ตอนที่ 22.“หึหึ แต่อย่าลืมนะว่าเธอยังเป็นหนี้ฉันอยู่...”“คุณคิดจะทวงบุญคุณอย่างนั้นหรือ...”“เปล่า.. แค่พูดให้เธอสำนึกต่างหาก คิดดูสิหากฉันไม่เข้าไปวุ่นวายกับเธอป่านนี้ยายของเธอจะยังมีชีวิตอยู่จนทุกวันนี้มั้ย...”คำพูดยียวนนั้นน่าตบนักอังศณาพยายามสะบัดกายออกห่างเขาอย่างบ้าคลั่งแต่ปฐวินก็แข็งแรงกว่าเขารั้งกายบางให้ตามเขามาที่เก้าอี้ตัวที่เธอเพิ่งลุกขึ้นมาเมื่อครู่ แล้วนั่งลงแทนที่และบังคับให้เธอนั่งลงบนตักกว้างของเขาอย่างง่ายดาย“คนเลว เห็นแก่ตัว เจ้าเล่ห์... ปล่อยฉันนะคนบ้า หากคุณไม่ปล่อยฉันจะร้องให้ดังๆ ให้คนเขารู้กันให้ทั่วว่าคุณมันสารเลว...”อังศณาร่ายยาวเป็นชุดใบหน้าแดงก่ำ แต่ก็แปลกแทนที่ปฐวินจะไม่พอใจที่เธอด่าว่าเขา เขากลับรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเสียอย่างนั้นทั้งที่เมื่อกี้เขายังโกรธเธออยู่เลย ก็ใบหน้าหวานเรียบเฉยในยามอารมณ์ปกติตอนนี้มันแดงก่ำดวงตาวาววับดูพยศน่าปราบให้อ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างแกร่งของเขาเสียจริงๆ “เอาสิ ร้องเลย ร้องดังๆ เลยนะจ๊ะทูนหัว แต่ร้องครางนะ ครางดังๆ ให้เขารู้ว่าภายใต้ท่าทางเงียบๆ เรียบร้อยของเธอมันคือสิ่งจอมปลอม...”ปฐวินจับร่างบางให้นั่งคร่อมกายแกร่งของตนไว้
ตอนที่ 23.“อย่าอวดดีน่านาง รีบๆ ใส่มันซะแล้วก็เข้าห้องน้ำไปดูเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยก่อนออกไปใครๆ จะได้ไม่รู้ว่าเราเพิ่งซัดกันมันหยดไปเมื่อครู่นี้...”คำพูดของเขาทำให้เธอสะอึกไปรู้สึกอับอายอย่างที่สุดและยังเป็นคำพูดที่ร้ายกาจอย่างที่สุดด้วย อังศณาหมดแรงจะต่อต้านเขาเมื่อปฐวินยกร่างบางของเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของเขาแล้วค่อยๆ สวมชั้นในให้เธอทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างพลางใช้นิ้วสางเรือนผมยาวสยายที่ยุ่งไปเล็กน้อยของเธอให้พอเข้าที่“เอาล่ะ ห้องน้ำอยู่ตรงโน้นเข้าไปล้างหน้าทาแป้งแล้วก็เติมลิปสติกเสียหน่อย แล้วนี่แป้งกับลิปสติกฉันซื้อมาให้ใช้มันเสียด้วยล่ะหากไม่อยากให้ใครเห็นสภาพเหมือนผ่านมรสุมมาอย่างหนักของเธอ...”อังศณาเมินหน้าหนีดวงตาคมของเขาด้วยความปวดร้าวพยายามกลั้นน้ำตาไว้จนขมปร่าไปทั้งลำคอ ไม่น่าเชื่อเลยว่านี่จะเป็นคำพูดของคนที่เพิ่งพาเธอผ่านวิมานสวาทมาเมื่อไม่กี่นาที่นี้เอง... เธออยากรู้เหลือเกินว่าเธอทำผิดอะไรต่อเขานักหรือเขาจึงได้ทำร้ายจิตใจกันถึงเพียงนี้ อังศณาได้แต่คิดด้วยความชอกช้ำรับของกำนัลจากเขาแล้วเดินเข้าไปดูความเรียบร้อยของตนในห้องน้ำหรูของห้องทำงานโอ่อ่าของบอสใหญ่แห
