020

"I'm terribly sorry for the delay. May inasikaso lang po akong urgent matter," maayos kong sambit habang patuloy ang hakbang ko papunta sa harapan ng conference room. Hindi ako nagpatinag sa mga titig nila saakin

Ramdam ko ang bahagyang sakit sa hita ko sa bawat hakbang—parang may karayom na tumutusok. Pero tiniis ko iyon

Hindi nila puwedeng malaman na sinagasaan ako ng mahabang train kagabi!

Pagdating ko sa gitna, marahan akong umupo sa nakareserbang upuan at inayos ang microphone sa harapan ko. Tumango ako sa ilang board members na sumalubong ng tingin, pero mabilis ding napako ang mata ko sa lalaking nasa gitna ng lamesa.

Si Raven.

Nasa dulo siya ng table, para bang siya ang pundasyon ng buong kwartong 'to. Nakasuot siya ng navy blue three-piece suit, at sa tikas ng postura niya, hindi mo aakalain na bisita lang siya. He looked like a king in his own court.

Hindi ko alam na investor siya. And not just any investor—major, kung position niya ang pagbabasehan.

Huminga ako nang malali