Semua Bab My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Bab 11 - Bab 20

"Are you ready, babe?" Akmang tatanggalin niya na ang pagkaka-buckle ng sinturon niya habang nakatitig sa akin ng matalim, puno ng kumpiyansa at determinasyon. "Wait!" Pinigil ko siya at muling napaatras noong akmang lalapitan niya ako na wala nang saplot pang itaas. Ang tanga ko talaga. Sa sobrang katangahan ko, hindi ko man lang naisip na mas malala pa palang kalokohan ang gagawin niya laban sa akin. Akala ko, tapos na ang laban sa mga patibong na itinakda niya, pero hindi pa pala. "Let me ask you something." Tumaas ang isang kilay niya, bakas sa mukha ang pagkainip. "Go. Ask," aniya, walang bahid ng pag-aalala sa boses niya, parang in-expect niyang siya pa rin ang panalo anuman ang itanong ko. "Did you consider my feelings when you made those damn rules?" tanong ko sa kanya, pilit pinakakalma ang boses ko kahit gusto ko nang isigaw sa kanya ang lahat ng sama ng loob ko. Kasi the longer I think about those ridiculous rules, the clearer they become. This was never about us

Nasa loob kami ng isang vacant studio, magkatabing nakaupo ni Segundo sa sofa, habang nasa harapan namin si Mommy at si Tita Garnet. Tahimik lang kaming dalawa, pero ramdam ko ang tensyon sa paligid, hindi dahil sa away, kundi dahil sa nakakalokang sitwasyon na kinasasadlakan ko ngayon. Si Dad naman ay abala sa paglalaro ng puting ragdoll cat na paboritong alaga ni Sapphire habang naka-upo sa sahig, umaaktong hindi interesado sa usapang nagaganap. Samantalang si Tito Flord naman ay bahagyang nakasandal sa isang mesa na gawa sa redwood, may nakakalokong ngiti sa labi, parang may pinapanood na pelikula. "I'm so glad that you two finally fell in love," wika ni Tita Garnet, punong-puno ng saya at kilig ang mga mata. Napapitlag ako sa sinabi niya. Love? Sinong in love? Ako? Sa mokong na ‘to? Never! "Oo nga 'no? Dati para kayong aso’t pusa kung mag-away, tapos ngayon, naglalaplapan na kayo," sabat naman ni Mommy, may kasamang mahina ngunit malisyosong tawa. Napasinghap ako. Si Mo

"Kailangan na naming umalis," wika ni Dad na may bahagyang pagmamadali sa boses niya. "May pupuntahan pa kami," dagdag niya, saka ibinaling ang tingin sa amin ni Segundo. Matalim ang tingin niya ibang-iba kasya kanina. May kung anong hindi ko mawari sa ekspresyon niya, parang may gusto siyang ipahiwatig. "You should stay here, Olivia. Huwag mo nang alalahanin ang mga gamit mo. Bukas na bukas, ipapadala namin iyon sa Sytone Château," pagpapatuloy niya pa. Tahimik lang akong tumango. Hindi ko alam kung bakit, pero parang may bumigat sa pakiramdam ko. "Umm, Mom?" Tawag ko sa nanay ko na may halong pag-aalangan. "Yes, darling?" sagot niya. "Can I have my phone now?" Kasi kinuha niya lahat sa akin noon pati wallet ko, kasama na ang phone ko. Nagtinginan silang apat—Mom, Dad, at ang mga magulang ni Segundo. Napakunot ang noo ko. Bakit parang may kakaiba sa mga reaksyon nila? Parang may tahimik na usapan na nagaganap sa pagitan nila na ako lang ang hindi nakakaalam. "I forgo

Katulad ngayon, wala na akong nagawa kundi pumasok sa kwarto niya dahil sa pangungulit niya. Kesyo gusto raw niya akong i-tour sa deluxe room pero sa totoo lang, halata namang gusto niya lang ng kasama dahil bored siya. "Parang napansin ko kasi hindi mo man lang pinagtuunan ng pansin ang ayos ng room ko," pang-iiba niya bago itinago sa bulsa ng pants niya ang cp niya. "Napansin ko naman. Masakit lang sa mata kasi it's full of dark and red things," ani ko habang pinagmamasdan ang paligid. His room is the very definition of a Dark Red Room, a space draped in deep crimson hues, exuding both mystery and undeniable luxury. "Do you worship Satan here?" tanong ko nang may halong curiosity, habang nakatitig sa skull and bones na nakadikit sa dingding. The red lights cast an eerie glow, while gothic candles gleamed, their shadows dancing like restless spirits. Para nga akong napadpad sa isang horror movie set, ang lamig ng hangin dahil malamang naka-aircon, ngunit ang may nararamdama

**Segundo’s POV** "Shit," singhap ko, ramdam ang paninigas ng panga ko. Wala ito sa usapan. Ba’t may paganito? Olivia isn't in her right mind. Alam ko ‘yun. Pero fúck, bakit parang nawawala rin ako sa sarili ngayon? She leans in, her soft lips grazing against my jaw, at kahit pilit kong iwaksi ang init na dumadaloy sa katawan ko, the rough graze of my unshaven skin against hers sends a shiver down my spine. My hands fly to her hips, mahigpit ang kapit ko—too tight, trying to steady myself, trying to push her away. But she doesn't stop. She rolls her hips against me, mabagal, mapanukso, letting me feel how much she needs me. Pútangina. Then, in one swift motion, she abruptly grabbed me and then pushed me on the bed. Kaagad siyang pumaimbabaw sakin. Ramdam ko ang init ng hininga niya na tumatama sa pisngi ko habang nakatitig siya sakin na may malamlam na mga mata. "O-Olivia," I stammer, pilit pinapakalma ang boses ko. Kung hindi ko pipigilan ang sarili ko, baka mapatulan ko siya.