ตอนที่ 24.คุณปัทมามองหน้าบุตรชายอย่างไม่ชอบใจเมื่อนางได้รู้ความจริงว่าปฐวินได้เลี้ยงดูนางบำเรอไว้จริงๆ อย่างที่ผู้หวังดี นำข่าวมาบอก...“นี่วินคงเห็นแม่เป็นยายแก่โง่ๆ คนหนึ่งสินะถึงได้ทำแบบนี้ ดีนะที่ฝ่ายโน้นเขายังไม่รู้ ไม่อย่างนั้นแม่นี่คงถูกถอนหงอกหมดหัวแน่ๆ”“โธ่.. คุณแม่ครับเธอก็แค่ทางผ่าน แค่ของเล่นเท่านั้น ยังไงๆ ผมก็ต้องแต่งงานกับน้องรินคนดีของคุณแม่ตามที่ถูกขีดไว้อยู่แล้วล่ะครับ อย่าห่วงเลย...”“นี่ตาวิน เราจะมาทำเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้นะลูก นั่นก็พนักงานกระจอกๆ นี่ก็ครอบครัวหนูรินหากเขารู้เข้าจะทำยังไง ไม่เอาละ แม่ไม่ยอมนะ วินต้องเลิกกับแม่นั่นหากไม่เลิกแม่จะจัดการขั้นเด็ดขาด...”คุณปัทมากอดอกมองบุตรชายเหมือนว่าเขาเป็นเพียงเด็กตัวเล็กๆ ที่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า....“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเองครับ คุณแม่อย่าลำบากเลย... ผมไปทำงานก่อนนะครับ” ปฐวินเดินผละออกมาแต่ไม่วายที่มารดาจะพูดมาตามหลัง“ให้ไปทำงานจริงๆ เถอะ หากแม่รู้ว่าเรายังติดต่อวอแวกับแม่พนักงานกระจอกนั่น แม่จะบุกไปอาละวาดให้ราบคาบเลยคอยดูสิ...” ปฐวินไม่ใส่ใจคำพูดของมารดาชายหนุ่มเดินไปยังรถคันหรูของตนในขณะที่รินนภาก
ตอนที่ 25.“อังศณา...” เสียงของเขาไม่เบานักทำให้หญิงสาวที่กำลังยิ้มหัวกับชายหนุ่มคนนั้นหันมามองเขาตาค้าง ช้อนในมือที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากหล่นกระทบจานกระเบื้องเสียงดัง จนคนในร้านหันมามองยังโต๊ะของเธอด้วยความสนใจ...“คุณวิน...” อังศณาพูดได้เพียงเท่านั้นก็รู้สึกตีบตันไปทั้งลำคอเมื่อเห็นแววตาของเขา“ดีใจจังที่เธอยังจำฉันได้... เอาล่ะลุกขึ้นแล้วตามฉันมา...”“แต่นางยังทานข้าวไม่อิ่มนะครับคุณ...”หมอโตมรขัดขึ้นมองหน้าผู้มาใหม่อย่างไม่พอใจทำให้ปฐวินหันไปมองชายหนุ่ม ผู้ที่ตนรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าอย่างไม่พอใจเช่นเดียวกัน“นายเกี่ยวอะไรด้วย อย่ายุ่งเรื่องของ ผะ...”“เอ่อ.. พี่หมอโตคะ คือนางมีงานด่วนน่ะค่ะ อีกอย่างคุณวินเขามีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับแผนงานชิ้นใหม่ที่นางจะต้องไปอธิบายรายละเอียด ยังไงนางขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ แล้วคราวหน้านางจะเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวพี่โตบ้าง”อังศณารีบพูดขัดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่รอยยิ้มของเธอที่มีให้หมอโตมรนั้นทำให้ผู้ชายอีกคนหน้าตึงจัดด้วยความหึงหวงมากทีเดียว...“จริงเหรอน้องนาง...” หมอโตมรทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่อังศณาบอก“ค่ะ ไม่อย่างนั้นคุณปฐวินคงไม่มาตามนางด้วยตัวเ
