LOGINShare
บทที่ 48 ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนี้
Last Updated:
2025-05-20 14:36:41บทที่ 48
“กลัวแทบตาย” นาตาเซียนั่งกุมมือที่เย็นเฉียบของตัวเองแน่น เหงื่อแตกท่วมตัวแล้วตอนนี้ ลูคัสเองก็ลอบถอนหายใจโล่งอกเหมือนกัน เพราะกลัวตำรวจคนนั้นจะขอดูเอกสารเข้าประเทศ แต่อาจจะเป็นเพราะใบหน้าของนาตาเซียคล้ายคลึงคนในประเทศนี้ก็เป็นได้ถึงไม่ถาม หรือไม่ตำรวจก็คิดไม่ถึง จนลืมทำหน้าที่ไป
“กลัวก็อย่าออกไปไหน คราวหน้าคงไม่โชคดีแบบนี้” ลูคัสได้ทีเอ่ยห้ามนาตาเซียอีกครั้ง ชายหนุ่มหยิบกระดาษที่นายตำรวจคนนั้นยื่นให้นาตาเซียขึ้นมาอ่าน ก่อนจะหัวเราะออกมา เพราะนี่มันคือข้อปฏิบัติของชาวต่างด้าวที่ออกนอกพื้นที่ ว่าต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้าง ชายหนุ่มส่ายหน้าให้กับกระดาษแผ่นเดียว ที่ทำเอาเขาหายใจไม่ทั่วท้องขณะที่นาตาเซียกำลังขวัญเสียเรื่องการอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียแบบผิดกฎหมายโดยไม่ตั้งใจของตัวเอง ภีรดลนั้นก็เริ่มจ้างนักสืบให้ออกตามหาตัวนาตาเซียด้วยเหมือนกัน แม้จะมีชื่อเจ้าของเครื่องบินลำนั้นมาแล้ว แต่การจะตามหาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ถึงจะยากปานใดภีรดลก็ไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มพยายามใช้เงินยัดใต้โต๊ะเจ้าหน้าที่สนามบิน เพื่อขอดูข้อมูลของคนที่ชื่อล
Latest chapter
กลรักซาตานร้าย บทที่ 48 ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนี้
บทที่ 48“กลัวแทบตาย” นาตาเซียนั่งกุมมือที่เย็นเฉียบของตัวเองแน่น เหงื่อแตกท่วมตัวแล้วตอนนี้ ลูคัสเองก็ลอบถอนหายใจโล่งอกเหมือนกัน เพราะกลัวตำรวจคนนั้นจะขอดูเอกสารเข้าประเทศ แต่อาจจะเป็นเพราะใบหน้าของนาตาเซียคล้ายคลึงคนในประเทศนี้ก็เป็นได้ถึงไม่ถาม หรือไม่ตำรวจก็คิดไม่ถึง จนลืมทำหน้าที่ไป“กลัวก็อย่าออกไปไหน คราวหน้าคงไม่โชคดีแบบนี้” ลูคัสได้ทีเอ่ยห้ามนาตาเซียอีกครั้ง ชายหนุ่มหยิบกระดาษที่นายตำรวจคนนั้นยื่นให้นาตาเซียขึ้นมาอ่าน ก่อนจะหัวเราะออกมา เพราะนี่มันคือข้อปฏิบัติของชาวต่างด้าวที่ออกนอกพื้นที่ ว่าต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้าง ชายหนุ่มส่ายหน้าให้กับกระดาษแผ่นเดียว ที่ทำเอาเขาหายใจไม่ทั่วท้องขณะที่นาตาเซียกำลังขวัญเสียเรื่องการอยู่ในประเทศซาอุดีอาระเบียแบบผิดกฎหมายโดยไม่ตั้งใจของตัวเอง ภีรดลนั้นก็เริ่มจ้างนักสืบให้ออกตามหาตัวนาตาเซียด้วยเหมือนกัน แม้จะมีชื่อเจ้าของเครื่องบินลำนั้นมาแล้ว แต่การจะตามหาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ถึงจะยากปานใดภีรดลก็ไม่ยอมแพ้ ชายหนุ่มพยายามใช้เงินยัดใต้โต๊ะเจ้าหน้าที่สนามบิน เพื่อขอดูข้อมูลของคนที่ชื่อล
