Mabilis ang lakad namin ni Nicole palabas ng mall. I wasn’t even seeing the way clearly anymore. It was all blurred because of tears. She held my arm tightly while I hugged my bag to my chest. Para akong bata na nawawala sa gitna ng gubat na 'yon lang ang tanging pwede kong kapitan. I was getting weaker with each passing step. Nanginginig ang buong katawan ko sa anxiety, sa sakit—it was all mixed. Kinakain ako ng emosyon ko. Anytime now, baka bumigay ako. I tried to be strong, strong enough to steady myself, but I was trembling. “Lira, breathe… hey, look at me,” Nicole whispered while opening the passenger door. “Sit down, please. You’re shaking.” “M-Masakit, Nicole. Sobrang sakit.” My lips trembled, my fingers, my shoulders, even my jaw. Wala na akong kontrol sa sarili ko. Pagkaupo ko sa passenger seat, Nicole held my face gently. “You’re okay. I promise. You’re safe. Wala na si Kael. Hindi na niya tayo sinundan. Huwag mo na siyang isipin. You're healing. Huwag mong hayaan na ma
Last Updated : 2025-11-29 Read more