บริเวณชั้นล่างของบ้านหลังนั้น เด็กชายที่เพิ่งก้าวผ่านวัยทารกมาได้หนึ่งเดือนกำลังย่างเท้าเตาะแตะบนพื้นบ้าน ชีวาพรหันไปมองลูกขณะที่มือถือโทรศัพท์ไว้...เธอไม่ห่วงลูกนัก เพราะธีทัตจัดการปูพื้นกันกระแทกเพื่อปกป้องลูกไว้ทั่วทั้งบ้านแล้ว อีกทั้งยังมีพี่เลี้ยงคอยตามประกบลูกน้อยอยู่ไม่ห่าง
“กวางขอโทษคุณพ่อที่ไม่ได้ติดต่อกลับไปและกวางไม่ได้บอกเรื่องหลานให้คุณพ่อรู้”เธอบอกพ่อที่อยู่ปลายสาย ซึ่งพ่อก็ตอบกลับมาอย่างมีเมตตา มันทำให้น้ำตาของเธอรื้นออกมา“ไม่เป็นไรลูก พ่อเข้าใจกวาง อย่าเสียใจ ไม่ต้องร้องไห้ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป พ่อขอให้กวางกับคุณธีร์ปรับความเข้าใจกันได้และกลับมาเป็นครอบครัวกัน คุณธีร์เป็นคนดี เขาไม่เคยเอาเปรียบเรา ทั้งที่เขามีอำนาจต่อรองเหนือกว่าเรา มันบอกอะไรในตัวผู้ชายคนนี้ได้มาก เขาเป็นคนมีน้ำใจ เขาเป็นคนที่มีความเห็นอกเห็นใจคน...ถ้าลูกกับหลานของพ่อได้อยู่กับเขา พ่อก็วางใจ”“ค่ะคุณพ่อ”ชีวาพรรู้ เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากพ่อ ถ้าหากไม่นับรวมถึงครั้งที่ธีทัตบอกเลิกเธอในทันทีที่ครบกำหนดสัญญาแต่งงาน โดยไม่ยืดหไม่ถึงสิบนาทีต่อมา รถสปอร์ตคันสีดำแล่นปราดมาจ่อหน้าประตูรั้วบ้าน แล้วผ่านเข้ามาข้างใน เมื่อรถจอดสนิท คนขับรถก็ก้าวปราดเข้าไปในบ้าน“กวาง! กวางอยู่ที่ไหน”“คุณกวางอยู่ในห้องกับคุณหนูค่ะ”พี่เลี้ยงเด็กออกมารับหน้า ธีทัตเห็นทุกอย่างผ่านกล้องวงจรปิดแล้ว เขาโทร.มาหาชีวาพร แต่เธอไม่ได้รับสายของเขา เขาจึงโทร.มาหาพี่เลี้ยง แล้วจึงได้รู้เรื่องราวคร่าวๆ ว่าผู้หญิงที่บุกเข้ามาทำร้ายเมียของเขาก็คือพี่สาวของเธอ...เขาคิดไม่ผิดทีเดียวชีวาพรกำลังเล่นกับลูกน้อย สีหน้าของเธอยังมีร่องรอยความตกใจและเสียใจ เมื่อเขาเข้าไปหาและเธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา ชายหนุ่มก็คว้าเธอมากอดไว้ทั้งตัว“พี่รู้แล้ว พี่เห็นและได้ยินทุกอย่างแล้ว”กล้องวงจรปิดหน้าบ้านสามารถดักฟังเสียงได้ เขาได้ยินการโต้ตอบระหว่างนาตาลีและชีวาพร แต่กว่าเขาจะกลับมาถึงบ้านได้ เมียของเขาก็ถูกผู้หญิงบ้าคนนั้นทำร้ายไปแล้ว“ขอโทษนะ”ดวงตาหวานเศร้ามองเขา เธอกำลังจะบอกเขาว่าไม่ต้องขอโทษเธอ แต่เพียงแค่คิดจะพูด น้ำตาก็ไหลพรากเหมือนทำนบแตกชีวาพรร้องไห้โฮออกมาอย่างส
