All Chapters of Her Possessive Sugar Ninong (SPG): Chapter 91 - Chapter 100

SAMUEL "Interesado ka ba talaga kay Valerie? Iyong crew? Bakit? Porke maganda siya? Ang dami-daming babae diyan, Samuel! Huwag ka naman sa ganoon!" saad ni Shaun. Matalim niyang tiningnan ang kaibigan niya. "Gagó ka talaga. Parang ayoko ng maging kaibigan ka." Napalunok ng laway si Shaun. "Ha? Bakit naman? Ano ba ang ginawa ko sa iyo?" "Wala pero masyado kang mayabang. Si mommy, hindi kami tinuruan ng ganiyan. Kahit na napakayaman ni mommy, ni minsan hindi ko siya narinig na nagyabang. Kaya kaming dalawa ng kapatid kong si Hector, hindi kami nagyayabang eh.. Ba't ikaw, ang yabang mo?" inis na tanong niya kay Shaun. Napayuko si Shaun at tila napahiya. Kahit si Samuel, naa-amaze sa kayamanan ng mommy Samarah niya. Pero hindi talaga nagyayabang ang mommy niya. Ganoon din ang daddy Hendrix niya. Kaya bilib siya sa mga magulang niya. Mahilig pang tumulong sa kapwa. "Pasensya na, Samuel. Nahahawa kasi ako sa mga magulang ko. Alam mo na, anak nila ako," nakayukong sabi ni Shaun.

SAMUEL KINABUKASAN, MAY ngiti sa labi si Samuel nang pumasok siya sa klase. Kailangan niyang magsipag na sa pag-aaral para malaking allowance ang matatanggap niya sa mga magulang niya. Kapag nakapagtapos na siya, may makukuha siyang malaking pera. At siya na rin ang hahawak ng iba nilang negosyo. "Ganado ka yatang mag-aral ngayon?" tanong ni Shaun sa kanya. "Kailangan eh. Ayoko ng bumagsak pa. Ang tanda ko na. Twenty five years old na ako, nandito pa rin ako sa college. Gusto ko ng hawakan ang business ng pamilya namin," sagot ni Samuel sa kaibigan. "Ganoon? Sabagay, sana lang talaga pansindi mo iyan. Sana nga, makapagtapos ka na. Nang sa ganoon, hindi ka na pagagalitan pa ng mommy mo." Simpleng tango lang ang sinagot ni Samuel sa kanyang kaibigan. Talagang nakinig siya sa bawat subject na pinasukan niya. Gusto na rin talaga niyang makapagtapos ng pag-aaral. Hindi niya alam sa kanyang sarili kung bakit gusto niyang tulungan si Valerie. Pero hindi sa parang bibigyan niya la

VALERIE ISANG BUWAN ANG LUMIPAS, natanggap ni Valerie ang unang sahod niya bilang kasambahay ni Samuel. Masayang-masaya siya dahil ngayong lamang siya nakatanggap ng ganoong pera. Ipinadala niya agad sa pamilya niya ang kalahati. Masaya siyang makitang nagpapagaling na ang kanyang ama. Ang sumunod sa kanya na pinagkakatiwalaan niya, ang humahawak ng perang pinadadala niya. Ipinapakita ng kapatid niya kung ano ang mga pinamimili nito. "Masayang-masaya ka yata ngayon. Ang lawak ng ngiti mo sa labi," tanong ni Chase sa kanya. "Oo kasi sumahod na ako sa part time ko at nakapagdala kaagad ako sa pamilya ko," sagot niya sa binata. "Ah okay. Mabuti naman kung ganoon. Sa akin nag-o-offer si tita. Baka raw sa susunod na taon, dalhin niya ako sa ibang bansa. Gusto ko ring magtrabaho sa ibang bansa. Ikaw? May balak ka bang magtrabaho sa ibang bansa?" Pumiksi si Valerie. "Hindi ko alam eh. Baka kasi malungkot ako ng sobra doon. At isa pa, masyado pa akong bata. Eighteen years old pa

VALERIE KINABUKASAN, TULALA si Valerie habang nagluluto. Iniisip niya ang ginawang pagyakap sa kanya ni Samuel. Pati na ang sinabi nito sa kanya. Umiling-iling siya. "Tsk. Nakainom lang siya kaya nasabi niya ang bagay na iyon. Trip niya lang ako," bulong niya sa sarili bago nagprito ng itlog. Patapos na siyang magsangag nang bumaba si Samuel. Hinihilot-hilot ni Samuel ang kanyang ulo. Masakit ang ulo niya. Nakatingin lamang siya sa binata at pilit na pinakalma ang sarili. Nagsisimula na naman kasing bumilis ang tibok ng puso ni Valerie sa hindi maipaliwanag na dahilan. "Mag-almusal ka na. Nagluto ako ng soup para matanggal ang hang-over mo. Lasinggero ka talaga, 'no?" pagtataray niya sa binata. Humaba ang nguso ni Samuel. "Hindi naman. Kapag may okasyon lang ako umiinom." "Oo nga kapag may okasyon lang pero sobra-sobra naman ang paglaklak mo. Talagang sasakit ang ulo mo niyan. Nagmaneho ka pa ng lasing. Bahala ka sa buhay mo. Hindi mo masasabi ang disgrasya," saad niya

VALERIE MASAYANG UMUWI SI VALERIE sa bahay ng kanyang tita Anne. Ngunit wala siyang natagpuang tao roon. Nagtanong siya sa kapitbahay nila at nalamang nasa ospital ang kanyang tiyahin. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Valerie at dali-dalinv nagtungo sa ospital. Labis ang kabang nadarama niya sa mga oras na iyon. At habang nasa jeep siya, panay ang agos ng kanyang luha. Nagdarasal siya na sana, nasa ligtas na kalagayan ang kanyang tiyahin. Pagkadating niya sa ospital, agad niyang hinanap kung nasaan ang room ng kanyang tiyahin. Dali-dali siyang nagtungo doon. At pagkadating niya, nakita niya ang umiiyak niyang pinsan na si Lyka. At sa kama doon, nakahiga ang kanyang tita Anne. Wala na itong mga binti. "Ti-Tita..." garalgal ang tinig niyang sabi. Lumapit sa kanya ang kanyang pinsan at saka siya nito niyakap. Panay ang iyak ni Lyka habang siya ay ganoon din. Ngunit tahimik lang siyang umiiyak. Umaagos lang sa mata niya ang kanyang luha. "Ate Valerie... si mama... si