All Chapters of กุหลาบพันร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 คืนนี้ไฟลุกเสียงเพลงอิเล็กทรอนิกส์ดังกระหึ่มทั่วผับหรูย่านใจกลางเมือง ไฟนีออนหลากสีวูบวาบสะท้อนบนแก้วเครื่องดื่มที่โรสถืออยู่ เธอยกมันขึ้นดื่มรวดเดียวหมดราวกับต้องการลบล้างความรู้สึกที่ยังหลงเหลือจากเหตุการณ์ในห้องสวีทนั่นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจของเธอถึงยังเต้นแรงทุกครั้งที่คิดถึงริมฝีปากของไฟ ทั้งที่มันควรจะน่ารังเกียจ ทั้งที่เขาเป็นคนปากร้ายและดูถูกเธอเสมอมา“ช่างมันเถอะ…” โรสบ่นกับตัวเองแล้วหันไปเรียกเหล้าอีกแก้วแต่ก่อนที่เหล้าแก้วใหม่จะถูกวางลงตรงหน้า เธอก็รู้สึกได้ถึงเงาของใครบางคนที่มายืนข้างๆ“มาคนเดียวเหรอครับคุณโรส?”เสียงนั้นทำให้เธอชะงัก หญิงสาวหันไปมองก็เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมเข้มในชุดสูทที่ดูดีเกินกว่าจะอยู่ในผับธรรมดาๆ“นายเป็นใคร รู้จักฉันได้ยังไง…” ถึงโรสจะดื่มไปหลายแก้ว แต่เธอยังคงมีสติพอที่รู้ว่าเธอไม่เคยรู้จักผู้ชายตรงหน้า“ผมชื่อกริช ลูกชายคนโตของคุณไกรสร” เขายิ้ม รอยยิ้มที่ดูมีมารยาท แต่สายตากลับจับจ้องที่เนินอกของเธออย่างโจ่งแจ้งโรสขมวดคิ้ว เธอจำชื่อของไกรสรได้ก็เจ้าของที่ที่วันนี้เธอไปเจอมายังไงล่ะ เพราะเคยเจอพ่อของหมอนี่สั้นๆ

ตอนที่ 23 มะยงชิดและคำปรึกษา“ไฟ นายอยู่มั้ย นี่ไฟ” เสียงเคาะประตูกระจกแรงๆ ดังขึ้นติดกันหลายครั้ง เพื่อเรียกคนที่อยู่ข้างในให้เปิดประตูให้เธอ โรสยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ติดกับบ้านของเธอ ใบหน้าขมวดคิ้วเพราะเคาะกระจกหน้าต่างมานาน แต่กลับไร้เงาของเจ้าของบ้านที่เธออยากเจอ“ไฟ อย่าบอกนะว่านายยังไม่ตื่นหรือว่าออกไปแล้ว” เธอบ่น โรสเท้าเอวมองเข้าไปในบ้านด้วยความโมโห เธออุตส่าห์รีบมาตั้งแต่เช้าเพราะกลัวว่าเขาจะไปทำงานก่อน แต่ตอนที่เดินผ่านประตูเชือมเข้ามาเธอก็มองไปที่โรงจอดรถของเขาก็เห็นรถอยู่ครบ โทรหาไม่รับส่งข้อความไปก็ไม่ตอบโรสตั้งท่าจะเคาะประตูอีกครั้ง แต่ประตูบ้านกลับเปิดออกก่อน และผู้หญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีในชุดเรียบๆ ก็เดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น“หนูโรสใช่ไหมลูก” หญิงกลางคนทักโรสด้วยนำเสียงอบอุ่น“ค่ะ คุณป้า ไฟอยู่หรือเปล่าคะ” โรสถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลงต่างจากตอนแรกที่ยืนบ่นไฟ“เรียกป้าวราก็ได้จ้ะ ป้าเป็นแม่ของไฟน่ะ” วราบอกพร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้โรส ก่อนจะถามถึงสาเหตุที่เธอมายืนอยู่ที่บ้านของลูกชายเธอ “หนูโรสมาหาไฟใช่มั้ย”“ค่ะ” โรสพูดยิ้มๆ พยักหน้าตอบอย่างสุภาพ“ไฟยั

