All Chapters of รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน: Chapter 61 - Chapter 70

“อืม” เสียงครางดังประสานกันในลำคอ ขณะที่กายแกร่งกำลังจมหายเข้าไปในเรือนกายช้าๆ พร้อมกับโอบรัดความแข็งแกร่งแห่งชายเอาไว้แน่นเหมือนจะหายใจไม่ออก อึดอัดแต่เสียวซ่านจนขนลุกชูชัน ภายในกระตุกตอดรัดเป็นจังหวะ จวบจนกระทั่งสุดทางโดยที่กลางกายแนบแน่นเป็นเนื้อเดียว สองร่างเปลือยหลอมรวมกลายเป็นหนึ่ง พลางกอดรัดกันเอาไว้ราวกับกลัวจะหลุดลอย“แน่นเหลือเกินที่รัก ทรมานเหมือนมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ” เขาถอนจูบออกมาและกระซิบบอกเสียงหอบกระชั้น ก่อนจะเริ่มตันเคลื่อนไหวขยับสะโพกเข้าออกทางรักอย่างเชื่องช้าเพื่อเส้นทางจะได้ไหลลื่น“ซี๊ด อ่า ที่รัก ดีเหลือเกิน” เขากระซิบพลางก้มหน้าซุกไซ้จมูกตรงซอกคอ ขณะที่เธอแอ่นกายเหยียดเกร็งแผ่นหลัง พร้อมทั้งขยับสะโพกยกรับจังหวะเร่าร้อน ที่สอดประสานกันอย่างหนักหน่วง ทั้งคู่กอดรัดกันแน่นจากความเชื่องช้าทะยานสู่ความเร่าร้อนรุนแรงตามอารมณ์ปรารถนาที่กำลังลุกโชน ภายใต้สายน้ำที่กำลังปะพรมร่างกาย “อืม อ่า นิคกี๊ ซี๊ด อ่า...” ไอลดาครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ทว่าน้ำเสียงแผ่วเบาแทบจะฟังไ

“แบบนี้นะ” นิโคไลกระซิบที่ข้างหูแผ่วเบา จากนั้นจึงแนบลำตัวกับแผ่นหลังของเธอ ทำให้สัมผัสได้ถึงความร้อนในกายที่ส่งผ่านมาให้กับเธอจากทางด้านหลัง กระตุ้นให้รับรู้ว่ามันจะไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้ต่อให้เธอบอกให้หยุดก็ตาม “คงไม่ใช่... เอ่อ แบบที่...” เธอกำลังหวาดหวั่นกลัวความแปลกใหม่ “ไม่ ผมไม่ทำให้คุณเจ็บแบบนั้นหรอกที่รัก” นิโคไลกระซิบบอกและยิ้มพราวก่อนจะจูบที่พวงแก้มเบาๆ จากนั้นจึงเคลื่อนฝ่ามือลงไปจับที่กายแกร่งอีกครั้ง กระตุ้นด้วยการขยับรูดเข้าออก เพื่อให้ขยายผึ่งได้อย่างเต็มที่ แต่อันที่จริงไม่ต้องทำอะไรก็ยังได้ เพียงแต่อยู่ใกล้เธอโดยไม่ต้องใส่อะไรเลย เจ้าเสือร้ายมันก็พร้อมจะขย้ำเหยื่ออยู่แล้ว“อืม อะไรจะพร้อมขนาดนั้น” เธอครางเล็กน้อยเมื่อเขาจับกายแกร่งจดจ่ออยู่กับกลีบกุหลาบนุ่มทางด้านหลัง ดันให้เธอโก้งโค้งแผ่นหลังเล็กน้อยเพื่อจะได้สะดวก“ผมพร้อมทุกเมื่อ แค่คุณบอกว่าอยากได้” เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์“นี่ก็ยังไม่ได้พูดสักคำว่าอยากได้&rd

