All Chapters of BonaFide Love รักจำยอม: Chapter 41 - Chapter 50

แม่ของติณห์มองหน้าทุกคนทันที ในขณะที่ลิลินมองไปที่ติณห์ตอนนี้..ที่กำลังค้ำมือสองข้างลงบนโต๊ะทำงานและก้มหน้าลงซึ่งนั่นมันทำลิลินจับจุดคนเสียอาการได้ ติณห์ไม่ตกใจที่หมอณภัทรเรียกปลายฝนแบบนี้ แสดงว่าเขารู้อยู่แก่ใจ...แต่ก็ยังทำ และที่สำคัญเขาตั้งใจใช่ไหม?"นี่มันเรื่องอะไรกันติณห์ ทำไมทำกับหนูลิลินแบบนี้ ติณห์ต้องรับผิดชอบน้องนะ! ที่กลับไปกลับมาว่าจะไม่แต่งงาน มันไม่ได้แล้วนะติณห์!"ผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นยืนกรานกับลูกชายเสียงแข็งซึ่งนั่นมันทำให้ติณห์จนมุมโดยแท้ เขาเงยขึ้นมองหน้าลิลิน..ที่จ้องเขาอย่างไม่พอใจทันที"มองเลขาหนูลินทำไม แล้วปล่อยให้น้องนั่งแบบนั้นได้ไง! ติณห์เป็นคนนิสัยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!? ทะเลาะกันทำไมไม่คุยกันดีๆลูก-_-"ติณห์ไม่สนใจแม่..แต่ลอบยิ้มที่มุมปาก เหลือบมองทั้งปลายฝนและลิลินทีละคนๆ ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้หมอณภัทร ที่ทำตัวเป็นพระเอกอยู่ข้างๆทั้งปลายฝนและลิลินอะไรวะ..คนทำเรื่องทุเรศเป็นต้นตอเรื่องเละเทะแบบนี้ ทำไมยังไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดีอีก!"แม่ครับ เรื่องแต่งไว้ค่อยคุยกันนะแม่ ผมมีเรื่องจะเคลียร์กับลินและเลขาน้อง"แม่ของติณห์ได้ยินแบบนั้

ไม่รู้ว่าจะได้เรื่องหรือพัง.. เพราะแค่เห็นแววตาที่ใสซื่อนั้นแข็งกระด้างขึ้นมา ติณห์ก็พาลอารมณ์เสียอีกแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้..ไม่ว่าจะเจอลิลินเอาแต่ใจหรือเหวี่ยงแค่ไหน เขาก็ทนได้มาตลอดผิดกับปลายฝนนัก!ทำไมยิ่งเห็น..เขายิ่งหงุดหงิด และยิ่งคุยยิ่งรำคาญ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงมาเล่นตัวกับซีอีโอสายการบินใหญ่ยักษ์อย่างเขา!"จะขึ้นหรือไม่ขึ้น อยากแต่งงานกับฉันมั้ย? ไม่งั้นฉันบอกเรื่องนี้กับผู้ใหญ่ข้างในแน่ รับรอง..เธอได้นอนให้ฉันปู้ยี่ปู้ยำบนเตียงยาวๆเลยล่ะ-_-"เพียะ!หน้าขาวๆหันไปตามแรง ที่ปลายฝนทนไม่ไหวฟาดลงไปสุดมือ เพราะตอนนี้เธอรับไม่ได้สุดๆกับคำพูดที่ไร้ความเป็นคนของติณห์"ฉันก็คนนะคะ ต่อให้ฉันมาอยู่ในร่างนี้ ฉันก็มีหัวใจ มีความรู้สึก มีพ่อแม่! ช่วยให้เกียรติฉันด้วยค่ะ!"ติณห์ใช้นิ้วชี้แตะเบาๆที่ริมฝีปาก..หันกลับมามองหน้าปลายฝนที่เงยขึ้นจ้องเขาตาเขม็ง แต่ซีอีโอหนุ่มไม่รู้สึกสะทบสะท้านเลยสักนิด เขากลับรีบฉุดข้อมือหญิงสาว หมับ! และลากเธอขึ้นรถทันที!โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้..ปาป๊ามาม๊าของลิลินกำลังยืนมองจากหน้าต่างด้านบนสังเกตทั้งคู่อยู่"แปลกนะคะคุณอิฐ คำพูดคำจาลูกแปลกๆและต่อให้โมโหเ

ตอนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ ไม่ใช่แค่มาม๊าที่มองหน้าปลายฝน แต่ลิลินเองที่พึ่งนึกขึ้นได้...เธอก็หันมองปลายฝนเช่นกันครั้งแรกที่รู้คือถูกขืนใจ ครั้งที่สองเช้าๆแบบนี้..ไปทำอีท่าไหนถึงได้เสียกับติณห์อีก!!"ปลายฝน...เธอมีอะไรกับพี่ติณห์อีกแล้วเหรอ?" ลิลินตัดสินใจถามตรงๆ จนปลายฝนเหลือบมองเธอแวบนึงแล้วพยักหน้าช้าๆ"อะ อืมใช่..เมื่อเช้า ในรถที่ซอยใกล้ๆบ้าน"มาม๊าลิลินได้ยินแบบนั้น ก็ยกมือกุมขมับและใช้ศอกค้ำโต๊ะทันที ตอนนี้ท่านผิดหวังมากที่ได้รับรู้ว่าติณห์ไปล่วงเกินผู้หญิงอื่นเพราะนั่นหมายถึง...เขาจะไม่ได้แต่งงานกับลูกสาวท่านอีกต่อไป และเป็นไปตามกฎของบ้านสายการบินเวลฟายที่ตั้งไว้ เมื่อล่วงเกินใครหรือชิงสุกก่อนห่าม ความรับผิดชอบและการให้เกียรติกันเป็นเรื่องสำคัญที่สุด"ฉันขอถามอีกคำถาม ระ..รอบนี้ เธอเปลี่ยนร่างตอนไหน""ฉันเปลี่ยนตั้งแต่คุณติณห์ฉุดข้อมือไปหาเลยค่ะ ฮึกๆ ฉันผิดเองค่ะลิลิน..ที่สุดท้ายเผลอยอมเขา"ลิลินเงียบไม่มีคำถามใดๆออกมาอีก เธอเอาแต่มองหน้าปลายฝนอยู่อย่างนั้น จนมาม๊า..ตัดสินใจถามขึ้นแทน"แสดงว่ารู้ว่าเป็นหนู..ติณห์ก็ยังทำงั้นเหรอ?""ค่ะ..เขาคงเกลียดหนูก็เลยจับหนูระบายความโกรธ"

