All Chapters of MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Chapter 51 - Chapter 60

MICHELLE'S POINT OF VIEW Tahimik lahat kami habang binabaybay ang daan pauwi. Dinig ko ang panay-panay na buntong hininga ni Lucas. Nilingon ko siya at parang nagsisi ako dahil mataman siyang nakatingin sa akin na para bang may ginawa na naman akong masama. Salubong ang mga kilay niya at parang kakainin niya ako ng buhay. Kapag ganito siya ay gusto ko na lang talagang umiwas dahil mas maigi na iyon kesa harapin ko ang galit niya.Binawi ko ang tingin ko sa kanya. Buti na lang ang hindi siya nagsalita. Nagulat lang ako bigla nang biglang bumahing ito ng malakas. "Excuse me," aniya ngunit pagkatapos niyon ay muli siya napabahing.Napalabi ako. Mukhang magkakasakit pa yata siya. Iba kasi ang tono ng boses niya noong magsalita. "Did you catch a cold?" Hindi ko maiwasang tanong. Mukha kasing sinisipon talaga siya dahil sumisinghot pa siya. Mula sa gilid ng mga mata ko ay kita ko ang pagkuha niya sa kanyang panyo at pagpunas sa kanyang ilong."Kung hindi ka naman kasi kung saan-saan nagp

Michelle's Point of ViewAng hirap magkasakit. Pero mas mahirap mag-alaga ng may sakit na ayaw magpadala sa hospital.Pagkatapos akong aluin ni Lea ay biglang bumaba sila Nana at Papa Val sa kusina. Buti na lamang at tapos na akong umiyak. Kita nilang mugto ang mga mata ko kaya naawa sila sa akin. "Pinapahirapan ka ba ni Lucas, Michelle?" tanong ni Nana. Nakaupo kami sa may dining area. May tea sa harapan nila at gatas naman sa akin.Umiling ako kahit ang totoo, oo. Nahihirapan ako kay Lucas. Sa maraming bagay. Hindi lamang sa pagkakasakit nito. Ginagap ni Nana ang kamay kong nakapatong sa mesa. May ngiti sa mga labi niya nang huliin niya ang mga mata ko. "Thank you for being by his side. Huwag mo sana siyang iwanan Michelle. Ikaw ang kailangan niya sa pagkakataong ito ng buhay niya," aniya. May tipid na ngiti sa mga labi. Hindi ako nakasagot. Gusto kong manatili sa tabi niya. Pero si Lucas pa rin ang masusunod kung gusto ba niya akong manatili. Dahil pagbabatayan ang ngayon, ala

Michelle's Point of View "Salamat Robert. Kita na lang tayo sa kompanya," paalam ko ay Robert nang muli ay bumaba ako bago pa man makarating sa kompanya. Ayaw kong may makakita sa akin na bumababa sa kotseng gamit ni Lucas. Iwas na rin sa mga tsismis na puwedeng mag-umpisa. Sa amin o sa kanino man."Sige, Michelle."Kumaway pa ako sa kanya bago tuluyan na umalis. Laging ganoon ang routine namin kapag sumasabay ko sa kanila. Naroon man si Lucas o wala."Don't speak even if you're hurting..." Napanguso ako nang muling maalala ang sinabi na iyon ni Lucas kanina. Ganoon talaga siya kamuhi sa akin. Akala ko ayos na dahil inalagaan ko siya pero, wala din talaga siyang puso!"Hmmmm." Tumikhim ako. Medyo masakit talaga ang lalamunan ko. Huwag naman sana akong magkasakit. Hindi dapat ako magkasakit. Kaya naman pagdating ko sa kompanya ay agad akong nagpunta sa pantry area sa opisina namin upang magtimpla ng tea. Ginger lemon ang flavor. Makakatulong iyon sa lalamunan kong parang nasusunog

LUCAS POINT OF VIEW Kakaiba talaga itong si Michelle. Sinasadya niya bang balewalain ako sa harap nila Nana? She even serves Robert food while I'm beside her. Am I a joke to her? Menudo is my favorite. But not anymore. Michelle makes me dislike my favorites. Lahat ng bagay na may kinalaman sa kanya, I will not liking them anymore!Pagkatapos kumain ay nauna akong nagpaalam para magpahinga. Iniwan ko sila roon kahit na inaaya nila akong mag-tsaa muna. I even let Robert join them. Maaga pa naman, and it's his choice if he wants to stay. Nana and Papa Val were so good on him. Ibinabalik naman niya iyon sa mga ito sa pamamagitan ng pagiging trustworthy person sa akin at sa buo naming pamilya.As I was inside the room, hindi ko mapigilang maalala ang ginagawa kanina ni Michelle. So she's painting? Katulad ng hobby ko noon. Hobby that eventually, I dislike in the end. I saw it a while ago. Bago pa man siya dumating ay nakita ko na ang supot ng mga binili niya. It was the cheapest kind of

Michelle's Point of View Gaya ng isang gabi. Naglatag muli ako ng tutulugan ko sa sahig. Nakahiga na si Lucas at sa tingin ko'y tulog na siya dahil sa mahihina niyang paghilik. Dahan-dahan ang bawat galaw na ginawa ko para hindi siya magising. Baka kasi magalit na naman siya at ako na naman ang pagbuntunan ng galit na iyon. Medyo payapa sa pagitan namin na dalawa kaya ayaw kong masira iyon.Makapal-kapal naman ang kumot na nilatag ko. Bago mahiga ay nag-take na muna ako ng gamot para hindi na tumuloy ang sipon ko. Mahirap na talagang magkasakit. Lalo na kung sarili ko rin lang ang aasahan ko.Nagdasal muna ako bago mahiga. I was very thankful dahil sa dumating sila Nana sa buhay ko. Ang kakulangan ni Lucas ay napupunan nila. Hanggang kailan ay hindi ko alam. Basta thankful ako sa lahat ng ginagawa nila para sa akin.It was three am when I felt so cold. Kahit anong gawin kong yakap sa sarili ko at siksik sa kumot ay hindi nakatulong sa lamig na nararamdaman ko. But a chilling stare r