Semua Bab ซูเหยาเมื่อฉันกลายเป็นแม่เลี้ยงผู้โหดร้าย: Bab 81 - Bab 90

สามวันต่อมาวันนี้เป็นครบกำหนดที่ซูเหยาได้นัดเอาชุดไปส่งให้กับหมอเฉินและพยาบาลอัน ซึ่งเป็นวันที่มู่หานไม่ได้ไปด้วย เนื่องจากเป็นวันที่จะต้องเก็บเกี่ยวข้าวสาลีที่สุกแล้ว“ภรรยาครับคุณจะต้องระวังตัวให้ดีนะครับ” มู่หานกล่าวย้ำกับภรรยาเป็นรอบที่สามด้วยความเป็นห่วง“คุณสามีคะ ฉันทราบแล้วค่ะ แล้วอีกอย่างฉันไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อย พี่สะใภ้ก็ไปด้วยตั้งสองคน” ซูเหยากล่าวขึ้นอย่างจนใจจะว่าไปตั้งแต่วันที่มู่หานกล่าวคำสัญญาออกมาวันนั้น    เธอกับเขาก็ยังไม่ได้นอนด้วยกันสักครั้ง เนื่องจากเจ้าลูกชิ้นลูกเล็กเกิดอาการงอแงเมื่อรู้ว่าเธอจะไม่นอนด้วยทำให้เธอและมู่หานจึงคิดว่ารอไปอีกสักหน่อยให้ลูกปรับตัวได้ก่อนค่อยว่ากันอีกที มู่หานก็ได้แต่อดกินเนื้อหงส์ต่อไป พอซูเหยาคิดถึงเรื่องนี้เธอก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้“ภรรยาครับก็ผมเป็นห่วงคุณนี่นา เสร็จแล้วก็รีบกลับบ้านเลยนะ” มู่หานกล่าวออกมาอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะใส่หมวกและเสื้อแขนยาวตามที่ซูเหยาแนะนำ“พี่ชายพวกเราก็ไปกันเถอะครับหากไปสายมากกว่านี้ก็จะถูกหักแต้มเอาไ

“ปากดีแบบนี้ ฉันอยากรู้แล้วสิว่าหากมาอยู่ใต้ร่างฉันจะร้องดังสักแค่ไหน พวกเราลุย” เสียงหนึ่งในชายดวงตาโปนพูดขึ้นพลางเลียริมฝีปากของมันอย่างทุเรศซูเหยากับผู้คุ้มกันลับทั้งห้าที่เตรียมตัวพร้อมอยู่แล้ว         เมื่อพวกมันบุกเข้าไปที่ซูเหยา เธอก็หลบได้อย่างสวยงามและซูเหยาก็ใช้อาวุธที่จับอยู่ในมือจิ้มไปที่คนแรกที่บุกเข้ามาจากนั้นร่างของอันธพาลชั่วก็กระตุกไปตามแรงช็อต ซูเหยาที่เห็นว่ามีคนกำลังเข้ามาหาเธอจากด้านข้าง และระบบก็ส่งเสียงเตือนให้ระวังด้านหลังด้วยทางด้านข้างเธอจึงได้หันไปถีบไอ้คนที่เข้ามาใกล้ตัวก่อน หลังจากนั้นก็เอาที่ช็อตไฟฟ้าจิ้มไปที่คนด้านหลังพลั่ก!! ผลัวะ!! เสียงหมัดกระทบเนื้อได้ดังเฉียดหูของเธอไปทันที ก่อนที่จะมีคนเข้ามาหาเธอจากอีกด้าน ในระหว่างที่เธอหันไปช็อตไฟฟ้าคนด้านหลังแต่ซูเหยายังไม่มีเวลาสนใจคนมาช่วย เนื่องจากเธอเองก็กำลังเสยปลายคางคนที่กำลังจะเข้ามาจับตัวเธอ เมื่อซูเหยาจัดการเสยคนชั่วไปแล้วเจียงหรานก็ตามเข้าไปซ้ำมันอีกที ดังนั้นตอนนี้รอบตัวของ   ซูเหยาพวกอันธ

