All Chapters of รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน: Chapter 41 - Chapter 50

71 Chapters

บทที่ 40

“จริงเหรอ หน้าตาอย่างคุณนิโคไลน่ะหรือไม่รอด ผมว่าสาวๆ เยอะจนสับรางไม่ทันมากกว่ามั้งครับ” “สาวๆ พวกนั้นก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านไป แต่คนที่ผมอยากหยุดอยู่ด้วยเพื่อศึกษาอะไรหลายๆ อย่าง เขาก็ดันทิ้งผมไปซะอย่างนั้น” “ใครนะช่างใจร้ายได้ลงคอ” กันตพงษ์ถามและยิ้ม ทำให้นิโคไลปรายตามองพลางหรี่ตาลงเล็กน้อย“หึๆ” นิโคไลไม่ตอบทว่ากลับหัวเราะในลำคอ แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย พร้อมกับนึกถึงคนใจร้ายคนนั้น“หัวเราะแบบนี้เห็นทีคงจะต้องปรึกษาหารือกันแล้วมั้งครับ” “ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมก็แค่บอกไม่ถูกว่าใครใจร้ายกับผมบ้าง นับไม่ไหวเลย” นิโคไลแสร้งพูดไปอย่างนั้นเองทั้งที่ความจริง สาวๆ ทุกคนของเขาไม่น่าจะเรียกว่าใจร้าย เพราะการที่ต้องมีความสัมพันธ์กับนิโคไลมันก็แค่เรื่องสนุกแล้วก็ต่างคนต่างไป คืนเดียวก็จบแทบจะจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครชื่ออะไร หากจะให้นับแล้วมีเพียงผู้หญิงคนล่าสุดเท่านั้นที่อยู่กับเขานานกว่าคนอื่น แถมเธอยังทำให้เขารู้สึกอยากจะสานต่อแต่กลับหนีเขามาเสียอย่างนั้น ช่วงเย็น เวลาห
last updateLast Updated : 2025-05-05
Read more

บทที่ 41

“เป็นลูกคุณ? คงไม่บังเอิญขนาดนั้นมั้งครับ คุณกับผู้หญิงหลายๆ คนไม่เคยมีปัญหาเรื่องมีลูกเลยนะครับ จะเป็นไปได้ยังไงหากจะเกิดกับคุณไอซ์” “อะไรมันก็เกิดขึ้นได้นะ คืนนั้นเราไม่ได้ป้องกัน คืนนั้นอารมณ์พาไปล้วนๆ จนลืม”“ลืม! คงไม่ติดง่ายขนาดนั้นมั้งครับ” เจอร์รี่แค่ปลอบใจ ซึ่งความจริงแล้วแค่ครั้งเดียวมันก็ติดได้“ก็ถึงอยากให้ไปสืบไง ฉันอยากรู้” ดูเหมือนนิโคไลจะมีความกังวลอยู่มาก“สมมติว่าเด็กคนนั้นเป็น... ลูกคุณไอซ์กับคุณ จะทำยังไง”“เห็นฉันเป็นคนไร้ความรับผิดชอบเหรอเจอร์รี่ เธอควรยอมรับที่หนีฉันมาแบบนี้ ยอมรับผิดที่ไม่ยอมให้ลูกมีพ่อ ไม่ติดต่อฉัน” มีความอยากเป็นเจ้าของขึ้นมาทันทีสินะ“เธอคงไม่คิดว่าคนอย่างเจ้านายจะดีใจเมื่อรู้ว่ามีลูกน่ะสิครับ” “ชีวิตหนึ่งเกิดมาควรดีใจสิ แต่ฉันเสียใจที่เธอไม่ยอมบอก” “เอ่อ ผมแค่เดานะครับ อาจจะไม่ใช่ลูกคุณก็ได้ อย่าเพ
last updateLast Updated : 2025-05-06
Read more

