All Chapters of ซูเหยาเมื่อฉันกลายเป็นแม่เลี้ยงผู้โหดร้าย: Chapter 191 - Chapter 200

292 Chapters

วอดวายไปพร้อมกัน(2)

“ย่าจางหนิวครับ เห็นแม่ของผมบ้างไหมแกหายไปตั้งแต่บ่ายป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย” ชายหนุ่มถามกับสหายของแม่ตนด้วยความร้อนใจชายหนุ่มผู้นี้รู้ดีว่าแม่ของตนเป็นคนยังไง แม่ของเขาเป็นคนปากร้ายชอบว่าร้ายนินทาผู้อื่นไปทั่ว ยิ่งกับลูกสะใภ้คนใหม่ของบ้านจางที่มีลูกติดมาสองคนแม่ของเขาก็มักจะชอบว่าหล่อนอยู่เป็นประจำ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจในการกระทำของแม่ตนว่าทำไปเพื่ออะไร“ไม่เห็นเหมือนกัน เดี๋ยวหล่อนก็คงกลับมาเองนั่นแหละอาจจะไปคุยอยู่บ้านไหนก็ได้” หญิงชราบ้านจางตอบ“อาจจะเป็นอย่างที่ป้าว่าก็ได้ครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัวลากลับก่อน” ชายผู้เป็นลูกสหายสนิทกล่าวลาทันทีหลังจากที่มาแล้วไม่ได้เรื่องอะไรส่วนด้านจิวเหลียนที่กำลังเก็บถ้วยจานชามบนโต๊ะกินข้าวหล่อนไม่ได้ยินบทสนทนาอะไรด้านนอก และถึงแม้ว่าจะได้ยินหล่อนก็ไม่คิดสนใจเวลาแต่ละชั่วโมงก็ผ่านไปอย่างที่ควรเป็นจนถึงกลางดึกของคืนนั้น ในช่วงเวลาที่ทุกคนภายในบ้านพากันหลับใหลภายในห้องนอนของคู่สามีภรรยาบ้านจาง หญิงผู้เป็นภรรยาที่เห็นว่าสามีของตนนอนหลับสนิทไปแล้วฟังจากเสียงกรนที่ดังสนั่นหล่อนก็ค่อ
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

ก้าวแรกวัยเรียน (1)

นับจากเหตุการณ์การเกิดเพลิงไหม้ของบ้านจางเวลาก็ผ่านมาได้หนึ่งเดือน ซึ่งวันนี้เป็นวันแจ้งผลการสอบของเด็กวัยประถมทั้งหกคนว่าจะได้เรียนที่เดียวกันหรือไม่“เด็ก ๆ พวกหนูเตรียมตัวกันพร้อมหรือยัง” คุณแม่คนสวยของเด็กชายหญิงสามคนถามทั้งลูกและหลาน“พร้อมครับ/ค่ะ” เด็กวัยประถมทั้งหกขานรับเสียงดัง โดยมีเจ้าผิงตัวน้อยที่ไม่ได้มีส่วนร่วมกับใครขานรับออกมากับพี่ ๆ ด้วย“ลูกสาวของหนูปีหน้านะคะ ปีนี้เป็นของพี่ชายพี่สาวก่อน”  ซูเหยาหยอกล้อลูกสาววัยหกขวบพร้อมเอามือลูบหัวของเจ้าตัวน้อยที่ทำผมซาลาเปาคู่อย่างอ่อนโยน“หนูรู้ค่ะแม่ แค่หนูรู้สึกดีใจตามพี่ ๆ เฉย ๆ” เจ้าตัวเล็กยิ้มกว้างตอบผู้เป็นแม่เสียงใสในระหว่างที่แม่และลูกสาวตัวน้อยสนทนากัน มู่ฟางที่ยืนมองอยู่เธอก็อดรู้สึกคิดถึงแม่ผู้ให้กำเนิดของตนไม่ได้จึงได้พูดกับพี่ชายที่ยืนอยู่ข้างกัน“พี่ชายฉันคิดถึงแม่จังเลย นี่มันก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วนะ ทำไมแม่ถึงไม่กลับมาหาพวกเราบ้างหรือว่าแม่ลืมพวกเราไปแล้ว” เด็กหญิงอายุเก้าขวบถามพี่เสียงเศร้าน้ำตาปริ่ม
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

