All Chapters of My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Chapter 81 - Chapter 89

Pagkababa ko ng kotse, kaagad akong napansin ni Flynn kaya napasigaw siya.“Mommy!” tawag niya sa akin sa malakas na boses, hindi man lang inalintana ang mga tao sa paligid. Dala-dala ang kanyang bag na halos mas malaki pa sa kanya, mabilis siyang napatakbo palapit sa akin. Kita ko pa kung paano tumalbog-talog ang strap ng bag sa balikat niya, at kahit medyo nahihirapan siya, hindi niya iyon inalintana basta makarating lang sa akin. Mabilis namang sumunod si Shaun, halatang habol ang hininga niya.Nakangiti akong sumalubong sa anak ko at ganoon rin siya. Ang kanina’y mukha niyang nakasimangot ay napalitan ng labis na tuwa. Halos madapa siya sa pagmamadali pero nakarating din siya sa akin, saka mahigpit na yumakap sa akin, nakapitan pa ang suot kong damit na parang ayaw na akong pakawalan. Ginulo ko naman ng marahan ang kanyang buhok.“Mabuti naman at dumating ka na. Napaka-moody talaga ng anak mo na ‘yan,” ani Shaun, bakas sa mukha ang parang napipilitan na lamang tiisin ang ugali ng

**Segundo** Ilang sandali na akong nakatitig sa screen ng laptop ko. Natapos ko na kanina ang research ko at nagawa ko na rin ang homework. Ngayon naman ay nalilito ang utak ko sa ideyang pumasok sa isip ko, kung ano ba talaga ang susundin ko: ang mag-log in sa social media account ko o matulog na lang para makapagpahinga na ako. Nakasandal ako sa swivel chair, nagpaikot-ikot pa nga ng bahagya habang naglalaban ang isip ko. Gusto ko nang isara ang laptop, ipikit ang mga mata, at kalimutan na lang ang lahat ng nangyari kanina. Ang muling pagkikita namin, ang muling pagtagpo ng aming mga paningin, ang kanyang pabango na hanggang ngayon ay tila nakadikit pa rin sa akin. Napahawak na ako sa laptop, balak na iyong isara nang tuluyan, pero may kung anong espiritu ang pumipigil sa akin. Parang… parang gusto ko siyang i-stalk. God… babalik na naman ba ako sa pagiging stalker? Napapailing ako sa sarili ko. Napapahilot sa sentido. Paulit-ulit akong napabuga ng hangin, na para bang may bara

“Seg! Segundo!” ilang beses niyang tinawag ang pangalan ko, at sa ikatlong beses ay naalipungatan ako nang may kung anong tumama sa mukha ko. “Bakit?” tanong ko kay Ruby nang makita kong siya pala ang panay sigaw at nakaisip pang hampasin ako habang mahimbing akong natutulog. “Hoy! Wala ka bang pasok ngayon!? 12:30 p.m. na oh!” aniya sabay turo sa wall clock. Agad akong nagkandarapa sa pagbangon. “Shit! 1 p.m. ang pasok ko!” mabilis kong sabi habang halos tumakbo papunta sa wardrobe, naghalungkat ng kung anong maisusuot. May long quiz pa naman kami ngayon, sayang naman ang review ko kung aabsent lang ako. “Ayan, maglasing pa kasi. Dinamay mo pa si Dad kagabi sa pag-inom. Ayon tuloy, masama ang pakiramdam—inaatake ng high blood,” sermon niya habang nakapameywang, parang nanay na nangungunsensya. “How is he?” tanong ko habang kinukuha ang towel. “He’s fine now. Pero pinagalitan na ni Mom. Mamaya, pag-uwi mo, ikaw naman ang siguradong pagsasabihan niya,” sagot niya. Hindi na ako ku

Noong pababa na kami ng hagdan, pareho kaming napalingon noong patakbong sumunod ang apat na babae. “Oh, bakit? Sasaktan mo na naman ako?” ani Kayla pero napairap lang si Dina bago naisipan na kumapit sa kabila kong braso. “Ay sus! Nainggit ka lang pala,” dagdag pa ni Kayla, natatawa. Muli lamang napairap si Dina at nagpatuloy na kami sa pababa ng hagdan. Pagliko namin, lahat kami natigilan noong nakasalubong namin si Olivia. Mabilis na napadako ang kanyang tingin sa dalawang babaeng nakakapit sa magkabilaan kong braso na para bang ayaw ng bumitiw o humiwalay sa pagkakakapit sa akin. Tahimik naman siyang gumilid, nanatiling kalmado ang ekspresyon, bago kami naisipan na lagpasan. Ilang ulit naman akong napalunok ng laway. I need to calm down. Kung siya ay tila wala ng pakialam sa akin, dapat iyon rin ang gawin ko. Dapat hindi na ako magpapaapekto sa kanya dahil ako lang ang lugi. Naisipan kong marahang alisin ang mga kamay ng dalawang babae—hindi pwersahan, at agad naman silan

Mabilis akong naglakad patungo sa pinakadulong banyo ng building. Mas gusto ko roon dahil walang tao, tahimik at malinis. Minsan nga doon ako dumadayo kapag sobrang antok o gusto kong mapag-isa. Sumasampa ako sa inidoro, pumikit, at nilulubog ang sarili sa katahimikan. At ngayong araw… mas kailangan ko ‘yon. Pero noong papaliko na ako, napansin ko sina Dina at Kayla kasama ang ilan pa naming kaklase. Nagsisigawan at nagkukulitan na naman sila na parang walang pakialam kung gaano sila kaingay. Napailing na lang ako. Hindi ko talaga kayang sumabay sa ganung ingay ngayon, kaya napaatras ako at mabilis na pumasok sa isang classroom na halatang walang tao. Tahimik sa loob. Ang tanging maririnig mo lang ay ang mahinang ugong ng aircon at ang mga boses nilang nagmumula sa hallway. I decided to stay there for a while, hoping they’d leave soon. Pero ayun, bigla pa silang tumambay sa tapat ng room. Narinig ko pa ang malakas nilang tawanan habang nag-aasaran sa isa’t isa. Napahilot ako sa se