All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายขายน้ำเต้าหู้: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 32ทลายกำแพง  เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นลงในที่สุดหยางป๋อรู้สึกโล่งใจอย่างมาก เขารีบลากลับบ้านด้วยความตื่นเต้นที่จะได้พบเว่ยเถียนเถียนหลังจากต้องใช้เวลานานร่วมครึ่งปีในการปฏิบัติภารกิจ โดยเฉพาะการที่เขาไม่สามารถติดต่อเธอได้เลยในระยะเวลานั้น ขณะที่เดินไปถึงหน้าร้านของเว่ยเถียนเถียนเขารู้สึกเหมือนกำลังรอคอยการกลับมาของความความสนุกสนานและเสียงหัวเราะที่คุ้นเคยเมื่อถึงที่นั่นหยางป๋อพบกับหลินเสี่ยวเป้ยที่ยืนอยู่หน้าร้าน เธอยิ้มให้เขาก่อนจะกล่าวว่า “สวัสดีค่ะผู้กอง พี่เถียนเถียนกับเสวียอี้ไม่อยู่ค่ะ พวกเขาไปธุระนิดหน่อยแต่ไม่ได้บอกว่าไปไหน”ได้ยินเช่นนั้นหยางป๋อก็ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจว่าทุกคนต่างมีธุระของตัวเอง เขาจึงพยักหน้าให้หลินเสี่ยวเป้ยก่อนจะบอกว่า “อ๋อ เข้าใจแล้ว ผมกลับบ้านไปก่อนดีกว่า ไว้ค่อยมาที่นี่อีกทีตอนเย็น”“ค่ะ ผู้กอง” หลินเสี่ยวเป้ยตอบรับก่อนที่หยางป๋อจะเดินจากไปเมื่อเขาเปิดประต

บทที่ 34งานแต่งชื่นมื่น  วันแต่งงานของหยางป๋อและเว่ยเถียนเถียนเป็นวันที่สดใส โดยจัดขึ้นที่บ้านหยางอย่างเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและผู้คนมากมายที่สนับสนุน พื้นที่รอบๆ บ้านถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดสีสันสวยงามที่ปลูกอย่างพิถีพิถัน บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของแขกที่มาร่วมงานเมื่อท่านนายพลกับคุณนายของเขาเดินเข้ามาในงานก็รู้สึกถึงความคุ้นเคยทันที และเมื่อพวกเขาเห็นเว่ยเถียนเถียนในชุดเจ้าสาวสีแดงภาพของเธอทำให้พวกเขานึกถึงพ่อแม่ของเว่ยเถียนเถียนเพื่อนเก่าที่จากไปบรรยากาศของงานเต็มไปด้วยความสดใส ทั้งหยางป๋อและเว่ยเถียนเถียนยืนอยู่ตรงกลางโดยมีดอกไม้ที่ประดับอยู่บนโต๊ะและแสงไฟนุ่มนวลที่ส่องสว่าง ทำให้รู้สึกถึงความสุขที่ลอยอยู่ในอากาศ แขกในงานเริ่มสนทนากันอย่างกระตือรือร้น มีเสียงหัวเราะและเสียงคุยกันดังไปทั่วบริเวณการเลี้ยงฉลองเริ่มขึ้นด้วยอาหารที่จัดเตรียมอย่างดี ทั้งข้าวผัดและขนมหวานที่หลากหลาย รวมถึงของว่างแบบพื้นบ้านที่ทุกค

