Tous les chapitres de : Chapitre 111 - Chapitre 120

163

111 - นาวา - ต้นเรื่องทั้งหมด

จบปัญหาที่อึดอัดมานาน ผมสบายใจมาก สบายใจจนอยากฟัดยัยอ้วนทั้งคืน เธอไม่โกรธ ไม่งอแง ไม่โวยวายอะไร แถมเธอยังรับเหตุผลที่ผมไม่ให้ไปอังกฤษได้ โดยไม่ถามอะไรมากความ เรื่องมินผมเลยไม่ขัด สั่งให้ผมไม่ยุ่ง ผมก็ไม่ยุ่ง ครับ... ผมรักแฟน แต่ผมไม่ได้กลัวเธอ ผมแค่รักแฟน! แต่ทำไมตอนนี้ ปลายฟ้าดูเครียด ๆ วะ เหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่คนเดียว เดี๋ยวเคาะโต๊ะ เดี๋ยวถอนหายใจ ถ้าไม่เกี่ยวกับผม ก็คงเป็นเรื่องมิน ที่พ่อบอสเสนอให้ไปอยู่ที่บ้านก่อนนั่นล่ะ ผมเตือนแล้วนะ! ไม่ใช่ไม่เตือน แต่พ่อ ๆ บอกว่าไม่มีทางออกแล้วจริง ๆ เฮ้อ แถมอาจารย์ยังบอกอีกว่า อยู่ที่โรงพยาบาล มินไม่กล้าอยู่คนเดียว เธอจะหวาดระแวง จิตตกถึงขั้นทำร้ายตัวเอง แล้วเอาแต่เรียกหาแต่จิตแพทย์ให้เข้าไปอยู่เป็นเพื่อน นั่นล่ะครับ สุดท้ายพ่อ ๆ ก็พามินไปอยู่ที่บ้านชั่วคราว กับแม่ยายผม ซึ่งไม่รู้ว่าจะโดนอะไรอีกบ้าง ‘ครืน ครืน’ AJ | Calling พอผมเห็นสายเข้า ผมก็รีบเปิดประตูระเบียง ออกมารับโทรศัพท์ข้างนอก “ครับ” (บ้านคุณเป็นไงบ้าง) ทำไมอาจา
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

112 - ปลายฟ้า - เธอต้องออกไปจากบ้านฉัน

ฉันอึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ มองแต่หน้าคุณหมอศัล ที่ดูอึดอัดมาก “คลิปนั้น มันเป็นต้นเรื่องทุกอย่าง พอตำรวจสืบคดีต่อ เรื่องชู้สาวของแม่มินก็แดงขึ้นมา จน... พ่อมินแค้นมาก ฆ่าทุกคน และตัวเอง” ฉันยกมือทาบอก แล้วหันไปมองศาลาในวัดอีกรอบ ถ้าเป็นฉัน ฉันก็โกรธ ที่มินทำแกล้งบ้า เข้ามาตีสนิทกับบ้านฉัน มันต้องการแก้แค้นแน่ ๆ แล้วมินจะแก้แค้นใครล่ะ? หรือว่า มันจะทำให้บ้านฉันพัง เหมือนบ้านมัน! เพราะดูจากที่มันทำตัวใสซื่อ พูดจายียวนกวนประสาทฉันแล้ว มันต้องใช่แน่ ๆ “เบบี๋ก่อนหน้านี้ มินดูบ้ารึป่าว ถ้ามันแกล้งบ้าจริง ๆ ทำไมจิตแพทย์ไม่รู้เลยล่ะ?” “เรื่องทางจิต ไม่มีหมอคนไหน วินิจฉัยได้แป๊บเดียวหรอก มันมีขั้นตอนของมัน เช็คการตอบสนองคนไข้ เช็คอารมณ์ว่ามีความแปรปรวนระดับไหน มีภาพหลอน หูแว่วไหม? ซึ่งมินเพิ่งผ่านขั้นตอนนั้นมาเอง เท่าที่ฟังอาจารย์เล่า ตอนนี้หมอแยกไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่ามินแพนิค หรือจิตเภท มันคลุมเครือ ต้องใช้เวลาบำบัดก่อน” ฉันถอนหายใจทันที รู้สึกหงุดหงิดแล้วเนี่ย ทำไมจิตแพทย์ไม่รู้ตั้งแต่ขั้นแรกวะ จะได้จับโป๊ะ
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

