Semua Bab BonaFide Love รักจำยอม: Bab 71 - Bab 80

และแล้วปลายฝนก็หยิบชุดเดรสผ้าฝ้ายตัวนั้นไปเปลี่ยน เธอโชว์ไหล่ขาวมนสองข้างของตัวเองอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนก่อนที่จะหันไปหยิบบลัชออน แต่งแต้มแก้มขาวผ่องให้มีเลืิอดฝาดมากขึ้นแต่ไหนๆก็แต่งตัวตามใจเขาแล้ว ปัดบลัชออนแล้วก็ทาลิปสติกหน่อยแล้วกัน...แล้วปลายฝนก็หยิบลิปสติกที่พึ่งซื้อที่สนามบินวาดที่ริมฝีปาก ก่อนจะเม้มที่หน้ากระจกหนึ่งครั้ง และฉีกยิ้มเพื่อสร้างความมั่นใจ ก้อก ก้อก ก้อก~"ปลายฝน เธอยังไม่หนีไปไหนใช่มั้ย?" เมื่อได้ยินเสียงเคาะ มือเล็กก็รีบรนรานเก็บลิปสติกเก็บบลัชออนทันที ก่อนที่จะรีบเดินไปเปิดประตู หาที่มาของเสียงแอดดดดดดด"เสร็จแล้วค่ะ-//-" มือใหญ่ที่เตรียมจะเคาะอีกครั้งหยุดชะงัก เมื่อปลายฝนเปิดประตูออกมาและไม่ยอมสบตาเขาก่อนที่ซีอีโอหนุ่มจะไล่มองตามใบหน้าขาวๆที่มันถูกแต่งแต้มสะดุดตาเขามากขึ้น.."สวยจัง""เอ่อ.. คือไหนๆคุณติณห์ก็ซื้อให้แล้ว ฉันก็แค่ลองๆทาดูน่ะค่ะ -//-" ปลายฝนตอบเลี่ยงๆ แต่จริงๆก็ไม่รู้หรอก ว่าตัวเองจะสวยจัดเต็มไปทำไม"อื้ม ฉันยังไม่ว่าอะไรเลย แค่ชมว่าสวย...แล้วเธอล่ะ ชอบมั้ย?"ปลายฝนขยับหลบ เมื่อมือใหญ่มือเดิม...บีบเบาๆที่หัวไหล่ของเธอก็ขาวน่าจับซะขนาดนั้

กรุงเทพมหานคร"กรี๊ดดดดดดดด ใครยิง ใครยิงผู้ชายของลิน!!" หญิงสาวกรีดร้องและพยายามลุกขึ้นจากเตียงหวังจะวิ่งออกไป แต่มือเล็กกลับถูกคนเป็นแม่คว้าและฉุดไว้เสียก่อน"ลิลินใจเย็นๆ มีสติหน่อยสิลูก!" "มาม๊าบอกมา ใครทำผู้ชายของลิน ไอ้ลีอองใช่มั้ย หมอเขาไปถูกยิงที่บ่อนเราได้ไง ฮึกๆมาม๊า..ใครทำเขา?! มาม๊าบอกลินมานะ!""บอกไปแล้วได้อะไร ตอนนี้เขาถึงมือหมอแล้ว ลูกใจเย็นๆก่อน""มาม๊าบอกมา ใครเป็นคนยิงเขา ลินจะฆ่ามัน!""เงียบสักทีลิลิน!!" สองแม่ลูกหันขวับไปที่ประตูทันที ก่อนที่จะเห็นปาป๊าเดินเข้ามาในห้องสภาพสบักสบอมแขนเสื้อท่านเต็มไปด้วยเลือด ส่วนมือขวาก็ถือปืนมือสั่นระริก จนตอนนี้ท่านเพ่งมองลูกสาวตัวเอง..ที่ถอยกลับไปนั่งบนเตียง ด้วยสายตาแข็งกร้าว"ปาป๊า..."หญิงสาวเรียก..แล้วมองทุกอย่างช้าๆ ขณะที่ความคิดที่แล่นเข้ามา จะประมวลภาพตรงหน้ากับความน่าจะเป็นมือถือปืน เลือดที่กระเด็นตามเสื้อผ้า....แบบนี้คือ..."ปาป๊าทำเหรอ?! ปาป๊าทำเขาทำไม!! ทำไมต้องทำเขาด้วย ฮือๆปาป๊าอยากให้ลินตรอมใจตายรึไง!!!""ลิลิน พูดกับปาป๊าดีๆลูก"มาม๊าลูบแผ่นหลังลิลิน ปรามให้เธออารมณ์เย็นขึ้น แต่ลิลินยังไม่ฟังเช่นเดิม เธอเชิดห

