All Chapters of กุหลาบพันร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 31 ถึงเวลาฉันเป็นคนปกป้องหลังจากเหตการณ์ที่ภูเก็ตที่เต็มไปด้วยหลายเหตุการณ์ทั้งตึงเครียด ทั้งการเผชิญหน้ากับพวกไกรสร และช่วงเวลาที่ไม่อาจลืมได้ในรีสอร์ทริมทะเล ไฟกับโรสก็ได้เวลากลับมายังกรุงเทพฯ เพื่อจัดการงานที่ค้างไว้ และวางแผนการต่อสู้เรื่องที่ดินในระยะยาวไฟกลับเข้าบริษัททันทีที่ถึงกรุงเทพฯ ทิ้งให้โรสกลับไปพักที่บ้านของเธอ แต่เพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังจากกลับถึงบ้าน โรสก็ตัดสินใจเดินข้ามประตูเชื่อมเข้าไปหาวรา แม่ของไฟที่บ้านติดกันตามปกติเพราะอยากเอาของฝากที่ซื้อมาจากภูเก็ตมาให้แม่ของไฟ แต่แค่เดินมาได้ไม่กี่ก้าวเธอก็ต้องหยุดเท้า เพราะบ้านที่ในเวลานี้ควรจะเงียบกับมีเสียงดังลอดออกมา แล้วไม่ใช่เสียงปกติแต่เป็นเสียงของชายคนหนึ่งกำลังพูดด้วยน้ำเสียงโมโหดังออกมาจากในบ้าน ทำให้เท้าของโรสต้องหยุดชะงักทันที“กูบอกแล้วไงว่าให้มึงโอนเงินมาให้กูทุกเดือน ถ้าไม่อยากให้กูมาหามึงที่บ้าน แต่ทำไมเดือนนี้มึงไม่โอนมาให้กู” เสียงผู้ชายคนนั้นพูดด้วยความโมโห “ฉันไม่มีจริงๆ พี่พงษ์ ถ้ามีฉันโอนให้พี่ไปแล้ว” วราพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือจากความกลัว “อย่ามาโกหก ลูกมึงเป็นถึงทนายดังขนาดนั้น บ้านก็หลัง

ตอนที่ 33 สายฝนและอ้อมกอดอุ่นๆ เสียงฝนที่กระหน่ำตกด้วยความแรงแต่มันยังคงไม่แรงเท่าใจที่เจ็บของโรสในตอนนี้ โรสยืนกอดตัวเองร้องไห้อยู่กลางถนนที่ทอดยาวไปไหนก็ไม่รู้เพราะเธอวิ่งออกมาโดยไร้จุดหมาย ในสมองคิดแค่อยากจะไปให้ไกลที่สุด หนีไปจากคนที่เคยทำลายเธอ สภาพของโรสตอนนี้ไม่ต่างจากลูกสุนักจรจัดข้างทางที่ไม่มีที่ให้หลบพัด ชุดเดรสตัวสวยของเธอเปียกฝนแนบลู่ไปกับเรือนร่าง ผมยาวเปียกแนบใบหน้า ดวงตาบวมแดงจากน้ำตาที่ไหลไม่หยุดเธอไม่รู้ว่าตัวเองมายืนตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว เธอแค่เดินออกมาเรื่อยๆ หลังจากเหตุการณ์ที่ทะเลาะกับพัชชาและไฟอย่างหนัก เธอพูดในสิ่งที่เก็บไว้มาทั้งชีวิต เธอระเบิดทุกอย่างออกไป โดยไม่สนว่าใครจะอยู่หรือฟัง และไฟเขาก็อยู่ตรงนั้น แต่เขาไม่ได้ยืนข้างเธอ“ตอนที่ฉันต้องการความช่วยเหลือจริงๆ ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะ” โรสกระซิบกับตัวเอง เสียงเธอสั่น เธอรู้สึกว่าน้ำฝนเย็นๆ ที่ไหลผ่านร่างกายเหมือนดึงเธอกลับไปยังอดีต อดีตที่เธออยากลืม“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ช่วยด้วยพัช” เสียงกรีดร้องในความทรงจำกลับมาอีกครั้ง ภาพของทศที่กดเธอลงกับเตียงในห้องนอนคืนนั้นมันชัดเจนทุกครั้งที่เธอหลับตา และยิ่งชัดขึ้

