Semua Bab ปกติ... คือแอบรัก: Bab 11 - Bab 20

CHAPTER 11พิสูจน์ผี 2 “ตอนนี้นะครับเราก็เข้ามาสู่ด้านในกันแล้ว ฝั่งนี้ที่เรากำลังเดินอยู่เป็นโถงทางเดินของบ้าน ส่วนมุมด้านขวาเป็นห้องนั่งเล่น ถัดเข้าไปอีกจะเป็นห้องครัว…” เสียงผู้ดำเนินรายการดังสะท้อนก้องไปมาในตัวบ้านซึ่งมีสภาพน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าบรรยากาศด้านนอกหลายเท่าบริเวณด้านในมีเพียงเฟอร์นิเจอร์ผุพังไม่กี่ชิ้นกระจายตามมุมต่าง ๆ อย่างไม่เป็นระเบียบ เถาไม้เลื้อยชอนไชเข้าสู่ด้านในของพื้นที่ผ่านกรอบหน้าต่างบานกระจกซึ่งแตกละเอียด รากไม้ยึดเกาะเลาะเลื้อยตั้งแต่ผนังด้านข้างลามขึ้นสูงจวบจรดเพดาน ส่งผลให้บ้านทั้งหลังมองดูเหมือนกำลังถูกธรรมชาติดูดกลืน ทุกฝีย่างก้าวของทุกคนดังสะท้อนก้องไปมา ลำแสงของไฟฉายสาดส่องอย่างไร้ทิศทางตามแต่ผู้ถือต้องการใช้สายตามองไปยังตำแหน่งใด ความมืดสลัว และแสงจันทร์ซึ่งลอดผ่านหน้าต่างเข้าตกกระทบกับสิ่งต่าง ๆ ทำให้เกิดภาพเงาดำขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง และภาพซึ่งปรากฏไม่ชัดเจนย่อมทำให้จินตนาการของมนุษย์บังเกิดจินตภาพอันน่าประหวั่นพรั่นพรึงจากการเดินแบบเว้นระยะห่าง บัดนี้ทุกคนต่างขยับเคลื่อนเข้าใกล้โดยไม่ได้นัดหมาย กระทั่งได้ยินบทสนทนาพึมพำระหว่

CHAPTER 13เตียงเดียวกันความอึดอัดบางชนิดที่เกิดขึ้นทำให้หนึ่งในสองคนเป็นฝ่ายทำลายความเงียบด้วยการวกกลับเข้าประเด็นเดิม“ขอนอนด้วยสักคืน สัญญาว่าเราจะไม่กวนเพลิง” ตากลมโตกะพริบปริบในสีหน้าร้องขอความเห็นใจ ก่อนจะเริ่มหันมองซ้ายขวาด้วยความหวาดระแวงอีกหน “คืนนี้เรากลัวจริง ๆ”“มันไม่มีอะไร คิดกันไปเอง” เพลิงพยายามปลุกปลอบอย่างใจเย็น ทว่าคนตรงหน้าก็กลับขยับเข้าประชิดตัว คว้ามือเขาขึ้นเขย่ารบเร้าเป็นจริงเป็นจัง“เรานอนไม่หลับ เปิดไฟนอนก็ไม่หลับ”“…”“นะ ๆ เรานอนบนพื้นก็ได้”“…”“จะไม่กวน ไม่เสียงดัง จะไม่ปลุกด้วย”“…”“สงสารหน่อยเราหน่อยสิ”“…”“เพลิงใจร้ายกับเราแบบนี้ได้ยังไง?”“…”เป็นอีกครั้งที่เพลิงต้องรู้สึกใบ้กิน เมื่อเจอเข้ากับไม้ตายของยายเด็กดอยตัวดีที่จู่ ๆ ก็ตั้งท่าเป่าปี่ขึ้นมาดื้อ ๆ ตากลมโตคลอหน่วยด้วยหยาดน้ำใสค้อนมองราวกับจะประชดอยู่ในที“ห้องนั้นเงียบมาก แถมนอนไปนอนมาเราก็กลัวอะไรมาดึงขา”“…”“นอนไม่หลับ”“…”“ทำไมใจดำขนาดนี้?”“…”“เพลิงก็รู้… อยู่ที่นี่เรามีแค่เพลิง”ตอนแรกเพลิงก็ใจแข็งได้อยู่…แต่เมื่อได้เห็นท่าทางเป็นกังวลของคนที่ยกมือขึ้นปาดน้ำตา ประกอบกับการพยายามเบียด

