Semua Bab BonaFide Love รักจำยอม: Bab 81 - Bab 90

"ถ้าเราไป มันก็ไม่ร้างแล้วพี่ติณห์ แถมที่นั่นยังมีบ้านพักตากอากาศอีก ลินจะสั่งคนเข้าไปปัดกวาดรอ""ปัดกวาด? แสดงว่าเราจะค้างที่นั่นเหรอคะ?" ปลายฝนถามด้วยความสงสัยจนลิลินหันไปตอบว่า.."ใช่ กว่าจะถึงเกาะก็ครึ่งค่อนวัน ฉันไปกลับไม่ไหวหรอก-_-""คงไม่มีเรื่องอันตรายอีกนะ" หมอณภัทรพูดพึมพำคนเดียว จนลิลินที่ยืนอยู่ข้างเตียง เธอหันมองเขาแวบนึง"ถ้ากลัว ฉันจะสั่งลูกน้องไปกระจายดูแลความปลอดภัยให้ ต่อให้มันจะเป็นเกาะร้างหรือเคยร้าง แต่เราก็ต้องไป จะได้ถอนคำสาปแช่งนั้นสักที""คำสาปแช่งอะไร?-_-" สองหนุ่มถามพร้อมกัน จนปลายฝนกับลิลินสลับกันเล่าเรื่องทั้งหมด ตั้งแต่เรื่องการกลับมาเกิด และคำแนะนำของคุณลุงคนนั้น ซึ่งสองหนุ่มได้ฟัง..ก็ขมวดคิ้วงุนงงตามไปด้วยเรื่องสลับตัวสลับร่างว่าแปลก เรื่องกลับมาเกิดและคำสาปแช่งนี่ยิ่งแปลกไปใหญ่ แค่คำพูดคนๆนึงที่พูดไว้ก่อนตาย มันมีผลกับชีวิตคนได้ขนาดนี้เลยเหรอ"ฉันคิดว่าไอ้คำสาปแช่งนั้น ทำให้หมอโดนยิง.." หมอหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้ม เขาอยากจะขำซะจริง ที่เขาถูกยิงเพราะตัวเขาเองต่างหากเขาตั้งใจไปที่นั่นเพื่อคุยกับลีออง ไม่ได้เป็นเรื่องบังเอิญอะไรทั้งนั้น"ผมตั้งใจไ

เธอไม่อยากไปไหนเลย อยากอยู่กับเขาตรงนี้และกินจนรุ่งสางลิลินกัดฟันกระเส่าบ้าง ครางบ้าง เธอถูกเล่นกับยอดเกษรด้วยปลายลิ้นที่แหวกตวัด ดูดกลืนตามร่องรักจนเสียงดัง จ๊วบ~"อ๊าส์ ทรมานที่สุดเลย>หญิงสาวบอกจบ ก็กดหัวหมอหนุ่มลงเน้นๆ ให้เขาขยี้แก่นความสาวของตัวเองไม่หยุดหย่อนก่อนที่เขาจะยกขาเธอพับและชันขึ้น กดเผยร่องสวาทให้ง่ายต่อการเข้าถึงของปลายลิ้น"อ๊าส์ หมอไม่เจ็บไหล่เหรอ? หมอออออ อ๊ะ อ๊าส์~~"ลิลินตัดสินใจถาม เมื่อเห็นเขากดเรียวขาของเธอและลงน้ำหนักมือด้วย"เจ็บ แต่ตอนนี้มันอยากทำอย่างอื่น จนลืมไปแล้ว... ผมขอนะ" "ค่ะ ไม่ขอก็จะให้ ยอมทุกอย่าง.." ลิลินไม่เพียงแค่พูดเท่านั้น เธอยังกางขาออกกว้างและกระดิกนิ้วเรียกหมอณภัทรด้วยจนตอนนี้หมอหนุ่มหยัดตัวลุก โน้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปาก เบียดเสียดเอาแก่นกายที่แข็งพร้อมเบื้องล่างรุกล้ำเข้าไปในโพรงสาวช้าๆจนหญิงสาวที่ถูกครอบครองทั้งเบื้องบนและเบื้องล่าง...หลับตาลงรับสัมผัสที่แทรกเข้ามาและสุดท้ายมัน ก็ถูกดันเข้าจนสุด ปึก!"อื้อ~~" เสียงครางอู้อี้ดังออกมาจากลำคอ แค่ลำรักสอดเข้าไปปุ๊บ มันก็เสียววูบไปตามโพรงสาว จนตอนนี้ลิลินยกเอวร่อนสู้เบาๆ เร่งให้หมอหน