ก้าวแรกวัยเรียน (2)

“ครับ/ค่ะ” หลังจากที่พวกเขาได้รับกำลังใจเด็กทั้งหกก็พากันเดินไปดูรายชื่อ แต่กว่าพวกเขาจะเบียดเด็กวัยเดียวกันเข้าไปได้ก็ถึงกับมีเหงื่อซึมกันทีเดียว“พี่ตงหยาง เจอชื่อพวกเราไหมครับ” เสี่ยวเฉินตะโกนถามลูกพี่ใหญ่ที่อยู่กันคนละด้านเสียงดังที่เด็กคนเป็นน้องเห็นลูกพี่ใหญ่กำลังหารายชื่ออยู่อย่างตั้งใจ“เสี่ยวเฉินพี่เจอแล้ว ชื่อของพวกเราอยู่อันดับต้นกันหมดเลยมาดูที่นี่กันเร็วเข้า” ตงหยางพี่ใหญ่ของน้อง ๆ ที่นาน ๆ ครั้งจะแสดงอารมณ์อะไรแบบนี้ตะโกนเรียกน้องชายหญิงอย่างตื่นเต้นเด็กทั้งห้าที่กำลังกระจายกันไปยังที่ติดประกาศด้านอื่นเมื่อได้ยินเสียงพี่ชายใหญ่ของพวกตนเรียกพวกเขาก็รีบพากันเดินมารวมตัวกันที่พี่ชายใหญ่อยู่ทันที“นี่มันสุดยอดเลย อันดับหนึ่งพี่ตงหยาง อันดับสองเสี่ยวเฟย อันดับสามพี่ชายหมิ่น อันดับสี่เป็นผม อันดับแปดพี่มู่ซือ อันดับสิบพี่มู่ฟางพวกเราติดอยู่สิบอันดับแรกได้เรียนห้องเดียวกันทั้งหมดนี่มันดีมากเลยครับ” เสี่ยวเฉินเป็นผู้อ่านรายชื่อเสียงดังพูดขึ้นน้ำเสียงดีใจอย่างปิดไม่มิด“พวกเรารีบไป
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

ไม่หรอกมั้ง(1)

ทันทีที่เจียงเจ๋อคุยกับพ่อบุญธรรมจบเขาก็เดินเข้ามาหาน้องสาวที่กำลังยืนมองบ้านตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย“เสี่ยวเหยา พี่มีอะไรบางอย่างจะบอกน้อง” เจียงเจ๋อเดินเข้าไปใกล้น้องสาวที่กำลังยืนมองบ้านที่กำลังก่อสร้างค้างไว้ก่อนจะพูดออกมา“เรื่องอะไรหรือคะ พี่ดูมีลับลมคมในแปลก ๆ” หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกของพี่ชายบุญธรรมพร้อมถามออกมาด้วยความสงสัย“คือว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้...” เจียงเจ๋อเล่าเรื่องที่ตนรู้เกี่ยวกับบ้านหลังด้านหน้าออกมาให้น้องฟังเหมือนกับที่เล่าให้พ่อบุญธรรมผู้ชราของตนฟังอย่างละเอียด“หา! นี่มัน” ผู้เป็นน้องร้องอุทานออกมาอย่างตกใจ เนื่องจากเธอไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะร้ายแรงแบบนี้จากนั้นเธอก็มองเข้าไปยังบ้านหลังนี้อีกครั้งพร้อมคิดอะไรบางอย่าง ซึ่งเธอไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงอย่างจิวเหลียนจะจบชีวิตในกองเพลิง‘มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ แต่กลับกันถ้ามีใครบอกว่าหล่อนเป็นผู้ลงมือจุดไฟเผาบ้านหลังนี้เองเรื่องนี้น่าจะมีความเป็นไปได้สูงกับคนประเภทไม่ยอมใครอย่างเธอคนนั้นซะมากกว่า’ ซูเหยาคิด
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

ไม่หรอกมั้ง(2)