กลรักซาตานร้าย บทที่ 47 แผนกชุดชั้นในสตรี
บทที่ 47“รู้แล้ว นายก็ถอยออกไปสิ ไปยืนห่างๆ เลยนะ” หญิงสาวผลักไหล่ชายหนุ่มให้ออกไปจากแผนกชุดชั้นในสตรี เพราะตอนนี้พนักงานเอาแต่มองเธอเป็นตาเดียวแล้ว ลูคัสเดินยิ้มกลับออกไป เพราะสะใจที่ได้แกล้งนาตาเซียหญิงสาวเลือกชุดชั้นในเป็นนาน เพราะปกติก็ต้องเลือกแบบที่ชอบแล้วต้องลองเพื่อดูว่าใส่ได้พอดีหรือเปล่า ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องปกติที่ นาตาเซียจะใช้เวลาในแผนกนี้นานหากต้องซื้อจริงๆ เพราะบราบางตัว แม้จะสวยจนถูกใจ แต่พอลองสวมใส่แล้วมันไม่ได้รูปเล็กบ้าง ใหญ่บ้างแล้วแต่แบรนด์ คันเป็นผื่นเพราะลูกไม้หรือเนื้อผ้าบ้าง เธอก็ไม่ซื้อเด็ดขาด ส่วนลูคัสไม่เข้าใจผู้หญิงในส่วนนี้ ชายหนุ่มเห็นว่านานแล้วจึงเดินเข้ามาตาม“แบบนี้ไม่มีไซซ์คัพคุณผู้หญิง” คำพูดที่พนักงานเอ่ยกับนาตาเซียนั้น ลูคัสได้ยินเข้าพอดี เพราะเขายืนอยู่ข้างหลังเธอ“ว้า...น่าเสียดาย” นาตาเซียย่นจมูกให้ เพราะเธอชอบแบบในมือของพนักงานจริงๆ ลองสวมแล้วแต่คัพนี้มันใส่ไม่ได้ รู้สึกแน่นไป“ลองรุ่นอื่นดูไหมคะ แบบนี้ชอบไหม?” พนักงานสาวพยายามเสนอทางเลือกให้น
กลรักซาตานร้าย บทที่ 46 เลือกบรา
บทที่ 46ลูคัสมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ แม่บ้านของเขาลงไปนั่งเล่นชักจะมากไปแล้ว ป่านนี้ยังไม่กลับขึ้นมาบนห้อง คงนั่งเพลินจนไม่รู้หน้าที่ก็ได้ ว่านี่มันจะบ่ายโมงแล้ว แต่เธอยังไม่ขึ้นมาจัดข้าวเที่ยงให้เขาอีก ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาหนักๆ ใช่ว่าเขาจะไม่คิดเรื่องที่คริสโตเฟอร์เสนอมา แต่พอนึกว่าเป็นคนไทย เขาเป็นต้องพักเรื่องไว้ก่อนค่อยกลับมาคิด จนบางครั้งก็ลืมๆ ปัญหานั้นไปเหมือนกันครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มทิ้งทุกอย่างที่มีคำว่าไทย คนไทย ประเทศไทย ออกไปจากความคิด ก่อนจะเดินลงไปหานาตาเซีย เมื่อมาถึงตัวลูคัสก็คว้าข้อมือบางให้ลุกขึ้น ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงหญิงสาวไปยังรถเบนซ์คันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าบริษัท“จะไปไหน?” นาตาเซียพยายามยื้อตัวเองไว้เต็มที่แล้ว แต่ร่างบางก็ปลิวไปตามแรงของชายหนุ่ม ซึ่งมีหรือที่แรงน้อยนิดของเธอจะสู้ได้ ก่อนจะถึงรถก็เอ่ยถาม เพราะเห็นคนเปิดประตูรถรอไว้แล้ว“ห้าง” ลูคัสเอ่ยตอบสั้นๆ ก่อนจะจับนาตาเซียยัดเข้าไปในรถ ชายหนุ่มก้าวตามมาติดๆ เหมือนกัน แล้วเอ่ยสั่งคนขับรถให้ขับออกไปยังสถานที่ที่เขาบอก“ห้าง...ไ