ตอนที่ 26.อังศณาพยายามจะหาทางออกให้ตัวเอง ความปวดร้าวกับคำพูดและสิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่เขาร่วมรักกับเธอในห้องทำงานของเขาเพราะโกรธเธอเรื่องนี้ ยังตามหลอกหลอนให้เธอเจ็บปวดมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา และเธอก็กำลังจะจบปัญหานี้ด้วยการลาออก...“เธอก็เลยคิดจะลาออกใช่ไหม... แต่คงจะไม่มีที่ไหนรับเธอทำงานหรอกหากฉันไม่อนุญาต...” เป็นอีกครั้งที่อังศณาต้องอ้าปากค้างตาโตอย่างคาดไม่ถึง...“คุณ... ใจร้าย... คุณทำแบบนี้ทำไม ทำไมต้องรังแกกันขนาดนี้ด้วย” อังศณาปวดปร่าไปทั้งลำคอ เขาใจร้ายกับเธอเหลือเกิน... “ก็เพราะเธอคือผู้หญิงของฉัน หากฉันไม่อนุญาตหรือยกเลิกเรื่องระหว่างเรา เธอก็ไม่มีสิทธิ์จะคิดหรือทำอะไรโดยที่ฉันไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้...”ปฐวินมองเธอด้วยความเย็นชาใบหน้าหล่อเหลางามสง่านั้นแตกต่างจากนิสัยแย่ๆ เอาแต่ใจและเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด... นี่เธอทำอะไรให้เขานักหนาหรือเขาถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก“ฉันถามจริงๆ เถอะค่ะ ฉันทำอะไรให้คุณนักหนาหรือคะ คุณถึงได้ใจร้ายกับฉันนัก มันก็แค่ความผิดพลาดของเราทั้งสองคน และฉันก็ไม่ได้คิดจะให้คุณมาสนใจหรือรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เงินของคุณฉันก็ไม่ต้องการ หรือแม้แต่ตำแหน่งบ้าๆ ที่ค
ตอนที่ 27.“ดีเหลือเกินนาง โอ แน่นเป็นบ้า จนฉัน... จะขาดใจ...”ปฐวินครางเสียงแหบห้าวชิดแกมแดงปลั่งของคนตัวบางที่แหงนเงยใบหน้าครางเสียงหวานทั้งยังส่ายสะโพกสาวเข้าหาเขามือบางเกาะกุมสะโพกแกร่งเปลือยเปล่าของเขาทั้งจิกทึ้งกดให้เขาเข้าหาตนด้วยความเร่าร้อนหลงเพริดไปกับเพลิงสวาทร้อนแรง...“คุณวิน คุณวินขา... นะ นางไม่ไหวแล้ว...”เสียงหวานครางกระเส่าเมื่อเขาก้มลงดูดดื่มยอดอกสาว ทั้งมือหนาก็เคล้นคลึงอกอวบและสอดเข้าไปขยี้บดคลึงเกสรสาวที่เสียดสีอยู่ระหว่างร่างที่สอดประสานกัน ความเร่าร้อนรัญจวนโจมตีไม่หยุดหย่อนและยังร้อนแรงขึ้นๆ จนเธอแทบหลอมละลาย...“ต้องการอะไรนางจ๋า... ขอสิจ๊ะ ขอร้องสิ แล้วฉันจะให้นางทุกอย่าง...” เสียงแหบห้าวทำทีถามทั้งที่เขาเองก็แทบจะไม่อาจทานทนกับความเย้ายวนที่ดูดดึงเขาเข้าหาอย่างรุนแรงนั้นได้เลย“นางต้องการคุณ อา คุณวิน ได้โปรด...” หญิงสาวครางสะท้านเมือเขาหมุนกายเป็นวงกลมทั้งยังยกเรียวขางามขึ้นสูงเปิดเปลือยให้เขาเข้าหาเธอได้หนักหน่วงลึกล้ำขึ้น...“โอ้ว เธอแน่นเหลือเกินนาง อื้มมม เธอจะได้ตามที่ขอ อา...”ว่าแล้วปฐวินก็ยกเรียวขาทั้งสองข้างของเธอโอบรัดรอบเอวสอบแล้วเสือกสวนกายเข้า
ตอนที่ 28.“ดีมากที่รักเอาล่ะ เรามาเถอะมาหัดว่ายน้ำกันดีกว่า หรืออยากทำอย่างอื่นก็ได้นะ พี่วิน ยินดีนำเสนอ หึหึ...”“คนบ้า ว้าย พี่วิน เดี๋ยวก่อน นางยังไม่พร้อม กรี๊ดดด...”เสียงหวานหวีดร้องออกมาอย่างตระหนกเมื่อเขาอุ้มร่างอิ่มลงทะเลไปท่ามกลางความหวาดหวั่นของคนที่ว่ายน้ำไม่เป็น แต่เพียงไม่นานเสียงร้องห้ามที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ก็เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะสนุกสนานและแปรเป็นเสียงครางเร่าร้อน ก้องไปทั้งผืนน้ำทะเลที่แทบจะเดือดระอุเมื่อการสอนว่ายน้ำของเขานั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนานร้อนแรงเกินต้านทาน...