Semua Bab My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Bab 61 - Bab 70

Pilit niyang pinapawi ang luha sa aking mga mata habang pinagmamasdan ako. “Mahal na mahal mo ba talaga siya, Segundo?” “Mahal na mahal na mahal na mahal ko siya, Mom,” dire-diretsong sagot ko. “Alam mo kung gaano ako kabaliw sa kanya. Nagkamali ako, at iyong mga pagkakamali kong iyon ay paulit-ulit na ginamit laban sa akin para mapasunod ako sa gusto nila. Inaamin ko… I even enjoyed doing those dirty things… I sinned, but I already regret it down to hell.” Bahagya siyang napangiti, malungkot na ngiti na tila nagpapahiwatig na kahit galit siya sa akin, hindi niya magawang talikuran ako. Hinawi niya ang buhok kong magulo at nagkandikit sa pawis. “Okay… I will try to talk to them,” aniya. Bahagya akong nabuhayan. Parang may liwanag na biglang sumilip sa loob ng dilim na kinasasadlakan ko. “I will convince them,” dagdag pa niya. Napatango ako. Tumayo siya at tinawag si Dad, na agad namang lumapit. “Help me convince Fourth and Caramel to let Olivia stay here. Our son wan

Hindi ko talaga maiwasang mairita sa kanya. Wala pang nakakatalo sa score ko pagdating sa mahihirap na test, pero he beat me. At noong second grading namin, imbes na ako ang maging first honor, naging second honor na lang ako. Simula noong nag-transfer si Segundo sa section namin, he always got perfect scores sa mga quiz at sa exam. Naiirita ako dahil mas magaling siya kaysa sa akin, kaya niyang i-perfect lahat ng test papers sa lahat ng subjects, at kahit ang pinakamahirap na tanong ay kaya niyang sagutin nang walang kahirap-hirap. Simula kindergarten, ako palagi ang first honor. Pero noong naging magkaklase kami, bigla akong naging second honor kahit ginawa ko na ang lahat. I studied so hard, halos wala na akong oras para sa laro o ibang bagay, pero hindi ko pa rin siya matalo-talo. I started avoiding him, at habang tumatagal, my hatred for him grew bigger and bigger. Dahil hangga’t classmate ko siya, alam kong hindi ako magiging top student ng batch namin. Grade 4, we started b

“Carmen!” hinabol niya ako. Hindi ko siya nilingon, bagkus ay nagpatuloy lang ako sa mabilis na paglakad. Pero bago pa ako makalayo, hinuli niya ang aking kamay at bahagyang hinila. Natigilan ako at napaharap sa kanya. Nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Mabilis niyang hinawakan ang aking leeg at hinila ako palapit para halikan sa mga labi. Napatukod ang mga kamay ko sa dibdib niya at ilang saglit na nakadikit ang kanyang mainit na labi sa akin, bago ko naisipang itulak siya palayo. Pero mabigat siya; hindi ko siya mabuwal. Naririto na naman ako sa senaryong wala akong lakas laban sa kanya. Napakahina ko kapag siya ang kaharap ko. Hindi ko alam kung bakit bigla ko na lang naipikit ang mga mata, hinayaan siyang tuluyan niyang sakupin ang aking mga labi. Gumalaw siya, at ako naman ay tumugon. Ipinulupot niya ang isang braso sa baywang ko at ipinagpatuloy namin ang pagpapalitan ng halik. Bawat kumpas ng kanyang bibig ay nakakalunod. He was so gentle, and I felt myself weaken even more

I started admiring her since then. I remember the first time our hands touched, noong nagpartner kami sa kasal ng kanyang mga magulang. I’ve always been cold, hindi ako palakaibigan, pero noong nakilala ko siya, nagbago ang pananaw ko. I wanted to be as friendly as her, pero she ignored me most of the time. Kaya napapaisip ako sa sarili ko: why can she be friendly with others but not with me? Ginawa ko ang lahat para mapansin niya ako, pero ayaw niya. Ayaw niyang maging katabi ko, ayaw niyang maging kaklase ko, ayaw niyang makita ako. Kapag nagtatagpo ang mga mata namin, lagi niyang itinututok sa akin ang matalim na tingin. Ilang ulit niyang nireject lahat ng gusto kong ibigay sa kanya—maging simpleng ngiti, salita, mga bagay o laruan, o kahit maliit na tulong man lang dahil gusto kong magpaka-gentleman para sa kanya. Inis na inis rin siya kapag inuunahan kong bilhin ang mga gamit na gusto niya. Ginagawa ko lang iyon para ako mismo ang makapagbigay sa kanya ng libre. Gusto ko lang m

Pagkababa ko ng kotse, hindi ko na inintindi ang ayos ko. Gulong-gulo pa rin ang buhok ko, at ang suot ko ay parang nadugyot na sa kakahanap ko sa asawa ko. Mabigat ang bawat hakbang ko pero hindi ako tumigil. Mabilis akong naglakad papasok sa loob ng Sandstorm mansiyon. Nasa porch pa lang ako, sinalubong agad ako ng isang katulong, halatang nagulat sa itsura ko. “Good evening po, Sir Segundo,” bati niya. “Si Cecelia?” tanong ko kaagad. “Nasa taas po,” sagot niya na may pag-aalangan. “I want to talk to her,” ani ko. “Nagbabad po siya ngayon sa bathtub, Sir Segundo,” ani naman ng isa pang katulong na mukhang kagagaling lamang mula sa bar, may dalang wine at isang glass na malinaw na para kay Cecelia. Nilapitan ko siya. “Para kay Cecelia ba iyan?” “Opo, Sir,” mabilis na tugon niya, medyo naiilang. “Ako na ang magbibigay sa kanya,” saad ko. Hindi siya umangal at marahan namang iniabot sa akin ang dala niya. Wala akong inaksayang oras. Kaagad akong umakyat sa grand stair. Ramdam