All Chapters of BonaFide Love รักจำยอม: Chapter 31 - Chapter 40

"เล่านิทานอะไร?""หมอชวนเล่านิทานอะไรล่ะ ที่..ชวนทุกคืนน่ะ-//" หมอณภัทรนิ่งไปครู่ เพราะเขากำลังคิดในใจอยู่ว่ายัยตัวแสบจะมาไม้ไหน เพราะเธอเล่นเปลี่ยนไปเยอะจนไม่เป็นคนเดิมแล้ว "ก่อนหน้านี้เคยเห็นผีรึป่าว?""ผี?! หมอถามทำไม? หรือนิทานก่อนนอนที่หมอจะเล่าให้ฉันฟังคือเรื่องผีO_o""ป่าวไม่ใช่หรอก ฝนมากินข้าวสิพี่จะเล่าให้ฟัง" ลิลินได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ารัวๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในครัวแล้วเลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามหมอณภัทร ซึ่งหญิงสาวรอฟังใจจดใจจ่อมาก เธอนั่งตาแป๋วจนหมอหนุ่มเห็น..แล้วถึงกับลอบอมยิ้มออกมา"เล่ามาสิ ยิ้มทำไมหมอแกล้งฉันเหรอ?-_-""เร่งเก่งนะ เล่าก็เล่า..วันนี้แฟนเจ้านายฝนมาปรึกษาพี่ที่โรงพยาบาล" ลิลินที่นั่งฟังได้ยินแบบนั้นเหมือนหยุดหายใจกระทันหัน เธอรีบวางช้อนที่กำลังจับไว้บนจาน และเงยขึ้นมองหน้าหมอณภัทรทันที"อะไรนะ?! พี่ติณห์ เอ่อ..คุณติณห์มาปรึกษาเรื่องอะไร?""สนใจมากเหรอ? แล้วนี่ฝนไปเรียกเขาว่าพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?-_-" หมอณภัทรถามด้วยความสงสัย แต่ความสงสัยนั้นเขาตั้งใจจับผิดเธอด้วย"ป่าว แค่ติดๆมาจากคุณลิลิน หมอเล่าต่อสิเร็วๆ""อืม เขามาปรึกษาเรื่องแฟนที่นิสัยเปลี่ยนไป และดีขึ

"ฉันจะทำยังไงดี ถ้ากลับไปอยู่ร่างเดิมได้ล่ะ..พี่ติณห์ก็ไม่ใช่คนแรกของฉันน่ะสิ แล้วๆๆโอ้ย!..ตอนนั้นหมอณภัทรจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ถ้าฉันกลับร่างเขาก็ต้องเห็นเป็นฉันสิ!"ลิลินเครียดมาก เดินวนไปมาในลานจอดรถของบริษัทจนปลายฝนคิดอะไรออก และรีบเดินไปจับแขนเธอไว้ทันที"มีอะไร?""ฉันมีเรื่องจะเล่าค่ะ คือคุณติณห์เขาคิดว่าฉันเป็นผีมาสิงร่างคุณ แต่คุณลิลินคะ..คุณติณห์เขาสัมผัสกับฉันได้ตั้งแต่โรงพยาบาลแล้วค่ะ ฉันพูดกับเขาทุกวันจนอยู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงฉันขึ้นมา แล้วนี่มันจะเป็นไปไม่ได้เหรอคะที่พี่ณภัทรจะไม่มองเห็นคุณลิลิน เพราะตอนนั้นคุณก็กลับร่างเดิมแล้ว.."ลิลินใจเต้นแรง หน้าร้อนผ่าวๆจนคอแห้ง..หรือหมอณภัทรจะเห็นว่าเป็นเธอแล้ว แต่เขายังทำทำไมเขาทำล่ะ!?หญิงสาวเริ่มคิดมาก คิดเรื่องของเช้าวันนั้นที่หมอณภัทรชะงักไป จนถึงเรื่องเมื่อคืนที่หมอณภัทรเหม่อมองเธอแปลกๆ ถ้าเป็นแบบที่คิดและถึงแม้เธอจะกลับมาแค่แปปเดียว แต่มันก็เป็นไปได้ใช่ไหมที่จะมีโอกาสกลับมาเป็นร่างเดิมลิลินปรึกษาเรื่องนี้กับปลายฝนอยู่นาน จนขึ้นไปทำงานบนตึก เธอสรุปได้ว่าหมอณภัทรคงเห็นเธอแล้ว และอีกไม่นานติณห์ก็น่าจะเห็นปลายฝนที่เป็นตัวตนจร

ก็น่ารักดีประโยคนี้มันออกมาจากใจของติณห์จริงๆ เขาชอบรอยยิ้มและความมีน้ำใจของปลายฝนมาก อาจเป็นเพราะซีอีโอหนุ่มเขาทำงานด้านบริการ ที่ยึดถือเรื่องนี้เป็นหลักเสมอมาจนหลังจากคุยกับมาม๊าลิลินเรื่องตกลงแต่งงาน ติณห์เขาก็ไม่รอช้า รีบส่งข้อความหาหมอณภัทรทันที และถึงหมอหนุ่มจะไม่เชื่อเรื่องผีๆสางๆพวกนี้ แต่เขาก็อยากอัพเดทความคืบหน้าให้รู้ไว้ เผื่อจะมีหนทางแก้ไขได้Dr.Naphatผมว่าเราต้องปรึกษาเรื่องนี้กันอีกครั้งแล้วล่ะ ไม่แน่แฟนผมอาจจะอยู่ที่คุณ และแฟนคุณอาจจะอยู่ที่ผมโรงพยาบาลตึ้ง~~ เสียงข้อความที่ดังขึ้น ทำให้หมอศัลยกรรมประสาทและสมองรีบคว้าโทรศัพท์เปิดอ่านข้อความทันที ก่อนที่เขาจะขมวดคิ้วงุนงง กับตัวหนังสือสองบรรทัดนั้น...และถอนหายใจออกมายาวๆเพราะเขาเอง..กำลังคล้อยตามคำพูดติณห์ ที่ดูไม่มีเหตุผลเอามากๆสืบจากเมื่อคืนที่เขาเห็นเต็มๆตานั้น เขาติดใจมาตลอดว่าคนที่เขามีสัมพันด้วยไม่ใช่ปลายฝน หมอณภัทรเห็นหน้าลิลิน..และสัมผัสได้ถึงร่างกายของเธอซึ่งเขาไม่ใช่แค่ตาฝาด แต่ความรู้สึก..กลิ่นกายทุกส่วนที่เขาลูบไล้..เธอคือลิลินรัญญารินทร์แฟนของติณห์จริงๆหมอณภัทรคิดไม่ตกว่าเขาจะจัดการยังไงกับเรื่องนี

