Pagkatapos naming maghugas ni Kael, bumalik ako sa sala dala ‘yong mga test paper na kailangang i-record at i-check. It was quiet, but I could still feel the heat of his gaze following me as I walked. Naupo ako sa lapag, malapit sa sofa, sabay lagay ng pencil sa likod ng tenga ko, nang maya-maya ay naramdaman kong may umupo sa tabi ko. “Need help?” Kael asked, already holding one of the stacks of papers. “H-Ha? Hindi na, kaya ko naman—” Pero kinuha na niya bago ko pa matapos sabihin. “Attendance, right? Sige, ako na sa checking, ikaw na sa encoding.” “Hindi mo naman kailangang—” “I want to,” he cut in, his tone straightforward but his eyes smiling. Hindi na ako umangal pa. Kinuha ko na lang ang notebook at nagsimulang magsulat habang siya, tahimik na nagche-check sa tabi ko. For several minutes, neither of us spoke, the only sounds were the soft rustling of paper and the scratch of pencils. Yet despite the silence, there was a strange sense of comfort in his presence, the kin
Last Updated : 2025-11-04 Read more