Semua Bab MY SECRET รักร้อนซ่อนลับ: Bab 81 - Bab 90

ไอ้นาวินหัวเราะผมเสียงดัง หัวเราะทำบ้าอะไร? มึงเป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอ! “ฮ่า ๆ มึงเอาจริง?” ผมลุกขึ้นยืนทันที ไหน ๆ แม่งก็ตะโกนบอกคนงานไปแบบนั้นแล้ว ผมคงต้องเหมาจริง ๆ ไม่อยากเสียคำพูด “คงแบบนั้น มึงเลิกหัวเราะกูสักที” ไอ้นาวิน หันไปทางอื่นแล้วอมยิ้มแทน ผมน่าจะจับรกพันคอมันตั้งแต่ในท้องแม่ รำคาญ “เออ ๆ แล้วมึงคิดไว้ยังวะ ว่าจะเอาดอกไม้พวกนี้ไปทำอะไรต่อ” กูต้องคิดอีกสินะ? “มึงเป็นคนแนะนำ มึงต้องช่วยกูคิด” “กูแนะนำมึงตอนไหน กูแค่บอกว่า ถ้าเป็นกู กูจะทำ” ผมอยากจะบ้า! จะด่าไอ้สัส ก็ห่วงภาพพจน์ตัวเอง “แล้วถ้าเป็นมึง มึงจะทำยังไง” มันเดินไปส่องดูดอกไม้ในร้าน แล้วหันกลับมายิ้มให้ผม “กูไม่ยกไปไหน จัดเซอร์ไพรส์แม่งในนี้ จะได้ขายดอกไม้ต่อไปเลย” ผมพยักหน้าเบา ๆ “ก็ดี” “ฮ่า ๆ มึงโง่แบบนี้ เลิกเป็นพี่กูเถอะ” นี่มันกวนประสาทผมใช่ไหม! “สัส” และคำนี้มันก็ออกมาจนได้ ไอ้นาวินมันไม่รู้สึกรู้สาอะไร มันเอามือกอดอกมองคนงานที่ยกดอกไม้ขึ้นรถ จนอ

เป็นเมนส์! เป็นเมนส์! ปกติผมจะเฉยมากกับคำนี้ แต่วันนี้ ทำไมผมรู้สึกเจ็บใจ! ที่ผมวุ่นวายจัดเตรียมของทั้งวัน เป็นเพราะไอ้สเตตัสบ้า ๆ นั่น มันทำผมเข้าใจผิดไปหมด! หรือ... ไม่ใช่? ปลายฟ้าปั่นผม เธอต้องร่วมมือกับไอ้นาวิน ซินน์ ไออุ่นแน่! “แผนใช่ไหม” “แผน? ป่าวนะ ไม่มีแผนอะไรเลย” ผมจับข้อมือเธอ ดึงเข้าหาตัวทันที “สารภาพมา ใครเป็นคนต้นคิด” ปลายฟ้ามองตาผมสลับกับมือตัวเอง แล้วส่ายหน้ารัว “ไม่มีเบบี๋ ไม่มี ไม่มีจริง ๆ” “แน่ใจ?” เธอพยักหน้า แล้วกลืนน้ำลายลงคอ จนผมได้ยินเสียงหัวใจเธอ มันเต้นตึก ๆ ตึก ๆ ออกมา พร้อมกับปลายฟ้า ที่เริ่มหลบตาผม “เบบี๋เค้าไม่ได้โกหกนะ คือ... เบบี๋จ้องแบบนี้ เค้าทำตัวไม่ถูก” ผมไม่ตอบ รีบลากเธอเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะดันร่างบาง ๆ ที่พยายามแกะมือผมออก นั้นลงบนเตียง ‘ฟุบ’ “เบบี๋! เค้าเป็นเมนส์” ผมขึ้นคร่อมปลายฟ้าไม่ให้เธอลุกไปไหน พร้อมกับจับมือที่ปัดป่ายกดไว้แนบเตียง แล้วค่อย ๆ ก้มลง ไปจ้องตาโต ๆ ที่ไม่กล้าสบตาคู่นั้น “แน่ใจ?”