CHAPTER 15จิตวิทยาเที่ยงคืน “จะกลับแล้ว?” “พรุ่งนี้มีเรียน จะอยู่ทำไม?” “พูดซะกูรู้สึกผิด” “กูตั้งใจให้รู้สึกผิด” “จ้ะ” “หึ” เพลิงหัวเราะกับการตอบกลับด้วยนิ้วกลางของเติร์ก ร่างสูงวาดขาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์โดยยังคงโต้สนทนากับกลุ่มเพื่อนซึ่งนั่งอยู่ในพื้นที่ของร้านนั่งชิลล์ที่มีระยะห่างเพียงฟุตพาทขวางกั้นเท่านั้นบทสนทนาส่วนมากไม่พ้นคำแซวที่เพลิงหน่ายจะต่อปากต่อคำ แต่สายตาซึ่งมองลอดผ่านกรอบแว่นของใครคนหนึ่งที่กำลังยิ้มมุมปากอย่างคนช่างสังเกต ก็ทำเอาเขาอยากจะเดินกลับไปตบหัวมันสักที “แปลกว่ะ ช่วงนี้กลับห้องเก๊งเก่ง” เทมป์ยิ้มหวานนั่งเท้าคางมองด้วยสายตารู้ทัน “แถมได้สาวก็ไม่เอา” เพลิงเปิดหน้ากากหมวกกันน็อกส่งเสียงตอบกลับว่า “เสือก”อย่าว่าหยาบคายเลย เพื่อนเขามันเสือกเก่งจริง ๆแต่ไม่ใช่แค่ตัวขี้เสือกแบบเทมป์ที่ขยันทำตัวสอดรู้ ครั้งนี้ไฉก็ส่งสายตาตั้งคำถามด้วยเช่นกัน“กลับจริง? รีบไปไหนวะ?” “ช่วงนี้กูนอนไว” เพลิงให้คำอธิบายที่คิดมาแล้วเป็นอย่างดี แต่เสียงของเทมป์ก็สวนกลับ

CHAPTER 17คำทำนายตอนเย็น “ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย น่าขนลุกออก” “ไอ้เติร์กบอกรุ่นพี่แนะนำมา” “มาทำไม?” “จะได้รู้ว่าเธอมีผีตามจริงไหม” “…” คนฟังถึงกับเงยหน้ามองเจ้าของคำขยายความ ผิวหน้าซีดเผือดเริ่มเผยให้ได้เห็นถึงความกังวลใจ เพลิงไม่ต่อความยาวสาวความยืด พยักหน้าเรียกหญิงสาวให้เดินเข้าสถานที่ตรงหน้าไปด้วยกัน แต่เรนก็ยังรีรอ กวาดสายตามองไปรอบตัวด้วยใจไม่เป็นสุข “เร็ว ๆ” ร่างสูงที่เดินนำอยู่ด้านหน้าเร่งเสียงเรียก “ถ้ามืดจะน่ากลัวยิ่งกว่านี้” เพลิงเก่งอยู่แล้วเรื่องขู่ให้กลัว “ไม่กลัวผีหรือไง?” “จะพูดทำไม?” ทันทีทันใดคนตาขาวก็รีบเร่งฝีเท้าเดินตาม มือผอมบางเกาะเข้าที่แขนของคนซึ่งมาด้วยกันในทีท่าหวาดระแวงด้านหน้าของทั้งคู่คือบ้านไม้ยกใต้ถุนสูงในสภาพกลางเก่ากลางใหม่โอบล้อมด้วยสุมทุมพุ่มไม้ กิ่งก้านสาขาของไม้ใหญ่กับเถาวัลย์ไม้เลื้อยเข้ายึดเกาะปกคลุมตัวบ้านจนมองดูรกครึ้ม ช่วงเวลาอาทิตย์อัสดงที่กำลังจะมาเยือนในไม่ช้า ยิ่งขับให้ภาพที่ปรากฏแก่สายตาทวีความน่าประหวั่นพรั่นพรึงเพราะเป็นบ้านที่ตั้งอยู่ลึกเ

CHAPTER 19เพื่อนแบบไหน มหา’ลัย เรนไม่เคยรู้สึกเหนื่อยสายตัวแทบขาดแบบนี้มาก่อน…นอกจากจะต้องปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ รวมถึงต้องจัดการสภาพจิตที่ประหวั่นพรั่นพรึงอยู่กับเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ ทว่าชีวิตในรั้วมหา’ลัยก็ยังต้องดำเนินควบคู่ไปพร้อมกัน ทั้งการเริ่มเข้าสู่บทเรียนอย่างคร่ำเคร่งจริงจัง รวมถึงการต้องเข้าร่วมกิจกรรมตามธรรมเนียมก็ด้วยแม้เคยผ่านการรับน้องมาแล้วเมื่อปีก่อน แต่นั่นเทียบไม่ได้เลยกับการต้องโดนรับน้องใหม่อีกครั้ง ซ้ำร้ายครั้งใหม่ในปีนี้ดูท่าเธอจะโดนเล่นงานหนักยิ่งกว่าใคร พี่ปีสองฝ่ายดูแลกิจกรรมซ้อมเชียร์ นอกจากจะมีรุ่นพี่ผู้ชายหน้าโหดตัวโตหลายคน ก็ยังมีรุ่นพี่ผู้หญิงที่วางมาดเข้มพอกัน คนกลุ่มหนึ่งในบรรดารุ่นพี่เหล่านั้น หญิงสาวมีโอกาสได้รู้จักเป็นอย่างดี แต่หาได้มีอภิสิทธิ์อื่นใดไม่ นอกจากจะโดนล็อกเล็งเล่นงานเป็นพิเศษยิ่งกว่าทุกคนตอนนี้เป็นเวลาเย็นย่ำใกล้จะค่ำมืดลงทุกขณะ…ฟุตพาททอดยาวสู่ทางออกประตูรั้วเต็มไปด้วยบรรดานิสิตที่มุ่งหน้าตบฝีเท้าออกจากตัวมหา’ลัยหลังจากกิจกรรมซ้อมเชียร์ประจำวันเสร็จสิ้นลง เสียงสนทนาระหว่างกลุ่มเพื่อน รวมถึง