Semua Bab ดวงใจอินทรีย์: Bab 21 - Bab 30

อัญชันที่ถูกโอบกอดโดยอ้อมแขนแกร่งของอินทรีย์ตอนนี้ถึงกับน้ำตาร่วงเมื่อเห็นว่าต้นแขนของอินทรีย์โดนยิงคราบเลือดที่แห้งเปรอะกัดกรัง"ให้อัญดูแผลให้พ่อหน่อยเถอะ ข้ายังมีสมุนไพรใบสาบเสือ ที่พอจะห้ามเลือดได้ เดี๋ยวข้าจะรีบให้ชมพู่ลงไปหยิบมาให้"ชมพู่ที่เป็นงานโดยไม่ต้องเอ่ยปากอะไรมากรีบวิ่งลงเรือนไปเด็ดไปสาบเสือตรงใต้ถุนบ้านพร้อมกับหอบกะละมังน้ำและผ้าเอาขึ้นมาให้อัญชันทำความสะอาดแผลให้กับพ่อคุ้มอินทรีย์อินทรีย์แทบจะหมดแรงเพราะเสียเลือดมากเขาถึงกับทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงของอัญชันอย่างเลี่ยงไม่ได้"พ่อคุ้มจ๋าไหวหรือเปล่า"อัญชันรีบฉีกชายเสื้อที่ขาดวินของอินทรีย์ออกเพื่อดูแผล"แผลลึกเอาเรื่องอยู่นะจ๊ะพ่อ ดีที่กระสุนไม่ฝังใน"อัญชันเงยหน้ามองอินทรีย์ด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดซึ้งสมุนไพรมาแล้วคุณหนูอัญชันชมพู่หิ้วของพะรุงพะรังขึ้นมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่เตรียมให้กับพ่อคุ้มอินทรีย์"เดี๋ยวชมพู่ออกไปรอด้านนอกก่อนนะ ขออัญชันดูแผลให้พ่อคุ้มก่อน ชมพู่ไปพักผ่อนเถอะ'อัญชันบอกให้ชมพู่บ่าวคนสนิทลงเรือนไปพักผ่อน"ได้เจ้าค่ะ เดี๋ยวบ่าวจะ

เช้าที่สดใสของอัญชันและอินทรีย์ ที่ทั้งสองพากันเดินทางไปที่วัด ห่างออกจากตัวหมู่บ้านไม่ไกลนัก แต่ก็ยังคงอยู่ในรั้วรอบขอบชิดของกำแพงหมู่บ้านหมู่บ้านแห่งนี้ไม่ค่อยใหญ่โต ถึงแม้จะอยู่กันแค่ร้อยกว่าหลังคาเรือน แต่ก็มีครบครันราวกับสรวงสวรรค์มีน้ำตกลำธารที่ไหลตลอดทั้งปี ทำให้ชาวบ้านมีน้ำในการทำการเกษตรน้ำตกสายใหญ่ ๆ ที่ไม่เคยหยุดไหล"อัญชันมานี่สิ มาถวายดอกไม้กับข้า"อินทรีย์ที่เรียกอัญชันให้มาถวายดอกไม้ธูปเทียนและผ้าบังสกุลที่ซื้อมาจากตลาด"จ้ะพ่อ"อัญชันเข้าไปด้วยท่าทีสงบเรียบร้อยส่วนไอ้สนกับไอ้กล้าก็นั่งประนมมืออยู่ห่าง ๆ ชาวบ้านที่มาทำบุญก็ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อัญชันนั้นนับวันยิ่งโตยิ่งสวยสะพรั่ง ส่วนพ่อคุ้มตอนนี้ก็อายุ 35 ดูหล่อเหลามีรัศมีหน้าเกรงขาม"เอ็งดูสิอีช้อย แม่อัญชันสวยขนาดนี้พ่อคุ้มไม่หวงตายหรือ"อีสมทรงแม่ค้าล้างตลาดที่ขายของป่าพูดกับ อีช้อยเพื่อนสนิท"เห็นเขาว่า พ่อคุ้มน่ะหวงแม่อัญชันยิ่งกว่าสิ่งใดเสียอีก ล่าสุดได้ข่าวมาว่ามีคนไปแอบดูแม่อัญชันตรงท่าน้ำหน้าบ้านของพ่อคุ้ม พ่อคุ้มยิงต้นขาจนขาดเสียเลยนะดีนะไม่ฆ่าตาย"นางสมทรงก็

อินทรีย์เดินจูงมือของอัญชัน ผ่านหน้าของมณีไปโดยไม่สนใจ นางมณีรู้สึกขัดหูขัดตา ที่มีแต่คนชมว่าอัญชันสวยกว่าตัวเอง เมื่อก่อนจะมีเพียงนางมณีเท่านั้นที ใคร ๆ ก็ชมว่าสวยที่สุดในหมู่บ้าน ด้วยว่าตนเองนั้นเกิดเป็นลูกเศรษฐี"แหม ดูท่าดูทาง อีนางนี่ก็ไม่เบาเชียวนะ ก็แค่คนที่พ่อคุ้มเก็บเอาชุบมาเลี้ยง ทำตัวเป็นคนสำคัญเช่นนั้น"นางมณีที่ยืนสบถอยู่คนเดียวอีช้อยที่ได้ยินก็เลยปากยื่นปากยาวมาคุยกับนางมณีทั้ง ๆ ที่นางมณีก็ไม่อยากจะคุยด้วย"เขาก็ลือกันนะเจ้าคะ คุณหนูมณี ว่าแม่อัญชันเนี่ยสวยสดงดงามที่สุดในหมู่บ้าน ทำให้พ่อคุ้มเนี่ย หวงนักหวงหนา ใครก็เข้าใกล้ไม่ได้เจ้าค่ะไม่งั้นโดนเป่าหัวกะบาลแน่"อีช้อยยืนพูดจบก็เดินหนีมาหนีไปเสียดื้อๆ"กูล่ะเบื่ออีพวกปากหอยปากปูพวกนี้จริง ๆ เลย"วันนี้นางมณีที่มาวัดเพียงลำพัง โดยไม่มีสาวรับใช้ติดตามดังเช่นวันปกติ เพราะวันนี้พ่อไม่อนุญาตให้พาผู้ติดตามมาด้วย อยากจะดัดลูกทั้งสองให้รู้จักการใช้ชีวิต"อ้าวนางมณี..! จะยืนทำไมอีกล่ะลูกกับเรือนกันเถอะ พระท่านฉันเสร็จจนหมดแล้ว จะอยู่ทำไม" ทิดอ๋องเรียกลูกสาวและลูกชายให้พากันกลับเรือน