113 - แม่บีม - เด็กบ้า 1

“มินช่วยนะคะ มินช่วย” ฉันที่หั่นผักอยู่ รีบดึงมีดออกไปห่าง ๆ เมื่อเด็กผู้หญิงคนนี้วิ่งเข้ามา ฉันไม่ได้ใจจืดใจดำ อคติกับเธอหรอกนะ แต่ฉันไม่แน่ใจ ว่าเธอบ้าจริง ๆ หรือเปล่า สายตาของคนบ้า คงไม่ดูนิ่งและแฝงไปด้วยความหมายแบบนี้ แววตาของยัยเด็กนี่ มันไม่เหมือนที่ฉันเคยเจอ มันไม่น่ารัก ไม่ใสซื่อ จะว่ามันเลวเหมือนพ่อมัน ฉันว่าฉัน ก็พูดได้เต็มปาก ฉันไม่อคตินะ ไม่เลย... “ออกไปเถอะ อย่ามายุ่งกับของมีคม” เด็กผู้หญิงคนนั้นหยุดชะงัก แต่สักพัก..เธอก็เดินอ้อมมาข้างหลังฉันอีก “มินช่วยนะคะ มินอยากช่วยค่ะ!” น้ำเสียงที่ต่ำลง ทำฉันรีบหันไปเผชิญหน้าทันที อยู่ ๆ ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาดื้อ ๆ เหมือนฉันรู้สึก ว่ามีคนจ้องจะแทงมีดปลายแหลมใส่หลัง! “ไปนั่งเฉย ๆ รอลุงเธอกลับมา” “ไม่เอาค่ะ มินจะช่วย อยากช่วย นะคะ นะคะ คิดถึงแม่น่ะค่ะ” ฉันไม่ตอบ รวบมีดทั้งหมด ขึ้นไปเก็บบนชั้นสูง ๆ ทันที ก่อนที่เธอจะมองตามมือฉัน คนบ้าที่ไหน ใส่ใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันทำทุกอย่าง ฉันแก่ปูนนี้แล้ว ฉันไม่โง่นะ ไม่เหมือนพว
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

114 - แม่บีม - เด็กบ้า 2

“อยากบ้ามากใช่ไหม จะตบให้บ้าจริง ๆ” พอปลายฟ้าง้างมือจะตบซ้ำ ญาติ ๆ ของยัยเด็กนั่นก็กรี๊ดขึ้นมา “กรี๊ด... เดี๋ยว ๆ อะไรเนี่ย หนูผึ้ง!” ลูกสาวฉันหยุดมือที่ค้างอยู่แล้วยิ้ม ก่อนจะฟาดลงไปที่หน้ามินอีกครั้งเต็มแรง ‘เพียะ’ แม่มึง! อกอีแป้นจะแตก! เจ้าปลาย! ว่าแต่ใครชื่อผึ้ง? ฉันงงไปหมดแล้ว ฉันอยากจะห้ามลูกสาวจอมแสบ แต่พอจะเดินเข้าไปคุณลูกเขยก็รีบจับแขนฉันไว้ ‘เพียะ’ ยัยปลายฟ้า! ยังจะกระชากหัวมินให้หันไปมองญาติมันอีก ฉันรับไม่ได้ ใครสั่งใครสอนให้ลูกฉันใช้กำลังแบบนี้! “นี่ใช่... หนูมินของคุณป้าไหมคะ” ญาติ ๆ มินพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปใกล้ ๆ ปลายฟ้า ตอนนี้ยัยเด็กนั่นน้ำตาไหลอาบแก้ม สภาพสะบักสะบอม แทบไม่เหลือเคล้าเดิม ลูกสาวฉันมือหนักเหมือนกันนะเนี่ย! “ทะ ทำไม ต้องทำกันขนาดนี้หนูผึ้ง! ทะเลาะอะไรกัน หนูบอกป้าเองนี่ ว่าหนูมินไม่ปกติ ทำไมทำร้ายหนูมินแบบนี้ล่ะ!” ปลายฟ้ากำผมมินแน่นกว่าเดิม “ก็หลานป้า ทำน้องหนูก่อน หนูไม่ใช่ผึ้ง! กรุณาเอาหลานป้าออกไปจากที่นี่ แล้วจะเอาไ
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