ปฐวินยืนกอดอกมองคนที่กำลังทำอาหารง่ายๆ อยู่ในครัวอย่างพึงพอใจ ท่าทางของอังศณานั้นคล่องแคล่วและงดงามจนมองเพลิน เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าท่าทางของผู้หญิงเวลาที่ทำอาหารนั้นมันน่ามองและเต็มไปด้วยความงดงามถึงเพียงนี้ ไม่เพียงเท่านั้นมันยังทำให้เกิดความรู้สึกอบอุ่นและอิ่มเอมอย่างไม่น่าเชื่อ แต่มันก็เป็นไปแล้ว...“อุ๊ย คุ เอ่อ พี่วิน มารอนานรึยังคะ...”เมื่อหันมาเจอเขาอังศณาตกใจเล็กน้อยเพราะมัวแต่เพลินกับการทำอาหารเย็น ที่มีเพียงไข่เจียวกับต้มยำทะเลที่ทำจากปลาหมึกและกุ้งตัวโตที่ปฐวินเตรียมไว้ในตู้เย็น ท
ตอนที่ 29.ปฐวินครางหนักๆ ในลำคอเมื่อความคับแน่นบีบรัดเขาจนแทบคลั่งในขณะที่อังศณาบิดกายส่ายร่อนตอบสนองเขาอย่างเต็มอกเต็มใจสองมือบางขยุ้มผ้าปูสีเข้มจนยับย่นเพื่อระบายความซ่านเสียวแต่มันกลับไม่มีทีท่าว่าจะลดลงกลับเพิ่มอุณหภูมิความร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ“อื้ม พี่วิน พี่วินขา นางไม่ไหวแล้ว...”หญิงสาวครางพลางสูดปากเร่าร้อน ปฐวินมองร่างขาวนวลที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างพอใจก่อนจะสาวสะโพกแกร่งระรัวเร็วตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ ยิ่งเธอแอ่นกายเข้าหาด้วยความซ่านรัญจวนปฐวินก็ยิ่งต้องเร่งจังหวะรักให้ร้อนแรงยิ่งขึ้น เร็วขึ้นๆ จนเสียงเนื้อกายกระทบกันดังกึกก้องไปทั้งห้องผสานกับเสียงครางด้วยความซ่านสุขที่ต่างมอบให้แก่กันดังก้องไปทั้งห้อง และพวกเขาก็พากันล่องลอยไปยังวิมานสวาทได้อย่างงดงาม...“โอ้วนนางจ๋า อีกครั้งนะฉันยังไม่สงบเลย ทูนหัว...”คำพูดของเขาทำให้อังศณาตาโตแต่ก็ไม่อาจจะปฏิเสธเมื่อเขาจับร่างบางให้คว่ำลงในท่าคลานเข่าจับเรียวขาของเธอข้างหนึ่งโน้มไปข้างหน้าก่อนจะสอดกายใหญ่โตเข้ามาคลอเคล้าดอกไม้งามจากด้านหลังทันที ความยิ่งใหญ่ที่สอดไซ้เข้าไปในความอ่อนนุ่มทำให้หนุ่มสาวครางออกมาพร้อมกันอีกคร
ตอนที่ 69. ตอนอวสาน“โอ้ว... / อา...”หนุ่มสาวร้องครางออกมาพร้อมกันเมื่อกายประสานเป็นหนึ่ง ปฐวินโยกกายไหวระรัวทั้งเร็วและแรงตามอารมณ์ปรารถนาที่คุโชนจนเรือนผมยาวสยายของเธอพลิ้วกระจายไปทั้งแผ่นหลังชื้นเหงื่อ บางส่วนก็พลิ้วไหวตามแรงกระแทกกระทั้นอันร้อนแรง ยิ่งทำให้ปฐวินเร่งเร้าจังหวะให้แรงขึ้นๆ เร็วขึ้นๆ อังศณาก็ตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างรุนแรงจนในที่สุดเขาก็ครางหนักๆ ออกมาพร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้าไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่านสุดใจ“เป็นไงบ้างจ๊ะเมียจ๋า มีความสุขมั้ย...”เขาถามเสียงหอบพร่าซึ่งคำตอบของอังศณาก็มีเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่ากับใบหน้าแดงก่ำแต่ดวงตาฉ่ำปรือนั้นมีแววแห่งความสุขสมปิดไม่มิด...