All Chapters of My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Chapter 51 - Chapter 59

**Third Person** 2:05 AM Walang ingay na lumabas ng kwarto si Alex. Nakapatay ang ibang ilaw sa daan kaya nagdala siya ng flashlight upang gamitin sa palihim na paglabas niya sa kwarto. Maingat siyang naglakad, at napahinto sa kwarto kung saan natutulog sina Olivia at Segundo. Sana ay walang magising sa dalawa dahil may gagawin siya. Sinadya niya talagang ipabutas sa kanyang driver ang gulong ng kanyang sasakyan upang may alibi siya na mag-stay sa mansion. She didn’t come here for nothing. She came to get Cecelia out of this vintage mansion. Alam niyang naririto pa rin ang kapatid niya. Dahil sigurado siyang kung nasaan si Segundo, naroon rin ito. Cecelia, the spoiled brat daughter na wala nang ibang ginawa kundi magpasaway. Ngunit kahit siraulo ang kapatid, she cares about her that much na kahit magpatayan pa sila dahil sa kabaliwan nito, kahit palagi silang nag-aaway dahil sa mga maling desisyon nito, kapatid pa rin niya ito. At kung anong kahihiyan man ang bitbit nito, tiyak

Kaagad kong binuksan ang kwarto namin. Inilibot ko ang paningin sa loob pero wala siya. Mas lalo akong na-praning. Muli na naman akong tumakbo palabas, mabilis ko siyang hinanap sa ibang kwarto pero hindi ko siya nakita. Iisa na lamang ang nasa isip ko kung saan siya naroroon na sa attic. Nagkukumahog akong umakyat sa mataas na hagdan. Malakas ang kutob kong siya ang nag-unlock ng harang sa hagdanan patungong attic. Habang papalapit ako sa taas, parang hindi na ako makahakbang dahil sa sobrang kaba. Pakiramdam ko, nanghihina ang mga tuhod ko. Ang utak ko ay tila nagkabuhol-buhol sa mga ideyang namumuo sa isipan ko, sa mga ideyang siyang nagpapanginig sa katawan ko dahil sa sobrang takot at kaba. Pagkarating ko roon, tila tumigil ang mundo ko. I saw her, standing there, her back facing me. Maliksi kong iniikot ang mga mata ko. Mas lalong naging makalat ang espasyo ng attic. Muli kong naibaling ang mga mata ko sa likuran ng asawa ko noong tumunog ang cellphone niya. Napasilip siya

“Kahit one last chance na—tatanggapin ko iyon ng buong puso. At hindi ko sasayangin ang lahat kapag ibinigay mo iyon sa akin,” tuloy ko. “I will do everything you want. Lahat-lahat. Basta huwag mo lang akong iwan. Huwag tayong maghiwalay. Oo, inaamin kong nagkamali ako. Inaamin kong nakakadiri akong lalaki. Sabihin mo lahat ng gusto mong sabihin. Saktan mo ako sa salita, sa galit, pero huwag mo akong iwan. Pakiusap, Carmen...” At muling nagsibagsakan ang mga luha ko. Sandali siyang napatingala sa langit, parang pilit na humihigop ng lakas mula roon. Huminga siya nang malalim, pinipigilan ang sariling humagulhol. Pagkatapos ay bumaba ang tingin niya sa akin. “I can’t.” Natigilan ako, parang binuhusan ng yelo ang katawan ko. “I don’t like giving second chances, Segundo.” Mahina ang tinig niya, may bahid ng panginginig, pero nanatiling matigas at matatag. “If God gives countless second chances, I’m not Him. Dahil sobra akong nasaktan sa ginawa mo. Hindi lang sa pagtataksil mo,

“You want more?” nakangiting tanong sa akin ni Segundo habang magkatabi kami sa mesa. He is happily serving me the food he prepared for us. Hindi ko maiwasang mapatitig sa gwapo niyang mukha. He looks happy now, unlike kanina na parang asong nagmamakaawa sa akin na bigyan siya ng pansin. Sira ba siya? Baliw na ba talaga ang isip niya? Siya pa rin ba ang Segundo na nakilala ko? O ibang Segundo na ito? Ang dami-dami kong tanong sa isipan ko, paulit-ulit na katanungan na parang sirang plaka. Pakiramdam ko ay matatakasan yata ako ng bait dahil sa pinapakita niya. Naitutok ko ang mga mata ko sa pagkain na inilagay niya sa plato ko. Buong buhay ko, ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kawalan ng gana. I’ve always been a big eater, someone who never says no to food but now it’s different. Masarap ang niluto niya, pero tila biglang naglaho ang panlasa ko. Bukod sa mga rebelasyong nalaman ko na nagpaguho ng mundo ko, tapos sinabayan pa ng nangyari kanina sa labas ng mansiyon, doon

Napahinto ako sa pagtakbo, inis na inis na hinarap ko siya. Napatigil din siya, nakatingin sa akin noong napansin niyang naapektuhan ako ng mga sinabi niya. “Alam mo, ang bastos mo talaga!” nanggigigil kong sabi, pero napahalakhak lang siya, ang tawa niyang malalim at nakakainis. “I mean… I used both—my díck and my fingers to make you squírt,” dagdag pa niya, ang ngisi sa labi niya’y lalong lumawak. “I’m serious, Carmen. If I catch you, I’m gonna slide my hard cóck deep into you,” seryoso na niyang saad bago tumalim ang titig niya. Napaatras ako nang biglang bumaba siya sa kanyang pwesto, parang naghahanda para sa isang mabilisang takbo, handang-handang tawirin ang distansya sa pagitan namin. Kita ko ang determinasyon sa mga mata niya, at alam ko, seryoso talaga siya sa sinabi niya. Hindi na ako nag-aksaya ng oras. Tumakbo ako nang mabilis. Diretso ako sa gubat, alam ko kasing mahina ang sense of direction niya. Sigurado akong maliligaw siya roon, at iyon ang advantage ko. --