“ไม่เป็นไรหรอก อย่าดื้อแล้วไปรอที่ห้อง” เด็กหนุ่มไม่กล้าขัด เขาหันมาสบตากับใบเฟิร์นแล้วยอมปล่อยมือกันตธีร์แล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์ตามคำสั่งของกันตธีร์“มีร้านกาแฟหน้าคอนโด นั่งคุยเงียบๆได้” กันตธีร์เอ่ยเสียงแหบแห้งแล้วเดินนำไปก่อน ร้านกาแฟอยู่ไม่ไกลเดินไปไม่ถึงห้านาทีก็ถึง เดย์กุมมือใบเฟิร์นเดินตามร่างของกันตธีร์เข้ามาในร้าน เขาสั่งเอสเพรสโซร้อนให้ตัวเองและลาเต้เย็นให้ใบเฟิร์นอย่างเคยชิน “เดย์อยากดื่มอะไรก็สั่งเอานะ” กันตธีร์พูดยิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มฝืดๆ “ผมเอาเอสเพรสโซร้อนเหมือนกันฮะ”“พี่หมอ” ใบเฟิร์นร้อนใจ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมานั่งคุยไปจิบกาแฟไป“พี่รู้เรื่องของใบเฟิร์นกับนายเดย์นานแล้ว” หมอหนุ่มยิ้มเจือน“พี่หมอ...” ใบเฟิร์นพูดอะไรไม่ออก แต่เพราะเดย์กุมมือเธออยู่ตลอดเวลา เขาคอยอยู่ข้างๆ ไม่ทอดทิ้งให้เธอเผชิญปัญหาคนเดียว“น้องใบเฟิร์นไม่ผิดหรอกค่ะ” เขายังคงพูดน้ำเสียงอ่อนโยนกับเธอเช่นที่ผ่านมา “พี่เองก็...ก็อาศัยใช้น้องใบเฟิร์นบังหน้าให้คนในครอบครัวพี่สบายใจ”“อะไรนะคะ”กันตธีร์รอพนักงานเสิร์ฟเครื่องดื่มเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยขึ้น“พี่คบกับดิว...เอ่อ เด็กคนเมื่อกี้มาสี่
Last Updated : 2025-05-10 Read more