ลิลินกำมือแน่นหันขวับไปมองที่ห้องน้ำหญิงและเดินดุ่มๆเข้าไปทันที ก่อนที่ปลายฝนตอนนี้จะรีบลนลานเดินตามเข้าไปติดๆจนชน ปึก!เข้ากับแผ่นหลังลิลิน...ที่หยุดมองภาพตรงหน้าเพราะเธอเห็นดารกาน..ฝากรอยลิปติกตามแก้มและตามปกเสื้อติณห์เต็มไปหมด จนติณห์ที่หันมาเห็นปลายฝนเขารีบดันตัวดารกานที่จะตะคุบเขาออกห่างทันที ก่อนที่จะเดินแทรกทุกคนออกไป โดยไม่อธิบายอะไรสักคำ!"ว้าย พี่ติณห์คะ!""หยุดอีโง่!-_-" "คุณลิลินใจเย็นๆนะคะ" เมื่อปลายฝนเห็นลิลินผลักดารกานที่กำลังจะวิ่งตามออกไป เธอก็รีบจับแขนเจ้านายสาวไว้ทันทีซึ่งสรรพนามที่เรียกนี้..มันทำให้ดารกานงุนงงเป็นอย่างมาก "เธอออกไปเคลียร์กับพี่ติณห์รอ ฉันจะจัดการแม่นี่เอง-_-"ลิลินบอก ขณะที่เดินกอดอกไปประชิดตัวดารกานจนหลังศัตรูชนปึก! เข้ากับขอบเคาน์เตอร์ "กะ..แกจะทำอะไรนังเลขา! แกคิดว่าแกมีสิทธิ์แตะต้องฉันเหรอห้ะ!>[]ดานกานตะโกนลั่น จนปลายฝนที่ยืนข้างหลังสะดุ้งตกใจ แต่ลิลินเธอไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น..กลับลอบอมยิ้มที่มุมปากและใช้มือว่างๆเชยคางดารกานขึ้นมาแทน.."ปากไหน...ที่ทำรอยไว้ที่แก้มแฟนฉัน?"เพียะ!"กรี๊ดดดดดดดดดดด" เสียงกรี๊ดนี้..ไม่ใช่เสียงของผู้ถูกกร

มันเปียกแฉะ มันกระสันอยากได้ติณห์ใจจะขาด ร่างเล็กที่ดิ้น..ก็เริ่มตอบรับและแอ่นตามรสสัมผัสเขา"อ๊ะ คะ คุณติณห์คะ..ฉันรู้สึกดีจัง อื้อ~~"ปลายฝนบอกเจ้าของปลายลิ้นและอุ้งมือโดยไร้ความเหนียมอาย แถมเธอยังหลับตาพริ้มปล่อยให้ชายหนุ่มละเลงลิ้นใส่ไม่หยุดยั้ง...จนสักพักปลายลิ้นอุ่นๆที่ไล่ตวัด มันค่อยๆลากยาวไปถึงเนินรักก่อนที่ติณห์จะใช้ปลายนิ้วเขี่ยตามเกษรสีหวาน และเปิดกลีบกุหลาบออกจากกันช้าๆ จ้องมองสิ่งสวยงามตรงหน้าที่เข้าพึงพอใจ"สวยดีนี่ ยังไม่เคยซะด้วย.." ปลายฝนพยักหน้าตอบ ทั้งๆที่ไม่กล้าสบตาจนปลายนิ้วติณห์ที่เค้นคลึงตุ่มปรารถนา ค่อยๆสอดใส่เข้าไปช้าๆสำรวจ แต่มันก็ต้องหยุดชะงัก..เพราะความคับแน่นและความเกร็งของเธอ จนชายหนุ่มต้องลงลิ้นอุ่นๆตวัดเล้าโลม..หยอกล้อกับยอดเกษรชุ่มๆของเธออีกครั้ง"อ๊ะ ~ คุณติณห์"อีกครั้ง..."อ๊ะ อ๊าส์~~"และอีกครั้ง..."อ๊ะ อ๊ะ อื้อออออ"ปลายฝนสะท้าน..ยกเอวขึ้นรับนิ้วและลิ้นด้วยความเจ็บผสมกับความเสียว ก่อนที่ติณห์จะขยับนิ้วถี่ขึ้นๆกระดิกปลายนิ้วอีกนิดเดียวน้ำรักเหนียวๆก็ไหลเปียกเพรื่อไปตามฝ่ามือเขา..และนั่นมันก็ทำให้ปลายฝนครางเฮือกออกมาอย่างสุดกลั้น เธอเสียวซ่า