การย้ายบ้านครั้งที่สามของลูกหมีน้อยเกิดขึ้นแล้ว...น้องพร้อมเกาะติดพ่อโดยไม่ยอมปล่อยมือ ดวงตากลมมองไปทั่วบ้านราชเวคินอย่างสำรวจตรวจตรา ชีวาพรเป็นห่วงลูก เธอกลัวว่าลูกจะเกิดความเครียดเพราะต้องปรับตัวเข้ากับบ้านใหม่บ่อยเกินไปเมื่อพ่อรู้ถึงความกังวลของแม่ พ่อจึงต้องหาทางสลายความเครียดให้ลูกน้อย เขารู้ว่าอะไรที่จะทำให้ลูกสนุกและผ่อนคลายได้“ไปเล่นกับพ่อนะครับ พ่อจะพาลูกหมีไปปีนต้นไม้”ต้นไม้ใหญ่ใบสีเขียวต้นไหนๆ ก็คงให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน แค่รู้ว่าลูกชอบต้นไม้ ธีทัตก็รู้วิธีเอาใจลูก เขาหวังว่าลูกจะเพลินกับพื้นที่กว้างขวางและสวนป่าขนาดย่อมภายในอาณาเขตบ้านราชเวคิน“แอะ...แอ๊...เอิ๊กๆๆ”ทั้งเสียงโวยวายทั้งเสียงหัวเราะที่ดังลั่นทำให้คนเป็นพ่อต้องยิ้มกว้างกับพลังงานที่มีเหลือเฟือของลูก“หนูปีนต้นไม้ได้แล้วคร้าบ”พ่อทำเสียงเล็กเสียงน้อยเมื่อจับร่างกลมป้อมของลูกชายวัยขวบเศษให้เดินไปตามลำต้นของต้นไม้ใหญ่ เจ้าตัวน้อยออกอาการคึกคัก เมื่อพ่อบอกให้จับกิ่งไม้ที่ห้อยลงมาจากต้น สองมือป้อมก็คว้าหมับไว้ทันทีน้องพร้อ
เอกสารของพ่อเก็บไว้ในตู้เซฟเช่าของธนาคาร ซึ่งนาตาลีเป็นคนเช่าตู้ใบนี้เอาไว้เอง มันเป็นความบังเอิญที่น่าดีใจและน่าประหลาดใจระคนกัน“กระดาษอะไรก็ไม่รู้ เยอะแยะไปหมด เธออยากได้คนมาช่วยอ่านไหม”“ไม่ต้อง ฉันจะดูเอง มันไม่ได้ยุ่งยากอะไร”มันไม่เกินความสามารถของนาตาลี จากความรู้และประสบการณ์การทำงานทำให้เธอคุ้นเคยกับเอกสารเหล่านี้อยู่แล้ว เพียงแต่เธอต้องใช้เวลาหลายวันเพื่อหาจุดผิดสังเกตที่จะบ่งชี้ได้ว่าบริษัทของพ่อถูกธีทัตกับชีวาพรรวมหัวกันโกงหากแค่วางมันลงบนโต๊ะกลางหน้าโซฟา ซองกระดาษขนาดเอสี่สีน้ำตาลเกลี้ยงๆ กลับสะดุดตาของเธอ จนเธอต้องหยิบมาเปิดดู“สัญญาการแต่งงานระหว่างนายธีทัตและนางสาวชีวาพร”“หืม? มันคืออะไรเหรอ? ฉันขอดูหน่อยสิ”จูลี่ชะโงกหน้าไปอ่านสำเนาสัญญาฉบับนั้น มันเป็นกระดาษสองแผ่นที่มีใจความชัดเจนและเข้าใจง่าย หากเนื้อหาช่างกระแทกใจ มันทำให้เธอต้องเบิกตาค้าง“หมายความว่าคุณธีร์กับน้องสาวของเธอแต่งงานหลอกๆ เพื่อให้ขายหุ้นบริษัทได้ก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ”นาตาลีไม่ตอบเพื่อ
‘พี่ธีร์ไม่เคยรักกวางเลยหรือคะ แล้วพี่ธีร์แต่งงานกับกวางทำไม’‘กวางถามทำไม ทั้งที่รู้แก่ใจดีทุกอย่างอยู่แล้ว...หรือกวางอยากให้พี่รู้สึกผิด’‘แต่พี่เลือกแต่งงานกับกวาง ทั้งที่พี่ชอบ...’เธอพูดไม่ทันจบประโยค เขาก็พูดสวนขึ้นมา น้ำเสียงและสีหน้าบ่งบอกว่าเขาเริ่มหงุดหงิดแล้ว‘กวางต้องยอมรับก่อนว่าตอนนั้นกวางเต็มใจแต่งงานกับพี่ พี่ถามความสมัครใจของกวางแล้ว พี่บอกเงื่อนไขการแต่งงานของเราทุกอย่าง กวางยืนยันว่าเข้าใจและรับได้ ดังนั้นการแต่งงานของเราจึงเกิดขึ้น...