All Chapters of เสน่หาสามีลวงใจ: Chapter 81 - Chapter 90

ร่างเล็กบอบบางกลับถึงเพนต์เฮาส์หรูหราในเวลาเกือบเที่ยงคืน...ทันทีที่เธอออกจากโรงแรมซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน ก็รีบตรงมายังรถยนต์สีขาวคันหรูที่สามีซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมชาร์จแบตฯ โทรศัพท์มือถือและรีบเปิดเครื่องทันที ก็พบว่าคนเป็นสามีได้โทร.หาเธอเกือบยี่สิบสายพร้อมทั้งส่งข้อความมาทางแอปพลิเคชันไลน์อีกหลายข้อความ ไม่รู้เธอจะโดนเขาต่อว่าอะไรบ้าง ทั้งเรื่องไม่ยอมรับสายและไหนจะกลับบ้านดึก แถมยังไม่ได้บอกชายหนุ่มอีกด้วยมือเรียวคลำหาสวิตช์เพื่อที่จะเปิดไฟให้แสงสว่าง เธอจะเดินเอาของไปเก็บที่ห้องครัว"ทำไมเพิ่งกลับบ้านเอาป่านนี้"คนพี่เพิ่งกลับถึงบ้านต้องชะงัก มองไปยังต้นเสียงที่ขุ่นมัวไม่ใช่น้อย"พี่สองยังไม่นอนอีกเหรอคะ""ฉันถามว่าทำไม่เพิ่งกลับเอาป่านนี้" เสียงเข้มขุ่นถามกลับ ทำเอาคนที่ย้อนถามซื่อ ๆ ไปไม่ถูก"ม่านไปช่วยงานเพื่อนมาค่ะ" ตอบกลับยิ้ม ๆ พร้อมทั้งทำท่าทางใจดีสู้เสือ"ฉันไม่ได้ห้ามที่เธอจะไปช่วยงานเพื่อน แต่ฉันโทร.ไปหลายสายทำไมไม่รับ" น้ำเสียงของคนตรงหน้าทั้งโมโห โกรธ และเป็นห่วงหญิงสาว"ม่านขอโ

“ขอโทษที เครื่องเพชรชุดนี้ผมอยากได้เอาไปให้เมีย” แล้วเหล่ตามองรวิดา เขายิ้มหยันใส่หน้าหล่อนอย่างผู้ชนะแล้วเดินไปด้านหลังเวทีทันทีทันใดรวิดากำหมัดด้วยความเจ็บใจที่ถูกหยามน้ำหน้า และเสียเครื่องเพชรชุดนั้นให้กับพี่สาวนอกไส้ไปอีกหนึ่งอย่าง ตอนนี้หล่อนทั้งเกลียดและอิจฉาม่านทิวาจับใจ"กลับบ้าน!"ไม่พูดพร่ำทำเพลง รณพีร์คว้าข้อมือเล็กของภรรยาแล้วพาเดินออกไปทันที ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยซ้ำ ถอดเพียงเครื่องเพชรออกก่อนเท่านั้น"ไอ้สองจะทำอะไรวะ กูอธิบายเรื่องนี้ได้นะเว้ย"พชรรีบเข้ามาไกล่เกลี่ยทันที เพราะดูจากท่าทางของเพื่อนแล้วนางแบบสาวจำเป็นคงงานเข้าอย่างจังเป็นแน่"มึงไม่ต้องยุ่ง ส่วนเรื่องเงินเดี๋ยวกูจัดการให้ อ้อ...ฝากจัดการกับนักข่าวให้กูด้วย อย่าให้ข่าวกูแพร่งพร่ายออกไปเป็นอันขาด" รณพีร์บอกเพียงเท่านั้นก็รีบพาเมียตัวน้อยไปทางลิฟต์สำหรับขนของ และพาหญิงสาวกลับเพนต์เฮาส์ทันที"พี่สองปล่อย ม่านเจ็บนะคะ"คนตัวเล็กดิ้นรนตลอดทางที่รณพีร์ฉุดกระชากให้เดินมาตามแรง จนชายหนุ่มต้องหันมาจับม่านทิวาขึ้นพาดบ่าเดินตรงเข้าห้องนอน