วันเวลาผ่านพ้นไป อัญชันที่อยู่กับพ่อคุ้มมาเข้าปีที่ หก อายุอานามก็พอสมควร เริ่มเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวบัดนี้อัญชันอายุ 18 ปีบริบูรณ์ครบถ้วนอินทรีย์ที่หวงอัญชันหนักขึ้นทุกวัน เพราะลูกของเศรษฐีอ๋อง อย่างไอ้พันที่ชอบส่งของกำนันมากมายมาที่เรือนของตนเป็นประจำไม่มีเว็นวันอินทรีย์มักจะให้ยายปริกหรือชมพู่เอาไปเก็บให้พ้นหูพ้นตาหรือไปทำทานแจกคนอื่นหมดไม่เคยถึงมืออัญชันเลยแม้แต่ชิ้นเดียว"ไอ้ไผ่มึงดูพ่อคุ้มอินทรีย์ขี้เก๊กนั่นดิ แม่งูเอ้ย..!มันกันท่ากู ไม่ให้เข้าใกล้น้องอัญชัน อย่าให้กูสบโอกาสนะกูจะฉุดทำเมียแม่งซะเลย"ไอ้พันที่ตอนนี้ก็อายุอานาม 27 ปีเป็นหนุ่มวัยกลัดมันเต็มตัว"โถ่พี่พันจ๊ะ พ่อคุ้มดุอย่างกับเสือ แม่อัญชันสวยก็จริง สวยมากจนลือไปทั่วทุกหมู่บ้าน แต่จะเสี่ยงปืนผาหน้าไม้มันจะคุ้มเหรอจ๊ะ"ไอ้ไผ่ที่นั่งบีบนวดเท้าให้กับ ไอ้พันอยู่บนบ้าน*กูถามมึงเถอะ สวยอย่างแม่อัญชันเนี่ย มึงคิดว่าไม่คุ้มลูกปืนจริงๆ หรอวะ ใครได้เป็นเมียเนี่ยอยู่ติดบ้านแน่นอน" "การบ้านการเรือนก็เก่ง ยิงปืนก็ได้ เย็บปักถักร้อยก็ไม่เป็นรองใคร ครบเครื่องขนาดนี้ กูอยากจะ

ทางด้านมณีก็ยังเฝ้าเพียรคิดถึงอินทรีย์ทุกวี่วันดั่งเช่นวันนี้ นางมณีใช้ให้บ่าวที่บ้านทำปิ่นโตสำหรับเอามาส่งให้กับพ่อคุ้มอินทรีย์ที่ลานฝึกอาวุธ โดยมีบ่าวอย่างอีจวงที่โดนพ่อคุ้มไล่ตะเพิดออกจากเรือนไป จึงได้ระเห็จระเหินร่อนเร่ไปขอพึ่งใบบุญนางมณี นางมณีที่เห็นว่าอีจวงเคยเป็นข้าเก่าของเรือนพ่อคุ้มอินทรีย์จึงจะใช้อีจวงสอบถามความชื่นชอบต่างๆของอินทรีย์เพื่อมัดใจเขา"อีจวงมึงแน่ใจกะนั้นรึ ว่าพ่อคุ้มอินทรีย์ชอบกินอาหารเช่นนี้"อีจวงที่จำได้แค่งู งู ปลา ปลา ก็บอกกับนางมณีแบบผิดๆ ถูกๆตลอดมา"แน่ใจสิเจ้าคะ บ่าวอยู่เรือนของพ่อคุ้มมาเป็นปีๆ จำได้หมดทุกกระเบียดนิ้วเลยเจ้าค่ะ"อีจวงที่พูดโกหกไปเรื่อยเพื่อจะได้ใช้ใบบุญที่เหลือเป็นใบเบิกทางให้มีที่คุ้มกะลาหัว"เออดี กูจะได้เอาไปให้พ่อคุ้มกิน มึงเร่งฝีเท้าเข้าเถิดเดี๋ยวพ่อคุ้มกูก็จะหิวข้าวกลางวันพอดี"นางมณีที่เร่งออกจากเรือนไปที่ลานฝึกเพื่อไปหาอินทรีย์ทางด้านอินทรีย์ที่กำลังฝึกเชิงมวยอยู่กับไอ้กล้าและไอ้สนรวมถึงลูกสมุนอื่นๆก็พากันลับมีดรับกระบองตรวจเช็คคลังสินค้าดั่งเช่นทุกวัน"พวกมึงตั้งใจฝึกกันหน่อยสิวะ ไม่มีสมาธิเช่นนี้หากไปเจอไอ้พวกโจรปล้นควายดั่งเช