ส่วนเรื่องที่ทำไมพี่เสนอเงื่อนไขแต่งงานให้กับกวางแทนที่จะเป็นพี่สาวของกวาง เพราะพี่เห็นว่ากวางเป็นคนมีเหตุมีผล กวางดูเป็นผู้ใหญ่ พี่เลยเลือกกวาง เมื่อเรามาจับมือกัน พ่อของกวางก็ขายหุ้นของธุรกิจครอบครัวให้กับราชเวคิน กรุ๊ปได้โดยไม่ขัดกับพินัยกรรมที่บอกให้ขายและถ่ายโอนหุ้นให้คนในครอบครัวเท่านั้น ครอบครัวของกวางได้เงินไปใช้หนี้ พ่อของกวางได้เกษียณงานและได้ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสบายๆ ส่วนพี่สาวและพี่ชายของกวางก็ได้เงินไปตั้งตัว มันวินวินกันทุกฝ่าย’ ‘พี่ธีร์พูดถึงแต่เรื่องเงินและผลประโยชน์’‘แล้วจะให้พี่พูดถึงเรื่องอะไร? ที่ผ่านมาพี่ไม่เคยห
เข้าหน้าหนาวแล้ว อากาศเริ่มหนาวเย็น หากปีนี้กรมอุตุนิยมวิทยาพยากรณ์อากาศว่าอุณหภูมิอบอุ่นกว่าปีก่อน กระนั้นมันยังเย็นสบายกว่าอากาศในกรุงเทพฯ ชีวาพรมาอยู่ที่นี่ได้ปีกว่าแล้ว แม้เป็นเวลาไม่นาน แต่เธอกลับชอบและคิดว่าเธออยู่ที่นี่ได้ตลอดไปมันไม่ใช่แค่ความต้องการของเธอ หากมาจากคนตัวกลมที่กำลังนอนแกว่งขาอยู่บนรถเข็นเด็กเป็นหลัก อากาศเย็นสบายเช่นนี้ถูกใจลูกชายวัยสิบเดือนของเธอนักเชียวชีวาพรยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้เพิ่งเจ็ดนาฬิกาเศษ ถึงยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านร้านกาแฟและเบเกอรี่ที่อยู่ตรงหัวมุมถนน เธอยังมีเวลาพาลูกไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ...เช้าๆ อย่างนี้จะมีคนเข้ามาวิ่งออกกำลังกาย ลูกชายของเธอก็มักผงกศีรษะขึ้นมาดูคนที่วิ่งผ่านเจ้าตัวเป็นพักๆน้องพร้อมอยู่ในวัยเริ่มสังเกตและอยากรู้จักผู้คน นอกจากจะเป็นเด็กอารมณ์ดี เจ้าตัวยังมีมนุษย์สัมพันธ์ดีอีกด้วย...ขอให้จำได้เถอะว่าใครเป็นใคร รายไหนก็รายนั้นจะต้องได้รับรอยยิ้มทักทายจากน้องพร้อมมาแต่ไกลเสมอ ไม่เว้นแม้แต่ลุงหมอที่เพิ่งใช้เข็มฉีดยาจิ้มท่อนขาอวบๆ ของเจ้าตัวไปเมื่อต้นเดือน “สวัสดีครับน้องพร้อม ไปทำงานกับแม่ตั้งแต่เช้าเลยนะเรา”นายแพทย์หน
สถานะแม่ม่ายลูกติดไม่อาจลดทอนความภูมิใจของเธอลงได้ เพราะมันหมายถึงเธอมีแก้วตาดวงใจเข้ามาให้รักหนึ่งคนชีวาพรช้อนร่างป้อมของลูกชายขึ้นมาจากรถเข็น หลังจากพาเจ้าตัวกลมกลับมาถึงบ้านเช่าที่อยู่ห่างจากร้านกาแฟประมาณสี่ร้อยเมตร เมื่อเดือนกันยายนปีก่อน เธอนั่งเครื่องบินมาลงที่ท่าอากาศยานแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย โดยไม่รู้จุดหมายปลายทางที่จะไปต่อ เมื่อคิดว่านอกจากบ้านที่กรุงเทพฯ แล้ว เธอนึกถึงที่ไหนอีก...ก็คงเป็นที่แห่งนี้ เพราะเธอเคยมาเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ถึงสี่ปี ความเคยชินพาเธอกลับมา เมื่อนั่งอยู่ในสนามบินได้สักพัก เธอจึงโทร.ไปหานิสา เพื่อนร่วมคณะที่ยังปักหลักอยู่ที่เชียงราย ทั้งที่เจ้าตัวไม่ใช่คนในพื้นที่นี้เลยเมื่อนิสามาถึง ชีวาพรยังจำสีหน้าตกใจของเพื่อนได้...