บทที่ 42

“ขอบคุณนะคะ ว่าแต่คุณพ่อไปไหน” “ก็ออกรอบกับเพื่อนๆ น่ะจ้ะ พอหลานไม่อยู่ก็เหงาเลยขอไปหาเพื่อนหน่อย” “เกษียณตัวเองออกจากงาน แล้วก็ต้องเหงาเป็นธรรมดาค่ะ คนเคยทำงานทุกวัน” “ไอซ์มีอะไรไม่สบายใจอีกหรือเปล่าลูก บอกแม่ได้นะ” มารดาคงมองออกว่าเธอกำลังมีปัญหาแน่ๆ เลย “ทำไมคุณแม่ถึงคิดว่าไอซ์มีเรื่องไม่สบายใจมากกว่าเรื่องงานล่ะคะ ไม่มีหรอก” เธอถามกลับเพื่อหยั่งเชิงมารดา“แม่เป็นแม่นะ เวลาลูกมีปัญหาทำไมจะมองไม่ออก ขึ้นอยู่กับว่าจะบอกหรือเปล่าเท่านั้นเอง และคนอย่างไอซ์ชอบแสดงออกทางสีหน้า ซึ่งปิดไม่มิดเลย” “สมกับที่เป็นคุณแม่จริงๆ นะคะเนี่ย ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ ไอซ์ก็แค่... มองหน้าลูกแล้ว...” “มองแล้วคิดถึงผู้ชายคนนั้นเหรอ เฮ้อ! ไหนบอกว่าเลิกกันแล้วไงลูก ทำไมยังคิดถึงอีก นี่สามปีมาแล้ว” มารดาเข้าใจมาโดยตลอดว่าไอลดากับพ่อน้องเมย์เคยเป็นแฟนกัน และเมื่อเลิกกันแล้ว
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more

บทที่ 43

ส่วนไอลดาเมื่อกลับขึ้นมาบนห้องได้ เธอก็เอากระเป๋าเดินทางออกมา และหยิบเสื้อผ้าที่จะใส่ออกจากตู้ เก็บลงกระเป๋าให้เรียบร้อย ระหว่างนี้ก็มีอาการหม่อมลอยเป็นบางครั้ง รู้สึกว่าเกลียดความร้ายกาจที่เขาทำ และพรุ่งนี้จะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้ สมองของเธอขบคิดวุ่นวายรวมถึงการโยงเรื่องที่น้องเมย์งอแงอยากไปหาเธอที่โรงแรม ประจวบเหมาะสวนทางกับนิโคไลอีก หรือว่าสายเลือดเดียวกันจะมีเซนส์อย่างนั้นหรือ เขาจะรู้ไหมว่านั่นคือสายเลือดตัวเอง แต่ถ้าหากรู้แล้วจะเป็นเช่นไรสำหรับนิโคไล ความทรงจำของคืนนั้นมันหวนกลับคืนมา เมื่อเห็นหน้าสาวน้อยลูกครึ่งคนนั้น เธอเป็นใครนี่สิที่ต้องหาคำตอบ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง นิโคไลจึงว่างมือจากเครื่องดื่ม แล้วลุกเดินไปเปิดประตู เมื่อเห็นว่าเป็นเจอร์รี่ เขาจึงเดินกลับมาที่โต๊ะรับแขกแล้วนั่งดื่มเหล้าอีกครั้ง รอให้เจอร์รี่เป็นคนให้ข้อมูลเอง “กลับมาเร็วดีเหมือนกัน ได้เรื่องว่ายังไงบ้าง” นิโคไลถามพลางยกเหล้าขึ้นดื่ม สายตามองออกไปทางระเบียงห้อง เจอร์รี่จึงเดินมานั่งตรงข้ามกับเจ้านายเพื่อจะได
last updateLast Updated : 2025-05-08
Read more

บทที่ 44

กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! โทรศัพท์ซึ่งวางอยู่บนเตียงดังขึ้น ขณะที่ไอลดากำลังออกมาจากห้องน้ำพอดี หลังอาบน้ำเสร็จเธอจึงรีบเดินไปหยิบขึ้นมาดู เป็นเบอร์แปลก และจำได้ว่าเป็นเบอร์นิโคไลแม้จะไม่ได้เมมเอาไว้ก็ตาม เห็นดังนั้นแล้วก็ไม่อยากรับสายเอาเสียเลย“เฮ้อ!” ไอลดาถอนหายใจและกดเครื่องหมายสีแดงบนโทรศัพท์เพื่อเป็นการตัดสายทิ้ง ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับกัดฟันแน่นก่อนจะต่อสายใหม่อีกรอบกริ้ง! กริ้ง! กริ้ง!“โอ้ย! ให้ตายสิ อะไรของเขา” ไอลดาบ่นงึมงำเบาๆ แต่ไม่ยอมรับสาย สุดท้ายเสียงก็เงียบไปและกลายเป็นเสียงข้อความแทน“ถ้าไม่รับสาย ผมบุกถึงบ้านนะที่รัก ได้ยินว่าลูกสาวน่ารัก” นิโคไลส่งข้อความมาหาเธอพร้อมกับคำขู่ แถมยังบอกเป็นนัยๆ เรื่องลูกอีก“ลูกเหรอ เป็นไปไม่ได้หรอก” เธอปลอบใจตัวเอง เพราะคิดว่าเขายังไม่รู้ หรืออาจจะแค่เดา กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ดังอีกเป็นครั้งที่สาม ไอลดาจึงตัดสินใจรับสายแต่ไม่ยอมพูด ซึ่งนั่นแหละมันก็เหมือนกับเป็นการยืนยันว่าเธอกลัวว
last updateLast Updated : 2025-05-09
Read more