ตอนที่ 25 วันที่รู้สึกเงียบเหงาเช้าวันนี้อากาศในกรุงเทพดูเงียบเหงาอย่างประหลาดในความรู้สึกของโรส ทั้งที่เสียงรถบนท้องถนนยังคงดังและวุ่นวายเหมือนทุกวัน โรสยืนอยู่ริมระเบียงห้องนอนของตัวเองในชุดคลุมสีอ่อน ปล่อยให้ลมพัดผมยาวสยายอย่างไม่ตั้งใจ ดวงตาของเธอทอดมองท้องฟ้าสีหม่นอย่างไร้เป้าหมายมันเป็นเช้าแรกในรอบหลายเดือนตั้งแต่ที่เธอกลับมาอยู่ที่ไทย ที่เธอตื่นมาแล้วรูสึกว่ามันเงียบเหงาเกินไปบ้านของไฟปิดเงียบ ไร้การเคลื่อนไหว เขาไม่ได้บอกว่าไปไหน และเธอก็ไม่ได้ถามความจริงเขาจะไปไหนมาไหนก็ไม่เคยบอกเธออยู่แล้ว เว้นแต่จะมีเรื่องอะไร ความจริงต้องบอกว่าหลังกลับจากศาลเมื่อหลายเธอกับเขากับเธอยังไม่เจอหน้ากันเลย“หายหัวไปเลยสิ” โรสบ่นพึมพำเบาๆ พลางยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ แต่รสขมที่ปลายลิ้นกลับไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมือถือที่วางอยู่ใกลๆแต่เธอก็หยิ่งพอที่จะไม่หยิบมันขึ้นมา ทั้งๆ ที่นิ้วอยากกดโทรออกแล้วถามว่าเขาอยู่ไหนใจแทบขาด“ทำไมฉันต้องคิดถึงหมอนั่นด้วย จะไปไหนก็เรื่องของเขาสิ”ขณะที่โรสยังจมอยู่กับความรู้สึกประหลาดของตัวเอง เสียงข้อความในไลน์ก็ดังขึ้น เธอคว้ามือถือขึ้นดูทันที หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นชั่

ตอนที่ 27 นายคือคนแรกที่ปกป้องฉันเช้าวันถัดมา แสงแดดในหมู่บ้านเล็กๆ ริมทะเลยังอ่อนโยนเช่นเคย แต่บรรยากาศกลับไม่ได้ผ่อนคลายสำหรับโรสและไฟ ทั้งสองกลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้งหลังได้รับข่าวว่าลุงชิดกลับมาจากโรงพักแล้วโรสก้าวลงจากรถในชุดกางเกงยีนส์ขายาวและเสื้อเชิ้ตสีขาว พันผ้าใบไว้บนศีรษะกันแดด ส่วนไฟเดินตามหลังมาด้วยสีหน้าเรียบขรึม เขาไม่พูดอะไรขณะเดินเคียงข้างเธอเข้ามาในลานหน้าบ้านปูนชั้นเดียวที่เป็นที่อยู่ของลุงชิด“ลุงชิดอยู่มั้ยครับ” ไฟเรียกลุงชิดเสียงดังสักพักประตูบ้านก็เปิดออก ลุงชิดในเสื้อกล้ามเก่าๆ เดินออกมาหาไฟ ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด“อ้าวคุณไฟ” ลุงชิดส่งเสียงแผ่วๆ “เมื่อคืนพวกมันเข้ามาก่อกวนอีกแล้วครับ พวกมันมาขู่ เอาไม้หน้าสามมาฟาดประตูบ้าน ผมกับเมียผวากันทั้งคืนไม่กล้านอนกันเลยครับกลัวพวกมันบุกเข้ามาบ้าน แจ้งตำรวจไปก็ไม่ช่วยอะไรเพราะว่าผู้การใหญ่ของที่นี่ก็พวกเดียวกับมัน” ลุงชิดพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง“แล้วลุงจะเอายังไงครับ จะยอมขายที่ให้พวกมันเหรอ” ไฟถามสีหน้าเครียดลุงชิดส่ายหน้า “ผมไม่อยากขายหรอกครับถ้าจะขายก็อยากขายให้คนที่ดีๆ ขายให้พวกมัน มันก็เอาไปขายต่อแพง

ตอนที่ 29 ยกที่สองเริ่ม ncกลิ่นกายผสมกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ ลอยปะปนอยู่ในอากาศ ไฟยังคงนอนกอดร่างเปลือยเปล่าของโรสไว้แน่น ใบหน้าเขาซุกอยู่ตรงซอกคอที่ยังคงมีรอยแดงจากรอยจูบรุนแรงเมื่อครู่ ขณะที่ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ลูบแผ่นหลังของเธอเบาๆ วนเป็นวงช้าๆ“เหนื่อยหรือยัง” เขากระซิบข้างหู พร้อมกับเลื่อนจมูกไล้ไปตามแก้มนุ่มของเธอ“ถ้านายยังขยับอีกนิดเดียว ฉันจะหมดแรงจริงๆ” โรสพูดทั้งๆ ที่ยังหอบอยู่ ไฟไม่ตอบ เขาเพียงแค่เลื่อนตัวลงไปต่ำกว่าเดิม ริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสเข้าที่หน้าอกของเธออีกครั้ง คราวนี้ไม่เร่งเร้า แต่เนิบนาบ และยั่วยวน“อื้ม…” โรสกัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้ไฟใช้ลิ้นกวาดวนรอบยอดอกของเธอช้าๆ สลับกับดูดดึงปลายยอดจนมันตั้งชัน นิ้วมือของเขาเลื่อนลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ก่อนจะไล่สัมผัสเข้าไปที่ส่วนช่องทางคับแคบที่แม้จะถูกสิ่งใหญ่โตของเขาเข้าไปสำรวจแล้วแต่ก็ยังคับแคบอยู่ กลางกายของเธอที่ยังคงชื้นจากการร่วมรักครั้งแรกกับเขาเมื่อครู่“ยังร้อนอยู่เลย” เขาพึมพำ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปอย่างชำนาญ“อืมมม...นายทำบ้าอะไร”โรสแอ่นสะโพกขึ้นอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เสีย