“นางจ๋า อีกครั้งได้ไหม...”เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบและแก่นกายแกร่งที่ยังสอดประสานอยู่ในกลีบดอกไม้บางนั้นก็ยังไม่ได้ถอดถอนออกมา เมื่อเขาเคลื่อนไหวร่างกายอังศณาก็ต้องครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวรัญจวนอีกครั้งปฐวินรั้งร่างบางขึ้นมาแล้วจับเรียวขาเสลาให้โอบรัดรอบสะโพกสอบทำให้เธอต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอแกร่งสบตากับเขาด้วยความซ่านสุข ปฐวินลุกจากเตียงกว้างพาเธอเดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือมุมห้องติดกับระเบียงก
ตอนที่ 68.ปฐวินอุ้มร่างกลมปุ๊กลุกของน้องน่านที่กำลังมองเขาตาแป๋วขึ้นมาแล้วเขาก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆ เปียกๆ พุ่งมาใส่ร่างเปลือยเปล่าของตน และเมื่อก้มมองก็พบเจ้าตัวเล็กของเขานั่นเองที่ปัสสวะใส่เขาพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทำเสียงอ้อแอ้กับผู้เป็นพ่ออย่างชอบใจ อังศณาหัวเราะสามีเบาๆ แล้วรับร่างกลมป้อมของน้องน่านมากินนมในขณะเดียวกันเธอก็เช็ดก้นนุ่มๆ ของลูกน้อยไปด้วย ปฐวิน รีบไปชำระล้างตัวแล้วรีบกลับมาดูลูกชายตัวน้อยที่กำลังดื่มกินนมจากอกแม่ด้วยความหลงใหลและปลาบปลื้มยินดี... ซึ่งมันเป็นภาพที่ทรงพลังและให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานที่สุดสำหรับเขา...ปฐวินเดินเข้าไปหาภรรยาในห้องนั่งเล่นแสนสบายก็พบว่าอังศณากำลังให้นมลูกอยู่กับคุณยายอังกาบและมารดาของตน ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเห็นทั้งมารดากับภรรยาของเขานั้นเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนบางทีเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน ซึ่งภาพที่มารดาของเขากับอังศณาคุยกันด้วยความรักเอาใจใส่กันนั้นมันเป็นภาพที่งดงามที่สุด... คนที่เขารักที่สุดในชีวิตรักใคร่กลมเกลียวกันไม่มีปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้อย่างที่นึกกลัว...“ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก
ตอนที่ 67.พูดไปมือร้ายกาจก็ปลดสายเสื้อนอนแบบสายเดี่ยวเล็กๆ นั้นออกจากบ่ามนแล้วก้มลงปิดปากช่างค้านนั้นด้วยจุมพิตเร่าร้อนทันที...“อุ้ย อื้มมม...” เสียงค้านหายไปในลำคอเมื่อเรียวลิ้นร้อนกวาดไล้ตวัดรัดรึงดูดดื่มเสาะหาความหวานจากเรียวปากบางด้วยความเสน่หาซึ่งเธอเองก็ไม่อาจจะปฏิเสธว่าลึกๆ แล้วก็ต้องการเขาเช่นกัน...อังศณาลูบไล้บ่าแกร่งด้วยความวาบหวามในอกเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นครอบครองยอดอกสีหวานของเธออย่างหิวกระหายทั้งมือหนาก็ฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ด้วยความเสน่หา เคล้นคลึงสะโพกกลมมนหนักๆ สร้างความซ่านกระสันให้แก่ร่างงามที่บิดส่ายเสียดสีกับร่างแกร่งของเขาอย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแกร่งเกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวสอบยั่วยวนให้เขาแนบชิดเธอมากขึ้นกว่าเดิม...