ตอนพิเศษ 2เด็กน้อยไปโรงเรียน  จางเสวียอี้ตอนนี้อายุจะแปดขวบแล้วถึงเวลาต้องไปโรงเรียนเสียที สมัยนี้การศึกษาค่อนข้างสำคัญเพราะถ้าใครได้รับการศึกษาที่ดีกว่าก็ย่อมจะได้เปรียบกว่าคนอื่น ยิ่งมหาวิทยาลัยเปิดแล้ว คิดว่าต่อไปบ้านเมืองคงเป็นไปในทางที่ดีขึ้นและจางเสวียอี้ก็อาจจะมีอนาคตที่ดีเว่ยเถียนเถียนพาจางเสวียอี้ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนประถมของเมืองซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของพวกเขามากนัก ที่โรงเรียมานักเรียนมากมาย เด็กชายเองก็ตื่นเต้นมากที่จะได้เรียนหนังสือจะได้มีเพื่อน“นี่เป็นหนังสือแล้วก็แบบเรียนทั้งหมดนะคะ คุณแม่ไปชำระค่าธรรมเนียมการศึกษากับค่าหนังสือได้ที่ห้องการเงินเลย เดี๋ยวฉันจัดการเตรียมของไว้ให้” ครูผู้ที่จะเป็นครูประจำชั้นของจางเสวียอี้บอก เธอเตรียมการไว้ให้เสร็จสรรพ เว่ยเถียนเถียนมีหน้าที่เพียงแค่จ่ายเงินเท่านั้น“ขอบคุณมากค่ะครูฟาง ฝากเสวียอี้สักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันไปจ่ายเงินก่อน” เว่ยเถียนเถียนพูดจบก็เดินไปที่ห้

ตอนพิเศษ 4สมาชิกใหม่           เป็นเพราะว่ากิจการของเว่ยเถียนเถียนเติบโตขึ้นมาก ที่โรงงานผลิตสินค้าออกมามากมายทั้งส่งออกไปให้กับลูกค้าเจ้าใหญ่ที่สั่งประจำ ทั้งลูกค้าร้านเล็ก ๆ ที่มาสั่งบ้างประปรายแค่นี้ก็มากมายจนล้นมือแล้ว แต่สำหรับเว่ยเถียนเถียนนั้นเธอยังคิดว่าเพียงแค่นี้ยังไม่พอ เพราะในอนาคตเมื่อประเทศจีนเปิดประเทศเธอก็จะได้ส่งสินค้าไปขายที่ต่างประเทศ ดังนั้นการเตรียมการไว้ตั้งแต่ตอนนี้ย่อมดีกว่า         เว่ยเถียนเถียนสั่งขยายโรงงานเพิ่มอีก เธอตั้งใจจะเปลี่ยนตึกแถวที่เธออยู่ตอนนี้ซึ่งเลิกเปิดเป็นร้านขายน้ำเต้าหู้นานแล้วให้เป็นหน้าร้านใหญ่เพื่อขายสินค้า เพราะพื้นที่ตรงนี้เป็นย่านการค้าและใกล้กับย่านอาหารจึงคิดว่าน่าจะเหมาะสมที่สุด เพราะอย่างน้อยหากของที่ร้านอาหารที่เป็นลูกค้าของเธอหมดกะทันหันก็จะได้วิ่งมาเอาที่นี่ได้ อีกอย่างยังง่ายต่อลูกค้ารายย่อยที่มาซื้อวัตถุดิบไปทำอา

ตอนพิเศษ 6ครอบครัวสุขสันต์           สิบปีผ่านไปกิจการของเว่ยเถียนเถียนเติบโตจนกลายเป็นน้ำเต้าหู้ยี่ห้อดังที่ขายในร้านค้าทั่วประเทศจีน สินค้าอย่างอื่นก็เช่นกันตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักผลิตภัณฑ์เต้าหู้ของหยางเว่ยคอมปานีแล้ว หากจะซื้อเต้าหู้มาทำอาหารผู้คนจะนึกถึงเต้าหู้ยี่ห้อนี้เป็นยี่ห้อแรก         “แม่ค่ะ วันนี้พวกเราทำหม้อไฟซุปเต้าหู้ยี้กินกันดีไหมคะ อากาศหนาวแล้วหนูอยากกินอะไรอุ่น ๆ ค่ะ” เด็กหญิงคนหนึ่งพูดขึ้น เธอเดินเคียงข้างกับแม่ของเธอเพื่อเลือกซื้อของในร้านสะดวกซื้อเอาไปทำอาหารเย็นกินกันในวันที่อากาศหนาว         “ก็ดีเหมือนกัน กินอะไรร้อน ๆ จะได้โล่งคอหน่อย ยิ่งช่วยนี้พ่อทำงานหนักด้วยได้กินหม้อไฟซุปเต้าหู้ยี้คงจะดี” คนเป็นแม่เห็นด้วยเช่นกัน         ท