MY EX-UNCLE OWN ME のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

Chapter 2 Hindi ko alam kung bakit siya narito o kung aksidente lang ang lahat, pero hindi ko kayang isugal ang pagkakataon. Lumabas ako sa likurang pinto ng bar, sinikap na hindi lumingon. Hindi ko rin inalintana ang malamig na hangin ng Maynila sa dis-oras ng gabi. Ang mahalaga lang sa akin ay ang makalayo… bago pa niya tuluyang mabunyag kung sino ako. Pero habang naglalakad ako sa madilim na eskinita, may kakaibang pakiramdam akong bumalot sa akin. Para bang… may nakasunod. Mas binilisan ko ang hakbang ko, pilit nilalabanan ang takot na nagsisimulang gumapang sa aking katawan. "Hindi, imposible. Hindi niya ako nakilala. Hindi niya ako masusundan." Pero isang malalim na boses ang biglang bumasag sa katahimikan ng gabi— "Mira, saan ka pupunta?" Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Hindi ko kailangang lumingon para malaman kung sino ang nasa likuran ko. Si Davis. Nanatili akong nakatalikod, pilit pinapakalma ang mabilis na pagtibok ng aking puso. Hindi puwedeng malaman ni Davis

Chapter 4Agad niya akong binigyan ng calling card saka ito umalis. Nanatili akong nakatayo, hawak ang calling card na iniwan ni Mr. June. Pinagmasdan ko ang pangalan at numero na nakasulat doon. Wala akong balak tawagan siya—pero alam kong hindi siya basta-basta mawawala.Isang linggo.Iyon lang ang palugit niya bago niya sabihin kay ex-uncle kung nasaan ako.Mabilis akong bumalik sa dressing room, hindi alintana ang pagtawag sa akin ng mga kasamahan ko. Hindi ko na kayang magsaya o magkunwaring walang nangyari.Pagkaupo ko sa harap ng salamin, napayuko ako at mariing kinuyom ang aking mga palad.“Ano pa ba ang dapat kong gawin?” bulong ko sa sarili.Dalawang taon na lang at magiging ganap na akong abogado. Dalawang taon na lang at makakalaya ako sa mundong ito. Pero paano kung mawala ang lahat ng ito dahil sa isang lalaking iniwan ko sa nakaraan?Hindi. Hindi ako papayag.Huminga ako nang malalim at tiningnan ang sarili sa salamin."Kailangan kong humanap ng paraan para mawala siya

Chapter 6Davis POVNakamasid lang ako kay Zamara habang nakasandal siya sa pader, nanlalamig at nanginginig sa takot. Matagal ko na siyang hinanap. At ngayong nasa harapan ko na siya, hindi ko na siya hahayaang makawala pa."Ang tagal mong nagtago, Zamara," malamig kong sabi, pinag-aaralan ang bawat emosyon sa mukha niya—galit, takot, at… isang bahagyang kirot ng pagtataksil. "Pero hindi mo na ako matatakasan ngayon.""Kasalanan mo kung bakit ako tumakas!" mariing sagot niya, nagpipilit na bumangon mula sa takot. "Hindi mo ako pag-aari, Davis!"Napangiti ako. Isang mapanganib na ngiti na alam kong lalo lang magpapakaba sa kanya."Hindi kita pag-aari?" Inilapit ko pa lalo ang sarili ko sa kanya, pinigilan ang anumang puwang sa pagitan namin. "Kung hindi kita pag-aari, bakit hanggang ngayon, ikaw pa rin ang iniisip ko? Bakit kahit saan ako magpunta, ikaw ang hinahanap ko?"Nakita kong napakapit siya sa palda niya, pilit na pinapakalma ang sarili. Pero hindi niya ako malilinlang. Kilala

Chapter 8 Napatigil siya. Nanlaki ang mga mata at parang hindi makapaniwala sa narinig. "Ano?" "Hindi mo ba ako narinig?" Tumagilid ako, mas lumapit sa kanya, ang mukha ko ilang pulgada lang ang layo sa kanya. "Gusto kong lumuhod ka at aminin mong nagkamali kang iwan ako." Natahimik siya. Alam kong hindi dahil sa pagsunod kundi dahil sa matinding galit na pilit niyang pinipigilan. Nakita ko kung paano nanigas ang kanyang panga, kung paano niya pilit pinaninigas ang katawan para pigilan ang panginginig ng kanyang mga kamay. "Hindi ko kailangang humingi ng tawad sa'yo, Davis," madiin niyang sagot, ang tinig niya nanginginig hindi sa takot kundi sa matinding emosyon. "Ikaw ang gumawa ng lahat ng ito. Ikaw ang dahilan kung bakit ako tumakas. Ikaw ang dahilan kung bakit ako natatakot." Nanigas ang panga ko. "Ako ang dahilan?" "Oo," matapang niyang sagot. "Akala mo ba hindi ko naaalala kung paano mo ako hinawakan noon? Kung paano mo ako inangkin na parang isang bagay na pag-aari mo? H

Chapter 10"Sabihin mo, anong hitsura niya?" seryoso kong sabi.Buti na lang at sinabi niya sa akin. Kaya napakuyom ang kamao ko.Nanlilimahid ang galit sa loob ko habang iniisip ang ibig sabihin nito. Nag-umpisa na sila.Ibig sabihin, hindi lang basta aksidente ang pagkakatunton ko kay Zamara. May ibang gumagalaw sa likod ng anino—at hindi ko pa alam kung ano ang pakay nila."Tandaan mo, Zamara," madiin kong sabi habang hinigpitan ang hawak ko sa manibela. "Anuman ang sabihin sa’yo ng lalaking 'yon, huwag kang magpapaloko. Hindi ko alam kung anong binulong niya sa’yo, pero tandaan mo kung sino lang ang dapat mong pagkatiwalaan."Bumaling siya sa akin, nag-aalangan. "At sino naman ang dapat kong pagkatiwalaan?" may hamon sa boses niya.Matalim kong ibinalik ang tingin sa kanya. "Ako."Tumikhim siya, saka napairap. "Napaka-possessive mo."Hindi ko iyon itinanggi. "Dahil may dahilan ako."Biglang bumukas ang phone ko, isang text message ang natanggap ko mula sa isang anonymous number:"