Semua Bab แก้วตาของคนพาล: Bab 71 - Bab 80

หลังจากคุยกับชีวาพรแล้ว ธีทัตก็ตัดสินใจได้ว่าเขาจะให้คำตอบคุณนพอย่างไร เขาเชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังจะเสนอนั้นเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขาและคุณนพ“คุณอาครับ ผมมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกคุณอา ตอนนี้ผมกับ...ครอบครัวของผมพักอยู่ที่บ้านหลังเก่าของคุณอา”เมื่อต้องพูดถึงลูกกับเมีย ธีทัตก็เกิดความระมัดระวังขึ้นมาโดยอัตโนมัติ“อ้าว! ผมเข้าใจว่าคุณทิ้งร้างบ้านเอาไว้ ผมเลยรับปากยายแพมว่าจะขอบ้านจากคุณให้ยายแพมไปอยู่ แต่ถ้าคุณพักเองแล้ว ผมคงไม่รบกวนคุณ”“ไม่เป็นครับ ผมอยากพาครอบครัวไปอยู่ที่บ้านราชเวคิน คุณอาเข้าใจใช่ไหมครับ ตอนนี้ลูกเมียของผมอยู่ที่นี่ ผมจึงต้องตามมาอยู่กับพวกเขา แต่ถ้าผมยกบ้านหลังนี้ให้คุณอาอยู่ ลูกเมียของผมก็จะได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านของผม”“ลูกเมียของคุณ? คุณหมายถึงใคร...คุณยังไม่ได้หย่ากับยายกวางไม่ใช่เหรอ”คุณนพถาม น้ำเสียงคาดเดา ธีทัตนิ่งไปหลายวินาที ก่อนจะตอบอย่างมั่นคง“คุณอามีหลานชายแล้วนะครับ...ผมขอโทษที่บอกคุณอาช้าไป”“คุณกับยายกวางยังอยู่ด้วยกันและผมก็มีหลานชาย&rd

บริเวณชั้นล่างของบ้านหลังนั้น เด็กชายที่เพิ่งก้าวผ่านวัยทารกมาได้หนึ่งเดือนกำลังย่างเท้าเตาะแตะบนพื้นบ้าน ชีวาพรหันไปมองลูกขณะที่มือถือโทรศัพท์ไว้...เธอไม่ห่วงลูกนัก เพราะธีทัตจัดการปูพื้นกันกระแทกเพื่อปกป้องลูกไว้ทั่วทั้งบ้านแล้ว อีกทั้งยังมีพี่เลี้ยงคอยตามประกบลูกน้อยอยู่ไม่ห่าง“กวางขอโทษคุณพ่อที่ไม่ได้ติดต่อกลับไปและกวางไม่ได้บอกเรื่องหลานให้คุณพ่อรู้”เธอบอกพ่อที่อยู่ปลายสาย ซึ่งพ่อก็ตอบกลับมาอย่างมีเมตตา มันทำให้น้ำตาของเธอรื้นออกมา“ไม่เป็นไรลูก พ่อเข้าใจกวาง อย่าเสียใจ ไม่ต้องร้องไห้ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป พ่อขอให้กวางกับคุณธีร์ปรับความเข้าใจกันได้และกลับมาเป็นครอบครัวกัน คุณธีร์เป็นคนดี เขาไม่เคยเอาเปรียบเรา ทั้งที่เขามีอำนาจต่อรองเหนือกว่าเรา มันบอกอะไรในตัวผู้ชายคนนี้ได้มาก เขาเป็นคนมีน้ำใจ เขาเป็นคนที่มีความเห็นอกเห็นใจคน...ถ้าลูกกับหลานของพ่อได้อยู่กับเขา พ่อก็วางใจ”“ค่ะคุณพ่อ”ชีวาพรรู้ เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากพ่อ ถ้าหากไม่นับรวมถึงครั้งที่ธีทัตบอกเลิกเธอในทันทีที่ครบกำหนดสัญญาแต่งงาน โดยไม่ยืดห

การย้ายบ้านครั้งที่สามของลูกหมีน้อยเกิดขึ้นแล้ว...น้องพร้อมเกาะติดพ่อโดยไม่ยอมปล่อยมือ ดวงตากลมมองไปทั่วบ้านราชเวคินอย่างสำรวจตรวจตรา ชีวาพรเป็นห่วงลูก เธอกลัวว่าลูกจะเกิดความเครียดเพราะต้องปรับตัวเข้ากับบ้านใหม่บ่อยเกินไป เมื่อพ่อรู้ถึงความกังวลของแม่ พ่อจึงต้องหาทางสลายความเครียดให้ลูกน้อย เขารู้ว่าอะไรที่จะทำให้ลูกสนุกและผ่อนคลายได้“ไปเล่นกับพ่อนะครับ พ่อจะพาลูกหมีไปปีนต้นไม้”ต้นไม้ใหญ่ใบสีเขียวต้นไหนๆ ก็คงให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน แค่รู้ว่าลูกชอบต้นไม้ ธีทัตก็รู้วิธีเอาใจลูก เขาหวังว่าลูกจะเพลินกับพื้นที่กว้างขวางและสวนป่าขนาดย่อมภายในอาณาเขตบ้านราชเวคิน“แอะ...แอ๊...เอิ๊กๆๆ”ทั้งเสียงโวยวายทั้งเสียงหัวเราะที่ดังลั่นทำให้คนเป็นพ่อต้องยิ้มกว้างกับพลังงานที่มีเหลือเฟือของลูก“หนูปีนต้นไม้ได้แล้วคร้าบ”พ่อทำเสียงเล็กเสียงน้อยเมื่อจับร่างกลมป้อมของลูกชายวัยขวบเศษให้เดินไปตามลำต้นของต้นไม้ใหญ่ เจ้าตัวน้อยออกอาการคึกคัก เมื่อพ่อบอกให้จับกิ่งไม้ที่ห้อยลงมาจากต้น สองมือป้อมก็คว้าหมับไว้ทันทีน้องพร้อ