“ใช่ ฉันล่ะอิจฉานายจริง ๆ เมื่อไหร่ฉันจะได้มีลูกสะใภ้แบบนี้บ้าง ไม่ว่าจะจัดงานดูตัวหรือให้แม่สื่อแนะนำผู้หญิงไม่รู้ตั้งกี่ครั้งเจ้าพวกนี้ก็หลบเลี่ยงไปตลอด” เฒ่าเจียงก็อดที่จะเอ่ยเรื่องแบบนี้ออกมาไม่ได้อีกครั้งตัวเขามีลูกชายบุญธรรมตั้งสี่คนที่อยู่ด้วยกันตลอดแต่กลับไม่มีใครแต่งงาน ไม่รู้ว่าเจ้าพวกนี้จะหวงความโสดไปทำไม โดยที่เฒ่าผู้ชราคนนี้คงจะหลงลืมตัวเองว่าตนก็เป็นคนโสดเหมือนกันเจียงเจ๋อผู้เคราะห์ร้ายที่กำลังคุยเล่นกับหลานชายหญิงถึงกับสะดุ้งเมื่อเขาได้ยินคำพูดกึ่งตัดพ้อออกมาจากปากพ่ออีกครั้ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไม่พี่ใหญ่ พี่รอง และเจ้าสี่มักจะหลบเลี่ยงในการไปไหนมาไหนกับพ่อคนนี้สำหรับเขาไม่ใช่ว่าไม่อยากมีครอบครัวแต่เนื่องจากงานที่ทำมันต้องเสี่ยงอันตรายอยู่ตลอด เขาและพี่น้องต่างก็คิดเหมือนกันว่าไม่อยากให้คนที่อยู่ด้านหลังมาคอยห่วงและกังวลดังนั้นจึงได้ไม่คิดมีใคร“อาหารมาแล้วครับ” พนักงานร้านที่ยกอาหารมาพูดขึ้น ทำให้เจียงเจ๋อได้เหมือนหลุดพ้นไปชั่วขณะอาหารคาวหลายอย่างต่างถูกพนักงานของร้านต่างยกทยอยขึ้นโต๊ะ ซึ่งแต่ละจานล้วนเ
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

การค้ากับคู่แข่งมักเป็นของคู่กัน (1)

ในที่สุดหญิงผู้นี้ก็โป๊ะแตกจนได้ หล่อนเริ่มใบหน้าซีดหันซ้ายขวาเลิ่กลั่กแต่ก็ยังคงความนิ่งเอาไว้อยู่“หล่อนพูดอะไรถึงฉันจะไม่มีหลักฐานมาด้วย แต่ร้านสบู่ที่ขายยังที่แห่งนี้ก็มีแค่ร้านของหล่อนเพียงเท่านั้นนะ อย่างนี้แสดงว่าหล่อนจะปัดความรับผิดชอบอย่างนั้นเหรอ” หญิงวัยกลางคนผู้นี้แสร้งร้องตะโกนเสียงดังหนิงเหอที่ไม่เคยเจอกับคนหน้าด้านซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้ก็เริ่มที่จะทำอะไรไม่ถูก เพราะเธออยู่แต่สภาพแวดล้อมที่ผู้คนไม่เคยส่งเสียงเอะอะโวยวายแบบนี้ซือซิงที่อยู่ด้วยเมื่อเห็นว่าหญิงผู้นี้โวยวายเสียงดัง หล่อนก็กำลังจะเอ่ยโต้เถียง แต่เธอก็จำที่พี่สะใภ้สอนเอาไว้ได้ว่าหากยิ่งโต้เถียงกับลูกค้าเรื่องก็ยิ่งบานปลาย ดังนั้นในเมื่อเราจัดการไม่ได้ก็ต้องอาศัยคนที่มีอำนาจเหนือกว่ามาจัดการ“สหายคะ หากคุณยังไม่หยุดโวยวายฉันจะเรียกผู้ดูแลตลาดแห่งนี้ให้เข้ามาจัดการแทนร้านของเรา” ซือซิงพูดเสียงเรียบนิ่งโดยพยายามระงับความตื่นเต้นเอาไว้ภายในและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลทันที เมื่อหญิงผู้ร้องตะโกนโหวกเหวกอยู่ได้ยินคำพูดเรียบนิ่งของหญิงสาวรุ่นลูก หล่อนก็หยุดส่งเสี
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