“โอ.. นางจ๋า หวานเหลือเกินคนดี...”“พี่วินขา... อื้อออ...” หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อปากร้อนๆ ของเขาเลื่อนเคลื่อนย้ายมาตามผิวเนื้อละมุนข้างสะเอวบางละเรื่อยมายังหน้าท้องเรียบเนียนเหมือนว่าที่ตรงนี้ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ อยู่ในนั้น...“หวานที่สุด...” ปฐวินยังคงหลงใหลอยู่กับผิวเนื้อนวลปลั่งของภรรยาสาวและไม่ละเลยที่จะเชยชิมเธอทั่วทั้งร่า
ตอนที่ 66.“ค่ะ ไปทำอาหารสิคะ น้องน่านหลับแล้วนางจะได้ไปกินข้าว” เธอบอกเขาด้วยความขวยเขิน แม้จะให้นมลูกต่อหน้าเขามาหลายครั้งแต่เธอก็ยังรู้สึกขัดเขินทุกทีที่เขาจ้องมอง ก็สายตาของเขามันร้อนแรงแทบจะแผดเผาเธอนี่สิ...“อืม.. แต่พี่ว่าก่อนกินข้าวนางอาบน้ำก่อนดีไหม พี่จะช่วยถูหลังให้”“ไม่เอาค่ะ... ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์กับนางเลยค่ะ ไปทำอาหารได้แล้ว”“ครับที่รัก... คุณแม่จอมบงการ...”เขาพูดเสียงเนือยๆ พร้อมกับหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่ไม่วายส่งตาหวานฉ่ำสื่อความหมายชัดเจนในดวงตาว่าเขาต้องการอะไรอังศณาค้อนเขาหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก... “คนหื่น...” หญิงสาวต่อว่าเขาอุบอิบคนเดียวแต่ใบหน้านวลเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข...อังศณามองคนที่พาลูกไปนอนที่เตียงเด็กด้วยความอ่อนโยนทะนุถนอมอย่างรักใคร่สุดซึ้ง น้องน่านซึ่งตอนนี้อายุได้หกเดือนแล้วเริ่มกินนอนเป็นเวลารู้หลับรู้ตื่น เรียกได้ว่าเลี้ยงง่ายเลยทีเดียว ยิ่งอยู่กับคุณปู่คุณย่าและคุณยายทวดแล้ว น้องน่านนั้นเป็นดังแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว เด็กน้อยรู้กินรู้นอนและรู้ออดอ้อนคนแก่ให้หลงได้ไม่ยากเย็นเลย ซึ่งคุณปู่คุณย่านั้นรักน้องน่านมาก และช่วยเธอเลี
ตอนที่ 65.“เดี๋ยวครับคุณหมอ...” หมอโตมรเดินผ่านเคาน์เตอร์รับยาหลังจากตรวจคนไข้เสร็จแล้วก็คิดว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมอาการของอังศณากับลูก แต่ก็ต้องหยุดตามเสียงร้องเรียกของใครคนหนึ่ง“อ้าวคุณวิน วันนี้คุณก็พานางกับลูกกลับบ้านได้แล้วสินะ ผมว่าจะเข้าไปเยี่ยมอยู่พอดีเลยครับ...”หมอโตมรมองใบหน้าหล่อเหลาของปฐวินที่ผู้ชายด้วยกันยังนึกอิจฉาด้วยความรู้สึกที่เป็นมิตรขึ้น ซึ่งดูจากท่าทางของปฐวินแล้วหมอโตมรก็วางใจได้ทันทีว่า อังศณาจะได้พบกับความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนนี้ และมั่นใจว่าปฐวินจะดูแลเธอกับลูกเป็นอย่างดีอย่างแน่นอน...“ขอบคุณมากนะครับหมอโตมร” น้ำเสียงนั้นดูเก้อๆ ไปแต่มันทำให้ปฐวินดูเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว“ผมทำตามหน้าที่ครับ อีกอย่างผมก็รักนาง...”“อะไรนะ...” จากน้ำเสียงนุ่มนวลเมื่อครู่ของปฐวินกลายเป็นเสียงเข้ม ใบหน้าแดงจัดขึ้นมาทันที หมอโตมรยิ้มบางๆ ในแบบของเขา“ผมหมายถึง ผมรักนางในฐานะน้องสาว และเจ้าตัวเล็กนั่นก็เหมือนหลานของผม ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกครับ ผมรู้ดีว่าผมจะอยู่ในฐานะอะไรสำหรับนาง นางรักคุณมาก และนางรักผมในฐานะพี่ชายเท่านั้น...”“รู้ตัวก็ดีแล้ว... แต่ผมก็ต้อ