115 - แม่บีม - มีคนกำลังจะตาย

ฉันไม่สนใจพี่ชายตัวเอง ฉันเบื่อ! ฉันรำคาญ! ฉันจึงเดินเลี่ยงเขาเข้าบ้าน ไปหาแม่กับลูก เมื่อปลายฟ้าเห็นฉันก็รีบวิ่งมากอด ก่อนจะจับมือฉันให้ไปนั่งข้าง ๆ แม่ ที่ตอนนี้กำลังมองยัยเด็กมินตาไม่กระพริบ “เด็กสมัยนี้ มันน่ากลัวนัก จะฆ่าแม้กระทั่งคนแก่ ๆ แบบฉัน” พอญาติยัยเด็กนั่นได้ยิน ก็ถึงกลับนั่งก้มหน้า ไม่กล้าสบตาพวกเรา “จิตแพทย์บอก ว่าป่วยทางจิตอ่อน ๆ หมอนาวารู้ไหม?” ฉันบอกแม่เสร็จก็หันไปถามลูกเขย จนหมอนาวาเขามองมินแว๊บนึง แล้วส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่รู้ครับ ผมไม่ได้ตามเรื่อง” มีแต่คนบางคนสินะ ที่ตามเรื่องไม่หยุดไม่หย่อน! พอปลายฟ้าได้ยินเสียงถอนหายใจฉันหลายรอบ ยัยลูกสาวก็รีบสะกิดฉันทันที “เอ้อแม่คะ พ่อไปไหนคะแม่ ทำไมไม่อยู่บ้าน แล้ว...” ฉันยกมือขึ้นให้หยุดถาม แต่ยัยลูกสาวตัวดี ก็ยังขยับมาใกล้ ๆ ฉันอีก “แม่ทะเลาะกับพ่อเหรอ?” ปลายฟ้าจับมือฉัน เธอเหมือนเด็กน้อยที่กำลังน้ำตาคลอ รอคำตอบแม่ “ไม่ แม่แค่ ไม่อยากคุยกับเขา พ่อเขาทำอะไรไม่ปรึกษาแม่เอง ช่วยไม่ได้” หมอนาวาถอนหายใจ แล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

116 - แม่บีม - พินัยกรรมกรรมสวาท

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น อย่าบอกนะ ว่าคุณยังไม่ได้เขียนพินัยกรรมไว้ให้ลูก!” เขาเอาศอกค้ำเตียง แล้วปลดกระดุมเสื้อฉันออก ก่อนจะค่อย ๆ แตะนิ้ววนรอบ ๆ เนินอกตรงหน้า นี่... ไม่สนใจเรื่องที่ฉันถามเลยรึไง! หมับ! ฉันรีบจับมือเขาไว้ ไม่ได้! ถ้าฉันยังไม่แน่ใจ ว่าลูกฉันจะได้สมบัติ ฉันจะไม่ยอมเสียตัวให้เขาเด็ดขาด! “ทำไมไม่ตอบ อย่าบอกนะ ว่าคุณเก็บไว้ให้เมียที่คุณเคยแต่งด้วย” “ไปกันใหญ่แล้วคุณ มันไม่ใช่เวลาคุยเรื่องนี้ เรามีเรื่องต้องทำกันนะ ภารกิจสำคัญ” เขาพูดจบก็ก้มลงมาหาฉันอีกรอบ แต่คราวนี้ เลื่อนต่ำไปกลางหน้าอกฉันแทน “นี่... จะกินนมฉัน อย่าลืมสมบัติให้ลูกฉันด้วย” เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะขบเข้าตรงยอดประทุมถัน ริมฝีปากนุ่มกับลิ้นอุ่น ๆ นั้น กำลังทำให้ฉัน เข้าสู่ห้วงอารมณ์สวาท แล้วตอนนี้ ปลายลิ้นอาจารย์หมอผู้ชำนาญ ก็กำลังหยอกล้อฐานยอดอกฉัน เป็นว่าเล่น อืม... หรือฉัน ไม่ควรพูดเรื่องพินัยกรรมตอนนี้จริง ๆ มือไม้ที่พยายามดันร่างใหญ่ ตอนนี้เริ่มลูบไล้ไปตามแขนกำยำเขา อายุสี่สิบห้าหยก ๆ สี่สิบหกหย่อน ๆ ไม่ได้
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

117 - ปลายฟ้า - ฉัน... อยากมีลูก?