การค้ากับคู่แข่งมักเป็นของคู่กัน (2)

“ฉะ...ฉันขอโทษอย่าจับฉันเลยนะ มีคนจ้างฉันมาห้าหยวนให้มาใส่ร้ายร้านของเธอ” ทันทีที่หญิงคนนี้ได้ยินสิ่งที่หญิงสาวรุ่นลูกพูด หล่อนก็พูดความจริงออกมาโดยไม่ต้องให้เจ้าของร้านสาวเสียเวลาถามซ้ำ“ใครเป็นคนจ้าง” หญิงสาวผู้ต้องการรู้ถามย้ำทีละคำ“ฉันไม่รู้ เธอปกปิดหน้าตาฉันบอกความจริงหมดแล้วได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่มาที่นี่อีก” หญิงร่างผอมวัยกลางคนผู้นี้ร้องไห้พร้อมคุกเข่าต่อหน้าซูเหยาที่กำลังมองเธออย่างพิจารณา“ครั้งนี้แค่ครั้งเดียว คุณไปซะอย่ากลับมาอีก” ซูเหยาพูดขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่งน้ำเสียงเด็ดขาด“ขอบคุณ ขอบคุณ” หญิงวัยกลางคนรีบพยุงตัวเองลุกขึ้นก่อนกล่าวขอบคุณซ้ำ ๆ“พี่ให้ใครสะกดรอยตามหล่อนไปเดี๋ยวเราก็จะได้รู้ว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนที่ยอมจ่ายเงินห้าหยวนจะไม่รอฟังผล” ซูเหยาพูดกับพี่ชายบุญธรรมเสียงเบา“ได้” เจียงเจ๋อตอบรับคำขอของน้องสาวทันทีหลังจากที่ความวุ่นวายหน้าร้านจบลง คนที่ยังต้องการซื้อของก็ยังเข้าร้านกันตามปก
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

เรื่องนี้ฝีมือใคร(1)

นายทหารที่ติดตามหญิงสาวผู้นั้นหลังจากที่เขาหาคนที่เดินตามมาตลอดทางไม่พบ ชายหนุ่มจึงได้แต่รู้สึกโมโหตนเองก่อนที่เขาจะตัดสินใจกลับมารายงานทางด้านร้านอาหารรัฐในเวลานี้ซูเหยาได้เดินกลับเข้ามานั่งที่เดิมภายในร้านอาหารแห่งนี้แล้ว โดยเจียงเจ๋อเองก็เดินกลับมานั่งด้วยเช่นกัน“เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ” พ่อผู้ชราถามลูกชายคนที่สามเสียงเบาไม่ให้เด็ก ๆ ได้ยิน“เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ...ตอนนี้ผมกำลังให้คนตามไปอีกสักพักก็น่าจะมาแล้ว” เจียงเจ๋อเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นออกมา“ถ้าหากคนของลูกกลับมาไปคุยกันข้างนอกนะ ในนี้หลานอยู่กันหลายคนไม่เหมาะที่จะคุยเรื่องแบบนี้” เจียงเทียนกล่าวเตือน“ครับ” เจียงเฟยรับคำซึ่งเขาก็เข้าใจในเรื่องนี้ดี“เด็ก ๆ พวกลูกเอาขนมหวานกันอีกไหม” ซูเหยาถามเด็กวัยเรียนทั้งหมดด้วยความเอาใจใส่แต่เด็กทั้งเจ็ดยังไม่ทันได้ตอบรับ ซูหลงลุงผู้รักหลานก็นำของหวานออกมายังโต๊ะของน้องสาวตัวเอง เป็นเงาะและลิ้นจี่ในน้ำเชื่อมใส่น้ำแข็งมาให้ผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ส่วนของหลาน ๆ ชายหญิงเป็น
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

เรื่องนี้ฝีมือใคร(2)

