Semua Bab BonaFide Love รักจำยอม: Bab 61 - Bab 70

"เฮ้ยคุณ ใจเย็นๆ ลูกไม่เคยลำบาก..ให้ไปอยู่บ้านสวนกับพ่อได้ยังไง ไม่ได้นะคุณO_O""ทำไมคุณเต้? คุณมีปัญหาเหรอ? ถ้าลูกอยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้ ติณห์รีบเคลียร์งานที่ค้างไว้นะ และต่อไปนี้ก็ทำตัวให้ดีๆล่ะ เพราะที่ผ่านมา..ติณห์ทำแม่ผิดหวังมาก!"พอออกคำสั่งเด็ดขาดเสร็จ แพทย์หญิงก็หยิบกระเป๋าแอร์เมสเดินออกไปจากห้องทำงานทันที ก่อนที่จะทิ้งให้ลูกชายที่เงียบกริบตอนนี้ อยู่กับพ่อเพียงสองคนจนพ่อของเขาเดินมาตบไหล่เบาๆ และถามว่า.."เกิดอะไรขึ้นติณห์..บอกพ่อได้นะ""ผมบอกพ่อ พ่อจะช่วยผมได้ไหมล่ะ? พ่อกลัวเมียจะตาย แล้วตอนนี้แม่จะให้ผมไปทำสวนกับปู่แล้ว ผมจะทำอะไรได้ เฮ้อ...""ได้สิ พ่อจะช่วยสุดความสามารถ..บอกพ่อมาเถอะ พ่อกลัวเมียก็จริง แต่ก็...ไม่ใช่ทุกเรื่องนะ^^"ติณห์ได้ยินแบบนั้นก็ลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟาเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อเขาฟัง รวมถึงเรื่องเปลี่ยนตัว เปลี่ยนร่าง จนเขาตามกีดกัน ไม่ให้ลีอองจีบปลายฝนวันนี้ซึ่งไอ้เรื่องเปลี่ยนร่าง พ่อเขาได้ยินก็ถึงกับอึ้งกิมกี่ ท่านทวนถามติณห์อยู่หลายนาทีกว่าจะยอมเชื่อ"สรุปนะ...ลูกแค่ใช้วิธีผิดไป ผู้หญิงชอบผู้ชายแบบไหนรู้ไหม? ผู้ชายที่อย

"จริงๆคุณไม่ควรปกป้องผมด้วยซ้ำ ผมต่างหากที่ต้องปกป้องคุณ "ลิลินยิ้มกว้าง วินาทีที่ได้ยินประโยคนั้น..โลกทั้งใบของเธอก็สดใสอย่างที่ไม่เคยเป็น เธอมีความสุขราวกับตัวเองเป็นวัยรุ่นสาวๆ ที่เจอกับหนุ่มหล่อเหลาแสนดี จนเขาตกเป็นป๊อปปี้เลิฟของเธอ และเป็นแรงบันดาลใจให้ซึ่งตอนนี้..วันนี้ ในเมื่อเขาทั้งยืนยันและให้คำสัญญา ลิลินก็ตัดสินใจได้แล้วว่า วันนี้เธอจะให้คำตอบคุณลุงคนนั้นยังไงใช่..เธอจะเลือกกลับมาอยู่ในร่างของตัวเองถาวรและต่อให้ต้องเสี่ยงกับการถูกขัดขวาง เธอก็จะเลือก! เพราะเธอเชื่อว่าหมอหนุ่มคนนี้ เขามีความจริงใจ ไม่ทอดทิ้งเธอและเขาจะอยู่เคียงข้างที่เธอ ที่เป็นเธอ ไม่ใช่ยัยปลายฝนหลังจากให้คำสัญญาแก่กัน ลิลินก็ลุกขึ้นไปทำออมเล็ทง่ายๆให้หมอณภัทร ซึ่งหญิงสาวรวบผมใส้ผ้ากันเปื้อนทำอย่างพิถีพิถัน ถึงมันจะมีไหม้นิดหน่อยเพราะเธอเปิดยูทูปดูบ้าง ...แต่สำหรับมือใหม่ที่ไม่เคยแม้แต่จับตะหลิวเลยสักครั้งถือว่าทำได้ดี..จนกลิ่นหอมๆทำให้หมอณภัทรที่กำลังใส่เนคไทอยู่ตอนนี้ เขาเดินยิ้มออกมาจากห้องแต่งตัว"หอมนะ^^"หญิงสาวยิ้มดีใจเมื่อได้ยินคำชม และเมื่อเธอเงยขึ้นเห็นหมอหนุ่ม ก็เผลอจินตนาการไปถึงคู่สาม