กลรักซาตานร้าย บทที่ 45 เรื่องนี้ไม่ผ่านการอนุมัติ
บทที่ 45“จริงๆ ค่ะ มันไม่มีอะไรน่าห่วงอย่างที่คุณกังวลหรอก” หญิงสาวเอ่ยให้ชายหนุ่มเข้าใจ แม้จะกลัวยามอยู่กับลูคัส แต่เขาก็ไม่ได้เหี้ยมโหดมากมายจนทนอยู่กับเขาไม่ได้สักหน่อย แค่บางครั้งอยากข่วนหน้าบ้างเท่านั้นเอง ก็เพราะความยียวนและคำพูดไม่รื่นหูของผู้ชายห่ามๆ ปากเสียอย่างลูคัสถ้าเขาเหี้ยมโหดป่านนี้คงฆ่าเธอไปนานแล้ว อีกอย่างคนอย่างนาตาเซียก็รักษาคำพูดด้วย ในเมื่อบอกแล้วว่าจะมาทำงานใช้หนี้ให้ เธอก็จะทำตามกำหนด แต่ถ้าเหลืออดกว่านั้นค่อยว่ากันอีกที“ได้ยินแบบนี้ผมก็สบายใจ” คริสโตเฟอร์ค่อยยิ้มออกหน่อย แม้จะไม่เชื่อสิ่งที่นาตาเซียพูดสักเท่าไหร่นักก็ตาม แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าหวาดกลัวหรือต้องการหลบหนีจากที่นี่สักหน่อย ถ้าถึงขั้นนั้นเขาค่อยยื่นมือช่วยเธอมันคงไม่สายไป ถึงจะอยากรู้ความเป็นมาเป็นไปว่าเธอมาเป็นแม่บ้านของลูคัสได้ยังไงมากแค่ไหน แต่คริสโตเฟอร์ก็ไม่ถามเกี่ยวกับประเด็นนั้นชายหนุ่มถามนาตาเซียเรื่องรอบๆ ตัวเธอเสียมากกว่า ทั้งการเรียนชอบหรือไม่ชอบอะไร พร้อมทั้งเล่าเรื่องตลกๆ บ้าๆ ของตัวเขาให้เธอฟังด้วย จึงได้ยิน
กลรักซาตานร้าย บทที่ 44 ใช้ความอดทน
บทที่ 44“ลืม...ได้ไง?” ได้ยินคำว่าลืม นาตาเซียก็เดินปรี่เข้ามาหาชายหนุ่มที่โต๊ะทำงานทันที“ก็คนมันลืม ให้ทำไงได้”“กลับไปเอาตอนนี้เลยได้ไหม” หญิงสาวส่งแววตาเว้าวอนมาให้ แต่ลูคัสกลับส่ายหน้า ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงแข็ง“ไม่ได้”“ทำไม?” เครื่องหมายคำถามขึ้นรอบตัวนาตาเซียไปหมด นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ อะไรของเขาหนักหนาก็ไม่รู้ เผด็จการ ชาติที่แล้วเกิดเป็นฮิตเลอร์หรือยังไงกัน นาตาเซียบ่นอุบกับตัวเอง“ทำงาน” ลูคัสอยากหัวเราะกับท่าทางของนาตาเซีย เธอคงโกรธมากแล้วแน่ๆ เห็นยืนกำหมัดแน่นแบบนั้น“ใจร้าย” หญิงสาวทำหน้างอง้ำส่งไปยังชายหนุ่ม“เพิ่งรู้เหรอ”“รู้นานแล้ว” นาตาเซียเอ่ยตอบทิ้งหางเสียง อยากกรี๊ดออกมาดังๆ ให้หายอึดอัดเสียจริง ผู้ชายอะไรเข้าใจยากที่สุด เดี๋ยวผีเข้าผีออก“ก็ดี กลับไปนั่งที่โซฟานาตาเซีย ถ้าว่างมากก็เอากระดาษกับดินสอไปวาดๆ ขีดๆ อะไรไร้สาระของเธอไป” ลูคัสดึงสติขอ
