บทที่ 54

จากที่ใช้มือผลักเขาออกกลับกลายเป็นขยำลำแขนแกร่งไว้ เมื่อถูกลิ้นหนารุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก ..เขาเคยไปเยี่ยมเธอที่ต่างประเทศครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นทั้งสองไม่มีโอกาสได้ถึงเนื้อถึงตัวกันเลย แต่มันก็ต่อลมหายใจของทั้งสองมาจนถึงวันนี้ได้

"อย่าทำแบบนี้กับพี่เลยนะ ชีวิตคนเรามันสั้น ตอนนี้เราก็ใช้มันไปเยอะแล้ว" ชายหนุ่มขยับริมฝีปากออกเมื่อเห็นว่าเธอนิ่งเหมือนไม่เต็มใจให้เขาจูบ

"ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้"

"เพราะเรารักกันไง แต่คนรักกันต้องเชื่อใจกัน"

"แล้วพี่ทำให้ฉันเชื่อใจไหมล่ะ"

"ถ้าพี่รู้ว่ามันจะทำให้เราขุ่นเคืองใจ พี่คงไม่รับร่างผู้หญิงคนนั้นไว้"

"เหรอคะ..ได้ยินว่าเป็นเลขาด้วยไม่ใช่เหรอ"

สายตาคมมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม คงไม่มีอะไรปิดบังเธอได้ เพราะเก่งซะขนาดนี้

"มองอะไรคะ เปิดประตูสิ"

พอประตูเปิดออกพนักงานต้อนรับของคอนโดรีบเข้ามาหาลูกค้า

"อ้าวคุณเทวิน นึกว่าใคร"

สโนไวท์หันมองหน้าเทวินทันทีที่ผู้หญิงทักเขาเหมือนรู้จักกันดี

"ไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดหรอก พี่ดูเหมือนคนเจ้าชู้หรือไง"

"ห้องของคุณตกแต่งเสร็จแล้วค่ะ ทางเราว่าจะโทรแจ้งไปพอดีเลย"

"ห้อง?" ได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดเธอหันมามองหน้าเขาอีกครั้