Semua Bab Love by Mission (The Billionaire's Spy): Bab 101 - Bab 110

( Emeryn’s POV ) Magkasama kaming naglalakad ni Dreymon papalayo habang hawak nito ng mahigpit ang aking kamay na para bang sinisigurado niya na hindi ako makakatakas. Hindi ko alam kung saan kami patungo pero nasisiguro ko na gusto niyang lumayo kami dahil kanina pa siya gigil na saktan na naman ako. At sa kabila ng kagandahan ng lugar ay wala akong maapuhap na kasiyahan sa aking puso. Hindi ko magawang mag enjoy dahil wala na rin namang ibang patutunguhan ang buhay ko sa tuwing magkasama kami kundi saluhin ang galit niya. Tipong ako ang taong kailangang pahirapan, hindi ang mahalin. Ganoon ang pinaparamdam niya sa akin. Malakas ang buhos ng alon. Ramdam ko ang alat ng tubig dagat sa aking pisngi dahil kasabay na humahampas ang hangin. Bigla na lamang siyang huminto saka mariing nakaharap sa akin, matalim ang mga mata. "Ang galing mong magpanggap sa harapan ni granny, like you fucking cared about her huh! Kung alam niya lang na ikaw ang may kagagawan sa panlalason sa ka

Mataas na ang araw nang marinig ko ang tunog ng gulong ng isang mamahaling kotse sa harap ng resort. Kasalukuyan akong nasa balkonahe ng villa, nakaupo sa silyang kawayan at hawak-hawak ang tasa ng kapeng halos lumamig na. Wala naman talaga akong ganang uminom, pero para bang may gusto lang akong gawin para kahit papaano ay makalimutan ang nararamdaman ko na kagabi pa hindi mawala wala.Ilang minuto lang ay bumukas ang pinto ng kotse. Bumaba ang isang nakapamilyar na babae, nakasuot ito ng pulang bestida, sexy at hapit na hapit sa katawan ang suot nito. Matangkad, maputi, at sumisigaw ng karangyaan ang awra. Iyong tipo ng awra na ganitong ganito na nung unang araw na makilala ko siya.Paano ko nga ba makakalimutan ang araw na iyon? Ang araw na pinahiya ako nito at hinamak sa isang high end na department store pero si Dreymon ang naging tagapagtanggol ko.Pero ngayon, tila ba kay bilis nagbago ng panahon at sa isang iglap lang ay silang dalawa na ang magkaramay at magkakampi sa pang aa

LOVE BY MISSION KABANATA 104 Kita ko ang gulat sa mga mata ng lalaki. “Husband? Are you sure Mr? But you are enjoying with someone else while your so called wife is alone here.” Walang paligoy ligoy na sagot nito habang nakakunot pa ang noo. Napaawang ako kasabay ng pamimilog ng aking mata dahil alam kong isang malaking sampal ang sinabi nito sa makapal na mukha ni Dreymon. Sa wakas ay may tao ring nakapagsabi ng mga salitang ito na gustong gusto kong isambulat ngunit hindi ko naman magawang isatinig dahil ayaw ko namang isipin ni Dreymon na masyado akong assumera gayung mag asawa lang naman kami sa papel. Kaso sumusobra na rin itong ginagawa niya sa ‘kin. Harap harapan na ang pang iinsultong ito gayung pwede naman sana silang maglampungan ni Sophie sa pribadong lugar, iyon bang hindi nakikita ng mga mata ko. Pansin ko ang mas lalong pag igting ng panga ni Dreymon at nakatiim bagang pa itong nilapitan ang lalaki. “Who the he*ll are you para mangialam? It’s none of your fucking

Dati kong kanlungan itong karagatan. Kung saan ko natatagpuan ang kapayapaan at kapanatagan sa aking puso sa tuwing marami akong iniisip, kahit pa noong bata pa ako sa bahay- ampunan. Pero ngayong nasa resort ako kasama sina Dreymon at Sophie, pakiramdam ko ay pati ang mga alon ay nangungutya na rin sa akin. Kasalukuyan akong nakaupo sa gilid ng buhanginan, nakatanaw na naman sa kanilang dalawa. Matapos ang nangyari kanina sa dining area ay tinangay agad ni Dreymon si Sophie papaalis na para bang inilalayo sa akin para di ko masaktan o magawan ng masama. Ganoon niya protektahan ang higad na yon. Mas pinaniwalaan at pinanigan niya pa nga kahit na gumagawa lang naman ng kwento ang bruhang higad para mas lalo akong mapasama. And as usual, ako na naman ang may kasalanan at napakasama sa mga mata niya! Pero nagpatuloy pa rin ako sa pagkain kanina para sa baby ko at pagkatapos ay saka na ako dumiritso dito. Alam kong mahigpit akong pinagbawalan ni Dreymon na lumabas at doon lang s

“Since okay lahat ng tests mo and your bills are settled na rin kaya pwede ka ng lumabas. Basta huwag mong kalimutan iyong mga bilin at paalala ko sayo.” Wika ni doktora nang makabalik ito bandang hapon na. Tipid akong ngumiti, gustuhin ko mang maging maganda ang mood ko sa balita nito ay hindi ko magawa. Sino ba naman ang magiging masaya gayung magmula ng dinala ako rito ay wala man lang kahit isa na dumalaw sa akin. Maging si Dreymon na siyang nagdala sa akin.Sabagay, bakit ko pa nga ba iyon iniisip gayung wala na ngang paki sa akin ang lalaking yon. At kung iniligtas man niya ako, alam ko na may dahilan siya na pabor sa kanya.Tsaka, pabor din naman sa akin na wala siya rito dahil nakalimutan ko ring abisuhan si doktora last time na ilihim ang natuklasan nitong pagdadalang tao ko. So, dapat pa nga akong magpasalamat kung tutuusin di ba? Sadyang nadala lang talaga ako ng kalungkutan at pag iisa without thinking na mas maigi pa nga ito.“Salamat po doktora. Matanong ko lang po dok,