กลรักซาตานร้าย บทที่ 43 เรื่องส่วนตัวของฉัน
บทที่ 43เสียงจานกระเบื้องหล่นกระแทกพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้ลูคัสเงยหน้าขึ้นมองคนตัวการด้วยสายตาดุๆ เห็นแววตาพิฆาตแบบนั้นนาตาเซียก็ลนลานรีบลงไปนั่งยองๆ เก็บเศษจานที่กระจัดกระจายให้เรียบร้อยทันที แต่ความรีบของหญิงสาวก็ส่งผลให้เศษจานคมๆ บาดนิ้วชี้ข้างซ้ายเป็นทางยาวจนเลือดไหล“อุ๊ย!” นาตาเซียมองเลือดที่ไหลออกมาจากนิ้ว หน้าซีดลงไปทุกขณะจนแทบไม่มีเลือดให้เห็น ไม่กล้าเอานิ้วไปกดห้ามเลือด เพราะความกลัวเลือดตั้งแต่เด็กทำให้สมองไม่สั่งงานอะไรแล้ว หญิงสาวตัวโยกไปมาเหมือนจะล้ม จากที่นั่งยองๆ ตอนนี้เธอก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้นที่เต็มไปด้วยเศษจานทันที“นาตาเซีย” ลูคัสได้ยินเสียงร้องนั้นของหญิงสาวก็รีบลุกจากเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะก้าวยาวๆ มาหา ชายหนุ่มเข้าไปพยุงตัวนาตาเซียไว้ทันก่อนที่เธอจะล้มนอนกับพื้น หญิงสาวมองเห็นภาพเขารางๆ เท่านั้น และนั่นเป็นภาพสุดท้ายเท่าที่สติยังมีอยู่ลูคัสอุ้มตัวนาตาเซียขึ้นไปนอนบนโซฟาตัวยาว ก่อนจะใช้มือกดแผลห้ามเลือดให้เธอ ที่ตอนนี้เป็นลมหมดสติไปแล้ว หน้าซีดแบบนี้ไม่เหลือเค้าความแสบให้เห็นเลย บาดแผลของนาตาเซียค่อนข้างยา
กลรักซาตานร้าย บทที่ 42 เสร็จสักที
บทที่ 42“อ้าว...ลูคัส กำลังกินข้าวเช้าเหรอ โทษทีนะ เข้ามาแบบไม่ได้บอก” คริสโตเฟอร์ ชายหนุ่มชาวอเมริกันหัวหน้าฝ่ายกฎหมายของบริษัทลูคัสเอ่ยขอโทษขอโพย แต่ใจจริงนั้นก็ตั้งใจเข้ามาขัดจังหวะนั่นแหละ เพราะเห็นแม่บ้านเจ้านายหนุ่มกลับออกไปแล้ว แต่หญิงสาวตาคมที่เห็นยังไม่ออกมา จึงวัดใจขอเข้ามาดูหน่อย“ไม่เป็นไร มากินด้วยกันสิคริส” ลูคัสปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้นิ่งเหมือนปกติ ช่างแตกต่างกับผู้ชายที่นั่งต่อปากต่อคำกับนาตาเซียสิ้นเชิง การสนทนาของทั้งคู่นาตาเซียเข้าใจดี เพราะใช้ภาษาอังกฤษกัน แต่บางครั้งลูคัสก็ชอบพูดภาษาไทยใส่เธอด้วย คงแอบด่าล่ะสิ คิดว่าเธอฟังไม่รู้เรื่อง อย่าได้ฝัน“ได้เหรอ ในเมื่อคุณกำลังเดทกับแฟน” ชายหนุ่มผู้มาใหม่ถามเป็นการหยั่งเชิง“ไม่ใช่นะคะ” นาตาเซียนั้นรีบค้านคำว่าแฟนที่ได้ยินทันที“ไม่ใช่เดท แล้วนี่ก็ไม่ใช่แฟน เธอเป็นแม่บ้านฉัน” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ หันไปส่งแววตาเขียวๆ ให้ อะไรมันจะรีบปฏิเสธปานนั้น ไม่ใช่แฟน แต่ได้กอด ได้จูบ ได้จับมาแล้ว จะเรียกว่าอะไรดี&nbs
