Semua Bab The Principal's Affair : Bab 81 - Bab 90

Muling bumalik sa bahay si Bella, dala ang pasalubong at ang kakaibang glow. Maaga siyang nagising kahit puyat sila galing biyahe. Hindi siya mapakali, hindi dahil pagod siya, kundi dahil para bang may iniwang bahagi ng sarili niya sa La Presa. Pero sa parehong oras, may bago ring nadala pauwi, isang pakiramdam na hindi niya maipaliwanag.Sa kusina, umaalingasaw ang amoy ng pritong tuyo at sinangag. May mga tawa na agad naririnig. Nandoon si Aling Minda, ang matandang kasambahay nila, at si Myra, ang mas bata at mas maingay. Nakatali ang buhok ni Bella habang hawak ang basang pinggan, hindi pa man nagsisimula ang almusal, tinutulungan na niyang maghanda.“Ay naku, Bella!” biglang sabi ni Myra habang pinupunasan ang mesa. “Blooming ka talaga ngayon ha! Para kang sumali sa Miss Universe at nanalo ng puso!”Tumawa lang si Bella at pinilig ang ulo. “Naku Myra, baka nasobrahan lang ako sa hangin sa bundok.”“Hangin? Hangin na ba tawag sa pagmamahalan ngayon?” sabat naman ni Aling Minda

Gabing tahimik pagkatapos ng restaurant meetup ni Bella at Noah ay Nakaupo si Bella sa kama, hawak-hawak ang cellphone, pero wala pa siyang reply kay Noah. Hindi niya alam kung sasabihin ba ito kay Rafael o hindi. Parang ang bigat. Kaya ang una niyang naisip? Si Erica. Tinawagan niya si Erica at di naman siya nag kamali sumagot agad ito. “Hoy Bella! Anong balita, ang blooming mo these days ah!” “Hindi ito tungkol sa blooming, Erica…” Biglang humina ang boses ni Bella. “Ay bakit parang seryoso ka? Okay ka lang?” “Nagkita kami ni Noah.” “WHAT?! Saan?! Kailan?! Ba’t di mo agad sinabi?!” Napabalikwas ng upo si Erica, parang inatake sa puso. “Sa Restaurant. Kanina lang. Tinawagan niya ako, sabi niya importante. Ayoko na sana pero—pinuntahan ko.” “Hala girl, 'di ba alam ni Rafael ‘to?” Tahimik si Bella. Walang sagot. “Gusto ko lang maging honest sayo, Erica. Niyaya niya ako—pero hindi ako pumunta para makipag landian. May sinabi lang siya.” “At ano ‘yun?” Curious na tanong ng

Nasa sala pa si Bella, hawak-hawak pa ang cellphone matapos ang call nila ni Erica. Malalim ang buntong-hiningang pinakawalan niya bago bumalik sa pag-inom ng kape kahit na alam niya bawal sa buntis ang kape ay uminom pa rin siya. Ganito siya kapag maraming iniisip. Akala niya, tapos na ang bagyo ngayong araw. Pero sa hindi inaasahang pagkakataon, isang mamahaling SUV ang tumigil sa tapat ng bahay nila.May bumaba, matangkad, elegante, naka-long sleeves na puti at slacks na parang galing opisina. Ang bawat hakbang nito ay may kumpiyansa, may bigat. Kilala niya ang lalaking ito—paanong hindi?Ang ama ni Rafael. Kumatok. Nagulat si Bella. Agad siyang bumaba at binuksan ang pinto.“Hello po? Napa-daan po kayo?” Tanong niya, kahit kabado. “Wala po si Rafael dito kung siya po ang hinahanap ninyo.” Pero ang sagot na sumunod ay parang bombang bumulaga sa kanya.“I’m not here for him. I’m here for you.”Napatigil si Bella. Saglit siyang natigilan pero pinilit ang sarili na ngumiti kahit hind

Isang gabi Tahimik ang sala. Isang malamig na gabi. Umaambon sa labas, at tanging tunog ng wall clock ang maririnig sa loob ng bahay. Nasa sofa si Bella, nakaupo habang hawak ang kanyang cellphone. Dalawang beses na siyang nag-text kay Rafael. Wala pa ring reply. Sinubukan niyang huwag mag-isip. Baka busy lang. Baka lang.Nakatulog na siya saglit habang hinihintay ito, pero agad ding nagising nang marinig ang tunog ng phone.TING!Napabangon siya. Inisip niyang si Rafael na iyon. Ngunit hindi pangalan ni Rafael ang lumitaw sa screen—bagkus, isang unknown number. Walang mensahe, walang paliwanag—isang litrato lang.Binuksan niya ito. At doon siya parang biglang iniwan ng mundo.Sa screen, malinaw na malinaw. Isang kama. Magkabilang side, dalawang katawan. Hubad. Magkadikit. Magkayakap habang tulog na tulog.Isa roon si Rafael at isa si Olivia.Tila may sumabog sa loob ng dibdib ni Bella. Nanginginig ang kanyang mga kamay. Hawak niya ang phone pero tila hindi na niya ito nararamdaman. N

Kararating pa lang niya sa bahay, agad na bumungad ang pamilyar na tunog ng pintuan. Marahang binuksan ito. At doon, nakatayo si Rafael. Pagod ang itsura, pero nang makita siyang nakaabang sa sala, ngumiti agad ito. Parang walang nangyari. Parang wala siyang kasalanang kailan lang ay sumugat ng malalim sa puso ni Bella.“Ang gabi na, gising ka pa, akala ko tulog ka na.” Ang wika nito sa kanya.“Hindi pa ako antok. Naghintay ako sa’yo.” sagot ni Bella.“Ganon ba? Sorry, natagalan ako. ‘Yung event kasi… sumobra sa oras. Hindi ko na rin namalayan.” rason nito.Ngumiti siya. Pilit, pero walang bahid ng galit sa tono niya.“Okay lang. Naiintindihan ko naman. Nakakapagod din siguro ‘yung ganung klaseng event, lalo na kung buong faculty andun.”“Oo, parang mini-gala na rin. Buti nga hindi ka sumama. For sure, napagod ka lang lalo kung nagpakita ka pa dun.”“Hmm… oo nga. May point ka.” Sagot niya na nagkibit balikat na lang.Umupo ito sa tabi niya sa couch, at parang automatic na dinantay ang