Semua Bab My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Bab 31 - Bab 40

I decided to head up to the third floor of the mansion, dala-dala ang cellphone ko. Of course, I won’t give up yet baka sakaling may signal doon. Ngunit noong narating ko na ang itaas, wala pa ring signal. Naisipan kong pumasok sa isang kwarto ngunit kahit saang sulok ako pumunta ay wala talaga kahit isang guhit. Takte! Noong isang araw nakasagap naman ako pero ngayon ay wala na talaga. Napapailing ako habang paulit-ulit na bumubuga ng hangin, dismayadong-dismayado. So, kung gano’n... we will stay here for a month. Base sa sinabi ni Segundo, sa susunod na buwan pa babalik ang sasakyan na inatasang maghatid sa amin ng mga kailangan dito sa mansion. Sinabi rin niya na baka sa susunod na buwan dumalaw ang mga magulang niya para kamustahin kami dahil ngayon linggo at sa mga susunod na linggo kasi ay pareho raw silang abala sa mga negosyo nila. Kaya, technically, wala kaming ibang mapagkakaabalahan dito kundi kumain, matulog, at mag— Bigla akong napatigil. Mag-ano? “Carmen?” narini

Bahagya niyang hinila ang baywang ko palapit sa kanya, and then pinadaan niya ang isang braso sa ilalim ng mga braso kong nakatali, lifting me slightly, while his other hand is still gripping the belt, controlling me like a damn puppet. “Ah~” ungol ko noong ipinasok niya na sa loob ko ang pagkalalaki niya. Malalim ang pagkakabaon. Mas humigpit ang sinturon sa leeg ko, halos masakal na ako, kaya medyo nahirapan akong makahinga. Mas umarko pa ang katawan ko, halos tumuwad na ako nang todo. And then he proceeded to move behind me, pulling his shaft in and out, sending me an undeniable pleasure. Napapaungol na lamang ako nang malakas at walang pigil, kahit medyo hirap na akong huminga dahil sa sinturong humihigpit sa leeg ko. It felt like the air was choked out of me, but I didn’t give a damn because the pleasure was so fvcking intense. And then he stopped, his hands quickly unlocking the belt, setting my neck free. Tinanggal niya iyon sa leeg ko nang mabilis, at nakahinga rin ako na

Pagkatapos naming kumain, ako na ang naghugas ng mga pinggan. Nakakahiya naman kung siya pa ang maghuhugas gayong siya na nga ang nagluto ng hapunan namin. I honestly thought we were going to starve these past few days we stayed here kung nagkatotoong hindi siya marunong magluto. Buti na lang talaga at marunong pala ang loko. Pagkatapos kong maghugas at linisin ang kalat sa kusina, umakyat na ako sa grand stairs, paakyat papunta sa kwarto ko. I went into the bathroom for a half bath, at matapos akong magbanlaw, nilinis ko ang aking mga ngipin gamit electric water floss, pagkatapos ay nag-brush pa ako to make sure na malinis at fresh talaga ang hininga ko. Pagkalabas ko ng banyo, mabilis akong nagpalit ng damit. I just wore a black spaghetti strap sando at isang pares ng panty shorts para komportable akong makatulog. Nang maayos na akong nakahiga sa malambot na kama, inabot ko ang librong nakalapag sa ibabaw ng nightstand, matagal ko na itong nasimulan basahin ngunit hindi ko pa rin

“Carmen? Wake up,” bulong ng isang malamyos na tinig na tila dumarampi sa tenga ko gaya ng marahang ihip ng hangin. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata, at ang unang bumungad sa paningin ko ay ang gwapong mukha ni Segundo, ang lalaking dahilan kung bakit ang ganda ng tulog ko. “Inaantok pa ako…” mahina kong bulong habang muli kong ipinikit ang aking mga mata, umaasang makakabalik pa ako sa tulog na kanina’y napakasarap. Pero kahit nakapikit, ramdam ko agad ang kakaibang presensya niya. Amoy na amoy ko ang halimuyak ng sabon at ng bagong paligong katawan. Ang bango niya, presko, malinis, parang kakalabas niya lang mula sa shower. “May bisita tayo,” aniya. Napilitan akong imulat muli ang aking mga mata. “S-Sino?” tanong ko, medyo groggy pa, pero unti-unti nang nagiging malinaw ang isipan ko. “Nariyan sina Dad at Mom. Kanina pa sila,” sagot niya, kaya’t bigla akong napaupo sa kama. “Bakit hindi mo agad ako ginising?!” reklamo ko habang mabilis na bumangon. Walang

Inantay muna namin ni Segundo na tuluyang makaalis ang sasakyan ng mga magulang niya. Nakaakbay siya sa akin habang nakatayo kami sa tapat ng malaking gate. Dikit na dikit pa rin siya sa akin, gaya ng buong maghapon parang sinasamantala niya talaga ang pagkakataon na makalapit sa akin habang naririto pa ang mga magulang niya. "Alis na kami," paalam ni Papa sa aming dalawa. Napasilip pa si Mama mula sa bintana ng sasakyan, ngumiti, at kumaway sa amin. "Ingat po kayo," tugon ko naman, sabay ngiti rin. Nagdesisyon na silang bumalik sa siyudad nang mas maaga. Gusto nilang makaiwas sa abala ng dapithapon sa daan. Si Ruby naman, halatang matamlay pa rin. Hindi pa rin niya ako kinikibo, malinaw na hindi pa humuhupa ang tampo niya. Talagang mahalaga sa kanya si Moshi, at hindi biro ang epekto ng pagkawala nito sa kanya. Kahit gusto ko siyang kausapin, pinili kong bigyan muna siya ng espasyo. Sabay kaming kumaway ni Segundo habang papalayo ang convoy nila. Nang tuluyan na silang makalabas,