บทที่ 45

“ไม่เคยครับ แต่คิดว่าหน้าเหมือนพ่อแน่ๆ เพราะน้องเมย์ไม่เหมือนแม่เลย” “คุณแม่คะ ขอไอซ์คุยกับแขกของไอซ์สักครู่นะคะ” ไอลดาตัดบทเพราะไม่อยากให้มารดากับนิโคไลคุยกันมากกว่านี้ ไม่งั้นความลับถูกเปิดเผยแน่“อย่านานนะลูก ใกล้จะได้เวลาอาหารค่ำแล้ว คุณพ่อกำลังมา อีกอย่างเดี๋ยวคุณนิโคไลจะหิวนะ” “ค่ะ ไม่นานหรอก” ไอลดาตอบเสียงเรียบ จากนั้นลัลลดาจึงพาน้องเมย์ออกไปจากห้องนั่งเล่น เมื่ออยู่กันตามลำพังไอลดาก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมพลางกอดอกเอาไว้และเอนหลังพิงโซฟา“ต้องการอะไรคะ คุณมาที่นี่ทำไม” ไอลดาเริ่มยิงคำถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจทันที แต่เสียงไม่ดังมากนักเพราะกลัวคนจะได้ยินแม้จะไม่ได้คุยภาษาไทยก็ตาม“คุณไล่ผมให้ไปที่ชอบที่ชอบ ก็นี่ไง ผมก็เลยมา” ไม่มีที่ไหนที่นิโคไลจะไปไม่ถูกสินะ แม้กระทั่งเบอร์โทรศัพท์ของเธอยังเอามาได้ จะยากอะไรกับหาบ้าน“คุณกำลังป่วนชีวิตฉัน ฉันทำอะไรให้คุณ” เธอพยายามที่จะไม่หงุดหงิดใส่เขา
last updateLast Updated : 2025-05-10
Read more

บทที่ 46

“ก็... อยากมีเวลาให้ลูกนี่คะ” เธอแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เมื่อบิดามารดาไม่เข้าข้างก็ยิ่งทำให้นิโคไลยิ้มได้ใจ“ไม่เป็นไรครับ อย่าตำหนิคุณไอซ์เลย ผมก็แค่อยากมีเพื่อนทานข้าวน่ะ ผมรบกวนไม่นานหรอกครับคุณไอซ์ จะรอเล่นกับน้องเมย์อีกสักหน่อยเดี๋ยวก็กลับ” จุดหมายก็คือน้องเมย์ มันชัดเจนแล้วว่าเขานึกสงสัยและอาจจะเดาถูก แต่เธอไม่มีทางบอกความจริงแน่ๆ“โอเคงั้นทานข้าวกันเลย เดี๋ยวหิวแย่” ภูชิตตัดบทเพราะขืนชวนคุยบนโต๊ะอาหารนานๆ เกรงจะเสียมารยาท จากนั้นทุกคนจึงได้ลงมือรับประทาน น้องเมย์นั้นมีพี่เลี้ยงคอยป้อน พร้อมให้ทั้งรับประทานเองด้วย ส่วนนิโคไลก็ลอบมองเป็นระยะด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าน้องเมย์จะเป็นลูกของเขาหรือไม่ แต่ถูกชะตาเหลือเกิน ความรู้สึกของการเป็นพ่อมันเป็นเช่นนี้เอง มีความสุขทุกวินาทีที่มองหน้า ยิ่งพิจารณาก็ยิ่งเห็นว่าน้องเมย์หน้าเหมือนเขามากแค่ไหน อยากจะโกรธคนใจร้ายที่ทำให้พ่อลูกกลายเป็นคนแปลกหน้ากันหลังจากที่ทานให้เสร็จ ทุกคนก็ได้เวลาแยกย้าย เหลือแต่เพียงไอลดากับน้องเมย์และพี่เลี้ยงที่เตรียมจ
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more