เรียวปากสวยแย้มเป็นเชิงหยัน เธอกำลังหยันตัวเองเมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น ‘กวาง! เธอท้องใช่ไหม? ไหนเมื่อ 2-3 เดือนก่อนเธอบอกว่าหย่ากับคุณธีร์แล้วไง’‘อืม...’นั่นคือคำตอบของเธอ แม้เธอพยายามทำหน้าตาให้สดชื่น แต่สภาพของคนที่นอนไม่หลับมานานนับเดือน มันคงไม่ดีไปกว่าซอมบี้สักเท่าไร‘ไปที่ร้านของฉันก่อน’‘ร้านอะไร? เธอเปิดร้านขายของเหรอ’
ลิ้นชักตู้เก็บเอกสารในห้องทำงานถูกเปิด ข้างในนั้นมีซองสีน้ำตาลถูกเก็บไว้อย่างดี มือหนาดึงเอกสารสัญญาออกมาดู แค่เห็นตัวหนังสือบนหัวกระดาษ หัวใจของเขาก็กระตุก เพราะใบหน้าของเธอคนนั้นลอยเด่นเข้ามาในมโนสำนึกชีวาพร...ลูกสาวคนเล็กของคุณนพ นักธุรกิจใหญ่ที่รู้จักกันดีตั้งแต่สมัยพ่อของเขา หากเมื่อถึงจุดหนึ่งที่กิจการของคุณนพซบเซาจนไปต่อไม่ได้ นอกจากมันจะไม่ถูกแก้ไขแล้ว แต่คุณนพกลับไม่บอกความจริงกับลูกสาวคนโตและลูกชายคนรองที่อยู่ต่างประเทศให้รับรู้ ทั้งสองคนจึงใช้ชีวิตเยี่ยงลูกเศรษฐี ธีทัตรู้เห็นทุกอย่าง แต่เขาถือว่ามันเป็นเรื่องของครอบครัวคนอื่น ตนไม่ควรเข้าไปยุ่มย่ามกระทั่งวันหนึ่งคุณนพมาปรึกษาพ่อของเขาเรื่องต้องการขายหุ้นบริษัท พ่อสนใจ เพราะธุรกิจนั้นสามารถรวบเข้ากับธุรกิจในเครือของราชเวคินได้ มันจะกลายเป็นกิจการที่เอื้อประโยชน์กัน แต่ติดตรงที่ผู้ก่อตั้งบริษัทซึ่งก็คือพ่อของคุณนพได้ตั้งเงื่อนไขไว้ว่าห้ามขายหุ้นให้กับคนนอก เพราะต้องการให้บริษัทเป็นที่ทำมาหากินของลูกหลานในตระกูลเท่านั้น‘ธุรกิจน่าสนใจ แต่ถ้าเราไปซื้อมา มันก็ขัดเจตนาของผู้ก่อตั้งบริษัท ถึงแม้เขาไม่อยู่แล้ว แต่ผมก็จะไม่ยุ่ง...
อากาศในตอนกลางคืนเย็นลงกว่าตอนกลางวัน อุณหภูมิลดต่ำลงถึงสิบห้าองศาเซลเซียส ชีวาพรพอคุ้นเคยกับมัน เพราะเธอเคยสัมผัสหน้าหนาวของจังหวัดเชียงรายมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ในตอนนั้นเธอกับนิสานอนกอดกันกลมอยู่ในหอพักตามประสานักศึกษาต่างถิ่นที่ไม่คุ้นกับอากาศหนาว แต่ตอนนี้มีคนตัวกลมหนึ่งคนที่สัมผัสหน้าหนาวเป็นครั้งแรก แต่เจ้าตัวกลับกระดี๊กระด๊าชอบใจเสียเหลือเกิน จนเวลาสามทุ่มแล้วก็ยังไม่ยอมเข้านอน“น้องพร้อมมาให้แม่กอดหน่อยค่ะ แม่หนาวมาก แม่อยากกอดหนู”น้องพร้อมฟังรู้ความแล้ว รู้ว่าแม่เรียกให้ไปหาเจ้าตัวน้อยจึงผละจากโต๊ะตัวเตี้ยที่ยืนเกาะเล่นอยู่ตั้งนาน แล้วคลานตุ้บตั้บไปหาแม่ชีวาพรรั้งร่างเล็กกลมเข้าสู่อ้อมกอด ลูกน้อยเงยหน้าขึ้นไปมองแม่ แววตาของลูกเปี่ยมด้วยความรักและไว้วางใจ มันเป็นความรักที่บริสุทธิ์เหลือเกิน ชีวาพรไม่เคยรู้จักความรักแบบนี้ เพราะไม่เคยมีใครมองเธอด้วยสายตาเหมือนที่ลูกกำลังมอง...“อุ่นจังเลย แม่กอดหนูแน่นๆ เลยนะคะ”เมื่อแม่แกล้งกอดแน่นมากขึ้น แทนที่น้องพร้อมจะดิ้นหนี แต่เจ้าตัวกลมกลับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างชอบใจ ยกลำแขนเล็กอวบขึ้นไปกอดคอแม่ จนแม่ต้องหอมแก้มกลมๆ อย่างเต็มรัก“ช
