All Chapters of Her Possessive Sugar Ninong (SPG): Chapter 131 - Chapter 140

VALERIE "Huwag kang kabahan. Nagkita na kayo ni mommy, 'di ba? Hindi ka na dapat kabahan pa. Mabait ang mommy ko. Magkakasundo kayong dalawa. Parang katulad mo rin iyon kung magsalita," nakangiting sabi sa kanya ni Samuel. Huminga ng malalim si Valerie. Hindi niya talaga maiwasang kabahan. Pero ramdam naman niyang magiging maayos ang lahat dahil magaan ang loob niya sa mommy ni Samuel. Sa unang pagkikita pa lang kasi nila, nakita na niya ang saya sa mga nito habang kausap siya. Walang halong kaplastikan. Ramdam niyang ganoon talaga ang mommy ni Samuel. Kwela. Masarap kausap. "Halika ka na, love," malambing na sabi ni Samuel bago hinawakan ang kamay ni Valerie. Matamis na ngumiti si Valerie. Hindi maipaliwanag na saya ang kanyang nararamdaman dahil ngayon, official na silang may relasyon ni Samuel. Talagang sila na. Wala ng halong biro at kalokohan. At masasabi ni Valerie na masarap sa pakiramdam na mayroon na silang relasyong dalawa. May karapatan na siyang magselos at magal

VALERIE LUMIPAS PA ANG DALAWANG LINGGO, lalong naku-curious ang mga tao doon sa nobya ni Samuel. Natatawa na lamang si Valerie sa mga chismis na naririnig niya. Kaya naman nabanggit niya kay Samuel na ayos na sa kanya kung ipakikilala siya nito. "Natatawa ako kay ma'am Jess. Todo papansin kay Mr. Walker. Umaasang maaagaw niya mula sa girlfriend! Galawang ahas eh," naiiling at nanghuhusgang sabi ni Eli. Kumibot ang labi ni Valerie at sumilay ang manipis na ngiti roon. Alam na alam niya ang ginagawa ni Jess na panlalandi sa kanyang nobyo dahil siya ang madalas na nagre-reply kay Jess. "Tingnan na lang natin ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niya kung gaano kaganda at ka-sexy ang girlfriend ni Mr. Samuel Ambers Walker," may pagmamalaki sa tinig ni Valerie bago ngumiti. Pagkatapos ng maikling usapan nila ni Eli, tumunog ang internal phone sa mesa ni Valerie — maikli ngunit malinaw ang utos mula sa kabilang linya. “Valerie, pakipunta sa conference room. Kailangan daw ng min

VALERIE LUMIPAS PA ANG DALAWANG BUWAN mula nang mangyari ang kapalpakang ginawa ni Jess na muntik nang sumira kay Valerie. Ngayon, tuwing papasok siya sa Amber’s Corporation, palaging may bumabati at ngumingiti sa kanya — hindi na tulad dati na may nagbubulungan at nambabastos sa likod. Kahit ang dating supladang si Jess ay hindi na rin nagpapakita sa kumpanya; balita’y nagpunta na ito abroad. Sa kabila ng respeto at atensyon na natatanggap niya, pinili pa rin ni Valerie na manatili sa kanyang posisyon bilang staff. Kahit ilang beses siyang inalok ni Samuel na maging department head o bigyan ng mas magaan na trabaho, lagi niyang tinatanggihan. Pinatitigil din siya ni Samuel sa trabaho doon at sinabing maging assistant na lang ng mommy Samarah niya pero tinanggihan niya iyon. Masaya si Valerie sa trabaho niya bilang staff. “Love, hindi sa ayaw ko, pero gusto ko kasi na may sarili akong kita. Iba pa rin iyong pakiramdam na may naipapasok akong pera sa sarili kong account na ga

LUMIPAS PA ANG DALAWANG TAON, mainit ang hapon sa isang maliit na restaurant sa gilid ng baybayin. Sa labas, pinapainit ng araw ang buhangin at pinapalamig ng hangin mula sa dagat ang paligid. Sa loob naman, bahagyang malamig ang simoy mula sa aircon, at humahalo sa amoy ng kape at tinapay ang bahid ng alat ng dagat. Magkaharap sina Samuel at Valerie sa isang mesa na gawa sa kahoy. Nakaipit sa pagitan nila ang maliit na paso ng halaman. Hawak ni Valerie ang menu, pero hindi talaga nagbabasa. Kanina pa siya nagmamasid sa asawa niya. Tahimik si Samuel, gaya ng nakasanayan. May maamo siyang mga mata, at bawat galaw niya ay may kabagalan na parang sinasadya. Pero sa kabila ng katahimikang iyon, alam ni Valerie na marami siyang hindi pa ganap na nauunawaan sa lalaking ito—lalo na’t may mga bahagi ng kanyang nakaraan na hindi basta-basta ikinukwento.Ang mga anak nila ay naiwan sa kanilang lolo at lola. Bale nagde-date silang dalawa ngayon. “Anong gusto mo, love?” tanong ni Samuel haba

Nakaupo si Valerie sa gilid ng kama, nakalaylay ang buhok sa balikat, habang pinapanood si Samuel na nagsasara ng pinto. May kakaibang tahimik na namagitan sa kanila—hindi katahimikan ng pagkawalang masabi, kundi katahimikan ng dalawang taong alam na kung saan patutungo ang gabing iyon. Lumapit si Samuel, mabagal na parang sinasadyang pahabain ang bawat segundo. Tumigil siya sa harap ni Valerie at hinawakan ang kanyang baba, pinapatingala siya. “Tulog na ang mga bata, oras na para paligayahin natin ang isa't isa,” mahina niyang sabi. Sa isang iglap, nagsalubong ang kanilang labi. Una’y marahan, tila nag-aalangan, ngunit mabilis na naging mas malalim, mas mariin. Narinig ni Valerie ang sariling paghinga na humahaba at bumibigat, habang ang kanyang kamay ay kusa nang sumayad sa dibdib ni Samuel, ramdam ang tibok ng puso nito. Dumulas ang mga daliri ni Samuel mula sa panga ni Valerie pababa sa kanyang leeg, patungo sa balikat. Hinaplos niya ang balat na tila tinatandaan ang bawa