Todos os capítulos de Ninong Senator's Contract Marriage : Capítulo 121 - Capítulo 130

Puno ng kalungkutan ang buong kwarto. Namamaga na ang kanilang mga mata sa kaiiyak. Maya-maya pa’y isinuot na ni Ariella ang sunglasses nito at nagpaalam sa kaniya na aasikasuhin muna nito ang labi ng inang si señora. Nangako itong babalik rin kinabukasan. Nang makaalis na si Ariella, muling tumahimik ang buong kwarto. Mataman niyang pinagmasdan ang tulog na senador. Hanggang sa ilang sandali’y ramdam niya ang pabagsak na ng talukap ng kaniyang mga mata. Hanggang sa hindi niya namalayang nakaidlip na siya. ‘Ano, Francesca.. sumusuko ka na ba?!’ ani Dionisio habang tumatawa pa nang malademonyo. Naalimpungatan si Francesca nang maramdaman ang kaba at takot nang magising siya. Tagaktak ang pawis at tila hinahabol siya sa bilis ng kabog ng kaniyang dibdib. Habang nangingilid naman ang kaniyang mga luha nang linilingon ang buong paligid. Tuluyan siyang napapikit at napayuko sa braso ni Javier. Nang mga sandaling iyon, gusto niyang yakapin ang senador. Gusto niya ng karamay at magpa

Lumipat silang muli ng kaniyang anak sa mansion upang mas matutukan ang senador sa pagpapagaling nito. Hindi man sabihin, kita sa mukha ng bata ang liwanag at saya nang muling masilayan ang kabuuan ng bahay. Ngunit nalungkot rin nang makita ang naging kalagayan ng ama. Hindi siya nagkulang sa paliwanag at pagpapaunawa sa anak sa mga nangyari sa daddy nito kung bakit humantong ito sa pagkabulag. Tinulungan siya ni Manang Lena sa paglilipat muli ng kanilang ilang personal na gamit ni Lewis. Matapos ang pag-aayos, nagpaalam na sa kaniya ang ginang na babalik na ito ng mansion. Baka raw hanapin na ito ni Dionisio roon. “Kailangan mo pa bang gawin iyan, Manang? Pwede ka naman sigurong hindi na bumalik roon. Dumito ka na, para makasama kami ni Lewis,” pagpigil niya rito. Hinawakan siya nito sa kamay at marahang pinisil iyon. “Hija, kailangan kong bumalik ng mansion. Kalahati na ng buhay ko ang magserbisyo sa pamamahay ninyo. Kung nag-aalala ka sa maaaring gawin sa ‘kin ng iyong ama.

Sabik si Francesca habang tinatanaw ang nadaraanang dagat. Asul na asul ang kulay nito na para bang nang-aakit. Sinilip niya ang kaniyang anak mula sa rearview mirror nang huminto sa traffic light ang kanilang sasakyan. Napakunot ang kaniyang noo nang bahagya itong dumungaw sa bintana. Sinundan niya ng tingin ang tinitingnan ni Lewis. Naantig siya nang makita niyang binigyan nito ng laruan ang isang batang may kadungisan. Ngumiti ang bata at nagkawayan ang dalawa nang muli nang tumakbo ang kanilang sasakyan. Napangiti siya nang maayos itong naupo matapos isara ni Delta ang bintana. Nang marating nila ang El Nido, bumaba sila kaagad ng sasakyan. Bumungad sa kanila ang magandang tanawin na may malamig at sariwang hangin.“Napakaganda ng panahon, maaliwalas..” aniya na tinugunan naman ng ngiti nina Javier at Delta.“Totoo iyan, Ms. Francesca,” sang-ayon naman ni Delta. “Sa totoo lang po, kay tagal ko na ring gustong mamasyal rito,” dagdag pa nito.“Bakit, ngayon ka lang rin ba nakapun

Ilang araw mula nang makauwi sila ng mansion, they celebrate Lewis’ 6th birthday. Matapos na personal na makipagtulungan ni Javier sa mga miyembro ng simbahan at ilan sa bahay ampunan. Sa isang malawak na hardin na parte ng bahay-ampunan sa Teresita. Doon nila ginanap ang isang special occasion para kay Lewis at sa mga batang ulila na. Pinaghalong charity event at birthday party ang araw na iyon. Matagumpay nilang naisagawa ang kanilang planong pagtulong sa mga batang wala nang mga magulang. Kita sa mukha ng mga bata kung gaano kasaya ang mga ito sa mismong kaarawan ng kanilang anak. Masaya sina Javier at Francesca habang pinapanood ang mga batang may ngiti sa mga labi, habang binubuksan ang kani-kanilang mga regalong natanggap mula sa kanilang dalawa ng senador. Napagtanto ni Francesca kung gaano kasarap sa pakiramdam ang tumulong at magpasaya ng mga bata roon. May napansin siyang isang batang babae na tahimik lang sa tabi. Nilapitan niya ito at kinausap. Binigyan niya ito ng mga

“Alam mo, nagtataka lang ako. Paano ka kaya napunta sa kamay ni Tita Marife? Ang pagkakaalam ko, isang beses lang naman siyang nagbuntis at kambal ang naging anak niya. Alam ko ‘yun, kasi ikinuwento sa akin noon ni Arianna ang tungkol sa buhay nila pati ng mga magulang niya. Hindi kaya nagkakamali lang si Mother Wilma?” pag-iiba ni Javier ng paksa. Nagkibit-balikat na lamang siya. “Hindi ko rin naman alam. Malalaman natin kapag nakausap na natin siya.” Tumango ito. “Sabagay, tama ka.. mas mabuti nga iyon,” sang-ayon naman ni Javier. “Hindi ka pa ba matutulog? Gabing-gabi na..” Isinandal siya nito sa dibdib. “Ubusin ko lang ito, pampatulog..” Bahagya siyang ngumiti nang lumapit pa. “Malamig ang panahon, kailangan natin ng kaunting init.. kulang iyang inumin mo,” saad niya sa mapanuksong boses habang iginagala ang daliri sa labi ng senador. Napakagat-labi ito nang hatakin siya at hapitin sa bewang. “Sobra nga'ng lamig, mukhang makakarami tayo ngayon, ah. Baka bukas hindi ka n