Semua Bab ดวงใจอินทรีย์: Bab 61 - Bab 70

ไอ้สนสับตีนแตกรีบวิ่งไปเที่ยวเรือนใหญ่ที่มีคนเพียงคนเดียวที่จะร้องขอชีวิตให้กับลูกน้องคนหนึ่งที่ทำงานผิดพลาดจนเกือบทำให้ทุกคนต้องตาย แถมยังแอบส่งข่าวให้กับศัตรูอย่างไอ้พวกโจรปล้นควายเสียงปืนดังลั่นสนั่นทุ่งดังมาจากลานฝึกซ้อมอาวุธอัญชันรีบวิ่งโดยไม่คิดชีวิตไม่รู้ว่าจะมาทันช่วยชีวิตไอ้กล้าหรือไม่ ไอ้โกสุมโดนยิงเข้าที่ต้นแขน เลือดไหลอาบ พ่อคุ้มเตรียมจะยิงนัด ที่สองเล็งที่หัวกบาลของไอ้กล้า โดยไม่มีความลังเล รังสีอำมหิต และความโหดเหี้ยมของพ่อคุ้มอินทรีย์ เป็นที่เลื่องลือ ไม่ว่าจะใน หรือนอกหมู่บ้านขโมย โจรป่าทั้งหลาย เมื่อได้ยินว่าเป็นคนของ พ่อคุ้มอินทรีย์พวกมันจะไม่กล้าแตะต้องแม้แต่คนเดียว"พ่อคุ้มอินทรีย์ไว้ชีวิตข้าเถอะ..! อย่าฆ่าข้าเลย"เสียงของไอ้โกสุมร้องขอชีวิตราวกับจะขาดใจถึงแม้มันจะไม่มีบทบาทหน้าที่ภายในลานอาวุธมากมายนักแต่มันก็ถือว่าเป็นคนของพ่อคุ้มอินทรีย์ ไอ้โกสุมเลือกจะหักหลังอินทรีย์ส่งข่าวให้กับไอ้มอญคนที่อยู่ในโรงเหล้าของเศรษฐีอ๋องมาฝังตัวอยู่หลายเดือนเพื่อสืบข่าวภายในหมู่บ้าน"ข้าจำเป็นต้องทำ พวกมันจับลูกกับเมียของข้าไปเป็นตัวประกันอยู่ 3-4 วัน ข้าพยายามหาทางออกแล้วแต่ ถ้

คำประกาศว่าอัญชันเป็นภรรยาของพ่อคุ้มอินทรีย์แห่งเมืองโคราชถูกประกาศก้องเพียงชั่วพริบตา เหล่าลูกสมุนทุกคนรีบวางอุปกรณ์การฝึกฝนแล้วมารวมตัวกันทันที"พวกเอ็งทุกคนฟังไว้ อัญชันคือภรรยาของข้า ที่ข้าจะรักและให้หัวใจ ข้าจะเทิดทูนอัญชันและแต่งงานกับอัญชันให้ถูกต้องตามประเพณี""ข้าขอให้พวกเจ้ารักและเคารพอัญชันดังที่เคารพข้าเช่นกัน นางคือแม่เมืองคนใหม่ของหมู่บ้านนี้" อินทรีย์พูดจบก็เดินเข้าไปประคองอัญชันให้มายืนอยู่เคียงข้างกลางลานฝึกอาวุธเหล่าลูกสมุนทุกคนที่ได้ยินก็ต่างพากันอึ้งไปตาม ๆ กัน ทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า ไอ้สนกับไอ้กล้าถึงกับดาบหล่นมือที่ได้ฟังคำประกาศจากปากของอินทรีย์"พี่อินทรีย์ นี่มันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" ไอ้สนที่ไม่เคยสังเกตอินทรีย์เลยตลอดเวลาที่ผ่านมา คิดเพียงว่าอินทรีย์เอ็นดูอัญชันแบบลูกหลาน"เมื่อไหร่ก็เรื่องของข้า เดี๋ยวข้าหาฤกษ์งามยามดี ข้าก็จะตกแต่งให้นางเป็นภริยาออกหน้าออกตา และภรรยาเอกภรรยาเดียวของข้าเท่านั้น" อินทรีย์หันไปชายตามองนางมณีที่ยืนอึ้งจนแทบจะมุดดินหนี"กรี๊ด...! ไม่จริง อีเด็กชั่ว เจ้าขโมยพ่อคุ้มอินทรีย์ไปจากข้า" นางมณีเดินตรงไปหมายจะจิกหัวของอัญชันลง

