นั่งมองไปก็อดยิ้มไม่ได้ เพราะเธอสดใสเอามากๆ ทั้งรอยยิ้มที่เธอยิ้มออกมามันก็ใสซื่อเหมือนกับเด็กจริงๆบางครั้งก็แอบคิดนะ ว่าถ้าชีวิตนี้ไม่ได้เจอกับบุหงาก็คงไม่มีวันได้รู้จักกับรักแท้ เธอทำให้เขาได้รู้จักความรักจริงๆ รักที่ไม่ได้หวังอะไรตอบแทนนอกจากความรักเช่นเดียวกันหลังจากที่แม่ของเขาจากไปคิมหันต์ก็ไม่ได้สัมผัส

ช่วงพักเที่ยงในวันเดียวกัน บุหงาก็หาอะไรทำไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนอย่างเธอ และด้วยความที่เธอเล่นโทรศัพท์มือถือไม่เป็น เลยไม่ได้ติดต่อกับคิมหันต์เลยในช่วงพักเที่ยง"คุณบุหงาจะรับอะไรคะ?" ป้าแม่บ้านเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินลงมา"พวกพี่เขาจะไปไหนกันเหรอจ๊ะ?""พวกเราจะไปร้านสะดวกซื้อตรงหน้าปากซอยค่ะ คุณบุหงาจะฝากซื้อของไหมคะ" แม่บ้านหนึ่งในนั้นตอบ"ร้านสะดวกซื้อเหรอจ๊ะ""ใช่ค่ะ""มันคืออะไรเหรอร้านสะดวกซื้อน่ะ เหมือนกับห้างไหม?""ก็คล้ายๆ ค่ะแต่ว่าจะเล็กกว่า ของที่วางขายก็จะมีน้อยกว่าในห้าง""ฉันไปด้วยได้ไหม""คุณบุหงาบอกพวกเรามาก็ได้ค่ะว่าจะซื้ออะไร แล้วก็ฝากเงินมาเดี๋ยวพวกเราซื้อให้ดีกว่าค่ะ""แต่ฉันไม่เคยซื้อของฉันบอกไม่ถูกหรอกว่าฉันจะเอาอะไร" ก็แหงล่ะ ถ้าไม่ได้ไปเห็นกับตาตัวเองเธอก็เลือกไม่ถูกหรอก เพราะที่ผ่านมาก็มีคิมหันต์คอยช่วยออกไปซื้อของหรือซื้ออะไรต่อมิอะไรให้เธออยู่แล้ว"....." แม่บ้านพากันมองหน้ากันไปมาเมื่อบุหงาจะไปด้วย ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะทุกคนใช้วิธีการเดินเท้าไป และถ้าบุหงาจะไปด้วยก็ต้องเดินไปพร้อมๆ กับพวกเธอ ถึงมันจะไม่ได้อยู่ไกลจากตัวบ้านมากนัก แต่ถ้าเจ้านายรู้ว่าพาเมีย

สองเดือนถัดมาบุหงานอนหลับไปตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจนกระทั่งตกดึกเธอปวดท้องเข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำก็รู้สึกว่าตรงหว่างขาของตัวเองมันมีของเหลวบางอย่างไหลราวกับก๊อกน้ำแตก จนทำให้ตรงพื้นที่เธอยืนอยู่เปียกแฉะไปด้วยน้ำ และพอรู้สึกได้อย่างนั้นไอ้อาการปวดท้องมันก็รุนแรงหนักขึ้นในทันที บุหงาปวดท้องจนต้องทรุดตัวนั่งลงกับพื้น มือของเธอข้างหนึ่งประคองท้องใหญ่เอาไว้ส่วนอีกข้างก็ยันไปที่ผนังของห้องประคองให้ตัวเองทรุดตัวนั่งลงให้เบาที่สุด"อึก..."คิมหันต์เพิ่งจะผล็อยหลับไปได้ไม่เท่าไหร่ เพราะเขาเป็นกังวลกับบุหงามากจึงนอนไม่ค่อยจะหลับ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ชอบตื่นขึ้นมาดูอาการของเธอกลางดึก จึงจะมีบางช่วงที่ทำให้เขานอนหลับสนิทไปเลย เพราะความเหนื่อยล้า"อึกฮ่า..." บุหงาพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาทางปาก อาการปวดท้องมันทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนเธอ แทบจะไม่มีเสียงเปล่งออกไปร้องขอความช่วยเหลือเลย หัวใจของเธอมันเต้นแรงมาก และมันก็ทำให้เธอหายใจแรงมากขึ้นด้วยถึงแม้เธอจะเตรียมใจเอาไว้แล้วกับการที่จะคลอดลูกเตรียมพร้อมรับความเจ็บปวดที่มันจะเกิดขึ้น แต่พอตกอยู่ในสถานการณ์นั้นจริงๆ เธอกลับทำ