กลรักซาตานร้าย บทที่ 41 ใจร้ายเป็นยักษ์
บทที่ 41“ถ้าฉันยอมทำตามง่ายๆ นายต้องลดเวลาลง” หญิงสาวเอ่ยบอก เพราะเขามีแต่เพิ่มเวลาขึ้นตามใจชอบแบบนี้ เธอแย่กันพอดี ต้องแฟร์กันบ้าง“คิดดูก่อน” ลูคัสอยากหัวเราะกับท่าทางต่อรองของเธอ“หกวัน” ขณะที่ลูคัสทำท่าคิดที่ไม่ได้จริงจังอะไร นาตาเซียก็รีบบอกเวลาของเธอทันที เพราะนับวันที่มาถึงหักลบออกไปจากเวลาที่ตกลงกันตามที่เธอเข้าใจ ตอนนี้มันต้องเหลือเพียงหกวันเท่านั้น“หกวัน...ฝันกลางวันเอาหรือไง” คำพูดเจ็บแสบของลูคัส ทำให้นาตาเซียแทบเต้น“ได้ไง” หญิงสาวคิ้วขมวด“ยี่สิบเก้าปีกับสามร้อยหกสิบห้าวัน” ลูคัสเอ่ยตอบแบบชัดถ้อยชัดคำว่าเวลาของนาตาเซียเหลืออีกกี่ปี กี่วัน“อะไร...ยี่สิบเก้าปีกับสามร้อยหกสิบห้าวันของนาย” นาตาเซียตงิดๆ ในใจว่าเขาต้องเอาเรื่องเมื่อคืนมาพูดแน่นอน แต่สิ่งที่คิดไว้ก็ไม่มีผิดเลยจริงๆ หญิงสาวกำหมัดแน่นแล้วแน่นอีก“ก็เรื่องเมื่อคืน หรือจะให้ฉันทวนความจำ”“ไม่ต้อง แล้วทำไมลดไปแค่วันเด
กลรักซาตานร้าย บทที่ 40 ขัดคำสั่ง
บทที่ 40“สวย” น้ำอ้อยเอ่ยกับตัวเองเบาๆ พอเห็นนาตาเซียเดินเข้ามาในครัว เพราะหญิงสาวดูสวยโดดเด่นมาก แม้จะสวมเพียงเสื้อผ้าแสนธรรมดาก็ตาม พอเห็นสายตาที่น้ำอ้อยมองมายังตน นาตาเซียก็ก้มดูตัวเองทันที ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะป้า”“เปล่า ไปกันเถอะ” น้ำอ้อยละสายตาจากหญิงสาว ก่อนจะหยิบปิ่นโตและกระเช้าอาหารเช้าบวกเที่ยงของลูคัสเดินไปยังรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน ซึ่งนาตาเซียก็ช่วยถืออีกคนด้วยเช่นกัน เมื่อจัดวางของเรียบร้อยทั้งคู่ก็นั่งรถตรงไปยังบริษัทของลูคัสที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลกันมากนัก ซึ่งเป็นจุดเดียวกับที่นาตาเซียเห็นเมื่อคืน ว่ามันคือโดมแสงสว่างๆ แต่ภาพในตอนเช้าเธอมองเห็นอะไรได้กว้างกว่านั้นนาตาเซียไม่ได้ตื่นตาตื่นใจกับภาพการขุดเจาะน้ำมันแบบนี้สักเท่าไหร่นัก เพราะที่บรูไนก็มีธุรกิจประเภทนี้อยู่ จึงเห็นจนชินตาไปแล้ว แต่ที่หญิงสาวสนใจนั่นคือบ้านเรือนของผู้คน ตอนมาเมื่อคืนเธอไม่ยักจะเห็น แถมยังมีร้านรวงขายของมากมายเสียด้วย ภาพความเป็นอยู่ของคนที่นี่ดูเรียบง่ายประมาณสิบนาทีรถเบนซ์
You may also like
