All Chapters of เพลิงร้ายใต้ปีกรัก : Chapter 71 - Chapter 79

“กุญแจรถก็อยู่นี่ เอ๊ะ...รู้สึกจะมีกุญแจบ้านด้วยใช่ไหมนี่ เอ๋...” นิ้วเล็กๆ ยกขึ้นเคาะที่พวกแก้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า“ถ้าแบบนี้ กลับบ้านได้แล้วก็จริง จะเข้าบ้านยังไงนะ อืม...ถ้ามีตำรวจผ่านไปเห็น ก็อาจจะต้องถูกเชิญตัวไปสอบปากคำ ข้อหาอะไรนะ ขโมยใช่ไหม” ชายิกาหัวเราะคิก เท้าเล็กก้าวไปด้านหน้าเล็กน้อย พร้อมกระดิกกับคิ้วโก่งได้รูปที่เลิกขึ้นอย่างกำลังรอคอยว่าอีกฝ่ายจะทำยังไงต่อไป “คืนของฉันมานะยายตัวแสบ” “อุ้ย!! ทำหน้าทำตาซีเรียสเคร่งเครียดยังกับคนแก่แน่ะ ดูซิตีนกาขึ้นเต็มเลย ตั้งแต่ริมฝีปากไปถึงหางตาเลย แก่นะนี่ แก่เยอะเลย” ชายิกาส่งคำพูดหยอกล้อราวกับว่าชายหนุ่มเป็นเพื่อนเล่นวัยเดียวกันไปอีกระลอก“ไม่เอาน่าคุณสิทธิ์ แค่นี้เองชิวๆ อย่างเครียดซิ อยากได้ก็เข้ามาเอาแถม...” มือเล็กยกขึ้นแตะที่พวงแก้มเบาๆ “ถ้าอยากได้ ให้ฉันหอมแก้มหนึ่งครั้ง เดี๋ยวจะรีบคืนให้เลย” “โว้ย!” สิทธิ์ศักดิสบถเสียงขุ่นเขียว ดวงตาคมเหมือนกับมีดมองชายิกาเหมือนจะแบ่งเลือดเชือดหนังออกเป็นชิ้นๆ “ผู้หญิงห่าอะไรวะ บ้าชะมัด คุยก็ยาก ถามจริงเถอะฟังภาษาคนออกไหม” “ว้าย! ตายแล้ว คุณสิทธิ์นี่ปากไม่ดีจริงๆ เลย มาว่าผู้หญิงอย่า

วงหน้าคร้ามเต็มไปด้วยไรหนวดเคราบดขยี้ ฟันขาวสะอาดได้รูปเรียงตัวกันอย่างสวยงามขบกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนมันเห่อบวมแดงขึ้นมาทันควัน ก่อนจะยอมละจากความหวานนุ่ม เคลื่อนจุมพิตขบเม้มซุกไซ้ลำคอระหง ไรหนวดไรเคราครูดไปจนผิวเนื้อนวลผ่องสีขาวอมชมพูแดงช้ำ แม้จะสร้างความเจ็บแสบให้บ้าง แต่ก็ไม่เท่าความวาบหวิวสยิวซ่านที่ไหลพล่านไปตามกระแสเลือด เสียงร้องครางครวญหวานแว่วดังจากริมฝีปากอวบอิ่มเป็นระลอก ตามสัมผัสร้อนผ่าวที่เคลื่อนไหวไปทั่วร่างจุมพิตร้อนผ่าวเคลื่อนไหวผ่านผิวกายขาวเนียนนุ่ม ซบซุกใบหน้าคมคร้ามระหว่างสองเต้าอวบอิ่มที่มีเนื้อผ้ากระชับดันเต้าสล้างให้นูนเด่นน่าสัมผัสมากกยิ่งขึ้น “เธอนี่หุ่นดีจริงๆ ชายิกา แต่ไม่น่า...เลย” ดวงตาคมเข้มเป็นประกายวาวจ้า น้ำลายเหนียวๆ ไหลติดลำคอเมื่อได้ยลความสวยงามของปทุมถันอิ่มอวบที่งดงามเหนือคำบรรยาย ผิวเนื้อเนียนขาวและนุ่มผ่องตัดกับปลายยอดสีชมพูอ่อนระเรื่อชูช่อไสว เหมือนกับดอกไม้งามที่เบ่งบานรอแสงพระอาทิตย์ “ไม่ใช่...หยุดนะ ไม่ใช่อย่างนี้” ชายิการ้องห้ามแต่กลายเป็นครวญครางดังกระเส่า ลมหายใจหอบแรงจนบัวตูมไหวกระเพื่อม วงหน้าสวยหวานจนแดงปลั่งส่ายไปมาบนหมอนอย่างกระส่าย