“ตาสองนี่ยังไงนะ ไม่ยอมมากลับมาดูแลเมียตัวเองเลย ไม่รู้หรือไงว่าเมียไม่สบายอยู่เนี่ย”คุณนายสรวงสุดากางพัดขึ้นมาพัดกระพือพับ ๆ บรรเทาความเดือดดาลในใจที่มีต่อบุตรชาย มองม่านทิวาที่กำลังจูงมือน้องพายเข้ามาในบ้าน ในขณะที่แขนข้างหนึ่งเข้าเฝือกอยู่ยังขยับและทำอะไรไม่ได้มากและนี่ก็ปาเข้าไปสองวันแล้วด้วย!“คุณแม่บ่นอะไรคะ”“บ่นลูกชายตัวดี มีเมียไม่ยอมดูแล โทรศัพท์ก็ไม่ยอมรับสาย แล้วหนูม่านโทร.หาพี่เขาติดไหมลูก”"พี่สองไม่รับสายม่านเหมือนกันค่ะ"ใบหน้าหวานเศร้าหมองลงถนัดตาเพราะรณพีร์ไม่รับสายจากเธอเลย เอาแต่หลบหน้า ไม่รู้หรือยังไงว่าเธออยากอธิบายให้เขาฟังอีกสักครั้ง เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจของตัวเองว่าเธอไม่ได้หักหลังหรือทำอะไรลับหลังเขาแบบนั้นเลยเพียงแค่เวลาผ่านไปสองวันมันก็ทำให้เธอร้อนรนไม่น้อย ความคิด ความรู้สึกต่าง ๆ ตีรวนไปหมดไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแต่แล้วความรู้สึกพะอืดพะอมชวนอาเจียนทำให้คนตัวเล็กต้องรีบลุกจากโซฟาตรงเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางความตกใจของคุณนายเจ้าของบ้านที่ขยับลุกขึ้นตามมาดูอาการไม่ห่าง"หนูม่านไห

คำพูดเหล่านี้ที่ออกมาจากชายหนุ่มทั้งสี่คน ทำเอาคนที่ตั้งใจมาหาสามีเพื่อปรับความเข้าใจกันต้องน้ำตาคลอด้วยความเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ สิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดเพราะต้องการให้รวิดาเจ็บปวดเท่านั้นหรือ ความรักของเธอที่มีให้เขามันมีค่าน้อยกว่าของเดิมพันพวกนั้นใช่ไหม"นี่ใช่ไหมคะคือเหตุผลที่พี่สองทำดีกับม่าน”เสียงหวานสะอื้นดังขึ้น ทำให้ทั้งสี่หนุ่มหันมองไปทางเดียวกันทันทีแต่ม่านทิวาไม่ได้มาคนเดียว ทางด้านหลังคนตัวเล็กมีเพื่อนของหญิงสาวอีกสามคน ปอแก้วยืนประคองร่างบางของม่านทิวาที่หน้าซีดเอาไว้ อัญญ์ประกบข้างเลอเน่ปิดปากไม่ให้ส่งเสียง ธาริกาเอาเอกสารสำคัญมาให้นทีเซ็นพอดียืนถือแฟ้มเอกสารอยู่ข้างธันวาที่ทำตัวไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้ดี ในขณะที่ม่านทิวายังใส่อารมณ์กับรณพีร์ด้วยความเจ็บปวดเจียนตาย“พี่สองอยากให้วิเจ็บปวดที่ทำให้พี่เสียใจแล้วมาลงที่ม่าน คนที่เจ็บที่สุดตอนนี้คือม่านค่ะ...ไม่ใช่วิ ถึงวิจะเกลียดม่าน แต่เขาไม่ได้เจ็บในสิ่งที่พี่ทำเลยสักนิดเดียว""ม่าน! ฟังพี่ก่อน พี่อธิบายได้นะ" รณพีร์อ้อนวอนเสียงแผ่วเมื่อคนคนตัวเล็กยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า

วันนี้รณพีร์ไม่ได้มาเฝ้าม่านทิวาที่โรงพยาบาลเหมือนวันก่อน ๆ แต่เขาจ้างพยาบาลพิเศษไว้คอยดูแลหญิงสาวอย่างดี และหลังจากชายหนุ่มออกไปทำงานไม่นาน คุณนายสรวงสุดากับสามีก็เข้ามาเยี่ยมลูกสะใภ้ ท่านทั้งสองมาเยี่ยมดูอาการทุกวัน แต่มาคราวใดม่านทิวาก็หลับทุกทีจึงไม่ได้พูดคุยกัน“คุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ” คนป่วยหันมองไปยังต้นเสียงก่อนทักทายท่านทั้งสองอย่างนอบน้อมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป“เป็นยังไงบ้างลูก ยังเจ็บตรงไหนรึเปล่า” คุณนายสรวงสุดาตรงเข้าไปลูบศีรษะลูกสะใภ้อย่างปลอบโยน ให้หายขวัญเสียกับเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นเพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้นรณพีร์เล่าเรื่องทุกอย่างให้นางฟังจนหมดสิ้น และนางก็ยื่นคำขาดให้หย่ากับม่านทิวาถ้าไม่รัก แต่บุตรชายกลับไม่ยอม“ม่านไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ อีกสองสามวันคุณหมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว”ใช่! คุณหมอเจ้าของไข้เข้ามาคุยกับเธอ อนุญาตให้เธอกลับบ้านได้ เธออยากกลับบ้านใจแทบขาด แต่พอลองนึกดูอีกทีที่นี่ไม่มีบ้านให้เธออยู่อีกแล้วม่านทิวาอยากไปตั้งต้นชีวิตใหม่ที่มีเพียงเธอและลูกสองคนเท่านั้น ถึงแม้ใครจะว่าเธอเห็นแก่ตัวก็ตาม แต่เธอไม่