Semua Bab สาวใช้มาเฟียตาบอด: Bab 61 - Bab 70

Episode 60 แพ้ท้องแทนเมีย  สามเดือนต่อมาท้องของธีลินก็เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับอาการแพ้ท้องแทนเมียของอาคิราที่ไม่มีทีท่าว่าจะทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย ทุกวันนี้นอกจากกลิ่นของธีลินเขาก็แทบจะดม หรือสัมผัสกับกลิ่นอะไรไม่ได้เลย ทำให้เขาไม่สามารถทานอาหารได้มากเท่าที่ควรร่างกายเลยดูซูบผอมลงไปบ้าง แต่ด้านสภาพจิตใจของเขากลับมีพลังเต็มเปี่ยมไม่ได้รู้สึกทรมานกับการแพ้ท้องแทนเมียในครั้งนี้เลย"เป็นไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างไหม" ธีลินเอ่ยถามอาคิราที่นั่งกอดหมอนอยู่ที่ห้องรับแขกด้วยท่าทางหมดสภาพ"ได้กลิ่นลินเดี๋ยวก็คงดีขึ้นแล้ว""ไม่คิดว่าจะเป็นนานขนาดนี้อดทนหน่อยนะคะ""ฉันไม่เป็นไรหรอกดีใจซะอีกที่ฉันเป็นคนแพ้ท้องไม่ใช่ลิน ถ้าลินแพ้ท้องจนกินอะไรไม่ได้แบบนี้ฉันคงช้ำใจแย่""เลิกพูดจาแปลกๆ แบบนี้สักทีได้ไหมคะ เป็นมาเฟียนะคะไม่คีปลุคหน่อยเหรอ""ฉันเป็นมาเฟียก็จริง แต่ฉันเป็นผัวลินนะ ทำไมต้องโหดกับเมียด้วยแบบนั้นสถาบันครอบครัวฉันก็สั่นคลอนหมดน่ะสิ"คำพูดติดตลกของมาเฟียหนุ่มทำให้ธีลินหลุดหัวเรา

Intro สาวน้อยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มตามประสาสาวญี่ปุ่นอย่างฟูมิโกะที่ตรงสเปกผู้ชายไทยหลายคนทำให้เธอกลายเป็นสาวฮอตไปโดยไม่รู้ตัว หนำซ้ำแววตา และท่าทางไร้เดียงสาโดยธรรมชาติของเธอก็ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล ทว่ากลับมีผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ได้คิด และมองเห็นเธอในมุมที่ผู้ชายคนอื่นมองเห็น สำหรับธามฟูมิโกะคือตัวปัญหาที่เขาอยากจัดการออกจากชีวิตให้ได้เร็วมากที่สุด ติดก็ตรงที่…เธอดันมาจากครอบครัวยากูซ่าที่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงต้องจำใจเล่นละครตบตาครอบครัวของเธอหลังจากที่เธอไปก่อเรื่องโกหกทุกคนเอาไว้ว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกันเพื่อล้มงานแต่งที่ถูกจับคลุมถุงชน และความลำบากใจของเขาคือผู้ชายที่เธอต้องแต่งงานด้วยดันเป็นพี่เขยของเขาทำให้เขาไม่มีทางที่จะหลีกหนีเธอได้เลย เพราะหากความลับระหว่างเขากับเธอถูกคนอื่นจับได้ขึ้นมาเรื่องราวคงบานปลายไปกระทบทุกฝ่าย รวมถึงตัวเขาเองที่อาจจะโดนซ้อมตายขึ้นมา “ขนมได้แล้วค่า~” ภาษาไทยสำเนียงญี่ปุ่นที่ฟูมิโกะพยายามฝึกพูดอยู่นานเรียกรอยยิ้มจากลูกค้าที่ร้านขนมหวานของธามที่เปิดกับพี่สาวได้เป็นอย่างดี ทว่าตอนนี้พี่สาวเขาได้ถอนตัวออกไปแล้วเนื่องจากกำลังตั้งครรภ์ลูกค

Episode 62ชายคาเดียวกันฟูมิโกะประคองธามเข้ามาในร้าน ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะปฏิเสธเท่าไหร่แต่ก็ไม่สามารถต้านทานความดื้อรั้นของสาวน้อยคนนี้ได้“กล่องยาอยู่ที่ไหน” ฟูมิโกะเอ่ยถามหลังจากพาธามขึ้นมาบนชั้นสองที่เป็นโซนพักอาศัย และจัดแจงหาที่นั่งให้เขาเรียบร้อยแล้ว“อยู่บนตู้นั้น” ธามชี้นิ้วไปที่ตู้ในครัว เธอเดินตามปลายนิ้วของธามไปจนได้กล่องยากลับมา แต่ธามกลับแย่งออกไปจากมือเธอทำให้เธอมองเขาด้วยสีหน้างุนงง ก่อนที่จะหายสงสัยเมื่อเขาจับมือเธอไปทำแผลให้อย่างเบามือ“แผลฉันแค่นิดเดียวเอง ทำของนายก่อนดีกว่า” “พูดมาก” ธามตอบอย่างไม่จริงจังนัก เขาตั้งใจทำแผลพร้อมกับปิดปลาสเตอร์ให้คนตัวเล็กโดยมีสายตาของฟูมิโกะคอยจ้องมองดูการกระทำอ่อนโยนของเขาด้วยมุมมองที่เปลี่ยนไป“ตานายบ้างแล้ว” ฟูมิโกะมองปลาสเตอร์บนมือตัวเองด้วยใบหน้าอมยิ้ม ก่อนจะจัดการเป็นฝ่ายทำแผลให้อีกฝ่ายแทน “เป็นเยอะอยู่นะไปหาหมอดีกว่าไหม” ฟูมิโกะพึมพำเบาๆ ขณะที่กำลังลงมือทำแผลไปด้วย“แผลแค่นี้เอง เป็นถึงลูกสาวยากูซ่ากลัวแผลแค่นี้รึไง”“ไม่ได้กลัวแผล กลัวนายเป็นอะไร” จังหวะที่ใบหน้าหวานเงยหน้ามาตอบทำให้ระยะห่างจากใบหน้าของทั้งสองห่างกันเ