ตอนที่ 64.“นาง...” อังศณามองใบหน้าหล่อเหลาที่มีร่องรอยความอิดโรยของเขาด้วยความสับสน ระคนตื่นเต้นยินดีกับชีวิตที่กำเนิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขา อีกทั้งความอบอุ่นที่เธอได้รับจากคนตรงหน้าทำให้ความขุ่นข้องหมองใจที่มีก่อนหน้านั้นหายไปสิ้น...“นางจ๋า รู้ไหมว่าพี่หัวใจแทบสลายที่เห็นนางล้มไปต่อหน้า หากนางเป็นอะไรไปพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลยที่ไม่สามารถดูแลลูกเมียของตัวเองได้ และพี่เสียใจที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้...”“มันไม่ใช่ความผิดพี่วินนี่คะ และนางกับลูกก็ปลอดภัยแล้ว...” หญิงสาวบอกและยิ้มบางๆ ให้เขา“นางจ๋า... พี่มีอีกอย่างที่ตั้งใจจะให้นางมานานแล้ว แต่เพราะพี่เป็นคนโง่เขลาและขี้ขลาดมัวแต่กลัวสารพัดทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นและก็เกือบจะสายเกินไปที่พี่จะได้บอกนางว่า พี่รักนางเหลือเกิน คนดียกโทษให้กับความงี่เง่าของพี่ได้ไหมที่รัก... และได้โปรดแต่งงานกับพี่วินเถอะนะครับ เพราะพี่คงมีชีวิตอยู่ไม่ได้หากไม่มีนางกับลูก พี่รักนาง พี่รักลูกของเรา แต่งงานกับพี่นะคนดี...”ปฐวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงพลางหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงที่เขาเก็บถนอมสิ่งที่อยู่ข้างในไว้ให้เธอมาแสนนาน ชายหนุ่มเปิดกล่อ
ตอนที่ 63.โรบินพูดด้วยภาษาไทยชัดเจนด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม... ใครว่าคนที่มีบุคลิกอบอุ่นอ่อนโยนเช่นเขาจะไม่มีมุมเหี้ยมๆ เช่นนี้ เพราะบนเส้นทางธุรกิจของเขาก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ การมีเขี้ยวเล็บติดตัวมันก็คือสิ่งที่ต้องมี โรบินชักปืนออกมาจากเสื้อสูทเนื้อดีของตน จ่อมายังหน้าผากมันเยิ้มด้วยเหงื่อของคนขี้ขลาดอย่างจักรกริช ด้วยแววตาท่าทางที่ทำให้จักรกริชขนลุกเกรียวหนาวไปทั้งไขสันหลัง“จีจี้ตามวิลล์กับนางไป ทางนี้ผมจัดการเอง...”โรบินบอกภรรยาซึ่งแจ็กเกอร์รีนก็เดินแกมวิ่งตามหลังปฐวินที่อุ้มอังศณาไปยังรถยนต์ที่มีคนขับมารอแล้วอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันชายฉกรรจ์หลายคนก็กรูเข้าไปในบ้าน แจ็กเกอร์รีนมองตามอย่างงุนงง เธอจำได้ว่าหนึ่งในชายเหล่านั้นมีคนของโรบินรวมอยู่ด้วยหลายคนทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดที่ว่าแจ็กเกอร์รีนเองก็ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเมื่อตอนนี้ห่วงเพื่อนรักมากกว่า เพราะอังศณาอาจจะคลอดก่อนกำหนด...“หยุดเดินบ้างก็ได้นะลูกปัด เดี๋ยวพื้นโรงพยาบาลเขาจะสึกไปเสียก่อน...”คุณปัทมาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องคลอดอย่างกระวนกระวายใจจนคุณวิลเลี่ยมต้องออกปากให้นางหยุ