"คุณคงเคยได้อะไรมาง่ายๆ และถูกเลี้ยงมาตามใจสินะ ถึงคิดจะทำอะไรก็ทำ คิดจะพูดอะไรก็พูด!"บรรยากาศที่โรแมนติกฝนตกรินๆที่ลิลินกำลังเคลิบเคลิ้ม..หายวับไปกับตา เพราะหมอณภัทรเขาไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดด้วยซ้ำเขาเอาแต่เอ็ดเธอเรื่องที่บ้านและเรื่องมารยาทอยู่นาน จนลิลินเริ่มรู้สึกไม่พอใจ เธอจึงกัดฟันกึก!ด้วยความโกรธ และกอดอกมองจิกไปที่หมอณภัทรทันที ก่อนที่จะพูดว่า"เออ!ก็คงงั้น ฉันไม่เคยได้เลือกเองสักครั้งนี่ ก็เลยอยากลองเลือกหมอดูบ้าง ถ้าเรื่องนี้มันผิด ก็ผิดที่หมอบอกว่าใจสั่นเพราะฉันนี่แหละ ! ""ก็ผมใจสั่นจริงๆ""เห็นไหม? หมอหลงเสน่ห์ความสวยฉัน ฉะนั้นผิดอะไรที่ฉันจะเป็นปลายฝน..และเคลียร์ทางให้หมอมารับผิดชอบฉันง่ายขึ้น นี่ฉันช่วยหมอนะขอบอก! ""พอเถอะ..ที่ผมใจสั่น ไม่แน่ผมอาจจะป่วย ไม่ได้หลงเสน่ห์คุณ"ลิลินชะงัก..แล้วหันกลับมาช้าๆก้มมองมือตัวเองบนตัก เพราะเธอรู้สึกชาไปตามหน้าและจุกตามอกขึ้นมากระทันหัน ไม่คิดว่าหมอณภัทรจะตอบกลับมาแบบนี้ เพราะลิลินอุตส่าห์คิดว่าจะมีใครสักคนหลงรักและชอบที่ตัวตนของเธอจริงๆที่ไม่ใช่..ปลายฝนและไม่ใช่คนที่แม่หาให้.. ถ้าหมอณภัทรไม่รู้สึกอะไรทำไมเขาต้องพูดมันออกมาด้วย

"แล้วเมื่อ..ตอนกลางวัน?O//O""ไม่รู้..พอ ห้ามถามผมอีก ผมง่วง"หมอณภัทรบ่ายเบี่ยงที่จะตอบคำถามไม่พอ เขายังเอี้ยวไปปิดไฟที่หัวเตียงให้มืดสนิท เพราะตอนนี้แก้มหมอหนุ่มแดงฉาดและร้อนฉ่าราวกับโดนสาดด้วยพริกซึ่งเจอเขาทำตัวไม่ถูกจริงๆ และไม่คิดเลยว่าลิลินจะส่งผลกับหัวใจเขาขนาดนี้บ้านลิลิน..บ้านหลังใหญ่โตราวคฤหาสน์ วันนี้กลับเงียบสนิทและมีสถานการณ์ตึงเครียดปลายฝนไม่ได้อยู่กับติณห์หรือมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา แต่ตอนนี้เธออยู่ในห้องพระที่มีมาม๊า ลีอองและปาป๊าลิลินจ้องจับผิดเพราะเมื่อหัวค่ำเธอกลับเข้าบ้านเจอมาม๊า และเดินใกล้ถึงท่าน อยู่ๆแหวนหยกวงนั้นที่อยู่ในสร้อย..มันก็เรืองแสงออกมาชัดกว่าเดิมสองเท่าและนั่นมันก็ทำให้ทั้งบ้านสืบสาวหาต้นตอปัญหามากกว่าเก่า จนมาม๊ารีบถอดแหวนหยกออกมา แล้วเดินไปใกล้ๆปลายฝนแทบประชิดแต่เหลือเชื่อว่าแหวนหยกที่เรืองแสง มันสะท้อนแสงออกมามากขึ้นๆสว่างกว่าเดิมอีก จนมาม๊าได้คำตอบและหันขวับกลับไปมองสามีตัวเองทันทีหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า.."เกิดอะไรขึ้น มีอะไรรึป่าวคะ?"ปลายฝนยืนมองแหวนวงนั้น..ที่ไม่กี่เซ็นมาม๊าจะยื่นมันถึงหน้าเธอ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้...ว่าทันทีที่ตัวเองเหลือ