All Chapters of The Principal's Affair : Chapter 111 - Chapter 120

Sa isang sulok ng gym, sa lilim ng mahabang bubong, tahimik na nakaupo sina Rafael at Natnat sa isang kulay abong bench na gawa sa kahoy. Humuhuni ang bentilador sa kisame, habang sa paligid ay nagtatawanan at naghahabulan pa rin ang ibang bata. Ngunit sa gitna ng ingay, tila bumagal ang oras sa pagitan ng dalawa.Maingat na inilabas ni Rafael ang puting panyo mula sa bulsa ng kanyang pantalon. Malinis ito, amoy fabric softener pa, at may simpleng bordang "RG" sa sulok. Pumikit si Natnat nang dahan-dahang ipinunas iyon sa natamong galos sa tuhod."Aray…" impit ng bata, sabay pikit habang iniipit ang damit sa kamay. Pero wala siyang reklamo. Taimtim lang na nakatitig sa ginagawang pag-aasikaso ng lalaki.“Pasensya ka na, ha. Medyo mahapdi lang ‘to ng kaunti. Tatanggalin lang natin ‘yung mga balas para hindi ma-infect,” ani Rafael, mahina ang tinig, halos parang inaamo ang sarili.Matapos ang ilang segundo ng katahimikan, nagtanong siya sa tonong malumanay, parang ayaw gulatin ang bata.

Mainit-init pa ang hapon at halos bakante na ang buong paaralan. Katatapos lang ng klase ni Bella at abala pa rin siya sa pakikipag-usap sa ilang magulang sa classroom. Sa kabilang banda, si Natnat naman ay nakaupo sa isang sulok, pinipigilan ang tyan na kanina pa kumakalam.Pilit niya munang tiniis, pero nang marinig ang huni ng bell mula sa canteen—parang palatandaan na pwede nang bumaba ang mga bata para bumili—napatingin siya kay Bella at marahang lumapit.“Mama...” bulong ni Natnat, sabay tingin sa bag na parang may iniisip. “Pwede po ba akong bumili sa canteen? Gutom na po ako... please... promise po hindi ako tatagal.”Napatingin si Bella sa anak—nakita niya ang paraan ng paghawak nito sa tiyan, ang maamo nitong mukha na parang may sinadyang puppy eyes. Hindi na siya nakatanggi.“O, sige na. Pero diretso balik dito ha? Ingat ka sa pagbaba. At wag makikipaglaro, gutom lang ‘yan,” sabi ni Bella habang inaabot ang ilang barya mula sa kanyang pitaka.Hindi na nag alala si Bella dah

Pagkatapos ng masaganang tanghalian, unti-unting humupa ang sigawan ng mga bisita at ang dagundong ng mga kutsara’t tinidor sa mga pinggan. Nabawasan na ang laman ng mga kaldereta, halos wala nang laman ang tray ng barbeque, at ang malamig na inumin ay natunaw na sa yelo. Si Bella ay tahimik lang na nakaupo sa gilid ng isang mesa, hawak ang plastic cup ng gulaman, habang tanaw mula sa di kalayuan si Natnat—masayang naghahabulan kasama ang ilang batang na-meet lang niya kanina.“Mama, lalaro lang po ako ha?” paalala ni Natnat bago ito tumakbo kanina, halos hindi maalis ang ngiti sa mukha habang dala ang isang maliit na toy na galing kay Sir Aljon.“Sige anak, basta wag lalayo ha? Dito ka lang sa may bakuran.”Pumayag si Bella, kahit may kaunting kaba sa dibdib. Pero ayon kay Sir Aljon, safe naman ang lugar. May gate, may tanod pa sa labas, at karamihan sa mga bata ay anak ng co-teachers niya. Kaya ngayon, habang nakasandal siya sa upuan, sinisikap niyang pakalmahin ang sarili.Napapan

Tahimik na gabi. Ang katahimikan ng gabi sa probinsya ay tila balewala sa mga boses na nagsisigawan sa loob ng bahay. Sa loob ng sala, parang may bagyong pumasok—hindi sa anyo ng ulan, kundi ng matitinding salita, ng galit, at ng matagal nang kinikimkim na hinanakit.Tumayo na si Rafael. Nabitawan niya ang baso ng tubig at tumilamsik ito sa sahig. Basag.“Rafael, kumalma ka nga. Gabi na. Baka mapano ka pa,” mariing sabi ni Amieties habang pilit na hinahawakan ang braso ng anak. “Bukas mo na siya puntahan… o hanapin kung saan man ang bahay nila rito.”Ngunit si Rafael, tila baga hindi na marunong makinig sa oras na iyon. Halos manginig ang mga kamay niya. Hindi niya maipinta ang galit na nararamdaman niya—galit sa kanyang ama, sa sarili niya, at sa panahong nawala na hindi na niya maibabalik.Si Amieties, kahit nahihirapan, pinilit ilihis ang atensyon ni Rafael. “Ikaw naman, Albert,” malalim ang boses at puno ng pagod, “Ayoko muna makita yang pagmumukha mo. Umalis ka na. Wala kang kara

Tahimik ang buong bahay maliban sa mahinang tik-tak ng wall clock sa kusina. Sa labas, may kahol ng aso, may iilang kuliglig, at ang bugso ng hangin na sumasayad sa mga dahon ng mangga sa bakuran. Sa loob, isang ilaw lang ang nagsindi—lampshade sa may sulok ng sala, nagbibigay ng malambot na liwanag sa paligid.Sa sofa, nakaupo si Bella, nakasandal, hawak ang mug ng malamig na tsaa. Wala na siyang gana uminom, pero hindi niya ito mabitawan. Sa tabi niya, si Erica—nakabihis pambahay na may headband pa, bagong ligo at amoy baby powder, pero halatang napagod din sa buong araw ng pakikipag-date kay Vincent."Erica," mahina pero punong-puno ng bigat ang boses ni Bella. "Di ko na alam kung anong gagawin ko."Napatingin si Erica. Hindi na niya kailangan tanungin pa kung tungkol saan. Kilala niya ang kaibigan niya, at sa bawat pagbuntong-hininga nito, alam na niyang may malalim na binubuhat sa dibdib."Si Rafael?" tanong niya habang umuupo ng ayos at inabot ang throw pillow.Tumango si Bella.