All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22ศัตรูหัวใจ  วันต่อมาเว่ยเถียนเถียนมาหาหยางป๋อที่กองทัพในตอนเย็นและวันนี้เธอตั้งใจนำของจากมิติมาฝากเพื่อนทหารของเขาด้วย เขาพาเธอเข้าไปยังพื้นที่หน่วยของเขา เมื่อเพื่อน ๆ เห็นเว่ยเถียนเถียนมาด้วยทุกคนต่างก็เข้ามาต้อนรับและทักทายอย่างอบอุ่น“สวัสดีครับคุณเว่ย” เสียงหนึ่งของทหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้น“สวัสดีค่ะพี่ ๆ ทุกคน วันนี้ฉันนำของมาให้ทุกคนลองชิมกัน” เว่ยเถียนเถียนยิ้มหวานและกล่าวอย่างใจดีเธอเอาของออกมาจากมิติมากมายหอบมาเต็มไม้เต็มมือไปหมด โดยเฉพาะผลไม้ที่สดและหายากในพื้นที่นี้ ทุกคนต่างตื่นเต้นเมื่อเห็นสิ่งที่เธอนำมา“โอ้โห ผลไม้เยอะขนาดนี้ พวกเราจะได้กินกันหลายวันเลย” ทหารคนหนึ่งพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง“ใช่ค่ะ ฉันคิดว่าในช่วงนี้พวกพี่ ๆ คงอยากกินอะไรหวาน ๆ อร่อย ๆ จะได้หายเหนื่อยจากการฝึก” เว่ยเถียนเถียนตอบ“เถียนเถียน คุณน่ารักมากจริง ๆ ยังถึงคิดถึงพวกเราขนาดน

บทที่ 24ต้องกำจัด  เย็นวันนั้นเว่ยเถียนเถียนกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องพักของโรงแรมที่เธอพักอยู่ ความเงียบสงบของช่วงเย็นทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย แต่ความสงบนั้นกลับถูกทำลายเมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างรุนแรง เธอเดินไปเปิดประตูด้วยความสงสัย และเมื่อเปิดออกมาก็ต้องตะลึงเมื่อผู้ชายสองคนที่เธอไม่รู้จักบุกเข้ามาในห้องทันที"เธอคือเว่ยเถียนเถียนใช่ไหม" หนึ่งในนั้นถามด้วยน้ำเสียงข่มขู่เว่ยเถียนเถียนพยายามถอยหลัง แต่ถูกดันให้ถอยจนชนกับผนังห้อง "ใช่...พวกคุณต้องการอะไร"ชายคนหนึ่งยิ้มเย็น "มีคนสั่งพวกเราให้มาสั่งสอนเธอ ให้เธอรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับคนของคนอื่น"พวกมันเริ่มเข้ามาใกล้ เว่ยเถียนเถียนรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น เธอพยายามถอยหลังไปอีกแต่ว่าตอนนี้ชนกับผนังห้องแล้ว ไม่สามารถขยับไปไหนได้อีก ความหวาดกลัวที่ท่วมท้นเข้ามาทำให้มือของเธอสั่นและเหงื่อไหลออกมาตามหน้าผาก ตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก มองเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาต

บทที่ 26อยู่กันแบบครอบครัว  กิจการของเว่ยเถียนเถียนเจริญรุ่งเรืองขึ้นทุกวัน สินค้าของพวกเขาเป็นที่ต้องการอย่างมากจนทุกคนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน เว่ยเถียนเถียนและคนงานในร้านทำงานกันอย่างหนักเพื่อให้ทันกับยอดสั่งซื้อที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ทั้งจากร้านอาหารในเมืองนี้และเมืองอื่น ๆ ร้านค้าของคุณนายและร้านค้าในต่างเมืองต่างก็สั่งสินค้าของพวกเขาไปจำหน่ายเพิ่มมากขึ้นทุกวันไม่เพียงแค่นั้นตอนนี้คุณนายก็กำลังดำเนินการเพื่อที่จะนำผลิตภัณฑ์เต้าหู้ของเว่ยเถียนเถียนเข้าไปวางขายในร้านสหกรณ์ของทางการอีกด้วย การขยายตัวของธุรกิจทำให้บรรยากาศในร้านเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความกระตือรือร้น ทุกคนต่างก็ช่วยกันทำงานอย่างตั้งใจ ตั้งแต่การคัดเลือกวัตถุดิบที่มีคุณภาพ ไปจนถึงการผลิตและบรรจุสินค้า ทุกขั้นตอนล้วนต้องทำด้วยความละเอียดอ่อนและความใส่ใจ“พี่หลินรุ่ย หลังจากไปส่งที่ร้านของเถ้าแก่ในตลาดแล้วรบกวนพี่มาเอาสินค้าชุดนี้ไปส่งที่สถานีรถไฟด้วย  วันนี้เหนื่อยห

