“เวรเอ้ย!” หมอเอก พ่อของมิน มองตามรถตู้คันนั้น แล้วสบถออกมาอย่างหัวเสีย “ไงล่ะ เพื่อนมึงไอ้เอก เพื่อนมึงรักมึงมาก อุตส่าห์กอดคอทำเรื่องชั่ว ๆ มาด้วยกันตั้งนาน” พออาจารย์พูดจบ ก็ยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก “พ่อคะ เรื่องชั่วอะไร? พ่อทำอะไรใครไว้ บอกมินมานะคะ” มิน กดวางสาย แล้วหันมาจับแขนพ่อตัวเอง เธอทั้งเขย่า ทั้งดึง จะเค้นคำตอบให้ได้ จนหมอเอกพ่อเธอพูดออกมาเบา ๆ อย่างเหนื่อยใจ พร้อมกับสายตาที่เหม่อไร้จุดหมายคู่นั้น “มิน... กลับไปก่อน” “พ่อ... มินจะทิ้งพ่อได้ไง!” หมอเอกก้มลงสะอื้น จนไหล่สองข้าง เริ่มสั่นระริก “ฮึก ฮือ ๆ พ่อขอโทษมิน กลับก่อน พ่อขอ” มินมองพ่อตัวเองน้ำตาคลอ ก่อนจะหันมองรอบ ๆ แล้วเอามือปิดปากสะอื้นตาม “ฮือ ๆ มันคือเรื่องไม่ดีใช่ไหม? ถ้าเป็นเรื่องไม่ดี มินจะปล่อยให้พ่อเจอมันคนเดียวได้ไง ฮือ ๆ ไม่เอา มินไม่ไปไหน พ่อทำอะไรผิด พ่อรักษาคนไข้ไม่หาย มีเรื่องผิดพลาดใช่ไหมคะพ่อ ใช่ไหม... บอกมินเถอะ” หมอเอกก้มลงส่ายหน้ารัว จนอาจารย์เดินเข้าไปกระชากคอเสื้อให้เงยหน้าขึ้น
Last Updated : 2025-04-01
LOGIN