ทันทีที่เดินออกจากห้องนอนของลูกแล้วกลับเข้ามาในห้องนอนใหญ่ ชีวาพรถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อร่างของเธอถูกรั้งเข้าไปประชิดกายใหญ่ที่รุ่มร้อน“คุณพ่อพาลูกเข้านอนแล้ว ตอนนี้คุณแม่กล่อมคุณพ่อนอนด้วยนะครับ” น้ำเสียงและแววตาของเขาเว้าวอน ชีวาพรเงยหน้าขึ้นไปมองสามีหนุ่ม ลมหายใจร้อนผ่าวกำลังรินรดพวงแก้มสาว เรียวปากสวยเม้มแน่นด้วยความรู้สึกหลากหลายที่โถมซัดเข้ามา เธอกำลังข่มกลั้นความตื่นเต้นและความเขินอาย เพราะเธอห่างร้างจากสัมผัสของเขามานาน เมื่อใบหน้าคมสันโน้มลงมาจูบไซ้ตรงซอกคอระหง มือบางจึงเลื่อนขึ้นไปจับแขนกำยำเอาไว้ เรียวปากนุ่มหยุ่นและรุ่มร้อนของเขากดจูบย้ำๆ ไล่จากซอกคอหอมกรุ่นขึ้นไปถึงพวงแก้มนวล ก่อนจะวนมาแตะเบาๆ อย่างหยั่งเชิงตรงกลีบปากสวย“พี่รักกวาง ช่วงที่เราห่างกัน พี่ไม่เคยมีใคร พี่ไม่เคยแตะต้องใคร กวางเป็นเมียของพี่ พี่เป็นของกวางคนเดียว”“จริงหรือคะ กวางเชื่อพี่ธีร์ได้แค่ไหน”“พิสูจน์สิ ตอนนี้พี่แข็งไปหมดแล้ว”เสียงห้าวสั่นพร่าตามอารมณ์หื่นกระหาย ดวงตาคมทอประกายแปลกไป ชีวาพรมองสบตาเขาแล้วต

“ผมเป็นคนที่มีจิตใจดีและเป็นคนรักเด็กครับพ่อ หลานสัมผัสได้ หลานเลยชอบผม”ชนกันต์ตอบหน้าตาย ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ใหญ่ในห้องนั้น หากคนตัวกลมกลับทำหน้างงๆ เสียยิ่งกว่าเดิม คงสงสัยว่าผู้ใหญ่หัวเราะอะไรกัน ทำไมน้องพร้อมถึงไม่รู้เมื่อน้องพร้อมเห็นแม่กับพ่อนั่งอยู่ในห้องนี้ เจ้าตัวน้อยจึงผละออกจากวงแขนของคุณอาแล้วเดินเไปหาคุณแม่ ซบดวงหน้ากับท่อนขาของแม่ แล้วเงยหน้าขึ้นไปพูดอย่างออดอ้อน“แมะต๋า...ต๋า...”‘ต๋า’ คำหลังลากยาวจนแม่ต้องอุ้มน้องพร้อมขึ้นไปนั่งบนตักแล้วกอดไว้อย่างแสนรัก คุณปู่คุณย่ามองตามหลาน พวกเขาเห็นความอ่อนโยนและนุ่มนวลของเด็กชาย หากนับเป็นเรื่องแปลกที่หลานชายดันไปถูกคอกับอากันต์จอมห้าวเสียได้ ซึ่งดูเหมือนชนกันต์จะอ่านใจของพ่อกับแม่ของตัวเองได้ เขาจึงเล่าวีรกรรมของหลานให้ฟัง“พออยู่กับแม่ของเขาก็ขี้อ้อนอย่างนี้แหละครับ แต่อย่าหลงเชื่อภาพที่เห็นเชียวนะ เพราะตอนอยู่กับอากันต์เป็นพร้อมน้อยจอมพลังดีๆ นี่เอง ถ้าอากันต์เล่นไม่ทันใจก็ส่งเสียงขู่ว้ากๆ และผมขอเตือนไว้เลยว่าอย่าไว้ใจมือป้อมกับนิ้วแง่งขิ