เอกสารของพ่อเก็บไว้ในตู้เซฟเช่าของธนาคาร ซึ่งนาตาลีเป็นคนเช่าตู้ใบนี้เอาไว้เอง มันเป็นความบังเอิญที่น่าดีใจและน่าประหลาดใจระคนกัน“กระดาษอะไรก็ไม่รู้ เยอะแยะไปหมด เธออยากได้คนมาช่วยอ่านไหม”“ไม่ต้อง ฉันจะดูเอง มันไม่ได้ยุ่งยากอะไร”มันไม่เกินความสามารถของนาตาลี จากความรู้และประสบการณ์การทำงานทำให้เธอคุ้นเคยกับเอกสารเหล่านี้อยู่แล้ว เพียงแต่เธอต้องใช้เวลาหลายวันเพื่อหาจุดผิดสังเกตที่จะบ่งชี้ได้ว่าบริษัทของพ่อถูกธีทัตกับชีวาพรรวมหัวกันโกงหากแค่วางมันลงบนโต๊ะกลางหน้าโซฟา ซองกระดาษขนาดเอสี่สีน้ำตาลเกลี้ยงๆ กลับสะดุดตาของเธอ จนเธอต้องหยิบมาเปิดดู“สัญญาการแต่งงานระหว่างนายธีทัตและนางสาวชีวาพร”“หืม? มันคืออะไรเหรอ? ฉันขอดูหน่อยสิ”จูลี่ชะโงกหน้าไปอ่านสำเนาสัญญาฉบับนั้น มันเป็นกระดาษสองแผ่นที่มีใจความชัดเจนและเข้าใจง่าย หากเนื้อหาช่างกระแทกใจ มันทำให้เธอต้องเบิกตาค้าง“หมายความว่าคุณธีร์กับน้องสาวของเธอแต่งงานหลอกๆ เพื่อให้ขายหุ้นบริษัทได้ก็เป็นเรื่องจริงน่ะสิ”นาตาลีไม่ตอบเพื่อ
การย้ายบ้านครั้งที่สามของลูกหมีน้อยเกิดขึ้นแล้ว...น้องพร้อมเกาะติดพ่อโดยไม่ยอมปล่อยมือ ดวงตากลมมองไปทั่วบ้านราชเวคินอย่างสำรวจตรวจตรา ชีวาพรเป็นห่วงลูก เธอกลัวว่าลูกจะเกิดความเครียดเพราะต้องปรับตัวเข้ากับบ้านใหม่บ่อยเกินไปเมื่อพ่อรู้ถึงความกังวลของแม่ พ่อจึงต้องหาทางสลายความเครียดให้ลูกน้อย เขารู้ว่าอะไรที่จะทำให้ลูกสนุกและผ่อนคลายได้“ไปเล่นกับพ่อนะครับ พ่อจะพาลูกหมีไปปีนต้นไม้”ต้นไม้ใหญ่ใบสีเขียวต้นไหนๆ ก็คงให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน แค่รู้ว่าลูกชอบต้นไม้ ธีทัตก็รู้วิธีเอาใจลูก เขาหวังว่าลูกจะเพลินกับพื้นที่กว้างขวางและสวนป่าขนาดย่อมภายในอาณาเขตบ้านราชเวคิน“แอะ...แอ๊...เอิ๊กๆๆ”ทั้งเสียงโวยวายทั้งเสียงหัวเราะที่ดังลั่นทำให้คนเป็นพ่อต้องยิ้มกว้างกับพลังงานที่มีเหลือเฟือของลูก“หนูปีนต้นไม้ได้แล้วคร้าบ”พ่อทำเสียงเล็กเสียงน้อยเมื่อจับร่างกลมป้อมของลูกชายวัยขวบเศษให้เดินไปตามลำต้นของต้นไม้ใหญ่ เจ้าตัวน้อยออกอาการคึกคัก เมื่อพ่อบอกให้จับกิ่งไม้ที่ห้อยลงมาจากต้น สองมือป้อมก็คว้าหมับไว้ทันทีน้องพร้อ