"หมอจะอาบน้ำรึป่าว?-///-""อาบ อาบให้ผมหน่อยสิ" ลิลินมือสั่นระริก เธอทั้งตื่นเต้นทั้งเขิน เมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของหมอหนุ่มที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจนหญิงสาวที่ไปหยิบผ้าเช็ดตัว ค่อยๆหันกลับและเดินช้าๆมาหาหมอณภัทร ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางของเขาให้เม็ดแรก..ใจเริ่มเต้นแรงเม็ดสอง..หน้าเริ่มร้อนผ่าวเม็ดสาม..มือหญิงสาวเริ่มสั่นเม็ดสี่..คอของเธอนั้นแห้งผาด จนมือหยุดชะงัก ลิลินมองแผงอกกำยำและหน้าท้องหมอหนุ่มตาเป็นประกาย ถึงจะมีอะไรกันบ่อยครั้ง...แต่เรือนร่างซิกแพคสวยๆของหมอณภัทร มันก็มีผลกับความรู้สึกเธอเสมอ...ทำยังไงดีนะ..น้ำก็อยากอาบให้ อย่างอื่นก็อยากทำอยากทำซะหมดลิลินคิดในใจ แต่มือเล็กเผลอลูบลงไปที่เนินหนุ่ม เธอป้วนเปี้ยนอยู่ที่ขอบกางเกงช้าๆอยู่ครู่นึง จนหมอณภัทรก้มมองตามมือของเธอแล้วถามเสียงแผ่วเบาว่า..."ชอบมันเหรอ?""คงจะอย่างนั้น..." ลิลินตอบเสียงยั่ว ขณะที่เธอกรีดกรายนิ้วมือเล่นกับหน้าท้องของเขา"ก็ถอดสิ ""ถ้าถอด..หมอรู้มั้ยว่ามันจะไม่จบง่ายๆ" "แล้วไง ถ้าคุณไม่ถอด งั้นผมถอดนะ" มือเล็กที่ซุกซนหยุดชะงักทันที เมื่อหมอณภัทรเอื้อมถอดสุดเดรสที่คล้องคอของเธอจนหล่นฟรึบ!เขาเ

ปลายฝนรู้แล้วว่าเธอโชคดี ต่อให้ติณห์ไม่พูด เธอก็รู้จนตอนนี้เธอยิ้มออกมาทั้งน้ำตาและมองซีอีโอหนุ่ม ก่อนที่จะทนต่อความรู้สึกไม่ไหว โผเข้าไปกอดเขาแทน"ขอบคุณนะคะ""อื้ม ฉันทำทุกอย่างแล้วนะ ไม่ว่าจะขอโอกาสพิสูจน์ตัวเอง และสาบานต่อหน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ หลังจากนี้เธอพร้อมจะมีความสุขกับฉันมั้ย?""พร้อมที่สุดเลยค่ะ ฮือๆ"ปลายฝนยังไม่หยุดร้องไห้ตื้นตันใจ เธอกอดกับติณห์อยู่พักใหญ่ ก่อนที่ชายกำยำจะยกมือปราม'พอ...รู้แล้วว่ารักกัน ข้าจะลาพวกเจ้าแล้วนะ'ปลายฝนได้ยินแบบนั้นก็รีบละออกจากอ้อมกอดและเช็ดน้ำตาตัวเองทันที ก่อนที่จะเงยขึ้นมองชายกำยำที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็กตาละห้อย"จะไปแล้วจริงๆเหรอคะ?" หญิงสาวถามเสียงสั่นเครือ ถึงจะไม่ค่อยได้เจอบ่อย..แต่เธอก็มีความรู้สึกดีๆกับเขาอยู่ไม่น้อย'อืม ข้ารอเวลานี้มานานมาก ขอให้เจ้าทั้งสองมีความสุข สมหวังทุกปรารถนา'"ขอบคุณนะ ถ้าฉันยังมีบุญอยู่บ้าง..ลุงมาเกิดเป็นลูกฉันนะคะ"ลิลินวอนขอ จนหมอณภัทรหันขวับมองเธอทันที และที่หญิงสาวพูดออกไปทั้งหมดนี้ เธอคิดดีแล้ว...และเธอก็ต้องการอย่างนั้นจริงๆเธอไม่รู้จะทดแทนบุญคุณยังไง ที่เขาทำให้เธอได้เจอกับหมอณภัทร ได้หลุดพ้นจากคำ

"เอาที่มึงว่าดี และผู้หญิงชอบ"โจทย์ที่หมอณภัทรทิ้งให้ณเพชร เป็นโจทย์ที่กว้างใหญ่ไพศาล ผู้หญิงแต่ละคนชอบเหมือนกันที่ไหน ขนาดกระเป๋าสีลิปสติก การแต่งตัวแม่งยังไม่เหมือนกันเลย ณเพชรคิดและปวดหัว ก่อนจะถามวันเวลากับน้าตัวเองชัวร์ๆเพื่อจัดการสั่งดอกไม้กับร้านแม่เขาให้ขณะที่ฝั่งหมอหนุ่มวุ่นวายกับเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ ว่าที่เจ้าสาวที่นั่งทำงานก็ไม่รู้เรื่องใดๆกับชาวบ้านเขาเลยเพราะลิลินเธอก็กำลังวิตกกับอาการวิงเวียนศรีษะของตัวเอง จนตอนนี้สูดยาดมยาหม่องไปแล้วหลายรอบแล้ว"เฮ้อ...ฉันต้องรีบกลับแล้วล่ะ ปวดหัวชะมัด""อ้าว ลืมทานข้าวรึป่าวคะ? คุณลิลินทานของว่างมั้ยฉันไปเตรียมให้ค่ะ"ปลายฝนเสนอ แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานเดินตรงมาดูเจ้านาย แต่เมื่อลิลินได้กลิ่นน้ำหอมที่ปลายฝนใช้ สาวเจ้าก็รีบยกมือปิดจมูกปิดปากทันที!"กลิ่นอะไร? เธอเปลี่ยนน้ำหอมเหรอห้ะ!?""ป่าวนิคะ กลิ่นเดิม ทำไมเหรอคะ?" ปลายฝนถามแล้วดึงเสื้อตัวเองขึ้นมาดม หรือน้ำหอมคุณติณห์จะติดมา? แต่คุณติณห์ก็ไม่ได้เปลี่ยนน้ำหอมนี่นา ลิลินเป็นอะไร?"ฉุนชะมัด ออกไปห่างๆ และฉันขอสรุปวาระการประชุมเมื่อเช้าด้วย ส่งมาในไลน์นะ" ลิลินปัดมือไล่ เธอยิ่งนั่