“สวัสดีสหาย พวกเราต้องการมาเชิญคนผู้หนึ่งซึ่งพวกเราจำเป็นที่จะต้องเข้าไปหาตัวบุคคลนั้นหวังว่าสหายจะให้ความร่วมมือ” อู๋หลางพูดกับยามหน้าโรงงานที่กำลังมองมาที่พวกเขาด้วยความหวาดกลัว“ได้ครับ เชิญสหายทหารเข้าไปได้เลย” ยามหน้าโรงงานรีบพูดเสียงสั่น“ขอบใจมาก” อู๋หลางหลังจากที่ได้ยินในสิ่งที่ตนพอใจกล่าวกับยามร่างผอมผิวคล้ำ ก่อนที่เขาจะเดินนำพรรคพวกที่พามาเข้าไปด้านใน โดยเริ่มจากอาคารที่เห็นอยู่ตรงหน้าเป็นแห่งแรก“สวัสดีครับ ผมเป็นผู้จัดการโรงงานแห่งนี้ไม่ทราบว่าสหายทหารต้องการให้ผมช่วยเหลืออะไรหรือไม่” ในระหว่างที่เขาทั้งสี่คนกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องที่อยู่ด้านหน้าก็มีเสียงของชายผู้หนึ่งหวีผมเรียบแต่งกายดูดีกว่าพนักงานทั่วไปรีบเดินเข้ามาหาพร้อมกับถามออกมา“ผมต้องการมาหาคน หล่อนเป็นหญิงสาวทำงานที่นี่ผมจำได้แต่หน้า ดังนั้นผมจึงจำเป็นที่จะต้องเข้าไปดูทุกคนภายในโรงงานของสหาย หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือกับเรา”       อู๋หลางผู้ได้รับคำสั่งมาโดยตรงก็ยังคงเป็นผู้พูดออกมา  
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more

จะใช่หล่อนหรือเปล่า (1)

ชายหนุ่มร่างสูงเมื่อเดินเข้าไปยังห้องนอนของพ่อผู้ชราเขาก็ต้องตกใจที่เห็นสิ่งของมากมาย อีกทั้งยังกระเป๋าใบใหญ่อีกสองสามใบวางอยู่บนเตียงนอน“พ่อครับ นี่จะย้ายบ้านหรือครับ” เจียงเจ๋อถามขึ้นหลังจากที่เขากวาดตามองรอบห้องนอนกว้างแห่งนี้“เปล่า แต่ฉันกะว่าจะไปอยู่ที่นั่นจนกว่าหนึ่งในพวกนายจะแต่งงานและมีหลานตัวเล็กมาให้ฉันได้อุ้มชู ก็เลยจะขนไปหมดเพราะดูแล้วน่าจะอยู่นาน” เจียงเฟยกล่าวในขณะที่กำลังหยิบชุดออกมาจากตู้ส่งให้กับพ่อบ้านที่กำลังยืนอยู่ข้างกัน“...” เจียงเจ๋อไร้คำพูดจะกล่าว ถ้าหากว่าพ่อบุญธรรมคิดแบบนี้เขาว่าเฒ่าฮานอาจจะต้องให้พ่อบุญธรรมผู้ดื้อรั้นอยู่ด้วยตลอดชีวิตเป็นแน่“แกก็รีบมาช่วยฉันเร็ว ๆ เข้า” เฒ่าผู้ชราเจ้าบ้านเอ่ยเร่ง“ผมว่าเอาไปแต่พอดีเถอะครับ ที่นั่นก็มีแม่บ้านซักผ้าให้ แล้วอีกอย่างหากพ่ออยากได้อะไรเพิ่มย่อมกลับมาเอาได้ตลอดบ้านก็ไม่ได้อยู่ไกลกันสักเท่าไหร่ผมเกรงว่าถ้าหากพ่อขนของไปหมดนี่จริง ๆ ลุงฮานจะตกใจแล้วอาจจะปฏิเสธไม่ให้พ่อไปอยู่ด้วยเอาได้นะ” เจียงเจ๋อแม้ปากจะกล่าวท
last updateLast Updated : 2025-04-21
Read more
PREV
1
...
1819202122
...
30
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status