บทที่ 47

ต่อมาในวันรุ่งขึ้น ไอลดารีบตื่นแต่เช้า และเดินทางไปที่โรงแรมในเวลาอันรวดเร็ว จากนั้นก็สั่งให้พนักงานขับรถนำรถตู้วีไอพีออกมา เพื่อจะได้เก็บกระเป๋าไว้ท้ายรถ เรียบร้อยแล้วจึงเข้าไปสั่งการให้พนักงานรีเซฟชั่นโทรศัพท์ขึ้นไปตามนิโคไล เพราะเธอไม่อยากขึ้นไปตามด้วยตัวเอง กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ภายใน ตรงหัวเตียงห้องของนิโคไลดังขึ้น ขณะที่เขากำลังแต่งตัวอยู่ และเมื่อได้ยินจึงเดินไปหยิบขึ้นมารับสาย“ฮัลโหล” นิโคไลรับสายเสียงเรียบ“สวัสดีค่ะ ดิฉันโทรจากล็อบบี้ค่ะ คุณไอลดาให้เรียนท่าน ว่ารถตู้พร้อมแล้วค่ะ” สิ้นเสียงรายงานของพนักงานสาว นิโคไลก็กัดฟันแน่นประหนึ่งว่ากำลังหงุดหงิดใจที่ไอลดาไม่ยอมขึ้นมาด้วยตัวเอง แต่กลับให้พนักงานโทรขึ้นมาราวกับว่าไม่ให้เกียรติเขาเสียอย่างนั้น“พร้อมแล้วไง ผมยังไม่เรียบร้อย อีกอย่างผมต้องทานมื้อเช้าเสียก่อน บอกเธอว่ารอได้ก็รอ หรือถ้าจะให้ดีบอกเจ้านายคุณว่าให้ถือโจ๊กร้อนๆ มาให้ผมด้วย” เขาบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่พอใจและถือวิสาสะใช้เสียเลย
last updateLast Updated : 2025-05-12
Read more

บทที่ 48

“แล้วตกลงว่าเขาอยากไปเที่ยวไหนเหรอจ้ะ หืม” “เกาะเสม็ดค่ะ ไอซ์ให้ผู้ช่วยติดต่อทางนั้นเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าพี่กันว่างอยากจะชวนไปด้วยกัน” เธอก็แสร้งอยากจะชวนเขาไปด้วยเท่านั้นเอง เพราะรู้ดีกว่ากันตพงษ์บ้างานมาก แต่ขณะที่เธอกำลังคุยโทรศัพท์ อยู่ๆ ฝ่ามือหนาก็สอดเข้าใต้รักแร้แล้วโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง ทว่าเธอไม่ได้พูดอะไรเพราะกลัวกันตพงษ์จะได้ยิน“พี่อยากว่างมากเลยจ้ะ แต่ไม่ว่างนี่สิ เอาเป็นว่าเที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ ไอซ์ก็ถือโอกาสไปพักผ่อนด้วยเห็นทำงานเครียดมานาน” “ไอซ์ฝากพี่กันแวะเข้ามาดูโรงแรมด้วยนะคะ ไอซ์ไปไม่กี่วันหรอก”เธอพูดพลางเบือนหน้าหนีจมูกร้ายๆ ที่กดลงมาตรงพวงแก้มและซอกคอ  นิโคไลหวังจะให้เธอส่งเสียงให้กันตพงษ์ได้ยินหรืออย่างไร“ได้จ้ะ ไม่มีปัญหา” “อื้อ! เอ่อ แค่นี้ก่อนได้ไหมคะพี่กันคือไอซ์กำลังเตรียมตัว” “อ๋อได้จ้ะ พี่ก็แค่โทรมาถามความคืบหน้าน่ะ ดูแลแขกของเราให้ดีนะจ
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more

บทที่ 49

“ฉันก็ไม่ได้เต็มใจไปตั้งแต่แรกนี่คะ” ไอลดาตอบตรงๆ จนเขารู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาทำอะไรให้เธอหรือเนี่ย“ถามจริง โกรธเรื่องเมื่อวาน ในห้องทำงานเหรอ” ประโยคนี้เขายื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหู“ฉันลืมไปแล้ว” เธอพูดและถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเมินหน้าออกนอกรถ“หึๆ คุณไม่ลืมหรอก ไม่ได้ลืมตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกันแล้ว” “อะไรทำให้คุณคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้น” “น้องเมย์มั้ง” พอจบประโยคเท่านั้นแหละเธอก็หันไปมองหน้าเขาทันทีแต่ไม่พูดอะไร“การที่คุณมีน้องเมย์ มันยิ่งทำให้คุณไม่มีวันลืมเรื่องของเรา” “รู้ตัวไหมว่าคุณคิดผิด น้องเมย์ทำให้ฉันลืมพ่อของแกไม่ลง ส่วนเรื่องของคุณไม่เกี่ยว” เธอพูดเช่นนี้หมายความว่าพ่อของน้องเมย์ไม่ใช่เขาอย่างนั้นหรือ ไม่จริงหรอก“พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง แล้วน้องเมย์เป็นลูกใครกันแน่” เขากระซิบถาม
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
PREV
1
...
345678
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status