ไม่ถึงสิบนาทีต่อมา รถสปอร์ตคันสีดำแล่นปราดมาจ่อหน้าประตูรั้วบ้าน แล้วผ่านเข้ามาข้างใน เมื่อรถจอดสนิท คนขับรถก็ก้าวปราดเข้าไปในบ้าน“กวาง! กวางอยู่ที่ไหน”“คุณกวางอยู่ในห้องกับคุณหนูค่ะ”พี่เลี้ยงเด็กออกมารับหน้า ธีทัตเห็นทุกอย่างผ่านกล้องวงจรปิดแล้ว เขาโทร.มาหาชีวาพร แต่เธอไม่ได้รับสายของเขา เขาจึงโทร.มาหาพี่เลี้ยง แล้วจึงได้รู้เรื่องราวคร่าวๆ ว่าผู้หญิงที่บุกเข้ามาทำร้ายเมียของเขาก็คือพี่สาวของเธอ...เขาคิดไม่ผิดทีเดียวชีวาพรกำลังเล่นกับลูกน้อย สีหน้าของเธอยังมีร่องรอยความตกใจและเสียใจ เมื่อเขาเข้าไปหาและเธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา ชายหนุ่มก็คว้าเธอมากอดไว้ทั้งตัว“พี่รู้แล้ว พี่เห็นและได้ยินทุกอย่างแล้ว”กล้องวงจรปิดหน้าบ้านสามารถดักฟังเสียงได้ เขาได้ยินการโต้ตอบระหว่างนาตาลีและชีวาพร แต่กว่าเขาจะกลับมาถึงบ้านได้ เมียของเขาก็ถูกผู้หญิงบ้าคนนั้นทำร้ายไปแล้ว“ขอโทษนะ”ดวงตาหวานเศร้ามองเขา เธอกำลังจะบอกเขาว่าไม่ต้องขอโทษเธอ แต่เพียงแค่คิดจะพูด น้ำตาก็ไหลพรากเหมือนทำนบแตกชีวาพรร้องไห้โฮออกมาอย่างส
บริเวณชั้นล่างของบ้านหลังนั้น เด็กชายที่เพิ่งก้าวผ่านวัยทารกมาได้หนึ่งเดือนกำลังย่างเท้าเตาะแตะบนพื้นบ้าน ชีวาพรหันไปมองลูกขณะที่มือถือโทรศัพท์ไว้...เธอไม่ห่วงลูกนัก เพราะธีทัตจัดการปูพื้นกันกระแทกเพื่อปกป้องลูกไว้ทั่วทั้งบ้านแล้ว อีกทั้งยังมีพี่เลี้ยงคอยตามประกบลูกน้อยอยู่ไม่ห่าง“กวางขอโทษคุณพ่อที่ไม่ได้ติดต่อกลับไปและกวางไม่ได้บอกเรื่องหลานให้คุณพ่อรู้”เธอบอกพ่อที่อยู่ปลายสาย ซึ่งพ่อก็ตอบกลับมาอย่างมีเมตตา มันทำให้น้ำตาของเธอรื้นออกมา“ไม่เป็นไรลูก พ่อเข้าใจกวาง อย่าเสียใจ ไม่ต้องร้องไห้ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป พ่อขอให้กวางกับคุณธีร์ปรับความเข้าใจกันได้และกลับมาเป็นครอบครัวกัน คุณธีร์เป็นคนดี เขาไม่เคยเอาเปรียบเรา ทั้งที่เขามีอำนาจต่อรองเหนือกว่าเรา มันบอกอะไรในตัวผู้ชายคนนี้ได้มาก เขาเป็นคนมีน้ำใจ เขาเป็นคนที่มีความเห็นอกเห็นใจคน...ถ้าลูกกับหลานของพ่อได้อยู่กับเขา พ่อก็วางใจ”“ค่ะคุณพ่อ”ชีวาพรรู้ เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากพ่อ ถ้าหากไม่นับรวมถึงครั้งที่ธีทัตบอกเลิกเธอในทันทีที่ครบกำหนดสัญญาแต่งงาน โดยไม่ยืดห
นาตาลีรอคำตอบมาหลายวันว่าธีทัตจะไล่เมียเก็บออกจากบ้านหรือเปล่า ซึ่งวันนี้เธอก็ได้คำตอบจากพ่อ“พ่อเพิ่งรู้ว่าคุณธีร์ไม่ได้ปล่อยทิ้งร้างบ้านเดิมของเรา แต่เขาพักอยู่ที่นั่นต่างหาก”พ่อบอกเหมือนเป็นเรื่องสำคัญ หากคนที่รู้เรื่องนี้มาก่อนได้แต่รอคำพูดถัดไปอย่างใจจดใจจ่อ...