All Chapters of BonaFide Love รักจำยอม: Chapter 21 - Chapter 30

[LILIN TALK]"ฝน ฝน ฝน..."เรียกไปเถอะ..ฉันไม่อยากตื่นเลย เพราะฉันไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ในร่างนี้ได้นานแค่ไหน อยู่กับหมอณภัทรวันแรก ก็เสี่ยงเสียตัวและเห็นไข่เขาแล้ว โอ้ย! ฉันไม่อยากลืมตาขึ้นเลย ภาพมันติดตาชะมัด "ฝน ถ้าได้สติก็ลุกขึ้นอย่าแกล้งหลับ""ฉันไม่ได้แกล้ง ฉะ.." เมื่อนังปากไม่รักดีหลุดตอบหมอณภัทร ฉันก็เผลอลืมตาพรึบ!ขึ้นมาทันที จนตอนนี้เห็นหมอณภัทรเต็มๆตา และเขากำลังแต่งตัวไปทำงานอยู่จ้ะวาบหวิวอีกแล้ว เดี๋ยวแก้ผ้า เดี๋ยวแต่งตัว..เดี๋ยวเซ็ทผม นี่เป็นหมอหรือเป็นนายแบบหลุดออกมาจากนิตยสารห๊ะ!>\\ทำไม? มันใหญ่เหรอ?"ว้าย! อิหมอทุเรศ!OAO ถามคำถามแบบนี้ออกมาหน้าตาเฉย ก็ใหญ่น่ะสิ ใหญ่มากด้วย แต่ใครจะไปกล้าตอบแบบนั้น"เล็กนิดเดียว-////-""แน่ใจเหรอ? ดูอีกรอบมั้ย?""หมอ! ไม่ดู! จะไปทำงานก็ไปสิ หมอรีบไม่ใช่เหรอ?" ฉันยกมือปิดตาและบอกหมอณภัทรที่กำลังเดินมาหาตกใจ เพราะมือใหญ่ๆของเขา..ทำท่าจะปลดเข็มขัดอีกแล้วโรคจิตชะมัด ยัยปลายฝนชอบผู้ชายแบบนี้เหรอเนี่ย และที่บอกจะให้เกรียติฉัน เขาไม่เห็นจะให้เกรียติฉันเลยย

"ผมไม่อยากให้คนไข้ผมติดเชื้อ...ถ้าไม่ใช่ญาติคนไข้ช่วยเว้นระยะห่างด้วยครับ"ติณห์ที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ ถึงกับตกใจมองหน้าหมอณภัทร แต่หมอณภัทรเขาไม่แคร์สายตาติณห์ด้วยซ้ำ เขาเอาแต่มองลิลินที่อยู่ในร่างปลายฝนและยกนิ้วโป้งให้เขาอยู่"อะไรนะ?!หมอ..หมอพูดแบบนี้ฉันจะคอมเพลนหมอ!""หมอพูดถูกแล้วครับ พี่ว่าดากลับก่อนเถอะ..ไว้ลินฟื้นเมื่อไหร่ค่อยมาเยี่ยม" พอติณห์เสริม ก็ทำให้ดารกานถึงกับหน้าซีดเผือดจนลิลินได้ทีเบะปากเยาะ และจากนั้นก็กดตาต่ำมองคนที่ไม่คุ้นเคยอย่างสมเพช"เหอะ..จริงๆไม่ต้องมาหรอก เจ้านายฉันไม่ชอบอะไรสกปรกๆ""เอ่อ ค่ะ..งั้นฉันกลับก่อนนะคะ พี่ติณห์คะดาขอตัวนะคะ ขอโทษค่ะที่รบกวน^^""ครับ"แล้วดารกานก็ผิดหวังก้มหน้าก้มตาเดินออกไป แต่ข้างในเธอแทบจะสาปส่งลิลินที่อยู่ในร่างปลายฝนเพราะเธอเหมือนถูกหักหน้าต่อหน้าติณห์ และอายเขามากที่สุด ก่อนจะคิดโกรธว่าผู้หญิงที่เป็นเลขาจนๆ มันเหมาะสมที่จะใช้คำพูดนี้กับเธอ"หึ แค่เลขากับหมอกระจอกๆอย่าปากดีไปหน่อยเลย!"ดารกานกัดฟันพูดทิ้งท้ายหน้าประตูห้องด้วยอารมณ์โกรธจัด ก่อนจะสบัดหน้าเชิด..และเดินดุ่มๆไปกดลิฟต์ทันทีจนตอนนี้..บรรยากาศในห้องคนป่วยตกอยู

