Lahat ng Kabanata ng My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Kabanata 41 - Kabanata 46

**Segundo's POV** "C'mon, do it, Segundo," ika niya sa akin habang mariing nakatutok ang hawak kong kutsilyo sa lalamunan niya. "You want to kill me? Then do it now," dagdag niya, parang pangungumbinsi, habang walang bakas ng takot ang mga matang matalim na nakatitig sa akin. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa nag-uumapaw kong galit. Hindi ko talaga inasahang magpapakita siya rito. Sasadyain pang guluhin ang katahimikan namin ni Carmen. Binawi ko ang kamay ko. Isang ngisi ang agad na gumuhit sa kanyang labi, isang ngiting puno ng panunukso at kumpiyansang alam niyang hindi ko kayang pumatay. At dahil doon, malakas ang loob niyang hamunin ako. Alam niyang wala akong lakas ng loob na tapusin siya. "Leave, Cecelia. I swear to God, I never want to see your fúcking face again," I muttered through clenched teeth, every word laced with the rage I’d been holding in. Humakbang siya palapit, unti-unting tinawid ang distansya sa aming dalawa, at pilit na ina

**Olivia's POV** Tulala akong nakaupo sa grand stairs, naghihintay kay Segundo, my heart was going crazy with worry. I prayed over and over, hoping he was okay because until now, he still hadn’t come back. Kaagad kong naangat ang ulo ko noong narinig ko ang mahinang tunog ng pagbukas ng pinto. Napatayo ako at naglakad pababa sa paanan ng hagdan, and there he is—basang-basa ng ulan, parang basang sisiw. “Segundo?!” tawag ko sa kanya, so he looked at me, his eyes filled with a strange kind of heat. “Carmen!” sambit niya sa pangalan ko, his eyes were full of joy and energy. He looked like a lost dog who had just found its owner, his movements were overflowing with excitement. Nakangiti akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya nang mahigpit, ramdam ko ang basa niyang damit sa balat ko. Mahigpit din siyang yumakap sa akin, parang ayaw akong bitawan. Noong humiwalay ako, marahan kong hinaplos ang pisngi niya. “Where the hell have you been?” tanong ko, ang boses ko puno ng pag-a

Pagkatapos kong maglinis sa kusina, sunod naman sa may sala. May robot vacuum cleaner naman kaya hindi masyadong mahirap maglinis ng sahig. Pindutin na lang ang remote control at kontrolin ang vacuum sa mga parte na hindi ko pa nalilinis. Ang ginawa ko na lang ay gumamit ng feather duster upang alisin ang mga alikabok sa mga kagamitan sa sala.Ngayon ko lang masasabi na ang sipag ko talagang maglinis. Wala kasi akong ibang gagawin bukod kaya kapag malaki ang oras ko ay maglilinis talaga ako, kahit hindi naman talaga ako ganito dati sa bahay at sa apartment na tinirhan ko sa London ng ilang taon. Sabagay, may taga-linis kasi doon, samantalang dito mukhang next week pa darating ang tagalinis. Nakakahiya naman kung papaabutin ko pa ng isang linggo na walang linis ang malaking bahay na ito.Sandali akong napaupo sa mahabang sofa at may napansin na naman akong hibla ng buhok sa ibabaw kaya walang pag-aalinlangan, maingat kong pinulot ang buhok at isa-isa ko itong tinanggal. Napansin ko na