เมื่อพ่อยังเงียบ เธอจึงถามอย่างคนใจร้อน“คุณธีร์พักเองหรือเขาให้ใครพักคะ”“คุณธีร์มีครอบครัวแล้ว เขากับครอบครัวพักอยู่ที่นั่น ตอนแรกพ่อตกใจ เพราะเรารบกวนเขามากเกินไป บ้านก็ขายให้เขาแล้ว แต่เรายังวอแวเขา แต่คุณธีร์กลับเสนอให้พ่อกลับไปอยู่บ้านหลังนั้นเอง”“หมายความว่ายังไงคะ? เขาจะไล่คนอื่นออกจากบ้าน แล้วบอกให้พ่อไปอยู่แทนอย่างนั้นเหรอ”นาตาลีถามเสียงหลง คนที่ต้องการไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นเป็นเธอต่างหาก ไม่ใช่พ่อ! แต่ทำไมพ่อถึงพูดว่าธีทัตอนุญาตให้พ่อเข้าไปอยู่...แล้วเธอล่ะ?“แพมพูดอะไร ไล่คนอื่นที่ไหน นั่นเป็นครอบครัวของคุณธีร์ แพมพูดว่าคุณธีร์ไล่ลูกเมียออกไปแล้วจะให้พ่อหรือแพมเข้าไปอยู่แทนไม่ได้ มันไม่น่ารักเลยลูก”คุณนพติง ส
หลังจากคุยกับชีวาพรแล้ว ธีทัตก็ตัดสินใจได้ว่าเขาจะให้คำตอบคุณนพอย่างไร เขาเชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังจะเสนอนั้นเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขาและคุณนพ“คุณอาครับ ผมมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกคุณอา ตอนนี้ผมกับ...ครอบครัวของผมพักอยู่ที่บ้านหลังเก่าของคุณอา”เมื่อต้องพูดถึงลูกกับเมีย ธีทัตก็เกิดความระมัดระวังขึ้นมาโดยอัตโนมัติ“อ้าว! ผมเข้าใจว่าคุณทิ้งร้างบ้านเอาไว้ ผมเลยรับปากยายแพมว่าจะขอบ้านจากคุณให้ยายแพมไปอยู่ แต่ถ้าคุณพักเองแล้ว ผมคงไม่รบกวนคุณ”“ไม่เป็นครับ ผมอยากพาครอบครัวไปอยู่ที่บ้านราชเวคิน คุณอาเข้าใจใช่ไหมครับ ตอนนี้ลูกเมียของผมอยู่ที่นี่ ผมจึงต้องตามมาอยู่กับพวกเขา แต่ถ้าผมยกบ้านหลังนี้ให้คุณอาอยู่ ลูกเมียของผมก็จะได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านของผม”“ลูกเมียของคุณ? คุณหมายถึงใคร...คุณยังไม่ได้หย่ากับยายกวางไม่ใช่เหรอ”คุณนพถาม น้ำเสียงคาดเดา ธีทัตนิ่งไปหลายวินาที ก่อนจะตอบอย่างมั่นคง“คุณอามีหลานชายแล้วนะครับ...ผมขอโทษที่บอกคุณอาช้าไป”“คุณกับยายกวางยังอยู่ด้วยกันและผมก็มีหลานชาย&rd
ชีวาพรได้ยินเสียงหัวเราะของธีทัตมากที่สุดก็คือตอนที่เขาเล่นกับลูก อย่างเช่นเวลานี้ ไม่ว่าน้องพร้อมทำอะไร เขาก็จะหัวเราะตามมา แต่เธอจับสังเกตได้ว่าเขาแปลกไป...ท่าทางของเขาดูเคร่งขรึมและครุ่นคิด“แอ๊...แมะ...แมะ...”น้องพร้อมหันมาเห็นเธอจึงร้องหา ลูกยิ้มแป้นและส่งสายตาออดอ้อนจนเธอใจอ่อนเหลว ชีวาพรเดินไปรับลูกมาอุ้มและหอมอย่างแสนรัก“วันนี้หนูไปทำงานกับคุณพ่อ หนูสนุกไหมคะ”“หม่ำๆ หม่ำๆๆๆ”เจ้าตัวน้อยไม่ตอบ แต่กลับรัวเสียงให้แม่รู้ว่าตนหิว แม่จึงถามย้ำ“หนูหิวหรือคะ”เจ้าตัวกลมพยักหน้าหงึกๆ จนพ่อต้องก้มลงขยี้ใบหน้ากับพุงกลมๆ เป็นการทำโทษ“หิวอะไรกัน ดูท้องสิ กลมดิกเชียว นมที่เตรียมไปก็กินหมดขวด พอกลับมาถึงบ้าน หนูก็กินข้าวไปสองมื้อแล้ว พ่อว่าวันนี้หนูต้องหยุดกินได้แล้ว”เมื่อถูกแฉอย่างไม่ไว้หน้า แถมยังมีหลักฐานเป็นพุงป่องคาตา น้องพร้อมจึงหันไปมองแม่ แล้วทำตาบ้องแบ๊วใส่แม่เสียเลยธีทัตและชีวาพรหัวเราะขันลูก ลูกเป็นศูนย์รวมความสุขของพวกเขา พี่เลี้ยงคนสนิทยืนมองภาพครอบครัวเล็กๆ จาก