“ห้ามแซว แม่แค่จะเช็ดตัวให้” ฉันอมยิ้ม แล้วเดินกลับไปจิ้มไหล่แม่ เอาจริง ๆ ฉันก็ไม่อยากแกล้งท่านหรอก แต่ที่ผ่านมา ฉันไม่เคยเห็นแม่เขินอะไรแบบนี้เลย มันเห็นแล้วน่ารักดี “ไม่แซวค่ะไม่แซว งั้น... หนูกลับแล้วนะคะ ถ้าพ่อไม่ไหว โทรหานะคะแม่” แม่พยักหน้าเบา ๆ ก่อนคนข้าวต้มในหม้อต่อ แล้วฉันกับคุณหมอศัล ก็ขับรถออกมา นี่ก็สี่โมงกว่าแล้ว เราจะกลับไปทำงานกันต่อก็ยังไง ๆ อยู่ เราจึงตัดสินใจกลับคอนโด ฉันเองก็เบื่อ ๆ อยากจะไปหาอะไรทำแก้เซ็ง ระหว่างทางฉันกับเขาก็คุยกันไปเรื่อย ส่วนมากก็เรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้านนั่นล่ะ “เบบี๋เก่งจัง รับได้ทั้งคู่เลย แต่เอาจริง ๆ น่าจะปล่อยให้มินมันตกลงมานะ” เขามองฉันแว๊บนึง แล้วหันไปขับรถต่อ “บาปกรรมเปล่า ๆ ตบเขาเลือดกลบปากแบบนั้นก็พอแล้ว” อุ้ย! พอนึกถึงเรื่องนั้น ฉันก็ยกมือตัวเองขึ้นดู คือมันยังแดง ๆ อยู่เลย ฉันไม่เคยตบใครเลยนะเนี่ย เลยไม่รู้ว่าควรยั้งมือ หรือลงแรงขนาดไหน “เจ็บไหม?” ฉันติดอยู่ในภวังค์ไม่ทันไร มือใหญ่ ๆ ก็เอื้อมมาประสาน กุมมือฉัน
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

118 - ปลายฟ้า - ความเฉยเมย

พอดอกไม้กับลูกโป่งเรียบร้อยทุกอย่าง ฉันก็ขับรถตามพ่อแฟนไปอย่างทุลักทุเล เพราะไอ้ลูกโป่งสีฟ้ากับสีชมพูในรถ มันแน่นจนเกิดไฟฟ้าสถิต ทำผมฉันยุ่งเหยิงชี้ไปหมด เฮ้อ... แต่ไม่เป็นไร เพื่อหลาน ฉันก็ตั้งใจจะเอาไปให้ทั้งน้ำปั่นทั้งซินน์นั่นล่ะ เพื่อนฉันมันมีครอบครัวมีลูกกันหมดแล้วเหลือแค่ฉัน งั้นขอเห่อลูกเพื่อนไปก่อนแล้วกัน เมื่อมาถึง พ่อแฟนท่านก็ถือช่อดอกไม้แอบไว้ข้างหลัง ก่อนจะเดินย่องเข้าบ้าน แล้วหันมาพยักหน้าให้ฉันรีบตามไป ฉันจึงดึงลูกโป่งอัดแก๊สออกมาทั้งหมด เดินตามหลัง ความน่ารักของท่าน ที่แอบซ่อนช่อดอกไม้ ฉันเห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้จริง ๆ นาวินเหมือนพ่อนี่เอง น่ารัก โรแมนติก แล้วนาวาแฟนฉันล่ะ เหมือนใคร? ป้าหวาน? เอ่อ... ก็ไม่น่าใช่ พอฉันเข้ามาข้างในก็เห็นทุกคนยืนแซวลุงนายอยู่ ส่วนเขาคนนั้น คุณหมอศัล เขามองฉันนิ่ง ๆ ไม่สิ เขามองทะลุฉันไปเลย! ฉันจึงยื่นลูกโป่งให้ซินน์กับน้ำปั่นตามจำนวนลูกพวกมัน ทุกคนครึกครื้นมาก คุยกันสนุกสนาน เพราะมันเป็นวันดี ๆ ของหลายคนรวมกัน วันครบรอบแต่งงาน และวันฉลองลูกสาวกับลูกสะ
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