"......" เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากปาป๊าของลิลิน ท่านมองหมอณภัทรนิ่งเรียบ ราวกับคนไร้ความรู้สึก จนตอนนี้อันติงต้องทำลายบรรยากาศ..เธอยิ้มแห้งๆแล้วยกมือไหว้อีกคน"สวัสดีค่ะลุงอิฐ^^""มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?-_-""เอ่อถามใครคะ?...หนูหรือพี่หมอณภัทร แต่ถามพี่เขาเถอะค่ะ หนูมาที่นี่เพราะหนูรู้จักกับครอบครัวลุงอิฐมานาน แต่พี่หมอณภัทรมาได้ไงน้าาาา สงสัยจัง^^" หมอณภัทรหันมองหน้าอันติงขวับ ยัยเด็กคนนี้โยนอึก้อนใหญ่มาให้เขาซะงั้นแต่ลีอองบอกว่าห้ามหลบตาท่านนี่หว่า!พอนึกได้..หมอหนุ่มก็รีบหันกลับไปเผชิญหน้ากับปาป๊าลิลินทันที ก่อนที่จะรีบตอบว่า.."ผมมาคุยธุระกับลีอองครับ เรื่องลิลินลูกสาวคุณพ่อ""ใครพ่อแก-_-"!! อึ้งไปหมด ทั้งอันติงและหมอหนุ่มที่หน้าแตกเพล้ง..."ครับ ยังก่อนก็ได้..เอาเป็นว่าเรื่องลิลิน ผมขออนุญาตมาคุยกับคุณลุงทีหลังนะครับ ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ไหว ขะ..ขอไป โรงพะ..พยาบาลก่อน"วูบ...หมอหนุ่มพูดจบก็หมดสติไป จนอันติงที่ประคองไว้..ต้องรีบรนรานตบแก้มเรียกสติอีกครั้ง "พี่หมอณภัทรๆ ตื่นค่ะ!""พอๆไม่ต้องเรียก อันติงขับรถพาไอ้หมอนั่นไปโรงพยาบาลได้ใช่มั้ย เดี๋ยวลุงช่วยลากมันขึ้นรถให้" "ค่ะลุงอิ

หลังจากลีอองเข้ามาทิ้งระเบิดก้อนใหญ่ ลิลินกับหมอณภัทรก็ปรึกษากันถึงเรื่องนี้ซึ่งทั้งคู่เห็นตรงกัน..ว่าลีอองก็เรียนจบทำการทำงานแล้ว ส่วนอันติงก็ใกล้จบแพทย์อีกไม่กี่เดือน ก็ให้ทั้งคู่แก้ปัญหาเองจะดีกว่า อย่างน้อยๆจะได้รู้จักผิดชอบ และมีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น แต่ทั้งนี้..ลิลินก็จะไม่ลืมหน้าที่พี่สาว ที่คอยให้คำแนะนำเป็นที่ปรึกษาน้องๆ และข้อเสนอพวกนี้ไม่ใช่ลิลินคิดเองได้หรอก แต่เป็นหมอณภัทรต่างหาก ที่พยายามอธิบายและชี้แนะเธอด้วยเหตุผล"เฮ้อ เจอลีอองเข้าไป..เรื่องของเราลองๆไปเลยนะหมอ-_-""เอาเถอะ..ระหว่างนี้ก็ให้กำลังใจน้อง ช่วยเหลือกัน ทุกปัญหามีทางออก ขอให้เราอย่าหนีปัญหาก็พอ"ลิลินยิ้มแห้งๆ แล้วจับมือหมอณภัทรขึ้นมาแนบไว้ที่แก้มตัวเอง"หมอรู้อะไรมั้ย หมอเหมือนเกิดมาเพื่อฉันเลย.^^""ทำไมพูดแบบนั้น?-///-""ก็ฉันไม่เคยฟังใครเลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นปาป๊ามาม๊า หรือครูอาจารย์ ใครสอนอะไรฉัน..ฉันก็จะหาข้อโต้แย้งตลอด แต่กับหมอ..ฉันอยากเป็นแค่ผู้ฟังที่ดี^^""-/////-""แล้วก็...อยากเป็น แฟนที่ดีด้วย-///-"หมอหนุ่มที่นอนอยู่อมยิ้ม ก่อนจะมองลิลินที่ก้มหน้าก้มตาเขินข้างๆ ตอนนี้เธอเหมือนเด็กน้อยขี้อ้

"คุณลุงรึป่าวคะ?"ปลายฝนถาม แล้วลุกขึ้นนั่งทันที ว่าแต่..เธอไม่อยู่บ้านตั้งนานใครเปิดหน้าต่างไว้ล่ะเนี่ย?เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าต่างเปิดไว้หลายบาน ก็หยัดลุกจากเตียงหวังจะไปปิด แต่พอมือแตะที่จับตั้งใจจะดึงเท่านั้นแหละ..ลมระลอกใหญ่ก็พัดเข้าหน้าเธอจังๆฟิ้ว~~!'อย่าพึ่งปิด'"คุณลุงจริงๆด้วยO_O" ปลายฝนพูด..ก่อนจะหันมองตามทิศทางลมเข้าไปในห้อง จนตอนนี้มันค่อยๆเผยร่างโตของคนกำยำขึ้นมาชัดเจน'เจ้ากังวลเรื่องรักแท้อีกแล้วสินะ?""คะ? หนูเหรอคะ?" หญิงสาวชี้ที่ตัวเองตกใจ'ก็ใช่น่ะสิ ข้าได้ยินเจ้าพูด หยุดกังวลได้แล้ว...ถึงแม้ครอบครัวเจ้าจะไม่ใช่ครอบครัวที่แท้จริงเก็บเจ้ามาเลี้ยง แต่ทุกคนก็รักเจ้าด้วยใจจริง ผู้ชายคนนั้นก็เช่นกัน...""คะ..คนไหนคะ?"'ยังจะถามข้าอีก ก็คนที่เจ้าคิดถึงเมื่อครู่ไง ทุกๆอย่างในชีวิตเจ้า..อย่าคิดว่าตัวเองโชคร้ายเลยนะ เจ้าน่ะโชคดีที่สุด ข้าจงใจให้เจ้าเจอแต่ความสุขและสมหวัง แม้กระทั่งเลือกครอบครัวที่ให้เจ้าเติบโต ข้าก็เป็นคนเลือก!'"ทำไมถึงดีกับหนูขนาดนี้คะ และทำไมถึงเลือกครอบครัวให้หนู? ครอบครัวที่แท้จริงของหนูคือที่ไหน พ่อแม่พี่น้องของหนูจริงๆยังมีชีวิตอยู่ไหมคะ"คำถามมากมายผ