บทที่ 28พระเอกขี่ม้าขาว  หยางป๋อในชุดทหารยศผู้กองเบียดฝ่าฝูงชนมายืนอยู่ตรงหน้านางหยางเจี่ย สายตาของเขาแน่วแน่และมุ่งมั่น เขายืนขวางระหว่างนางหยางเจี่ยกับเว่ยเถียนเถียนไว้พลางเริ่มอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ผู้คนที่มายืนมุงดูอยู่ฟังอย่างละเอียด"ทุกท่านโปรดฟังผม" หยางป๋อเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงดังและชัดเจน "เว่ยเถียนเถียนต้องขอหย่าจากจางกวนหย่งเพราะถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอไม่มีทางเลือกอื่น"ผู้คนเริ่มกระซิบกระซาบและมองมาที่คนบ้านจางด้วยความไม่พอใจ หยางป๋อหันไปมองนางหยางเจี่ยและกล่าวต่อ " เงินที่ใช้เปิดร้านน้ำเต้าหู้นี้เป็นเงินของเว่ยเถียนเถียนทั้งหมดบ้านจางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแม้แต่น้อย"นางหยางเจี่ยพยายามจะโต้แย้งแต่หยางป๋อยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้เธอหยุด "มิหนำซ้ำเมื่อหย่าแล้วอดีตสามีของเธอยังตามมาทำร้ายถึงที่ร้านอีก จนเขาถูกลงโทษให้ไปใช้แรงงานหนึ่งปีเพิ่งจะได้กลับมา และมาวันนี้พวกเขาก็ยังมาหาเรื่องอีก"ฝูงชนเริ่มแสดงความเห็นใจและสนับสน

บทที่ 30ช่วงแห่งการเปลี่ยนแปลง  เมื่อประเทศจีนเข้าสู่ช่วงการเปลี่ยนแปลง ทั้งในด้านเศรษฐกิจและการเมืองที่ยังไม่แน่นอน ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าฝ่ายใดจะขึ้นมามีอำนาจและแนวทางการพัฒนาประเทศจะเป็นไปในทิศทางใด หยางป๋อซึ่งเป็นทหารรู้สถานการณ์ภายในดีและก็เป็นห่วงเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยในค่ำวันหนึ่งในขณะที่หยางป๋อกินข้าวกับเว่ยเถียนเถียนและจางเสวียอี้อยู่นั้นเขาก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา"เถียนเถียน พี่มีเรื่องอยากเตือนเกี่ยวกับการค้าในช่วงเวลานี้หน่อย" หยางป๋อเริ่มเปิดประเด็นเว่ยเถียนเถียนพยักหน้าและฟังอย่างตั้งใจ "มีอะไรเหรอคะ"หยางป๋อสูดหายใจลึกก่อนที่จะพูดต่อ "ในช่วงเวลานี้สถานการณ์ในประเทศยังไม่แน่นอน พี่กังวลว่าอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่อาจจะส่งผลกระทบต่อการค้า พี่อยากให้เถียนเถียนอย่าเพิ่งขยายกิจการในตอนนี้หรือเป็นไปได้ก็อยากให้ค้าขายอย่างเงียบที่สุด รอให้ช่วงเวลานี้ผ่านพ้นไปก่อนค่อยว่ากันใหม่""ฉันเข้าใจค่ะ ฉันจะค้าขาย