ตอนที่ 62.“ครับ... ไม่คิดเลยนะครับว่าจะมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้”ปฐวินพูดเสียงเย็นชาปรายตามองคุณลินดาเพียงเล็กน้อยเพราะเขากำลังจับจ้องมองคนที่รักไม่วางตากลัวว่าชายร่างสูงใหญ่คนนั้นจะทำร้ายเธอ“ผมว่าพวกคุณปล่อยตัวคนของเราดีกว่าแล้วมาเจรจากันดีๆ พวกเราไม่ต้องการให้เกิดอันตรายหรือเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น”โรบินพูดขึ้นเพื่อให้คนเหล่านั้นได้ลดคามตึงเครียดลงและเพื่อถ่วงเวลาไว้ก่อน“พูดง่ายๆ ก็ดี... ผมเองก็ไม่อยากมีเรื่อง เฮ้ย พวกมึงเอามีดลงก่อน...”จักรกริชซึ่งคิดวิเคราะห์แล้วว่าหากจะดันทุรังเขาจะต้องเสียลาภก้อนใหญ่ไปแน่ๆ ซึ่งการที่ปฐวินมาถึงที่นี่ได้ นั่นแสดงว่ามันไม่ธรรมดา เขาควรจะเลือกเอาเงินไว้ก่อนแล้วค่อยหาทางหนีเอาตัวรอด เพราะเมื่อถึงขั้นนี้แล้วจักรกริชมั่นใจได้เลยว่า ชายหนุ่มซึ่งรินนภาหมายปองนั้นไม่มีทางปล่อยให้เขาลอยนวลแน่ๆ ดังนั้นมันจะต้องมีแพะคอยรับบาปแทนเขา... คนที่ทำชั่วโดยสันดานเริ่มคิดวางแผนหนีไปพร้อมกับเงินที่คิดว่าตนจะได้ในเวลาอันใกล้นี้“ปล่อยตัวนางก่อนได้ไหม ดูท่าทางเธอจะไม่ไหวแล้ว”ปฐวินเริ่มกังวลเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัดของอังศณาทั้งเธอยังนิ่วหน้าเหมือนเจ็บปว
ตอนที่ 61.จักรกริชคิดอย่างคนละโมบและเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เรื่องพวกนี้เขาทำมานักต่อนักแล้ว และตอนนี้คุณลินดาไม่รู้ว่าเขากำลังหนีการจับกุมของตำรวจด้วยข้อหาการค้าประเวณีและยาเสพติดอยู่ พอดีรู้ว่ารินนภากลับมาเมืองไทยจึงหวนกลับมาหาสองแม่ลูกนี้อีกครั้ง และเขาเองก็ยังมีไม้เด็ดที่จะบีบบังคับให้รินนภาทำงานให้เขาได้อีกนานด้วย และเขาก็ไม่ผิดหวังเลยสักนิดเมื่อคุณลินดายังคงเป็นผู้หญิงแก่โง่ๆ บ้าตัณหาที่หลอกได้ง่ายอยู่เช่นเดิม...“แล้วจักรจะให้พี่ทำอย่างไรก็บอกมา” คุณลินดาพูดเหมือนเหนียมอายจักกริชก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ“พี่ก็เป็นคนถ่ายคลิปสิครับ หรือถ้าพี่อยากจะแจมกับเราก็ค่อยเปลี่ยนกันถ่ายวีดีโอ สนุกนะครับคุณพี่ได้เปลี่ยนบรรยากาศแบบเซ็กซ์หมู่ด้วยตื่นเต้นดีออก... แล้วคุณพี่จะสนุกจนลืมเซ็กซ์แบบเดิมๆ ไปเลย แล้วผมกับคุณพี่ก็ยังมีเงินใช้แบบสบายๆ ด้วย เสร็จงานคราวนี้เราไปฮาวายกันนะครับคุณพี่ ผมรู้นะว่าคุณพี่อยากจะไปอวดหุ่นเป๊ะเวอร์แบบนี้ที่ฮาวาย...”จักรกริชเอ่ยด้วยน้ำเสียงหื่นกระหายพลางลูบไล้ต้นขาของคุณลินดาเพื่อสร้างอารมณ์ร่วม ซึ่งมันก็ทำให้ผู้ที่มักมากเช่นคุณลินดาหลงคล้อยตามได้ไม่ยาก “ก็ได้ๆ แต่