“น้องสามีทำไมถึงได้มาบ้านคุณหมอช้าจัง เกิดอะไรขึ้นระหว่างทางหรือเปล่า” ฟางหรงถามซูเหยาหลังจากที่เธอทั้งสามเดินออกมาจากบ้านหมอเฉินได้สักพัก“มีปัญหานิดหน่อยค่ะ แต่ว่าแก้ไขแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง”     ซูเหยาพูดอย่างสบายๆ สำหรับเธอมันเป็นเรื่องเล็กน้อยจริงๆ นี่นา แต่สำหรับคนอื่นเธอไม่รู้ฟางหรงและลี่มี่ที่เห็นท่าทางการพูดของซูเหยาที่พูดออกมาอย่างง่ายๆ ก็เชื่อตามนั้น พวกเธอคิดว่าไม่มีอะไรที่ซูเหยาแก้ไม่ได้หรอกทั้งสามเมื่อเดินมาถึงบ้านของพยาบาลอัน หลังจากเคาะประตูบ้านรออยู่ไม่นานประตูบ้านก็เปิดออก“สวัสดีค่ะคุณซูเหยา วันนี้คุณหนูมีงานด่วนเข้ามา จึงได้ไปโรงพยาบาลกะทันหัน คุณหนูจึงได้ฝากเงินค่าชุดไว้กับฉันค่ะส่วนชุดคุณหนูบอกว่าให้ฉันเก็บไว้ได้เลย เธอมั่นใจว่าจะต้องใส่ได้อย่างแน่นอน” แม่บ้านที่เป็นคนมาเปิดประตูพูดขึ้น“ถ้าอย่างนั้นฉันคงรบกวนคุณป้าแล้วล่ะคะ ส่วนนี่เป็นของฝากให้คุณป้ากับคุณแม่ของพี่สาวอันนะคะ” ซูเหยาพูดขึ้นพร้อมกับส่งถุงเสื้อผ้าและถุงครีมบำรุงใบหน้าให้กับผู้สูงวัย

“พี่สะใภ้คะ พวกเรากลับหมู่บ้านกันเถอะค่ะ ป่านนี้เจ้าลูกชิ้นคงชะเง้อคอรอกันแล้ว” ซูเหยาพูดขึ้น เมื่อเธอนึกถึงลูกน้อยทั้งสามคนที่บ้านรอยยิ้มก็ปรากฎออกมาบางๆ“พี่ก็ว่ายังงั้นแหละ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย พวกเราจะมีรถกลับกันอย่างนั้นเหรอ” ฟางหรงพูดขึ้นน้ำเสียงกังวล“พี่ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันสามารถพาพวกพี่กลับบ้านได้อย่างแน่นอน แค่ต้องอาศัยที่ลับตาคนหน่อยก็เท่านั้น” ซูเหยาพูดขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ฟางหรงและลี่มี่ก็ไม่รู้สึกติดใจอะไรกับคำพูดของน้องสามี เนื่องจากซูเหยาบอกมีวิธีก็มีวิธี หรือไม่ก็แค่เดินกลับเท่านั้นเองหญิงสาวทั้งสามเดินมายังจุดที่จอดรถไถที่จะเข้าหมู่บ้าน พวกเขาก็เห็นว่ารถไถยังคงจอดอยู่ ซึ่งถือว่าเป็นโชคดีของพวกเธอทั้งสามคนจริงๆ“สหายซู พวกคุณรีบขึ้นรถเถอะครับ พวกคุณนี่โชคดีนะครับผมเองก็กำลังจะกลับเข้าหมู่บ้านอยู่พอดี” เสียงคนขับรถไถพูด“นี่ก็นับว่าเป็นโชคดีของพวกเราเช่นกันค่ะ ว่าแต่ว่าทำไมวันนี้สหายถึงกลับช้าล่ะคะ”  ซูเหยาถามขึ้นด้วยความแปลกใจในขณะที่เธอกับพี่สะใภ้กำลังขึ้นไปนั่งใ

“ลูกๆ พวกหนูก็อยู่เล่นกับพี่เสี่ยวหยางกันไปนะ แม่ขอตัวไปทำอาหารเย็นก่อน” ซูเหยาพูดกับเจ้าลูกชิ้นที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของพี่สะใภ้“ครับ/ค่ะ” เด็กน้อยทั้งสามขานรับอย่างเชื่อฟังซูเหยาหลังจากสั่งความกับลูกน้อยทั้งสาม เธอก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารไว้รอบำรุงสามี ที่วันนี้น่าจะเหนื่อยมาก เนื่องจากอากาศในตอนนี้เริ่มที่จะร้อนมากขึ้นทุกที“พี่สะใภ้คะ พวกพี่เอาแตงโมกลับไปด้วยนะคะ ช่วงนี้อากาศร้อนเหลือเกิน ควรกินผลไม้ที่ให้น้ำเยอะแบบนี้แหละค่ะ”     ซูเหยาพูดขึ้นเมื่อเธอหยิบแตงโมออกมาเตรียมให้คนในครอบครัวบ้านละลูกแม้กระทั่งบ้านของเสี่ยวหยางเธอก็เตรียมเอาไว้ให้ด้วยเช่นกัน ทางด้านมู่หานที่ตอนนี้กำลังเก็บเกี่ยวอยู่ในทุ่งนาหลังจากเสียงกริ่งดังขึ้นเขาก็ได้เห็นกระต่ายตัวใหญ่โผล่ออกมาจากหลุม มู่หานจึงได้รมควันหลุมกระต่ายที่เหลือเพื่อปิดทางรอดของเจ้ากระต่ายอ้วนตัวที่เขาเห็นกับมู่อัน  เขาจึงได้เรียกพี่เมียให้มาช่วยกันจับ“มู่หาน นายดักทางนั้นไว้ให้ดีนะ อย่าพลาดล่ะ” เสียงพี่ชายคนโต