"ดอกไม้ใคร?"ลิลินถามทันที เมื่อเดินเข้ามาเห็นดอกไม้ในห้องนอนรับแขกที่ปลายฝนนอนอยู่"เอ่อ ของคุณ..ติณห์ค่ะ""เขาให้ดอกไม้เธอเหรอ? ดอกลิลลี่เนี่ยนะ?-_-""ใช่ค่ะ ทำไมถามแบบนั้นคะ?..คุณติณห์ไม่เคยให้ดอกลิลลี่กับคุณลิลินเหรอ?""ใช่ เขาให้แค่ดอกกุหลาบแดงไม่ก็ชมพู แต่ช่างเถอะๆ เธอไม่คิดจะใจอ่อนหน่อยเหรอ พี่ติณห์อุตส่าห์เอาดอกไม้มาง้อแล้วนะ-_-""ไม่รู้สิคะ มันฝังใจไปแล้ว ทำยังไงฉันก็ไม่หยุดกลัวเขา"เมื่อลิลินเห็นสีหน้าและฟังน้ำเสียงเศร้าๆของปลายฝน เธอก็วางช่อดอกไม้ลง แล้วเดินมานั่งที่ปลายเตียงแทนใจลึกๆตอนนี้..ปลายฝนไม่ได้เกลียดและกลัวติณห์ขนาดนั้นหรอก แต่เธอแค่ไม่แน่ใจกับนิสัยผีเข้าผีออกของซีอีโอหนุ่มต่างหากก็เขาเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายซะขนาดนั้น ใครจะอยากเข้าใกล้ล่ะ"แล้วเธอชอบลีอองรึป่าว ฉันรู้นะว่าน้องชายฉันจีบเธอ ถ้าเธอชอบ..ก็บอกกับพี่ติณห์เขาไปตรงๆ เขาจะได้เข้าใจ-_-" ปลายฝนครุ่นคิดไม่ถึงสามวินาที เธอก็หันไปยิ้มและตอบกับลิลินว่า"ชอบนะคะ เพราะคุณลีอองดีกับฉัน แต่ให้คิดเป็นรักกันแบบชายหญิง ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลยค่ะ ""แล้วกับพี่ติณห์ล่ะ เธอคิดเป็นแบบนั้นบ้างมั้ย""........" คนถูกถามเงียบ แถม

"เอาโทรศัพท์พี่แกมาด้วยลีออง!""ปาป๊า ถึงขั้นยึดโทรศัพท์กันมันชักจะเกินไปแล้วนะคะ! ลินไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ>[]ใครที่เกินไป เป็นผู้หญิงหัดรักนวลสงวนตัวบ้างนะลิลิน เห็นแก่หน้าพ่อแม่บ้าง!-_-""แล้วไงคะ พูดอย่างกับปาป๊าเป็นคนดีนักล่ะ ตอนหนุ่มๆปาป๊าก็ฟันหญิงเยอะ นักเลง ฆ่าคน เทหญิง สารพัด! ""ก็เออสิวะ! ถึงได้เตือนลูกตัวเองนี่ไง!"ลิลินกับปาป๊ากัดฟันกรอดๆมองหน้ากัน ส่วนกรรมการอย่างลีอองที่ยืนอยู่นั้น ก็พยายามห้ามและดึงทั้งคู่"พอเถอะๆ ปลายฝนกับม๊านอนอยู่นะ-_-^""งั้นพาพี่แกขึ้นห้อง และขังไว้ด้วย ฉันจะรอดูว่าผู้ชายที่คิดเตร่ไปหา มันจะลากคอตัวเองมาที่นี่รึป่าว!""ปาป๊า!""จะไม่ไปใช่มั้ย! เฮ้ยพวกมึงที่อยู่ข้างนอก ไปส่งลูกกูบนห้องหน่อยสิวะ!"ลิลินส่ายหน้ารัวปฏิเสธ เพราะแค่ลีอองที่ดึงแขนเธอขึ้นบันได มันก็เกินต้านอยู่แล้ว และไม่พอปาป๊าคนที่เป็นพ่อผู้ให้กำเนิด ยังเดินถือปืนตามเธอไปถึงห้องนอน แล้วสั่งแม่บ้านล็อคห้องลิลินจากข้างนอกทันที!!จนช่วงเช้าที่โต๊ะอาหาร ปลายฝนลงมาเลื่อนเก้าอี้นั่งรับประทาน Breakfast กับมาม๊าสองคน จนเธอถูกสังเกตได้และถูกมาม๊าไถ่ถามเรื่องแหวนหยกที่หายไป ปลายฝนจึงตัดสินใจเล

"แต่ฉันบอกคุณติณห์แล้วไงคะ ว่าฉันไม่ไป""เธอไม่สงสารฉันเหรอ? ฉันขอแค่หกวันเองนะ..." ปลายฝนส่ายหน้าที่ร้อนผ่าวนั้นทันที ก่อนที่จะทำทีหันไปมองกระจกมองข้าง เพื่อหลบหลีกสายตาเจ้าเล่ห์ของติณห์"เธออย่าหลบกันสิ ตั๋วคืนไม่ได้ รีฟันไม่ได้...ฉันทำยังไงดีล่ะ""คุณโกหกฉันไม่ได้หรอกค่ะ คุณเป็นซีอีโอสายการบินนี้ คุณจะเสียดายตั๋วเครื่องบินของตัวเองทำไม-///-""ฉันไม่ได้เสียดายตั๋ว แต่ฉันเสียดายที่ไม่ได้ไปกับเธอ"ปลายฝนเม้มปากหลับตาปี๋ เธออยากจะบ้าจริงๆเพราะเขาเอาอีกแล้ว! พูดจาแบบนี้กับเธออีกแล้ว!และมันก็มีผลต่อหัวใจเธอมาก ถ้าเลือกได้..ปลายฝนอยากให้เขากลับไปร้ายเหมือนเดิมดีกว่า เพราะทุกประโยคที่เขายิงมา ทำเธอเขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว!"ไปกับฉันไม่สนุกหรอกค่ะ-//-""สนุกไม่สนุกเดี๋ยวก็รู้ ตกลงตามนี้นะ"และแล้วคุณซีอีโอผู้ใจร้อน ก็บึ่งรถขับไปที่สนามบิน เขาไม่ได้เตรียมชุดไม่เตรียมเสื้อผ้าใดๆทั้งสิ้น และพอไปถึง..ก็บังคับปลายฝนเช็คอิน เข้าไปเลือกซื้อของที่ดิวตี้ฟรีที่มีน้อยนิดแทนเขาซื้อหมวกปีกกว้างให้ปลายฝน ซื้อชุดนอนบางๆพร้อมข้ออ้างต่างๆนาๆ แถมยังมีเครื่องสำอางกับเสื้อผ้า ทุกอย่างยกเซทใหม่ จนจบที่กระเป๋