'คุณลิลิน ฉันจะไม่ไหวแล้วค่ะ ฉันไม่มีแรง..คุณต้องเปิดประตูห้องให้ฉันเข้าไป!'ลิลินได้ยินแบบนั้นก็รีบเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นๆกว่าเดิม ในขณะที่ปลายฝนตัวเริ่มจางลงๆเรื่อยๆ จนตอนนี้ดวงจิตของเธอเริ่มไม่เหลือเคล้าเดิมแล้วตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ"หลบ! ออกไป!!! หลบไปให้หมด อย่ายืนขวางทางฉัน>[][]ฝนเป็นอะไร? มีสติ ไม่มีใครเป็นอะไรนะ!" หมอณภัทรรีบจับแขนลิลินเตือนสติ จนร่างเล็กที่ยืนหอบแหกๆตอนนี้ รีบหันขวับไปมองร่างบนเตียง"ไม่มีได้ไง ก็ฉัน..O_O ฟะ ฟื้นแล้ว!!"เมื่อลิลินหันไปเห็นร่างตัวเอง..ใจดวงน้อยๆก็แทบหล่นไปกองที่พื้น เพราะปลายฝนเธอถูกดึงเข้าไปวูบ..และตอนนี้ก็นอนกระพริบตาปริบๆราวกับคนแข็งแรงดีทุกอย่าง จนทำให้ติณห์ที่อยู่ข้างๆเขารีบหันขวับ!..ตามทันที"ฟื้นแล้ว ลิน! ลิน!..เป็นยังไงบ้างๆ" ขณะที่ติณห์รีบไถ่ถาม หมอณภัทรก็ทำหน้าที่ของตัวเอง เขารีบเรียกพยาบาลและเช็คม่านตา ก่อนจะทดสอบว่าระบบทุกอย่างของคนไข้นั้นปกติแต่ปลายฝนที่อยู่ในร่างลิลินก็พูดมาเสียก

ลิลินถอนหายใจ และเบือนหน้ามองไปทางอื่นอย่างหมดหวัง เธอคิดมาตลอดหลายวัน..ว่าเธอนั้นคงกลับไปไม่ได้แล้วเพราะปลายฝนกลับเข้าร่างเธอ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรคืบหน้าเลยสักอย่าง "เธอพูด เหมือนมันมีวิธีเลยนะ-_-""ตอนนี้ฉันไม่มีหรอกค่ะ แต่หลังจากนี้ไม่แน่ใจ เอาเป็นว่าระหว่างที่อยู่ในร่างคุณ ฉันจะไม่ใช้เงินคุณลิลินสักบาท นี่ค่ะ..ฉันเอาบัตรเครดิตมาให้ และต่อจากนี้ไปฉันจะใช้แค่เงินเดือนที่คุณลิลินให้เท่านั้น^^"พูดจบ..ปลายฝนก็เปิดกระเป๋า แล้วหยิบบัตรเครดิตทุกใบของลิลินออกมาวางบนโต๊ะให้"เรื่องงานล่ะ เธอจะทำยังไง..เธอต้องบริหารงานแทนฉันส่วนฉันเป็นเลขาเธองั้นเหรอ? ตลกสิ้นดี ไหนจะเรื่องแต่งงานอีก เฮ้อ!!""เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังเถอะค่ะ เพราะคุณติณห์ยกเลิกงานแต่งไปแล้ว และอีกอย่างนะคะตั้งแต่ฉันฟื้นขึ้นมาฉันยังไม่เห็นคุณลุงคนนั้นเลยค่ะ ที่บอกว่าน่าจะมีหนทาง เราคงทำได้แค่รอและยื้อเท่านั้น"ลิลินไม่สนใจประโยคหลัง เธอเดินไปนั่งที่โซฟากับปลายฝน แล้วคว้าหมับ! ที่ข้อมือหญิงสาวทันทีจนปลายฝนสะดุ้งตกใจ"ว่าไงนะ! พี่ติณห์ยกเลิกงานแต่งแล้วงั้นเหรอ!!!!""คะ?.. ใช่ค่ะ ฉันว่ามันเป็นเรื่องที่ดีนะคะที่ฉัน เอ่อ..จะได้ไม่ต้อ

"ครับ ผมว่างพอดี" หมอณภัทรตอบพยาบาลสาว แต่ในหัวก็นึกสงสัย ว่าติณห์จะมาหาเขาทำไมเวลานี้?เพราะปกติถึงจะเป็นทายาทเจ้าของโรงพยาบาล ติณห์ก็ไม่ค่อยมาเหยียบที่นี่สักเท่าไหร่"เชิญคุณติณห์เลยค่ะ^^""ครับ""คุณมีธุระอะไรกับผมรึป่าว?" หมอณภัทรถามทันที เมื่อติณห์เดินเข้ามา และเลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามอย่างร้อนใจ "เข้าเรื่องเลยนะ ก่อนที่แฟนผมจะออกจากโรงพยาบาล หมอได้เช็คสมองเธอดีแล้วใช่ไหม? "หมอณภัทรได้ยินแบบนั้นก็แปลกใจ เขารีบกดโทรศัพท์ภายในบอกพยาบาลเตรียมแผ่นCT scan ให้ทันที ก่อนที่จะหันมาถามและรับฟังติณห์พูดเพราะติณห์เล่าถึงนิสัยของลิลินที่เปลี่ยนไป เธอพูดเพราะขึ้น ใจเย็นขึ้น ไม่เหวี่ยงไม่วีน แถมยังสงสัยไปถึงเรื่องเหนือธรรมชาติ พยายามเล่าเรื่องผีให้หมอณภัทรฟัง และถามถึงความไปได้ด้วยสีหน้าจริงจัง"เป็นไปได้ไหมหมอ ที่ผีตัวนั้นมันจะเข้าสิงลิลิน?""ผีเหรอครับ?-_-""ใช่ เพราะช่วงที่ผมเฝ้าไข้ ผมคุยกับผีตัวนั้นด้วย""-_-?""อะไรวะ หมอต้องเชื่อนะเว้ย! ผีมันบอกจะสิงแฟนผม แล้วนี่ลิลินตื่นมาไม่เหมือนเดิม หมอจะให้ผมคิดเป็นอย่างอื่นได้ไงวะ"หมอณภัทรเริ่มเครียด แต่เขาไม่ได้เครียดเรื่องรักษาพลาด แต่เรื่อ