Episode 64จูบฉันทำไมการเริ่มงานวันแรกของโซ่ผ่านไปได้ด้วยดีเพราะมีฟูมิโกะคอยแนะนำช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา ถึงแม้จะมีสายตาไม่ชอบใจของธามแอบเหล่มองมาเป็นระยะก็ตามที“ไม่สิงร่างโซ่มันเข้าไปเลยล่ะ ถ้าจะตามติดทั้งวันขนาดนั้น” ธามเอ่ยขึ้นตอนที่ฟูมิโกะเดินเอาถาดมาเก็บ“ทำไมหึงเหรอ”“ทำไมฉันต้องหึงเธอด้วย”“เพราะฉันสวยไง เสียดายละสิที่ไม่มีวันได้แอ้มฉันน่ะ” ฟูมิโกะไหวไหล่ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเธอมากมายนัก ผิดกับธามที่วางมือจากงานตรงหน้าเดินเข้ามาประชิดตัวร่างบางโดยไม่ทันได้ตั้งตัว “ทะ…ทำอะไร”“รู้ได้ไงว่าฉันไม่มีวันได้แอ้มเธอ?” ชายหนุ่มยกหัวคิ้วหนาขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก มือหนารั้งเอวคอดบางเข้ามาหาตัวจนชนกับแผงอกแกร่ง ทำเอาฟูมิโกะเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมา“เพราะ…เพราะว่าฉันรู้ไงว่าฉันไม่เอานายหรอก” สาวน้อยตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก อีกทั้งยังพยายามหลบสายตาคมคายของชายหนุ่มที่จ้องมองมาที่เธอไม่กะพริบตา“แน่ใจนะ?”“นะ…แน่ใจ”“หึ ถามแค่นี้ถึงกับเสียงสั่นเลยเหรอ” ธามกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจที่ต้อนหญิงสาวให้จนมุมได้“ฉัน…” น้ำเสียงหวานถูกกลืนลงคอเมื่อธามใช้ปลายนิ้วเชยปลายค

Episode 66ไม่เห็นหน้าหลังจากส่งผ้าแพรถึงบ้านเรียบร้อยแล้วธามก็พยายามโทรกลับไปหาฟูมิโกะเพื่อถามไถ่ว่าเธอถึงที่พักแล้วรึยังแต่ปลายสายกลับไม่มีคนรับ เขาจึงคิดว่าเธอคงจะเข้านอนไปแล้วเลยขับรถกลับบ้านตัวเองค่อยติดต่อไปใหม่ในวันพรุ่งนี้ แต่สถานการณ์กลับไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดเดาเอาไว้เมื่อฟูมิโกะขาดการติดต่อไปตั้งแต่เมื่อคืน และตอนเช้าก็ไม่ได้แวะมาที่ร้านเหมือนทุกวัน“เป็นอะไรเหรอคะสีหน้าไม่ค่อยดีเลย” ผ้าแพรเอ่ยถามขณะยกขนมที่พึ่งอบเสร็จมาจัดเรียงใส่ตู้โชว์“ไม่มีอะไร เราล่ะยังปวดหัวอยู่ไหม”“หายแล้วค่ะ” ผ้าแพรตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “ดีแล้ว เอ่อพี่ฝากร้านหน่อยนะจะไปธุระข้างนอก” ธามตะโกนบอกผ้าแพรกับโซ่ให้ได้ยินพร้อมกัน“ไปไหนเหรอคะ” ผ้าแพรถามขณะที่ธามกำลังเดินไปหยิบกุญแจรถเตรียมตัวออกไป“จะไปหามิโกะหน่อยน่ะติดต่อไม่ได้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”“อ๋อ งั้นรีบไปเถอะค่ะ” ผ้าแพรบอกพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ ไปให้ ก่อนจะจางหายไปเมื่อธามเดินพ้นประตูร้านออกไป“พี่ธามดูเป็นห่วงมิโกะจังมากเลยเนอะ”“ก็เป็นเพื่อนสนิทกันนี่นา” ผ้าแพรหันมาตอบโซ่ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน คอนโดฟูมิโกะเพราะเขาไม่มีคีย์ก