All Chapters of ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก: Chapter 91 - Chapter 100

          “ชิงหนี่ว์ พี่ปรารถนาเจ้าเหลือเกิน” น้ำเสียงแหบพร่าที่ดังขึ้นทำให้นางคิดว่าตนเองต้องรีบทำอันใดสักอย่างก่อนที่ปีศาจราคะตนนี้จะอาละวาดจนเรื่องรู้ถึงหูพี่ใหญ่            “ข้าจะช่วยท่านเอง แต่ท่านต้องเบาเสียง อย่าได้ร้องครวญครางเสียงดัง เข้าใจหรือไม่”            “พี่เข้าใจแล้วน้องหญิง” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน            มือเรียวข้างหนึ่งเกี่ยวกางเกงผ้าบางให้เปิดออกก่อนที่อีกข้างหนึ่งจะประคองจับแท่งหยก            “เหตุใดท่านถึงได้ใหญ่โตเช่นนี้” นางกำมือแทบไม่รอบแล้ว            “มันเป็นของเจ้าแล้วชิงหนี่ว์ อ๊า...” สิ้นเสียงเขาก็ต้องร้องออกมาด้วยความรู้สึกที่เสียวซ่านเมื่อนางใช้สองมือรูดประคองแท่งหยกขึ้นลง   &n

                                                                                     23                                                             งานเลี้ยงชมดอกไม้ของฮองเฮา             ทุกหัวเมืองของแคว้นจงฉื้อมีการจัดเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะเมืองหลวงที่มีการจัดงานยาวนานถึงเจ็ดวันเพราะนอกจากจะมีการสละบัลลังก์ของฮ่องเต้โจวซื่อ และแต่งตั้งองค์รัชทายาทโจวเฟยหลงขึ้นเป็นฮ่องเต้แล้ว ยังมีพิธีอภิเษกสมรสของฮ่องเต้พระองค์ใหม่        &nbs

          “จางชิงหนี่ว์เห็นทีเจ้ากับข้าจะอยู่ร่วมแผ่นดินกันไม่ได้” ท่าทางเดือดดาลของหลิวเมิ่งทำให้สตรีอีกนางลอบยิ้มอย่างสมหวัง            ‘บังอาจมาแย่งวาสนาข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้อับอายจนไม่อาจสู้หน้าผู้ใดได้’            “การจะทำให้สตรีไร้ที่ยืนในแผ่นดินมันก็มีไม่กี่วิธี อย่างที่ข้าเห็นบรรดาสตรีในเรือนหลังมักจะชอบติดต่อขอซื้อยารัญจวนจิตเพื่อใช้จัดฉากใส่ร้ายสตรีที่ตนไม่ชอบหน้า แต่ข้าว่าวิธีนี้มันจะทำให้คุณหนูจางกลายเป็นสตรีมีมลทินยากจะหากบุรุษอื่นมาตบแต่งด้วยได้” แน่นอนว่าตำแหน่งพระชายาชินอ๋องก็ต้องหลุดมือไปอย่างน่าเสียดาย            “เจ้านำยานั่นพกติดตัวมาด้วยหรือไม่” เพราะความโกรธอย่างไร้สติทำให้คุณหนูหลิวขาดสติในการยับยั้งชั่งใจ            “ใครจะนำยาอันตรายเช่นนั้นติดตัวมา...ตายจริงมันมาอยู่ที่นี่ได้อย

            “แต่ข้าเห็นด้วยกับฮองเฮา ถ้าเจ้าอยากจะไปช่วยนางก็เชิญ ข้าจะช่วยฮองเฮาถวายฎีกาให้แต่งตั้งหลิวเมิ่งที่เจ้าเอ็นดูขึ้นเป็นฮองเฮาแทน”            “อันฉีเจ้ากล้า...”            “ข้าต้องกล้าอยู่แล้ว สตรีเหล่านั้นคิดวางยาทำร้ายสตรีของข้า เจ้าอยู่ในวังหลวงก็น่าจะเห็นเล่ห์กลมากมาย เหตุใดถึงคิดช่วยเหลือสตรีที่จ้องทำลายผู้อื่นด้วยวิธีสกปรกเช่นนี้ แล้วเจ้ามิคิดบ้างหรือว่าหากเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมาฮองเฮาจะเสียชื่อเพียงใด จัดงานครั้งแรกก็ดูแลไม่ทั่วถึงจนเกิดเรื่องกับสหายตน”            “เชิญเพคะ พระองค์อยากไปช่วยนางก็เชิญเสด็จ กงกง รีบพาฝ่าบาทไปช่วยสตรีในดวงใจ แล้วอย่าให้ฝ่าบาทเข้ามาที่ตำหนักข้าอีก”            “ไม่เอา พี่ไม่ไป เข่อชิงพี่ขอโทษที่ทำให้เจ้าหงุดหงิด พี่ขอโทษที่โง่เง่า” ฮ่องเต้พ

            “คุณหนูสวี่ เจ้าได้ยินจากที่ใดว่าคุณหนูจางเป็นคนกล่าวยุยงชินอ๋องจนนางต้องวางยาปลุกกำหนัดหวังทำลายชีวิตผู้อื่น”            “หม่อมฉัน...” สวี่ลู่ฟางพยายามคิดเพื่อจะหาข้อแก้ตัว ที่ผ่านมาได้แต่พยายามทำตามเรื่องราวในหนังสือลึกลับเล่มนั้น นางจึงไม่เคยคิดว่าหากวันหนึ่งเรื่องราวมันพลิกผันไปร้ายแรงเช่นนี้ ตนจะต้องทำอย่างไร            “คิดให้ดีก่อนจะกล่าววาจาออกมา หากคำที่เจ้ากล่าวออกมาเปิ่นกงค้นพบว่าเป็นเพียงคำโกหก โทษของเจ้าก็จะเพิ่มไปด้วย”            “หม่อมฉันไม่ทราบเรื่องที่คุณหนูหลิวกล่าวอ้างเจ้าค่ะ” บุตรสาวหมอหลวงเอ่ยปากราวกับไม่ทราบเรื่องราวทั้งหมด            “หมายความว่าเรื่องราวทั้งหมดคุณหนูหลิวคิดไปเอง”            “ใช่เพคะ