การจูบที่เนิ่นนาน เหมือนกับกระชากวิญญาณของอัญชันให้หลุดลอยออกจากร่างแววตาระยิบระยับหยาดเยิ้มจ้องมองประสานกันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง อินทรีย์ถอนจูบออก แล้วกดจมูกโด่งลงไปบนซอกคอขวาขบเม้มเบา ๆ พอให้อัญชันรูสึกเจ็บแปล็บ ๆ เหมือนเป็นการลงโทษเด็กดื้อไปในตัว"พะ พ่อคุ้ม อย่ากัดนะจ๊ะ ฮืม อัญชันเจ็บ.!"อัญที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเอาแต่ใจโดยคนตัวโตเพราะไม่พอใจในคำตอบที่เธอตอบ"ข้าไม่กัดหรอก แต่ข้าจะเปลี่ยนเป็นเลียหัวนมที่ตั้งแข็งชูชันจนทะลุกระโจมอกเอ็งแล้ว ฮืม เด็กดื้อ... "อินทรีย์เลื่อนจมูกมาถูไถกลางร่องอกอวบอิ่มที่นุ่มนิ่ม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังเยาว์เชื้อเชิญเสียเหลือเกิน"พ่อ อย่านะ ฮืม ไม่เอาแบบนี้" อัญที่แผลเก่ายังไม่ทันจะหาย เหมือนจะโดนทำแผลให้ใหม่เสียแล้ว"เอ็ง อยากดื้อกับข้า ทำไม ฮึ ..! ดูซิว่านมเอ็งอร่อยไหม ขอข้าชิมอีกทีนะ เด็กดื้อ.."อินทรีย์ไม่พูดเปล่า กระชากกระโจมอกของอัญชันออก เผยให้เห็นเต้าอวบอิ่มใหญ่โต และยอดจุกปทุมสีชมพูหวาน ชูชันราวกับเชื้อเชิญให้เขาพุ่งเข้าหา อินทรีย์ใช้ปากหนาก้มลงไปดูดดึงราวกับเด็กหิวนม ไม่พอใจอินทรีย์ใช้สองมือหนา รวบสองเต้าให้มาอยู่ตรงกลางแล้วลงลิ้นที่จุกสีชมพูหวา

ย้อนกลับไปวันที่อินทรีย์ได้บอกให้ไอ้โกสุมพาลูกสมุนนับสิบคนออกไปตรวจตราและแก้มือเพื่อเอาความดีมาลบล้างความผิดที่มันได้หักหลังรอบส่งศาลให้กับฝ่ายศัตรูตรงข้าม"พวกมึงรอกูอยู่ที่นี่ เดี๋ยวกูจะไปเดินดูนอกถ้ำสำรวจอีกทีว่าเราจะโจมตีพวกมันได้จากทางไหน"ไอ้โกสุมที่วางแผนจะออกไปส่งข่าวให้กับพวกโจรปล้นควายคนเดียวจึงสั่งให้ลูกน้องนับสิบรอภายในถ้ำและจะเปิดเผยที่อยู่ของลูกน้องรวมถึงทางรับเข้าออกที่มันได้ค้นพบ"พี่ให้ข้าไปเป็นเพื่อนดีกว่า หากพี่ไปคนเดียว ข้ากลัวจะเกิดอันตราย"ลูกสมุนคนนึงตะโกนขึ้นมาเพราะเป็นห่วงไอ้โกสุม"มึงต้องฟังคำสั่งกูไอ้ชัช ถ้ามึงไม่ฟังคำสั่งกูคนอื่นก็จะพาลเดือดร้อนไปด้วยมึงต้องดูแลทุกคนที่นี่จนกว่ากูจะกลับมาเข้าใจหรือไม่" ไอ้โกสุมทำแทรกเป็นห่วงทุกคน"ได้พี่ข้าขอให้พี่ปลอดภัยกลับมา"ไอ้ชัชได้กล่าวคำอวยพรให้กับไอ้โกสุม"ขอบใจมึงมากไอ้ชัชมึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู"ไอ้โกสุมที่ทำท่าซึ้งอกซึ้งใจทั้งที่เป็นการโกหกหลอกลวงผู้อื่นทั้งสิ้นผ่านไปไม่นานไอ้โกสุมเดินลัดเลาะออกจากถ้ำทางลับเพื่อจะไปส่งข่าวแก่ไอ้มอญที่อยู่ในชุมโจรและมันอยากไปดูลูกกับเมียให้เห็นกับตาว่าสบายดีหรือไม่ มันคิดแล

ตัดภาพมาที่ปัจจุบันเมื่ออินทรีย์ร่ำลาอัญชันแล้วมาที่ลานอาวุธของเขาพร้อมกับเตรียมยุทโธปกรณ์ในการไปกำจัดพวกไอ้โจรปล้นควายให้สิ้นไป"ในวันนี้ กูไม่รู้ว่า กูจะพาพวกมึงไปตายหรือรอดกลับมาครบทุกคนหรือเปล่า""แต่กูอยากจะบอกพวกมึงว่า การในครั้งนี้เพื่อลูกหลานของเรา และครอบครัวของเรากูขอให้พวกมึงสู้อย่างสุดกำลัง..!"อินทรีย์พูดปลอบขวัญลูกสมุนทุกคนต่างส่งเสียงเฮลั่นอินทรีย์เตรียมไพร่พลไปนับห้าสิบคนในการทำศึกครั้งนี้ไม่ว่าจะออกมาแพ้หรือชนะนั่นหมายถึงความเป็นและความตายของหมู่บ้านแห่งนี้ใช้เวลาไม่นานจากเส้นทางลับที่อินทรีย์และทุกคนได้ล่วงรู้จึงได้ไปตั้งหลักที่นั่นเพื่อเตรียมถอนรากถอนโคนไอ้โจรปล้นควายถึงถิ่น"พวกมึงแบ่งกำลัง เป็นสองกอง กองแรกไปหลอกล่อพวกมันให้ออกมาจากหมู่บ้าน""กองที่สองไปอยู่บนหน้าผาสูงชันบริเวณที่มันเคยกลิ้งหินลงมาใส่พวกเราแล้วยิงธนูไฟใส่หลังคาบ้านของพวกมัน""กองที่สามลัดเลาะไปตามเส้นทางที่ไอ้สนได้แจกแจงให้พวกมึงเป็นทางลอบเข้าหมู่บ้านของพวกมัน""แล้วพวกมึงค่อยเข้าไปเผาบ้านเรือนของพวกมันทีละหลัง และฆ่าพวกมันอย่าให้เหลือหากเป็นผู้หญิงกับเด็กไว้ชีวิตมัน"อินทรีย์สั่งเสียงเข้มทุกคนจึ