ผู้บริหารพ่อลูกอ่อนก้าวออกจากลิฟต์ ด้านหน้ามีเด็กชายหน้าตาน่ารักอยู่ในเป้อุ้มเด็ก ส่วนด้านหลังนั้นมีเป้ใบย่อมที่ใส่ผ้าอ้อมสำเร็จรูป ผ้าห่มผืนนุ่ม และเสื้อผ้าสำรองอีกหนึ่งชุด อีกทั้งยังมีขวดนมพร้อมกับขวดน้ำดื่มสำหรับเด็กเสียบไว้รปภ.ประจำตึกลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นเจ้านายใหญ่ เมื่อเขาก้มศีรษะทักทาย เด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมอกของพ่อจึงยิ้มให้เขา แถมยังยกมือป้อมขึ้นมาโบกลา เรียกได้ว่าได้ใจของลุงรปภ.ไปมากโข“กลับบ้านกันนะครับ หนูหิวหรือยัง เดี๋ยวกลับไปกินข้าวที่บ้านนะ”ธีทัตบอกลูก ในขณะที่จัดที่นั่งให้ลูกบนคาร์ซีต ส่วนเจ้าตัวน้อยแค่ได้ยินพ่อบอกว่าจะพากลับบ้านไปกินข้าวก็ส่งเสียงรัวออกมาเหมือนกับว่าหิวนักหนาทั้งที่เพิ่งกินนมจนหมดขวด“หม่ำๆๆๆ”ชายหนุ่มยิ้มให้กับความอารมณ์ดีของลูก เขาก้มลงจูบกระหม่อมบาง ก่อนจะปิดประตูรถทางตอนหลังให้ลูกอย่างนิ่มนวล แล้วเดินอ้อมมานั่งประจำที่นั่งคนขับรถท่าทางอ่อนโยนของชายหนุ่มที่มีต่อลูกชายนั้นอยู่ในสายตาของพนักงาน เพราะตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง วันนี้ธีทัตเข้ามาเคลียร์งานเพื่อให้เลขาฯ นำงานส่งต่อไปตามขั
“อย่าปล่อยลูกไว้กับพ่อของแท้เลย”“ทำไม เขาก็เลี้ยงลูกดี”“เพราะพ่อจะปั้นลูกให้เป็นซุปต้าร์น่ะสิ ไม่ต้องสงสัยเลย ตอนนี้ธีร์เข้าชมรมคนเห่อลูกเรียบร้อยแล้ว”แพทริเซียพูดกับสามีในขณะนั่งดูคลิปผ่านหน้าจอโทรศัพท์มือถือ คลิปนี้ปรากฏขึ้นบนไอจีของธีทัต ส่วนรูปถ่ายจำนวนมากนั้นอยู่ในเพจของราชเวคิน กรุ๊ป“พวกเขาน่าจะกลับมาคืนดีกันแล้ว”“แพทรู้มาว่าพวกเขาอยู่บ้านเดียวกันแล้ว ก็บ้านเดิมของคุณกวางนั่นแหละ เห็นผู้จัดการบอกว่าคุณธีร์ไปส่งคุณกวางที่โรงแรมอยู่บ่อยๆ”“ดีนะ โรงแรมของเราได้ยกระดับไปในตัว เพราะลูกสะใภ้ของราชเวคินมาทำงานด้วย”“นั่นสิ ตอนแรกแพทไม่ได้คิดอะไร มองแค่ว่าคุณป๊อบช่วยคุณกวางให้มีงานทำ เพราะคุณกวางต้องเลี้ยงลูกคนเดียว แต่พอรู้ว่าคุณกวางมีความสามารถด้านภาษาในระดับดี ได้ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาจีน แถมภาษาสเปนอีกนิดหน่อย แพทก็คิดว่าถ้าหลุดไปคงจะเสียดายมาก เพราะโรงแรมสาขานี้ไม่มีพนักงานที่เชี่ยวชาญด้านภาษาเลย ตอนนี้กลายเป็นเราได้โบนัสเพราะรับพนักงานที่ชื่อชีวาพรเข้า