พอฟางรับปากเรียบร้อยเธอก็ลุกขึ้น เดินมาหาผม “หมอนาวา หลบแฟนมาหาฟางได้ตลอดนะ นี่เบอร์ฟาง และโล่กันฉุกเฉิน” เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายใบเล็ก ก่อนจะกำบางสิ่งบางอย่างออกมา ยัดใส่กระเป๋าเสื้อผม ผมจึงรีบเอนไปหาอาจารย์เพื่อหลบเธอ จนตอนนี้ ผมแทบจะซบไหล่ท่านอยู่แล้ว! เมื่อลุงทีกับพ่อบอสเห็นผมสภาพนั้น ท่านก็หัวเราะขึ้นมาเสียงดังอีก “ฮ่า ๆ พอแล้วฟาง” เออ พอแล้ว ผมไม่กล้าหันไปสบตาหรือมองส่วนไหนของเธอเลย ผมกลัว! “ไม่แกล้งแล้วค่ะ แต่พูดจริง ๆ นะ” ผมไม่ตอบ ไม่สนใจ จนเธอหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินออกไปจากร้าน เฮ้อ... แล้วอะไรอยู่ในกระเป๋าเสื้อผมวะ! ผมรีบหยิบของทุกอย่างจากกระเป๋าเสื้อออกมา จนเห็นถุงยางอนามัยกับนามบัตรเธอ! เวรจริง ๆ ถ้าแฟนเห็นของพวกนี้ ผมคงไม่มีชีวิตรอด “ถึงกลับใส่ถุงยางให้เลย ฮ่า ๆ” พ่อบอสชี้มาที่มือผมแล้วขำไม่หยุด จนผมรีบวางมันลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืนทันที “ผมขอตัวกลับนะครับ สวัสดีครับ” “เดี๋ยว ๆ ถุงยางนี่ล่ะหมอ” ลุงทีรีบกวักมือเรียกผม แล้วชี้

ผมพักไม่นาน ผมก็กลับบ้าน เพราะอีกไม่กี่วัน น้ำปั่นก็แต่งงานกับไอ้ไทม์แล้ว แม่เลยค่อนข้างเหงา อีกอย่าง... ผมก็ตั้งใจจะมาคุยเรื่องร้องสภากับพ่อด้วยแหละ เพราะผมไปหาท่านที่ห้องแล้ว ท่านไม่อยู่ให้ผมคุย “ดูเหนื่อย ๆ นะนาวา พักผ่อนบ้าง” พอผมเดินเข้าบ้าน คนที่เข้ามาทักคนแรกก็คือแม่ “ครับ เพิ่งผ่าตัดเสร็จ พ่ออยู่ไหมครับ ผมจะถามเรื่องรายงาน” พอผมจะก้าวขึ้นบันไดไปหาพ่อ แม่ก็จับแขนผมไว้ “พ่อนอนอยู่ ลูกหิวไหม กินข้าวก่อน แม่ทำให้” ผมหันมาหาแม่ แล้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟารอท่าน ใจจริงผมเหนื่อย อยากพัก อยากงีบสักตื่นแล้วไปคุยกับพ่อจะได้กลับ ๆ แต่อีกใจก็อยากกินกับข้าวฝีมือแม่ พอแม่ไปทำกับข้าวให้ ผมก็นั่งเล่นมือถือไปหาวไป กะจะพิมพ์บอกยัยอ้วน ว่าไม่ต้องรอผม ก็เหมือนจะไม่ไหว ตาผมมันจะหลับให้ได้ และสุดท้ายผมก็เผลอหลับไปจริง ๆ จนเสียงข่าวในทีวี และเสียงคนคุยกัน ปลุกให้ผมตื่น ผมจึงลูบเบา ๆ ที่ต้นคอ แล้วเปิดตามองรอบ ๆ ก็เห็นพ่อกับแม่นั่งซบกันดูทีวีอยู่สองคน “ลูกคงเหนื่อยมาก หมอนายดูสิ ลูกหลับมาสามชั่วโมงแ

ไอ้ไทม์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหันกลับไปหามิน “มินต้องการอะไร?” ต้องการมึงไง แค่นี้ยังไม่รู้อีก! ผมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา พอไอ้ไทม์ถามแบบนั้น มินก็เดินมาควงแขนมันอีก “พี่ไทม์ไง ถ้าพ่อมินรู้ว่าเรามีอะไรกัน พ่อมินไม่ยอมแน่ ๆ พ่อเราเจอกัน เราจะได้แต่งงานกันไง ดีไหม ๆ” ลุงทียิ้มที่มุมปาก เหมือนนึกขำ ที่มินพูดเองเออเองแบบนั้น “ไม่ได้หรอกมิน พี่ไม่ได้รักมิน มินตัดใจจากพี่เถอะ คนดี ๆ กว่าพี่มีอีกเยอะ” ไอ้พระเอก! แต่มันพูดถูกที่ว่า คนดีกว่ามันนั้นมีเยอะ “ไม่! มินชอบพี่ไทม์ มินรักพี่ไทม์ มินโอเคทุกอย่าง ไม่ต้องแต่งก็ได้ เราคบกันเงียบ ๆ เหมือนเดิม มินยอมเป็นที่สอง ยอมเป็นเมียน้อยพี่ไทม์ก็ได้” เฮ้อ... ผมไม่รู้จะพูดอะไร ถอนหายใจแม่ง “คนดี ๆ มีเยอะแยะ อย่ามาจมปลักกับพี่เลยมิน ไอ้นาวาไง มันหล่อ มัน...” “กูมีเมียแล้ว อย่ามายุ่งกับกู” ผมรีบพูดแทรกมันทันที มันจะโยนยัยนั่นมาให้ผมไม่ได้! พ่อบอสได้ยินถึงกลับรีบลุกขึ้นเดินออกไปขำไกล ๆ ก่อนจะกลับเข้ามาแล้วขำใส่ผมใหม่อีกรอบ