ตอนที่ 35 เช้าวันใหม่กับการเริ่มต้นเช้าวันใหม่กับแสงแดดท่ส่องลอดผ้าม่านโรสค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกแปลกประหลาดระหว่างตื่นกับฝัน เธอหันไปตามแรงกระชับที่อยู่รอบเอวตัวเองอ้อมแขนของไฟที่ยังโอบเธอแน่นอย่างไม่ยอมปล่อย“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบใกล้ๆ หูของเธอ พร้อมลมหายใจอุ่นที่ไล้ผ่านต้นคอโรสพยายามขยับตัวออก แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเขารัดแน่นขึ้นกว่าเดิม“ครั้งนี้ ยังจะบอกอีกมั้ยว่าเป็นแค่เรื่องผิดพลาด” ไฟถามด้วยน้ำเสียงกึ่งหยอกกึ่งจริงโรสกัดริมฝีปากอย่างหงุดหงิดเล็กๆ “แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ จะทำไม”ไฟหัวเราะเบาๆ ก่อนจะตอบ“จะได้ทำอีกสักรอบ เธอจะได้รู้ว่า ‘พลาด’ หรือเปล่า”“ไอ้” โรสกำลังจะด่า แต่ไม่ทันได้พูดจนจบประโยค มืออุ่นของเขาก็ลูบไล้แผ่นหลังเธอเบาๆ จนเธอต้องกลั้นเสียงไว้“กับคนอื่นน่ะ ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้แต่ทำมัยถึงได้เป็นแบบนี้กับเธอไม่รู้” ไฟกระซิบ ก่อนจะพลิกกายขึ้นคร่อมโรสไว้ใต้ร่าง “สงสัยเพราะเป็นเธอ ฉันถึงหยุดไม่ได้”“นี้นายโทษฉันงั้นเหรอ” โรสถามด้วยน้ำเสียงประชด ไฟยิ้มให้เธอเบาๆ ก่อนที่เขาจะกดจูบลงมาริมฝีปากของเขากดจูบลงมาอย่างแนบแน่น อ่อนโยนและร้อนแรงในเวลาเดียวกัน

ตอนที่ 37 หาเรื่องผิดคนแล้วเสียงกระดิ่งหน้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังในห้างหรูใจกลางกรุงเทพดังขึ้นเบาๆ ขณะที่โรสก้าวเข้ามาในร้านด้วยชุดเดรสสีครีมเรียบหรูแสนเซ็กซี่ เธอมองไปรอบร้านก่อนจะเห็นสิโบกมือให้จากโต๊ะริมกระจก เที่ยงนี้โรสนัดทางข้าวกับสิเพราะทั้งสองไม่ได้เจอกันนานแล้ว แต่สิไม่ได้มาคนเดียว เธอมาพร้อมกับเด็กผู้หญิงคนที่สิเคยตามเธอไปช่วยในวันเรียกผู้ปกครอง “เดี๋ยวนี้เลี้ยงลูกให้เพื่อนด้วยเหรอ” โรสแซวทันทีที่ทิ้งตัวนั่งลง “นี่เธอชื่ออะไร วันนั้นฉันลืมถาม” ลูกสาวของวียกมือไหว้โรสก่อนจะแนะนำตัว “หนูชื่อวาวาค่ะ”โรสพยักหน้าใหวาวา ก่อนจะหันไปถามสิต่อ“เป็นแม่เลี้ยงจำเป็นหรือตั้งใจจะเลื่อนขั้นเป็นแม่จริงๆ” คำถามของโรสทำเอาสิตาโต “ตั้งใจเลื่อนขั้นอะไรละ อย่ามาพูดอะไรที่น่าขนลุก” สิพูดพร้อมกับทำท่าลูบแขน “ที่ฉันพาวาวามาด้วย เพราะว่าเธอนั่นแหละ เดี๋ยวนี้ไม่มีเวลาว่างมาเจอฉันเลย ฉันเลยต้องหาเพื่อนเที่ยวคนใหม่นะสิ” สิพูดพร้อมกับทำสายตาประชด “เลยเอาลูกเพื่อนมาเที่ยวด้วย” โรสถามพลางมองไปทางวาวา “อย่าบอกนะว่าเธอพาเด็กนี่เที่ยวกลางคืนด้วย” “เธอจะบ้าเหรอ วาวายังไม่ถึงยี่สิบไปสิจะได้เจ

ตอนที่ 39 ผู้ทรงอิทธิพลตัวจริงรถยนต์คันหรูแล่นไปบนถนนโดยมีโรสนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ในมือของเธอถือแฟ้มเอกสาร เธออ่านทวนเอกสารในมืออบย่างตั้งใจ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับแผนการใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในภูเก็ตด้วยตัวเองคนเดียวหลังจากทะเลาะกับไฟในบ้านของเขาวันนั้นนี่ก็ผ่านมาแล้วเกือบหนึ่งอาทิตย์ ที่เธอกับเขาไม่ได้ติดต่อกันเลย เขาไม่ติดต่อมาเธอก็ไม่ติดต่อไป ต่างคนเหมือยต่างหายไปจากชีวิตของกันและกัน แม้กระทั่งเรื่องที่เธอกำลังจะทำวันนี้เธอก็ตัดสินใจเองโดยไม่ได้ปรึกษาเขาวันนี้โรสกำลังไปหาเฟย่า เพื่อนสนิทของริลดาและลาน่า ซึ่งเป็นภรรยาของพี่ธามกับพี่กรพี่ชายทั้งสองของเธอเธอ เพื่อขอความช่วยเหลือในการจัดการกับพวกไกรสร เพราะในภูเก็ตคนที่ได้ชื่อว่าทรงอิทธิพลอย่างแท้จริงคก็คือ พี่น้องริชแมน และวันนี้เธอก็มีนัดกับริชแมนคนน้องนั่นก็คือเฟย่า ความจริงเธออยากเจอคนพี่นะ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เธอจะเจอกับคนนั้นได้ต่อให้จะขอให้พี่ชายเธอช่วยก็ตาม“คุณเฟย่ารออยู่ข้างในค่ะ” เสียงของเลขาที่เปิดประตูให้บอกกับโรส โรสเดินเข้าไปในห้องทำงานของเฟย่า เธอมองสำรวจภายในห้องของเฟย่าที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสบายตา ภายใ