119 - ปลายฟ้า - ท้องรึยัง

“ทำไมเหรอ?” เขาถอนหายใจ แต่ไม่ตอบฉัน เอาแต่จ้องถนนแล้วขับรถ จนอยู่ ๆ ก่อนเราจะเลี้ยวเข้าคอนโด เขาก็ถามขึ้นมา “กินยาคุม ไปกี่เม็ดแล้ว?” เงียบไปตั้งนาน ฉันคิดว่าเขาจะเปลี่ยนเรื่องคุยซะอีก! “ไม่แน่ใจ เกือบจะครึ่งแผงแล้วมั้ง” ฉันตอบเขาเสร็จ เขาก็ถอยรถจอดเข้าซองทันที ก่อนที่จะลงจากรถ แล้วอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน “ลงมาสิ ถึงแล้ว” ฉันเก้ ๆ กัง ๆ เพราะยังเดาใจเขาไม่ถูก ว่าคุณหมอศัลเขาถามเรื่องยาคุมทำไม อยากจะมีลูกกับฉัน? หรือว่าไม่อยากวะ? พอลงจากรถ ฉันก็เดินตามเขาขึ้นคอนโดไป เราต่างคนต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร แม้กระทั่งตอนอยู่ในลิฟต์ เออ แค่นี้ฉันก็ดูออกแล้วล่ะ ว่าเขาไม่อยากมี! คนจะไปทำลูกกันที่ไหน จะนิ่งใส่กันแบบนี้! ‘ติ๊ง~’ เสียงลิฟต์ที่เปิด ทำฉันดึงสติกลับมาทันที ก่อนที่จะเดินออกไปแตะคีย์การ์ดเข้าห้องตัวเอง จนเขาที่เดินนำฉัน หยุดชะงัก แล้วหันกลับมา “วันนี้นอนที่ไหน?” ฉันจับลูกบิดประตูแล้วถอนหายใจ “เฮ้อ... ที่ไหนก็ได้ แต่ขออาบน้ำก่อนนะ” พอตอบเขาเสร็จ ฉันก็หันมาเปิดประตูเข้าห้
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More

120 - ปลายฟ้า - ผลของความพยายาม

“ลูกฉัน ยังว่ายไม่ถึงไข่ด้วยซ้ำ” จ้ะ! พ่อคนหลักการสูง พ่อคนหัววิทยาศาสตร์ ฉันจึงรีบหาเรื่องอื่น มาชวนเขาคุยแทน ถ้าขืนคุยเรื่องนี้ต่อ มีหวังเขาได้หลอกด่าฉันโง่อีกรอบแน่ จนเรื่องมินมันแว๊บเข้ามา “เออเบบี๋ เค้ากับแม่ ไปเยี่ยมมินมา” “...” เงียบ ไม่มีเสียงตอบ ฉันจึงเหลือบมองเขาแว๊บนึง อ้าว... ไม่ได้หลับ ก็ลืมตาปกตินี่! งั้นพูดต่อเลยแล้วกัน “ยัยนั่นไม่เห็นมีใครรับไปรักษาเลย แถมเจ้าหน้าที่ยังบอกว่า มีคนออกค่าใช้จ่าย ค่ายาให้อีก” “...” เขาฟังฉันเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร ฉันจึงพูดต่อ และสังเกตอาการเขาไปด้วย “ตอนนี้ อาการยัยนั่นคงที่แล้ว อยากรู้จัง ว่าใคร เป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้มัน” คราวนี้ฉันได้ยินเสียงถอนหายใจตามมา ก่อนเขาจะถามฉันกลับว่า “เจ้าหน้าที่ไม่บอกเหรอ?” “ไม่ เขาบอกว่าคนคนนั้นไม่ให้บอกใคร แม่แอบสงสัยพ่อเหมือนกัน และเค้า ก็สงสัยเบบี๋ด้วย” เขาลุกขึ้นนั่งทันที จนฉันเห็นแผ่นหลังขาว ๆ ที่มีรอยเล็บฉันเมื่อคืน โห... รุนแรงเหมือนกันนะเรา “สงสัยทำไม ยัย
last updateDernière mise à jour : 2025-04-01
Read More
Dernier
1
...
1011121314
...
17
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status