“อืม” เธอครางออกมาอย่างแผ่วเบาพลางหลับตาพริ้ม แอ่นกายเหยียดเกร็งแผ่นหลังขึ้น และเอื้อมมือมากดศีรษะเขาเอาไว้ เสียงหายใจเริ่มหอบกระชั้นหนักหน่วง ทรวงอกขยับไหวตามแรงหายใจ ขณะที่มือแกร่งลูบไล้ทรวงอกแล้วขยับเคลื่อนลงไปตามหน้าท้องแบนราบ ต่ำลงไปจนถึงเนินเนื้ออ่อนนุ่ม ฝ่ามือร้อนทาบทับกลีบกุหลาบนุ่มเอาไว้ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วกรีดกรายไปตามร่องรัก และบดเบียดเข้าไปจนถึงเม็ดเกสรน้อยๆ สัมผัสกับน้ำหวานที่ฉ่ำไหลออกมาด้วยว่าเสียวซ่าน“ซี๊ด อืม” เสียงครางดังออกมาเรื่อยๆ พร้อมกับสะโพกกลมกลึงยกขึ้นรับจังหวะคล้ายจะเชื้อเชิญ จากนั้นเขาจึงกดปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปในเรือนกายกระทั่งจมมิดสุดทาง ขดงอหมุนวนเวียนว่ายอยู่ภายใน พร้อมทั้งขยับเข้าออก“อ๊ะ อืม นิคกี้ อ่า” ด้วยความเสียวซ่านเธอจึงกดกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่ จนต้องกัดริมฝีปากตนเองเอาไว้“ทั้งหอมหวาน ผมจะกินคุณทั้งตัวเลยที่รัก” นิโคไลพร่ำเพ้อราวกับกำลังคุ้มคลั่งเมื่อเจอสิ่งที่ปรารถนา“ฉันจะตายอยู่แล้วนิคกี้” มันเป็นความตายที่สุดยอดที่สุดเลยก็ว่าได้ เธอกำลังทรมาน คุ้มคลั่งพอๆ กั

“ไปกันใหญ่แล้ว ไม่เกี่ยวกับน้องเมย์ค่ะ”“แล้วเกี่ยวกับอะไรครับ คุณยังไม่เคยเล่าให้ผมฟังเลย ยังไม่สารภาพเรื่องน้องเมย์ด้วย” จบคำของเขาเธอก็หยุดเดิน แล้วก้มลงมองที่มือซึ่งประสานกันเอาไว้แน่น จากนั้นจึงเงยหน้ามองเขาเหมือนกำลังจะเริ่มต้นเล่า“คุณอยากรู้เรื่องอะไรบ้างคะ ถามฉันสิ จะได้เล่าให้ฟังทีละเรื่อง” เรื่องสำคัญที่สุดสำหรับเขาในเวลานี้คือเรื่องลูก“น้องเมย์ เรื่องน้องเมย์”“ที่ผ่านมาคุณก็เดาออกอยู่แล้วนี่คะว่าน้องเมย์เป็น... ลูกใคร”“ผมแค่อยากรู้ว่าทำไม เพราะอะไร ถึงทำให้ผมดูเหมือนผู้ชายที่ไม่มีความรับผิดชอบ” “นิค ฉันขอโทษนะคะ ในวันที่ฉันจากมาก็คิดที่จะหนีไปให้พ้นๆ ไม่อยากเจอคนเห็นแก่ตัวอย่างคุณอีก เลยกลับมาเมืองไทยพยายามที่จะลืมคุณ มันยากมาก ไม่คิดว่าคืนเดียวของเรา มันจะทำให้มีเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณอยู่ในชีวิตของฉัน” เขากำลังฟังอย่างตั้งใจ และมีรอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นมาบนใบหน้าเป็นระยะ 

“พูดอย่างนี้หมายความว่า เขามาตามหาไอซ์เหรอ ไหน มันอยู่ไหน มันทำลูกพ่อท้องแล้วไม่รับผิดชอบเนี่ย” “คุณพ่อคะ เขาไม่รู้ว่าไอซ์ท้องนะคะ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รับผิดชอบ” “เขามาตามง้อไอซ์เหรอลูก” มารดาถามด้วยความอยากรู้“พ่อกับแม่จะโกรธเขาไหมคะ แต่ว่าเขาไม่ได้ผิดอะไรเลย” ไอลดายังไม่กล้าบอกว่าเขาอยู่ที่ไหน แค่หยั่งเชิงหากนิโคไลอยู่ที่นี่จะเกิดอะไรขึ้น“เขาอยู่ที่ไหน มาเมืองไทยแล้วหรือยัง” มารดาถามราวกับจะหาเรื่องเขาเสียอย่างนั้น แบบนี้ใครจะกล้าบอกล่ะ“คงต้องคุยกันหน่อยนะลูก ตามประสาลูกผู้ชาย จะโกรธเหรอก็คงไม่ เพราะถึงอย่างไรก็เป็นพ่อของน้องเมย์ ลูกเสียอีกที่ผิดเพราะไม่ยอมบอกเขา ทำให้น้องเมย์เป็นกำพร้าพ่อมาจนลูก 2 ขวบ” บิดาให้ความเห็น “ก็ตอนนั้นไอซ์คิดว่าเขาจะไม่สนใจไอซ์นี่คะ” “ไอซ์ยังไม่ได้บอกพ่อกับแม่เลยว่าเขาอยู่ที่นี่หรือยัง หรืออยู่อเมริกา” บิดาถามย้ำคำของมารดาอีกครั้