“สายไปเสียแล้วคุณน้อง...ฉันจะชำแรกแทรกลึก จะทำให้คุณทัวร์สวรรค์แต่ลงนรกในคราวเดียวกัน” ‘ไม่ใช่...นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการสักหน่อย’ ชายิกาบอกกับใจตัวเอง เมื่อถูกคลื่นความสยิวซ่านโอบรอบ ในสมองคล้ายๆ มีกระไอหมอกและควันสีขาวไหววูบวาบ ในทรวงหวิวไหวคล้ายคนจะเป็นลม แต่ที่หนักคงจะเป็นระบบต่างๆ ในร่างกายซึ่งทำงานผิดปกติ ไม่เชื่อฟังคำสั่งที่มาจากสมองและหัวใจเธอเลยสักนิด สองมือที่วางทาบบนบ่ากว้างหวังจะผลักกายใหญ่ให้ออก แต่ไม่รู้ว่าเรือนกายสิทธิศักดิ์ปราศจากเสื้อตั้งแต่เมื่อไหร่ กระตุ้นให้มือเล็กเคลื่อนไหวไปตามกล้ามเนื้อแข็งแกร่งอย่างสะเปะสะปะ ยิ่งเป็นการเพิ่มไฟปรารถนาให้ลุกโชนมือใหญ่รีบเกี่ยวเอาเสื้อผ้าที่มีอยู่บนกายโยนทิ้งไป อย่างไม่สนใจว่ามันจะไปตกอยู่ตรงตำแหน่งใดของห้อง ใบหน้าคร้ามเต็มไปด้วยไรหนวดและเครา ประพรมจุมพิตเคลื่อนขึ้นพร้อมปลายลิ้นไล้เลียผิวเนื้อนุ่มและหอมหวานเหมือนไอศกรีมที่เคลือบด้วยคาราเมล แต่ใช่ว่าชายหนุ่มจะยอมละมือจากความอุ่นนุ่มและร้อนผ่าว “อืม...” เสียงร้องแหบพร่าและกระเส่าดังจากสองกายเป็นระยะ กายใหญ่บดเบียดความแข็งแกร่งและร้อนผ่าวกับกลีบกายอันอ่อนนุ่มเหมือนกับไหมชั้นดี

กายแข็งแกร่งถาโถมเข้าหาบุปผาอบอุ่นอีกครั้งและอีกครั้ง พร้อมระเบิดลูกขนาดย่อมที่ระเบิดตูมๆ ติดกันหลายตลบ ก่อนจะตามด้วยระเบิดลูกยักษ์ที่แตกตัวกลายเป็นสะเก็ดดาวพร่างพราวจนเต็มท้องฟ้า กับสายธารอุ่นร้อนที่ไหลรินรดกุหลาบดอกน้อยจนอาบล้น ส่วนหนึ่งไหลปรี่ออกมาเบื้องนอกกับใบหน้าคมคร้ามที่ซบซุกบนสองเต้าสวย สองกายอาบชุ่มเหงื่อจากเพลิงพิศวาสแผดร้อนกอดประคองแนบชิด ลมหายใจหอบสะท้านด้วยเพลิงพายุพิศวาสที่อาบล้น แล้วก็เป็นชายิกาได้สติก่อน รีบผลักดันร่างหนาให้ถอยห่างด้วยความเจ็บปวดและอับอายขายขี้หน้า แต่ในความรู้สึกเหล่านั้นส่วนหนึ่งกลับแฝงไว้ด้วยความสุขที่เธอเองก็ไม่รู้ตัว ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากันจนราบเรียบ ในหน่วยตามีน้ำใสๆ อาบล้นเมื่อแขนแกร่งเป็นดังเหล็กกล้าไม่คลายออกแม้แต่น้อย “ปล่อยฉันได้แล้ว” แม้จะพยายามข่มกลั้นน้ำเสียงให้ราบเรียบ แต่ความใกล้ชิดและสิ่งที่เกิดขึ้นแม้จะเป็นเรื่องธรรมชาติของชายหญิงวัยเจริญพันธุ์ก็ยังทำให้ชายิกาทำใจไม่ได้ “ปล่อย แล้วทำไมต้องปล่อย” สิทธิศักดิ์เอ่ยถามน้ำเสียงยิ้มกริ่มเริงรื่นอย่างคนที่อารมณ์ดี ศอกใหญ่เท้ากับพื้นเตียงชะโงกศีรษะ ปลายนิ้วลากไล้ผ่านส่วนเว้าส่วนโค้

ราชันย์วาดแขนควานหาร่างนุ่มนิ่มและหอมกรุ่นที่เขากอด รับและส่งมอบความสุขให้ตลอดทั้งคืนอย่างแทบไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย แต่ก็ไม่พบ คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยพร้อมดวงตาคมกริบที่กะพริบถี่ๆ และหรี่ลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า ปรับให้เขากับแสงพระอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา เพราะผ้าม่านที่กั้นไว้ปลิวไหวตามกระแสลมแรง บ้านพักที่นี่อยู่ใกล้ภูเขา ยามค่ำคืนอากาศเย็นสดชื่น เลยไม่จำเป็นที่จะต้องเปิดใช้เครื่องปรับอากาศ สามารถนอนเปิดหน้าต่างนอนฟังเสียงแมลงกลางคืนส่งเสียงร้องแข่งกันอย่างไม่น่าเบื่อเลยสักนิด เมื่อมันเป็นเหมือนเสียงดนตรีขับขานกล่อมสองร่างให้นอนหลับฝันดี ดวงตาคมกริบลืมมองอย่างเต็มที่ ศอกใหญ่เท้ากับเตียงนอนหกฟุต กวาดมองไปทั่วห้องก็ไม่เห็นคนที่ต้องการ เกือบจะยื่นมือไปคว้าเอาผ้าห่มที่คลุมเรือนกายบางส่วนอย่างหมิ่นเหม่ออกแล้ว เผอิญประตูห้องนอนก็เปิดออก ร่างโปร่งเดินเข้ามาพร้อมกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น“ตื่นแล้วหรือคะ” กันติชาเอ่ยทักเสียงนุ่มพร้อมรอยยิ้มหวานอบอุ่น เหมือนกับเปิดแย้มโลกที่มัวซัวให้สว่างและสดใสขึ้นทันตา ร่างโปร่งบางเดินไปวางกาแฟบนพนักเตียง ก่อนจะยื่นมือเล็กไปวางบนมือใหญ่ที่ยื่นมาหา กระตุกเพียงเล็