Lahat ng Kabanata ng ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Kabanata 11 - Kabanata 20

บทที่ 10 สตรีบ้าผู้นี้การเดินทางขึ้นเขาเต็มไปด้วยอุปสรรค หมอกหนาปกคลุมเส้นทาง กิ่งไม้เปียกชื้นบดบังทัศนวิสัย แต่อันตรายที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่อากาศหนาวเย็น แต่เป็นกับดักที่ซุกซ่อนอยู่ตามแนวทางเดิน“หยุด!”เสียงสั่งการของไป๋จิ้งหานดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดหลี่หลงชะงักฝีเท้า เมื่อเห็นว่า พื้นดินเ

หลังจากนั้นไป๋จิ้งหานก็นำกำลังล้อมปราบโจรกลุ่มนี้ ผู้ใดจะคาดคิดว่า บนหุบเขาจะเต็มไปด้วยคนแก่และเด็กพิการกลุ่มใหญ่ที่หนีสงครามจากแคว้นที่ล่มสลายและเอาตัวรอดมาที่นี่ อีกทั้งในวันที่ไป๋จิ้งหานมาปราบโจร เขากลับได้ช่วยน้องสาวของโจรที่คลอดก่อนกำหนดเอาไว้ได้ทันทำให้โจรนับถือเขายิ่งนักอีกทั้งยังมีข่าวลือเร

เหยียนซือเหยียนกระพริบตาปริบ ๆ แล้วจ้องมองเขาด้วยความงุนงง ก่อนยกมือเรียวบางขึ้นแตะใบหน้าของเขา ไล้นิ้วไปตามแนวกรามแกร่ง“หืม... เจ้าช่างรูปงามนัก ทั้งยังดูคุ้นตา” นางกล่าวเสียงยานคาง สายตาพร่าเลือนฉายแววขี้เล่นขึ้นมาโดยพลันไป๋จิ้งหานชะงักกึก เส้นเลือดข้างขมับของเขากระตุก ใบหน้าเคร่งขรึมยิ่งขึ้น ลม

บทที่ 13 สตรีขี้เมาเซียวยีรีบแก้ต่างแทนคุณหนูของตนเองทันใด“นายท่าน ไม่ใช่เช่นนั้นนะเจ้าคะ นายท่านอย่าได้เข้าใจผิด ชื่อพวกนั้นคุณหนูก็แค่จำเล่น ๆ ไม่ได้สำคัญอันใดจริง ๆ”“จำเล่น ๆ แต่กลับจำได้ แต่นางกลับจำข้าไม่ได้ ดี ดียิ่ง ดีทั้งนายทั้งบ่าว”“ท่านโหว บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ ท่านโหวอย่าได้โกรธคุณหนูเ

บทที่ 14 สับสนไป๋จิ้งหานตัวแข็งค้าง ราวกับร่างกายของเขาถูกตรึงให้อยู่กับที่สตรีนางนี้รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังพูดสิ่งใดออกมา!สายตาของนางเต็มไปด้วยบางสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน... ความโหยหาอันลึกล้ำที่ซ่อนเร้นอยู่ในส่วนลึกของจิตใจเขาควรผลักนางออก... ควรดึงสติของนางกลับมา แต่เพียงปลายนิ้วของนางเกลี่ยแ