All Chapters of The Principal's Affair : Chapter 121 - Chapter 130

Maagang gumising si Bella kinabukasan, araw na ng camping. Tahimik pa ang buong bahay, maliban sa mahinang pag-ikot ng electric fan at ang tila inaantok pang huni ng mga ibon sa labas ng bintana. Habang nag-iimpake siya ng mga damit nila ni Natnat, dahan-dahan niyang inilalagay ang mga ito sa maliit na maleta, may dalawang set ng pambahay, isang jacket para sa malamig na gabi, toiletries, at ang paboritong unan ni Natnat na may printed na mga bituin.Habang tini-check niya ang kama para siguraduhing walang makakalimutang gamit, napansin niya ang isang maliit na stuff toy na nakasiksik sa gilid ng unan, isang cute na teddy bear na may suot na scout uniform. Bahagya siyang napa-kunot noo. Hindi ito pamilyar. Hindi niya ito binili. Hindi niya ito nakita kahit kailan sa mga laruan ni Natnat. Kinuha niya ito, pinagmasdan saglit, at saka narinig ang yabag ng maliliit na paa sa hagdan.“Good morning, mama!” masayang bati ni Natnat habang papalapit.“Natalie,” tawag ni Bella, kalmado ang tin

Pagsapit ng gabi, nagsimula na ang programa. Ang buong field ay napapalibutan ng ilaw mula sa mga portable lamp at maliliit na ilawan sa paligid ng stage. Ang mga bata ay nakaupo sa banig, sabik na sabik habang hinihintay ang opening speech ng kanilang principal.Umakyat si Rafael sa maliit na stage, tangan ang mikropono. Tahimik ang lahat, nakatingin sa kanya, habang ang mga guro ay nakaayos sa gilid ng entablado. Si Bella, nakatayo sa gilid, pinagmamasdan si Rafael—may halong kaba at damdaming hindi niya mabigyang pangalan. Lalo na’t alam niyang sa gabi ring ito ay mas lalong mahuhulog si Natnat sa koneksyon nilang dalawa.“Magandang gabi, mga mahal naming mag-aaral, guro, at mga volunteers,” panimula ni Rafael, sabay tanaw sa mga bata. “Ngayong gabi ay hindi lang tayo nandito para matulog sa tent o maglaro. Nandito tayo para matuto—hindi lang ng mga survival skills, kundi ng pagtutulungan, pakikipagkaibigan, at pagiging matapang kahit nasa labas ng ating comfort zone.”Huminto siya

Pagkauwi mula sa camping, ramdam ni Bella ang bigat ng katawan. Halos buong araw siyang nakatayo, nagbabantay, nagtuturo, at pakikisama sa mga bata pero ang pinaka-nakakapagod ay hindi ang physical na pagod kundi ang emosyonal. Hindi siya makatingin kay Rafael buong araw, lalo na kapag nakikita niya itong masaya habang kalaro si Natnat. ‘Yung mga sulyap. ‘Yung mga ngiti. Parang may binubuksan na parte ng puso niya na matagal na niyang sinikap isarado.Kaya bago pa man sila umalis sa eskwelahan, palihim siyang lumapit sa secretary ni Rafael. Mahina pa sa bulong ang tono niya nang tanungin kung puwedeng makuha ang number ng principal nila. Hindi naman nagtanong pa ang secretary, alam kasi nitong teacher siya at baka may school-related concern. Hindi niya na rin ipinaliwanag.Pagdating nila sa bahay, agad niyang pinatulog si Natnat. Halatang pagod na pagod ang bata, pero masaya. May ngiti pa sa labi habang yakap-yakap ang bagong stuff toy na bigay ni Rafael. Umupo muna siya sa gilid ng

Sa malamlam na ilaw ng kusina, habang ang hangin mula sa bukas na bintana ay bahagyang pinapasok ang gabi, dahan-dahang uminom ng malamig na tubig si Bella mula sa baso. Pero kahit malamig ang tubig, hindi iyon sapat para tabunan ang bigat ng kaba sa kanyang dibdib. Tila may hinahabol ang kanyang isip—mga alaala, mga pangamba, at mga tanong na kahit ilang beses niya nang tinanong sa sarili ay hindi pa rin niya masagot.Nakatulala siya, hawak pa rin ang baso, nang biglang sumulpot si Erica sa likod niya. Suot nito ang maluwag na puting t-shirt at pajama, nakapusod ang buhok, at may dalang mangkok ng chichirya sa kamay.“Hoy,” sabay pitik sa balikat ni Bella, “Ano ba, bat tulala ka diyan? Parang naubusan ka ng buhay. Di ka ba sasama sa larong ‘mag-ama mo’ sa labas? Ang cute nila kaya tingnan, parang commercial ng laundry soap.”Napakunot ang noo ni Bella, pero hindi siya sumagot agad. Itinabi niya ang baso at napasandal sa lababo. Dahan-dahang lumingon siya kay Erica.“Erics… natatakot

Pagdating ng SUV sa harap ng main gate ng paaralan, agad bumaba si Rafael at tinulungan si Natnat na buhatin ang maliit niyang backpack na may design ng mga bituin at unicorn. Nakalugay ang buhok ni Bella, bitbit ang laptop at lesson plan folder, habang tahimik na pinagmamasdan ang paligid.Marami nang estudyanteng naglalakad sa pathway. Ilan sa mga guro ay naroon na rin, may bumabati, may nakatingin lang. Hindi maiiwasang may mga matang mausisa. At bagamat tahimik si Bella, hindi maitatago sa mga mata niyang may alinlangan pa rin—ngunit pilit isinusubside ng ngiti.Si Erica ang unang bumaba sa sasakyan ng huminto ito. Tila ba siya ang pinaka-kampante sa kanilang tatlo.“Bes, mauna na ako ha. Baka abutan pa ako ni Ma’am Rowena sa attendance log,” sabi niya habang inilalagay sa balikat ang bag. Saka siya yumuko at hinalikan sa pisngi si Natnat. “Good girl ka sa class natin, ha? I’ll see you inside.”“Okay po, Tita Erica!” tugon ni Natnat na parang may bitbit pang saya mula kagabi.Tuma